Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2011

Μήνυση Μητροπολίτου Πειραιῶς κ. Σεραφείμ κατά τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν



Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

                                 ᾿Εν Πει­ραι­εῖ τῇ 21ῃ Δε­κεμ­βρί­ου 2011

 Γνω­στο­ποι­οῦ­με τήν ἡ­με­τέ­ρα ποι­νι­κή ἔγ­κλη­σι πού ὑ­πε­βλή­θη εἰς τόν Εἰ­σαγ­γε­λέ­α Πλημ­με­λει­ο­δι­κῶν Πει­ραι­ῶς κα­τά τῆς Ρω­μαι­ο­κα­θο­λι­κῆς πα­ρα­συ­να­γω­γῆς καί τῆς ἀ­νι­έ­ρου δρά­σε­ώς της. Ἀ­φι­ε­ρώ­νου­με τήν ἐν λό­γῳ ἔγ­κλη­σιν εἰς τούς τρα­γι­κούς οἰ­κου­με­νι­στάς συ­νο­δοι­πό­ρους τοῦ ἐκ­πε­σόν­τος Ρω­μαι­ο­κα­θο­λι­κι­σμοῦ πού δέν ὀ­ρω­δοῦν νά συμ­φύ­ρων­ται καί νά συ­να­γε­λά­ζων­ται καί νά συ­νευ­δο­κοῦν με­τά τῶν θε­η­λά­των ἀ­πο­μει­ω­τῶν τῆς εἰς Χρι­στόν πί­στε­ως καί ἀ­λη­θεί­ας.

Ο  ΜΗ­ΤΡΟ­ΠΟ­ΛΙ­ΤΗΣ
+ ὁ Πει­ραι­ῶς ΣΕ­ΡΑ­ΦΕΙΜ

ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΕΝΤΙΜΟΤΑΤΟΥ
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΩΣ ΠΛΗΜΜΕΛΙΟΔΙΚΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

 ΜΗΝΥΣΙΣ

Μητροπολίτου Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ
κατοίκου Πειραιῶς, ὁδός Ἀκτή Θεμιστοκλέους 198
τηλ. 210 4514833 (ἐσωτ. 19)
κατόχου τοῦ ὑπ’ ἀριθμ. ΑΔΤ: ΜΟ12069/Ζ΄ Παρ. Ἀσφ. Ἀθηνῶν

ΚΑΤΑ

Τοῦ κ. Νικολάου Φωσκόλου,
Ἀρχιεπισκόπου τῶν ἐν Ἀθήναις Ρωμαιοκαθολικῶν
 κατοίκου Ἀθηνῶν, Ὁμήρου 9,

Τοῦ κ. Ἰωάννου Πάτση,
Ρωμαιοκαθολικοῦ Ἱερέως, κατοίκου Πειραιῶς, Φίλωνος 23,

Τῆς ἀδ. Ἀλβέρτας Στεφάνου,
Ἡγουμένης τῆς ἐν Πειραιεῖ Ρωμαιοκαθολικῆς Μοναστικῆς Ἀδελφότητος Ἁγ. Ἰωσήφ τῆς Ἐμφανίσεως, Διευθυντρίας τῆς ἐν Πειραιεῖ λειτουργούσης Σχολῆς Jeanne dArc, Ἐλ. Βενιζέλου 12Α

Ἡμερίδα Ἑστίας Πατερικῶν Μελετῶν: Τά αἴτια τῆς κρίσεως στήν Ἑλλάδα



"ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ "

 ΣΑΒΒΑΤΟ 14 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2011 ΩΡΑ  16.00(ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ)  

ΗΜΕΡΙΔΑ ΜΕ ΘΕΜΑ  :

 ΤΑ  ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ  "ΚΡΙΣΕΩΣ" ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΤΗΣ 



Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2011

Thierry de Montbrial (Πρόεδρος WPC): ατυχία η ακύρωση της παγκοσμιοποίησης!


Ο Πρόεδρος της World Policy Conference (WPC) Thierry de Montbrial στο μήνυμά του για την 4η Διάσκεψη (όπου συμμετείχε ως εισηγητής και ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος) την προηγούμενη εβδομάδα στην Βιέννη μιλώντας για τον κίνδυνο ακύρωσης της παγκοσμιοποίησης κατέληξε με την ευχή: "Ας ελ­πί­σου­με ό­τι αυ­τή η τέ­ταρ­τη συ­νάν­τη­ση του WPC θα παί­ξει έ­να μι­κρό αλ­λά ση­μαν­τι­κό ρό­λο στην α­πο­τρο­πή μιας τέ­τοι­ας α­τυ­χί­ας"


