Τρίτη 19 Ιανουαρίου 2021

Μπορεί ένας; [περί Αγίου Μάρκου Ευγενικού]


του Κώστα Λειβαδίτη

”Πεπράκαμεν (πουλήσαμε) τήν πίστιν ἡμῶν, ἀντηλλάξαμεν τῇ ἀσεβείᾳ τήν εὐσέβειαν, προδόντες τήν καθαράν θυσίαν (τήν Ὀρθοδοξία), ἀζυμῖται (παπικοί) γεγόναμεν. Κόψατε τήν δεξιάν ἡμῶν τήν ὑπογράψασαν (κόψτε τό χέρι πού ὑπέγραψε), ἐκριζώσατε τήν γλῶσσαν ἡμῶν τήν τοιαῦτα ὁμολογήσασαν.”

Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ Ο ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ ΚΑΙ Ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ

 

Αρχιμ. Κύριλλου (Κεφαλόπουλου)

Ο Άγιος  Μάρκος ο Ευγενικός, αρχιεπίσκοπος Εφέσου, δεν είναι μία συνηθισμένη μορφή αγίου. Αποτελεί μία πολύπλευρη και δυναμική εκκλησιαστική προσωπικότητα, μία εμβληματική μορφή της Ορθοδοξίας. Με την στάση του στην σύνοδο Φερράρας-Φλωρεντίας το 1438-39 ανεδείχθη πρωταγωνιστής αυτής και απετέλεσε ”σημείον αντιλεγόμενον”. Στο πρόσωπό του διατυπώθηκαν οι πιο αντιφατικές κρίσεις. Η ορθόδοξος Ανατολή και η Παπική Δύση τον θαύμασαν για τον δυναμισμό και την μαχητικότητα, αλλά και τον επέκριναν σκληρά για φανατισμό και στενότητα αντιλήψεων (κυρίως οι δυτικοί).

Ζυμωμένος όμως με το πνεύμα και την σκέψιν των θεοκηρύκων Πατέρων και ενσαρκωτής του Ορθοδόξου θρησκευτικού αισθητηρίου του λαού, ούτε επτοήθη ούτε παρεσύρθη από την δίνην των γεγονότων. Είχεν εννοήσει εγκαίρως το πνευματικόν ψεύδος, επάνω εις το οποίον οι άλλοι, με την κοντόφθαλμον πολιτικήν των, προσεπάθησαν να στηρίξουν την σωτηρίαν της αυτοκρατορίας. Είχεν αισθανθεί το κλίμα και είχεν εισδύσει εις το  βάθος του πραγματικού περιεχομένου της ψευδοσυνόδου Φερράρας-Φλωρεντίας. Και οξύνους καθώς ήτο, διέβλεψεν ότι ο Πάπας δεν ήθελεν την ένωσιν των Εκκλησιών. Ο Πάπας, μαζί με τους ηγεμόνας της Δύεως, έπαιζε μάλλον με το απερίγραπτον δράμα της νέας Ρώμης-Κωνσταντινουπόλεως, την υποταγήν της οποίας ουδέποτε έπαυσαν να λαχταρούν και να επιδιώκουν.

Δευτέρα 18 Ιανουαρίου 2021

ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΡΙΣΕΝΔΟΞΗ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ


ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΡΙΣΕΝΔΟΞΗ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ

 Ὁ Θούριος τῆς Νέας Παλιγγενεσίας

τοῦ Ἄγγελου Φερραίου

Ἰανουάριος 2021

 

Πανέμορφη Ἑλλάδα, γεννήτρα τῶν σοφῶν,

τῶν νουνεχῶν σου τέκνων δέξου τόν στεναγμόν.

 

Ποιό μάτι σέ βασκαίνει, ποιά φθονερή καρδιά

καί πολεμᾶ νά σ’ ἔχει σ’ ἀντίχριστη τροχιά;

Ποιός στοχευμένα θέλει τόν Τίμιο Σταυρό

νά βγάλει ἀπ’ τήν σημαία σ’ ὀρθόδοξο λαό;

Ἀνίερες γραφίδες λασπώνουνε μ’ ὀργή

τό αἷμα τῶν ἡρώων πού κύλισε στήν γῆ.

 

Στρατήγισσα Παρθένε, χριστιανῶν Ἐλπίς,

γενοῦ ἡ Ὁδηγήτρα καί σκέπη τοῖς πιστοῖς.

Στήν ἔνδοξή σου Πόλη, μέσ’ στήν Ἁγιά Σοφιά,

σοῦ κλέβουνε τό κλέος τῆς  Ἄγαρ τά παιδιά.

 

Εὐρώπη Καρλομάγνα μέ σιδηρούς θεσμούς

ζητᾶ νά ἐκθεμελιώσει τοῦ ἔθνους τούς ἱστούς.

Ἑλλάδα μου ἀνάστα, καί σήκωσε εὐθύς,

τήν Γαλανόλευκή μας, τή δόξα τῆς φυλῆς.

 

Στή νέα  Ἅγια Λαύρα ὑψῶστε τήν φωνή,

γενναῖοι Μωραΐτες, τοῦ  Ἔθνους πρωτουργοί.

Ψυχή Κολοκοτρώνη, Καραϊσκάκη νοῦς,

Φλέσσας καί Μακρυγιάννης κυκλῶστε τούς χορούς.