Η Δι­ά­σκε­ψη Παγ­κό­σμιας Πο­λι­τι­κής (W­PC) εί­ναι η μό­νη με­γά­λης κλί­μα­κα­ς δι­ε­θνής Δι­ά­σκε­ψη που εί­ναι εξ ο­λο­κλή­ρου ­α­φι­ε­ρω­μέ­νη στο θέ­μα της παγ­κό­σμιας δι­α­κυ­βέρ­νη­σης σε ό­λες τις πτυ­χές της. Η συ­νάν­τη­ση στη Βι­έν­νη τον Δε­κέμ­βριο του 2011 εί­ναι η τέ­ταρ­τη συ­νάν­τη­ση. Έρ­χε­ται σε μι­α ­κα­θο­ρι­στι­κή στιγ­μή στη­ν ι­στο­ρί­α.
- Οι πο­λι­τι­κές, οι­κο­νο­μι­κές και πε­ρι­βαλ­λον­τι­κές δι­α­στά­σεις του κό­σμου δη­μι­ουρ­γούν έ­να σύν­θε­το σύ­στη­μα («μη γραμ­μι­κό», δη­λα­δή τα α­πο­τε­λέ­σμα­τα της α­να­τα­ρα­χής δεν εί­ναι α­νά­λο­γα προς τις αι­τί­ες τους), το ο­ποί­ο α­παι­τεί μια μορ­φή δι­α­κυ­βέρ­νη­σης που θα εί­ναι ευ­έ­λι­κτη και στα­θε­ρή για την πρό­λη­ψη της δι­ά­λυ­σης του συ­στή­μα­τος. Οι μέ­θο­δοι για μια τέ­τοι­α μορ­φή δι­α­κυ­βέρ­νη­σης θα πρέ­πει να α­να­πτυ­χθούν έ­τσι ώ­στε να εί­ναι σε θέ­ση να αν­τι­με­τω­πί­σουν γρή­γο­ρα τις με­τα­βαλ­λό­με­νες και συ­χνά α­πρό­βλε­πτες πε­ρι­στά­σεις, ό­πως συμ­βαί­νει με ο­ποι­ο­δή­πο­τε πο­λύ­πλο­κο σύ­στη­μα.
Παρών στην Διάσκεψη και ο Υπουργός Άμυνας του Ισραήλ Έχουντ Μπάρακ

- Τα κρά­τη, ως με­γά­λες πο­λι­τι­κές μο­νά­δες, έ­χουν συλ­λο­γι­κή ευ­θύ­νη να κα­τευ­θύ­νου­ν το "παγ­κό­σμιο σύ­στη­μα", πα­ράλ­λη­λα με παγ­κό­σμια, δι­ε­θνείς και πε­ρι­φε­ρεια­κούς ορ­γα­νι­σμούς, εί­τε με γε­νι­κούς εί­τε με ει­δι­κούς στό­χους. Η συ­νο­λι­κή αρ­χι­τε­κτο­νι­κή θα πρέ­πει να προ­σαρ­μό­ζε­ται συ­νε­χώς για να βρει μια κα­λύ­τε­ρη συμ­βι­βα­στι­κή λύ­ση με­τα­ξύ των με­ρι­κώς συγ­κρου­ό­με­νων στό­χων της α­πο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τας και της νο­μι­μό­τη­τας. Η χρη­στή δι­α­κυ­βέρ­νη­ση προ­ϋ­πο­θέ­τει ό­τι τα κρά­τη κλει­διά - εί­τε πρό­κει­ται για υ­φι­στά­με­νες ή α­να­δυ­ό­με­νες δυ­νά­μεις - θα πρέ­πει να δι­α­θέ­σουν μέ­ρος των πό­ρων τους για το κοι­νό κα­λό του πλα­νή­τη. Ε­πι­πλέ­ον, το βά­ρος τους δεν θα πρέ­πει να κα­τα­πνί­ξει τις α­να­δυ­ό­με­νες δυ­νά­μεις, των ο­ποί­ων οι α­πό­ψεις πρέ­πει να α­κου­στούν. Εκ­φρά­σεις υ­πο­στή­ρι­ξης για την πρό­λη­ψη και δι­α­χεί­ρι­ση των φυ­σι­κών κα­τα­στρο­φών θα έ­χουν ά­με­σο θε­τι­κό αν­τί­κτυ­πο ό­σον α­φο­ρά τη δι­α­σφά­λι­ση του κοι­νού κα­λού.
- Η παγ­κο­σμι­ο­ποί­η­ση έ­χει συμ­βά­λει στην αύ­ξη­ση του α­ριθ­μού των μη κρα­τι­κών δι­ε­θνών φο­ρέ­ων (ε­πι­χει­ρή­σεις, ΜΚΟ, ο­μά­δες προ­βλη­μα­τι­σμού / t­h­i­n­k t­a­n­k­s κ.τ.λ.­). Η χρη­στή δι­α­κυ­βέρ­νη­ση θα πρέ­πει να εν­θαρ­ρύ­νει τις α­πό κά­τω προς τα πά­νω πρω­το­βου­λί­ες για το κοι­νό κα­λό και για να υ­πάρ­ξει βα­θύ­τε­ρη συ­νερ­γα­σί­α με­τα­ξύ αυ­τών των φο­ρέ­ων, των κρα­τών και των δι­ε­θνών ορ­γα­νι­σμών.
- Η Ευ­ρω­πα­ϊ­κή Έ­νω­ση πρέ­πει να τύ­χει ι­δι­αί­τε­ρης προ­σο­χής ως ερ­γα­στή­ριο για την πα­ρα­γω­γή ε­νός νέ­ου τύ­που ορ­γα­νω­μέ­νου πο­λι­τι­κού φο­ρέ­α, με βά­ση την συμ­βα­τι­κή κα­τα­νο­μή της κυ­ρι­αρ­χί­ας με­τα­ξύ των κρα­τών με­λών με σκο­πό την προ­α­γω­γή της ευ­η­με­ρί­ας και της α­σφά­λειας τους.
- Παγ­κό­σμια δι­α­κυ­βέρ­νη­ση δεν ση­μαί­νει τη συ­νο­λι­κή ο­μο­γε­νο­ποί­η­ση των πο­λι­τι­κών κα­θε­στώ­των των κρα­τών που α­παρ­τί­ζουν το δι­ε­θνές σύ­στη­μα, και α­κό­μα λι­γό­τε­ρο (δεν ση­μαί­νει) την τυ­πο­ποί­η­ση των πο­λι­τι­σμών. Ω­στό­σο, αυ­τό συ­νε­πά­γε­ται την α­να­γνώ­ρι­ση των οι­κου­με­νι­κών α­ξι­ών που πραγ­μα­τι­κά μοι­ρά­ζον­ται τα μέ­λη για αυ­τό που θα μπο­ρού­σε στη συ­νέ­χεια νό­μι­μα να α­πο­κα­λέ­σου­με "δι­ε­θνή κοι­νό­τη­τα", και η ο­ποί­α θα α­πο­τε­λέ­σει τη βά­ση ε­νός πιο α­πο­τε­λε­σμα­τι­κού συ­στή­μα­τος δι­ε­θνούς δι­καί­ου.
Θα μπο­ρού­σε η ευ­η­με­ρί­α των α­να­δυ­ό­με­νων δυ­νά­με­ων, εν­δε­χο­μέ­νως, να αν­τέ­ξει την κα­τάρ­ρευ­ση του ευ­ρω­α­τλαν­τι­κού ζευ­γα­ριού; Με δε­δο­μέ­νη την έ­κτα­ση και το βά­θος που έ­χει τώ­ρα ε­πι­τευ­χθεί, η αλ­λη­λε­ξάρ­τη­ση εί­ναι ρι­ζι­κά α­συμ­βί­βα­στη με τη­ν ε­πι­στρο­φή του α­παρ­χαι­ω­μέ­νου ε­θνι­κι­σμού και τα στά­σης του «ο σώ­ζων ε­αυ­τόν σω­θή­τω».
Έ­τσι, εί­ναι ε­πεί­γον να κα­τα­νο­η­θούν οι α­πει­λές που αν­τι­με­τω­πί­ζει ο κό­σμος σή­με­ρα. Ε­άν γί­νει κα­κή δι­α­χεί­ρι­ση, η παγ­κο­σμι­ο­ποί­η­ση θα α­κι­νη­το­ποι­η­θεί, ό­πως έ­γι­νε πριν α­πό έ­ναν αι­ώ­να, αλ­λά θα γί­νει με α­κό­μα πιο ε­πι­βλα­βή α­πο­τε­λέ­σμα­τα. Έ­νας κα­τα­κερ­μα­τι­σμέ­νος κό­σμος, ο πό­λε­μος ή του­λά­χι­στον οι το­πι­κοί πό­λε­μοι, θα μπο­ρού­σαν κάλ­λι­στα να γί­νουν η μοί­ρα μας. Ας ελ­πί­σου­με ό­τι αυ­τή η τέ­ταρ­τη συ­νάν­τη­ση του WPC θα παί­ξει έ­να μι­κρό αλ­λά ση­μαν­τι­κό ρό­λο στην α­πο­τρο­πή μιας τέ­τοι­ας α­τυ­χί­ας.

Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2011

Οικουμενικός Πατριάρχης: Είναι αναγκαία η στενότερη συνεργασία για την αντιμετώπιση των κρίσεων

Την ανάγκη ενίσχυσης των υπερεθνικών συνεργασιών τόνισε ο Οικουμενικός Πατριάρχης στην ομιλία του για την παγκόσμια διακυβέρνηση
Πηγή: amen.gr

Για τη διακονία του Πρώτου Θρόνου της Ορθοδοξίας δια μέσω των αιώνων και ιδιαιτέρως στον σύγχρονο κόσμο αναφέρθηκε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, στην ομιλία του, το απόγευμα του Σαββάτου, ενώπιον της ολομέλειας της Δ’ Διεθνούς Διασκέψεως «World Policy Conference» που πραγματοποιείται στο Παλάτι Hofburg,  στην Βιέννη. Αυτή τη συσσωρευμένη εμπειρία των 17 αιώνων ζωής δύναται να προσφέρει ο Οικουμενικός Θρόνος στην ανθρωπότητα, σημείωσε ο Οικουμενικός Πατριάρχης παρουσία ηγετών κρατών και κορυφαίων προσωπικοτήτων από κάθε γωνιά του πλανήτη.
Η ομιλία του Οικουμενικού Πατριάρχη πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της θεματικής ενότητας «Η Ευρώπη ως εργαστήριο δια την παγκόσμιον Κυβερνητικήν», στην οποία συμμετείχαν επίσης ο Πρόεδρος της Εσθονίας Toomaw Hendrik Ilves, η αναπληρώτρια υπουργός Εξωτερικών της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας κυρία Fu Ying και ο διεθνούς φήμης τούρκος οικονομολόγος Kemal Dervis. O Προκαθήμενος της Ορθοδοξίας απαντώντας στην πρόταση του Ιδρυτού και Προέδρου του «World Policy Conference» Thierry De Montbrial - όπως ο τελευταίος την ανέπτυξε στην ομιλία του, την Παρασκευή, κατά την έναρξη των εργασιών της Διεθνούς Διασκέψεως, για την ανάγκη υπογραφής Χάρτας Παγκοσμίων Αξιών - αναφέρθηκε στη μοναδική εμπειρία την οποία ο Οικουμενικός Θρόνος δύναται να προσφέρει στην Ανθρωπότητα. Και αυτό γιατί, συνέχισε, το Πατριαρχείο αποτελεί έναν υπεραινώβιο θεσμό με την έδρα του να βρίσκεται σε ένα περιβάλλον όπου επικράτησαν διάφορα πολιτικά σχήματα, όπως η Βυζαντινή και Οθωμανική Αυτοκρατορία αλλά και η σύγχρονη Τουρκική Δημοκρατία.
Η παρουσία ενός οικουμενικής εμβέλειας θεσμού, όπως το Οικουμενικό Πατριαρχείο, σε μια περιοχή που υφίσταται η συνύπαρξη του Χριστιανισμού με το Ισλάμ, για πέντε και πλέον αιώνες, παρέχει μια μοναδική εμπειρία στην Πρωτόθρονη Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως κατά την εξάσκηση του διακονικού έργου της εντός του συγχρόνου πλαισίου της πολυπολιτισμικότητος και της μετανεωτερικότητος, ανέφερε μεταξύ άλλων ο Οικουμενικός Πατριάρχης. Ως απτά παραδείγματα, ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, ανέφερε τους Ακαδημαϊκούς διαλόγους τους οποίους το Πατριαρχείο διεξάγει από ετών με τους εκπροσώπους του Ιουδαϊσμού και του Ισλάμ. Επίσης έκανε μνεία στα Διεθνή Διεπιστημονικά Οικολογικά Συμπόσια τα οποία το Πατριαρχείο κατά καιρούς διοργανώνει σε διάφορα μέρη της υφηλίου, με την συμμετοχή εκπροσώπων της Θρησκείας, της Πολιτικής, της Επιστήμης και των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης.
Η προσπάθεια αυτή για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, σημείωσε ο Πατριάρχης, δεν αποσκοπεί μόνο στη θεραπεία των πληγών που η Κτίση υφίσταται από την αλόγιστη και άσκοπη χρήση και κατάχρηση των φυσικών πόρων, αλλά αποτελεί και μια απτή προσπάθεια ώστε να γεφυρωθεί το χάσμα μεταξύ θρησκείας και επιστήμης και να προβληθεί ο ρόλος και η ευθύνη της θρησκείας στη διαμόρφωση της σύγχρονης πραγματικότητας.
Αναφορά έγινε και στα ζητήματα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και μάλιστα σε μιαν ημέρα – όπως η χθεσινή - που σε παγκόσμιο επίπεδο ήταν αφιερωμένη στα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης υπογράμμισε την ανάγκη σεβασμού της ιερότητας και της μοναδικότητας του ανθρωπίνου προσώπου αλλά και γενικότερα της θρησκευτικής ελευθερίας. Σημείωσε δε, την ανάγκη περισσότερης συνεργασίας μεταξύ των λαών, των εθνών και των διαφόρων Διεθνών Οργανισμών προς την κατεύθυνση της διασφαλίσεως μεγαλύτερης αντιπροσωπευτικότητας στα διάφορα διεθνή Φόρα. Πιο συγκεκριμένα, ο Οικουμενικός Πατριάρχης επισήμανε ότι σε πολλούς Διεθνείς Οργανισμούς, όπως το «World Economic Forum», η συμμετοχή και η εκπροσώπηση των διαφόρων κρατών δεν είναι επαρκής, όπως άλλωστε συμβαίνει και σε διεκκλησιαστικό επίπεδο με το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών, στο οποίο εκπροσωπούνται μόνον οι Ορθόδοξες Εκκλησίες και οι Προτεσταντικές ομολογίες χωρίς, δηλαδή, την συμμετοχή της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.
Η πραγματικότητα αυτή, σημείωσε, αποτελεί πρόκληση για τους πολιτικούς ηγέτες και όχι μόνον, ούτως ώστε να εξευρεθούν τρόποι για την ενίσχυση της συμμετοχής των λαών, των πολιτικών και των εθνών στα διάφορα διεθνή σχήματα και φορείς υπερεθνικής συνεργασίας σε όλα τα επίπεδα όπως οικονομικό, πολιτικό, κοινωνικό, πολιτιστικό και εκκλησιαστικό. Αυτό καθίσταται απαραίτητο,  συνέχισε ο Προκαθήμενος της Ορθοδοξίας, καθώς οποιαδήποτε κρίση εκδηλώνεται σε τοπικό επίπεδο, σε κάποιο μέρος του κόσμου έχει αναντίρρητα συνέπειες για όλη την ανθρωπότητα, όπως άλλωστε βιώνουμε σήμερα σε όλα τα επίπεδα (περιβάλλον, οικονομία και άλλα). Τέλος, εξέφρασε την χαρά του για το γεγονός ότι η Ε’ Διεθνής Διάσκεψη «World Policy Conference», το 2012, θα πραγματοποιηθεί στην Κωνσταντινούπολη, γεγονός που θα εμπλουτίσει τους συμμετέχοντες με μοναδικές εμπειρίες.
Στη συνέχεια τον λόγο έλαβε ο κ.Kemal Dervis o οποίος έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στην επισήμανση του Οικουμενικού Πατριάρχη για την ανάγκη της προαγωγής  κοινών  αξιών σε παγκόσμιο επίπεδο. Τόνισε δε, ότι η παγκόσμιος διακυβερνητική δεν θα πρέπει να προσεγγίζει τα σύγχρονα ζητήματα με ψυχρότητα, όπως εν πολλοίς επιτάσσουν τα διεθνή ή και εθνικά οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα, αλλά πρέπει να υιοθετηθεί μια πιο ανθρώπινη προσέγγιση. Ανέφερε μάλιστα ως χαρακτηριστικό παράδειγμα την διακρατική συνεργασία Ελλάδος και Τουρκίας στην αντιμετώπιση των καταστροφών που προκλήθηκαν στις δύο χώρες από τους σεισμούς το 1999.Ακολούθησαν οι υπόλοιποι ομιλητές που συμμετείχαν στη συγκεκριμένη  θεματική ενότητα.

Το βράδυ του Σαββάτου ο Οικουμενικός Πατριάρχης και η συνοδεία του παρακάθισαν σε επίσημο δείπνο, στο Δημαρχείο της Βιέννης, προς τιμήν των συμμετεχόντων στη Διεθνή Διάσκεψη, το οποίο παρέθεσε o Πρόεδρος του «World Policy Conference» κ. Montbrial, παρουσία 500 συνδαιτυμόνων. Ο κ.Montbrial, κατά τον χαιρετισμό του, έκανε ιδιαίτερη αναφορά στην παρουσία του Προκαθημένου της Ορθοδοξίας ο οποίος υπήρξε ο μοναδικός θρησκευτικός ηγέτης που προσκλήθηκε για να παραστεί και να μιλήσει στις εργασίες της Διεθνούς Διασκέψεως.
Στη συνέχεια, κατά τη διάρκεια του δείπνου, μίλησε ο κ.Μartii Ahtisaari, πρώην Πρόεδρος της Φιλανδίας, βραβευμένος με το βραβείο Nobel το 2008. Ο κ.Ahtisaari αντήλλαξε θερμή χειραψία με τον Οικουμενικό Πατριάρχη με τον οποίο είχαν την ευκαιρία να καθίσουν στο κεντρικό τραπέζι μαζί με τον Πρόεδρο του «World Policy Conference», κ.Montbrial.

Την Κυριακή το πρωί ο Οικουμενικός Πατριάρχης θα χοροστατήσει στην Θεία Λειτουργία που θα τελεστεί στον Ιερό Καθεδρικό Ναό της Αγίας Τριάδος Βιέννης. Το μεσημέρι η Επίτιμη Γενική Πρόξενος της Ελλάδος στο Σάλτσμπουργκ κυρία Αικατερίνη Παππά θα παραθέσει γεύμα προς τιμήν του Οικουμενικού Πατριάρχη.

 
O Oικουμενικός Πατριάρχης δέχεται τα συγχαρητήρια της Πρέσβεως της Τουρκίας στη Βιέννη
O Oικουμενικός Πατριάρχης δέχεται τα συγχαρητήρια της Πρέσβεως της Τουρκίας στη Βιέννη

Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2011

Συνεχίζονται οι εργασίες της "World Police Conference" με την συμμετοχή του Οικουμενικού Πατριάρχη





Συνεχίζονται, από το απόγευμα της Παρασκευής, στην Βιέννη οι εργασίες της παγκόσμιας Διάσκεψης "World Policy Conference", με την συμμετοχή και του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίοου. Η εναρκτήρια τελετή της Διάσκεψης πραγματοποιήθηκε το απόγευμα στο Παλάτι Hofburg παρουσία του Οικουμενικού Πατριάρχη, ηγετών Κρατών, προσωπικοτήτων από κάθε γωνιά του πλανήτη. Τους προσκεκλημένους καλωσόρισε ο Thierry De Montbrial, Πρόεδρος και Ιδρυτής του «World Policy Conference» ενώ ακολούθησε χαιρετισμός του Προέδρου της Αυστρίας Ηeinz Fischer καθώς και ομιλία του Προέδρου της Τουρκίας Abdullah Gul, επιτίμου προσκεκλημένου κατά την Δ’ Συνάντηση του Διεθνούς Οργανισμού.


Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου 2011

Φωτογραφικά στιγμιότυπα από Διασκέψεις τής «World Policy Conference»

Φωτογραφικά στιγμιότυπα από παλαιότερες Διασκέψεις τής «World Policy Conference», όπου μετέχει φέτος ως εισηγητής ο Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος με θέμα “Europe as a laboratory for global governance”












Ο Οικουμενικός Πατριάρχης εισηγητής της παγκόσμιας διακυβέρνησης ή "παγκοσμίου Κυβερνητικής"

Γιά μία ἀκόμη φορά ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης θά βρεθεῖ ἀνάμεσα στούς ἰσχυρούς τῆς γῆς καί τῆς διεθνοῦς παγκόσμιας ἐξουσίας πού κυβερνᾶ τόν κόσμο μέ τά γνωστά, βεβαίως, ἀποτελέσματα.
Θά εἶναι μάλιστα εἰσηγητής τοῦ θέματος "Ἡ Εὐρώπη ὡς ἐργαστήριον διά τήν παγκόσμιον Κυβερνητικήν".
Ἐνδιαφέρουσα, βεβαίως, εἶναι ἡ ἑρμηνεία πού δίδεται ἀπό τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη στόν ὅρο "παγκόσμιο Κυβερνητική" πού χρησιμοποιεῖ στόν τίτλο τῆς εἰσηγήσεώς του. Ἡ ἀπορία εἶναι εὔλογη γιά τόν λόγο ὅτι οἱ διοργανωτές καί συμμετέχοντες τῆς Διασκέψεως εἶναι ὅλοι αὐτοί πού ἐργάζονται γιά τήν "παγκόσμια διακυβέρνηση"



Τό ἐπίσημο πρόγραμμα τῆς διασκέψεως, ἄλλωστε, ἔχει ὡς τίτλο τῆς εἰσηγήσεως τοῦ Πτριάρχη “Europe as a laboratory for global governance”
Bartholomew 1st, Ecumenical Patriarch of Constantinople;
καί εἶναι δεδομένο ὅτι global governance σημαίνει παγκόσμια διακυβέρνηση.


 Ἡ πλήρης εἴδηση ἀπό τό http://fanarion.blogspot.com/ ἔχει ὡς ἐξῆς:



Σήμερα το απόγευμα, Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος αναχώρησε από την Κωνσταντινούπολη αεροπορικώς για την πρωτεύουσα της Αυστρίας Βιέννη, προκειμένου να μετάσχει στη Διεθνή Διάσκεψη «World Policy Conference», ύστερα από πρόσκληση του Γαλλικού Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων (I.F.R.I.).
Ο Πατριάρχης θα απευθύνει ομιλία προς τους συνέδρους με θέμα «Η Ευρώπη ως εργαστήριον διά την παγκόσμιον Κυβερνητικήν».
Τον Οικουμενικό Πατριάρχη συνοδεύουν ο Μέγας Αρχιμανδρίτης Αθηναγόρας και ο Τριτεύων Θεόδωρος.
Στη διεθνή διάσκεψη, στα παλιά ανάκτορα του Χόφμπουργκ, αναμένονται 150 συμμετέχοντες, ανάμεσά τους κορυφαίες πολιτικές προσωπικότητες και 300 προσκεκλημένοι, που θα συζητήσουν θέματα που αποτελούν τις επίκαιρες προκλήσεις για τις πολιτικές ηγεσίες του κόσμου, από τη λεγόμενη «Αραβική Άνοιξη» μέχρι την Κατάσταση στην Ευρώπη και τις αλλαγές στην Αφρική, ή το Μέλλον των «G8» και «G20».
Πέραν του Οικουμενικού Πατριάρχη, στους κορυφαίους συμμετέχοντες της Διάσκεψης συγκαταλέγονται -μεταξύ άλλων- ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Χέρμαν βαν Ρομπάι, ο νέος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Μάριο Ντράγκι, οι Πρόεδροι της Τουρκίας Αμπντουλάχ Γκιούλ, Σλοβενίας Ντανίλο Τιουρκ και Σερβίας Μπόρις Τάντιτς, όπως και ο πρώην γενικός γραμματέας του Αραβικού Συνδέσμου Αμρ Μούσα, για τους οποίους, ο ομοσπονδιακός Πρόεδρος της Αυστρίας Χάιντς Φίσερ, θα παραθέσει επίσημο γεύμα.
Η προηγούμενη επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου στην Αυστρία είχε πραγματοποιηθεί τον Μάρτιο του 2007 και στην πενθήμερη διάρκειά της ο ίδιος είχε σειρά συναντήσεων με την αυστριακή πολιτειακή και πολιτική ηγεσία, ενώ του είχε απονεμηθεί το «Διεθνές Βραβείο Καρδιναλίου Κένιγκ».
Ως επίσημος προσκεκλημένος του τότε καγκελάριου της Αυστρίας Βόλφγκανγκ Σιούσελ, ο Οικουμενικός Πατριάρχης είχε πάρει μέρος και ήταν κεντρικός ομιλητής στη Διεθνή Διαθρησκειακή Διάσκεψη με τίτλο «Το Ισλάμ σε έναν πλουραλιστικό κόσμο» που πραγματοποιήθηκε στη Βιέννη το Νοέμβριο του 2005.
Κορυφαία παρουσία του κ. Βαρθολομαίου στην Αυστρία, υπήρξε η εκεί επίσημη επίσκεψή του τον Ιούνιο του 2004, που ήταν και η πρώτη στην ιστορία, επίσκεψη στη χώρα αυτή, ενός προκαθήμενου της Ορθοδοξίας και στη διάρκειά της, σύσσωμες αυστριακή πολιτειακή, θρησκευτική και πνευματική ηγεσία τον είχαν τιμήσει ως αρχηγό κράτους, με σειρά εκδηλώσεων προς τιμήν του και απονομές ανωτάτων πολιτειακών διακρίσεων.
Η επίσκεψη αυτή του Οικουμενικού Πατριάρχη στην Αυστρία είναι η πρώτη μετά την πρόσφατη χειροτονία, από τον ίδιο στο Φανάρι και την ενθρόνιση την περασμένη Κυριακή στη Βιέννη, του νέου Μητροπολίτη Αυστρίας-Έξαρχου Ουγγαρίας και Μεσευρώπης, Αρσένιου. Ο Πατριάρχης την Κυριακή θα χοροστατήσει στη Θεία Λειτουργία στον ιστορικό ελληνορθόδοξο καθεδρικό ναό της Αγίας Τριάδας στη Συνοικία των Ελλήνων στο κέντρο της αυστριακής πρωτεύουσας, όπου θα έχει και συνάντηση με μέλη της Ομογένειας στην Αυστρία.

Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2011

“ Ἀγαπισμός καί οἰκουμενικοί διάλογοι”: Εὔστοχοι σχολιασμοί ἀπό τό πάντα ἐπίκαιρο καί διαχρονικό Φώτη Κόντογλου


Κεί­με­νο ἐ­πί­και­ρο καί σή­με­ρα ὅ­σο πο­τέ, γραμ­μέ­νο πρίν ἀ­πό, περίπου, σα­ρά­ντα χρό­νι­α, με­τά τίς συ­να­ντή­σεις τοῦ Οἰ­κου­με­νι­κοῦ Πα­τρι­άρ­χου Ἀ­θη­να­γό­ρα μέ τόν πά­πα Παῦ­λο ΣΤ’ καί τήν ἔ­ναρ­ξη τῶν οἰ­κου­με­νι­στι­κῶν συ­να­ντή­σε­ων.
Πηγή: 
Με­γά­λο, πο­λύ µε­γά­λο καί σπου­δαῖ­ο εἶ­ναι ἕ­να ζή­τη­µα πού δέν τοῦ δώ­σα­νε σχε­δόν κα­θό­λου προ­σο­χή οἱ πε­ρισ­σό­τε­ροι ῞Ελ­λη­νες. Κι αὐ­τό εἶ­ναι τό ὅ­τι ἀ­πό και­ρό ἀρ­χί­σα­νε κά­ποι­οι δι­κοί µας κλη­ρι­κοί νά θέ­λουν καί νά ἐ­πι­δι­ώ­κουν νά δέ­σουν στε­νές σχέ­σεις µέ τούς πα­πι­κούς, πού ἐ­πί τό­σους αἰ­ῶ­νες µᾶς ρη­µά­ξα­νε. Γι­α­τί, στ᾿ ἀ­λη­θι­νά, δέν ὑ­πάρ­χει πι­ό µε­γά­λος ἀ­ντί­µα­χος τῆς φυ­λῆς µας, κι ἐ­πί­µο­νος ἀ­ντί­µα­χος, πού, σώ­νει καί κα­λά, θέ­λει νά σβή­σει τῆν ᾿Ορ­θο­δο­ξί­α. Οἱ δε­σπο­τά­δες πού εἶ­πα πώς τούς ἔ­πι­α­σε, ἄ­ξα­φνα κι ἀ­να­πά­ντε­χα, ὁ ἔ­ρω­τας µέ τούς Λα­τί­νους, λέ­νε πώς τό κά­νου­νε ἀ­πό «ἀ­γά­πη». Μά αὐ­τό εἶ­ναι χον­δρο­ει­δε­στά­τη δι­και­ο­λο­γί­α καί κα­λά θά κά­νου­νε νά πα­ρα­τή­σου­νε αὐ­τά τά ρο­σό­λι­α τῆς «ἀ­γά­πης», πού τήν κά­να­νε ρε­ζί­λι. ῾Ο δι­ά­βο­λος, ἅ­µα θε­λή­σει νά κά­νει τό πι­ό πο­νη­ρό παι­γνί­δι του, µι­λᾶ, ὁ ἀ­λι­τή­ρι­ος γι­ά ἀ­γά­πη. ῞Ο,τι εἶ­πε ὁ Χρι­στός, τό λέ­γει κι αὐ­τός κάλ­πι­κα, γι­ά νά ξε­γε­λά­σει. Τώ­ρα, στά κα­λά κα­θού­µε­να, τούς ρα­σο­φό­ρους µας στήν Πό­λη, τούς ἔ­πι­α­σε πα­ρο­ξυ­σµός τῆς ἀ­γά­πης γι­ά τούς ᾿Ι­τα­λι­ά­νους, πού στέ­κου­νται, ὅ­πως πά­ντα, κρύ­οι καί πε­ρή­φα­νοι καί δέν γυ­ρί­ζου­νε νά τούς δοῦ­νε αὐ­τούς τούς «ἐν Χρι­στῷ ἀ­δελ­φούς», πού ὅ­σα τούς κά­να­νε ἀ­πό τόν και­ρό τῶν Σταυ­ρο­φό­ρων ἴ­σα­µε τώ­ρα, δέν τούς τἄ­κα­νε µή­τε Τοῦρ­κος, µή­τε Τά­τα­ρος, µή­τε Μω­µα­χε­τᾶ­νος. ῎Ι­σως κι οἱ δι­κοί µας νά κά­νουν ἀ­πό πα­ρε­ξη­γη­µέ­νη κα­λω­σύ­νη.
῞Ο­πως εἶ­πα, οἱ πε­ρισ­σό­τε­ροι δι­κοί µας δέν δώ­σα­νε καµ­µι­ά ση­µα­σί­α σ᾿ αὐ­τές τίς φι­λο­πα­πι­κές κι­νή­σεις, πού εἶ­ναι θά­να­τος γι­ά τό γέ­νος µας καί πού τίς κι­νή­σα­νε οἱ κα­τα­χθό­νι­ες δυ­νά­µεις πού πο­λε­µᾶ­νε τόν Χρι­στό καί πού µέ τά λε­πτά τούς ἀ­γο­ρά­ζου­νε ὅ­λους, δέν δώ­σα­νε λοι­πόν καµ­µι­ά ση­µα­σί­α, γι­α­τί τά θε­ω­ροῦ­νε τι­πο­τέ­νι­α πρά­γµα­τα, ἄν δέν εἶ­ναι κι οἱ ἴ­δι­οι ἀ­γο­ρα­σµέ­νοι, ἄ­ξι­α µο­να­χά γι­ά κά­ποι­ους στε­νο­κέ­φα­λους πα­λι­οη­µε­ρο­λο­γί­τες καί φα­να­τι­κούς ἀ­πο­πε­τρω­µέ­νους χρι­στι­α­νούς. Τώ­ρα τά µυ­α­λά γι­νή­κα­νε φαρ­δει­ά, καί κα­τα­γί­νο­νται µέ ἄλ­λα, κο­σµοϊ­στο­ρι­κά προ­βλή­µα­τα! «Θά κα­θό­µα­στε νά κυτ­τά­ζου­µε τώ­ρα πα­πά­δες κι ᾿Ορ­θο­δο­ξί­ες»; Μά αὐ­τούς δέν τούς µέ­λει κι ἄν ἐ­ξα­φα­νι­σθεῖ ἀ­πό τόν κό­σµο κά­θε ἑλ­λη­νι­κό πρᾶ­γµα. Καί θά ἐ­ξα­φα­νι­σθεῖ ὄ­χι τό­σο εὔ­κο­λα µέ τόν ἀ­µε­ρι­κα­νι­σµό πού πά­θα­µε, ὅ­σο ἄν γί­νου­µε στή θρη­σκεί­α πα­πι­κοί. Γι­α­τί γι᾿ αὐ­τοῦ πᾶ­µε. Πα­πι­κή ῾Ελ­λά­δα θά πεῖ ἐ­ξα­φά­νι­ση τῆς ῾Ελ­λά­δας. Νά γι­α­τί εἶ­πα πώς εἶ­ναι πο­λύ σπου­δαῖ­ο ζή­τη­µα αὐ­τές οἱ ἐ­ρω­το­τρο­πί­ες πού ἀρ­χί­σα­νε κά­ποι­οι κλη­ρι­κοί δι­κοί µας µέ τούς πα­πι­κούς, κι ἡ αἰ­τί­α εἶ­ναι τό ὅ­τι δέν νοι­ώ­σα­νε τί εἶ­ναι ᾿Ορ­θο­δο­ξί­α ὁ­λό­τε­λα, µ᾿ ὅ­λο πού εἶ­ναι δε­σπο­τά­δες.

Τό κα­κό εἶ­ναι πώς ὁ λα­ός δέν πῆ­ρε, κα­λά-κα­λά, εἴ­δη­ση γι­ά τή συ­νω­µο­σί­α. Ποι­ός νά τόν πλη­ρο­φο­ρή­σει ἀ­φοῦ οἱ γραµ­µα­τι­σµέ­νοι τά θε­ω­ροῦ­νε αὐ­τά τά πρά­γµα­τα ἀ­νά­ξι­α γι­ά τή µο­ντέρ­να σο­φί­α τους, καί τρέ­χουν ση­µαι­ο­φό­ροι σέ κά­θε νε­ω­τε­ρι­σµό;
᾿Α­πό τό­τε πού ἀρ­χί­σα­νε οἱ λυ­κο­φι­λί­ες ἀ­νά­µε­σα στούς δι­κούς µας καί στούς πα­πι­κούς (καί ση­µεί­ω­σε πώς οἱ δι­κοί µας φα­γω­θή­κα­νε πρῶ­τοι νά πι­ά­σου­νε σχέ­ση µέ τούς Λα­τί­νους σάν νά πή­ρα­νε ἀ­πό κά­που δι­α­τα­γή, κι ὁ­λο­έ­να µι­λᾶ­νε γι­ά «τόν δι­ά­λο­γον» µα­ζί τους, δί­χως νά ξέ­ρου­νε κα­λά-κα­λά τί λέ­νε), ἀ­πό τό­τε λοι­πόν, ἀ­κοῦ­µε, κά­θε τό­σο, κά­τι πρά­γµα­τα θε­α­τρι­κά, ἄ­νο­στα, ἀ­νό­η­τα, δί­χως καµ­µι­ά σο­βα­ρό­τη­τα, ὅ­πως εἶ­ναι ἡ λε­γό­µε­νη «Δι­ά­σκε­ψις τῆς Ρό­δου», τά νέ­α πα­ρεκ­κ­λή­σι­α τοῦ Βα­τι­κα­νοῦ, κ.τ.λ. Στή Ρό­δο πή­γα­νε οἱ δι­κοί µας µέ σκο­πό νά που­λή­σουν τήν ᾿Ορ­θο­δο­ξί­α, γι­α­τί γι᾿ αὐ­τούς εἶ­ναι κα­θυ­στε­ρη­µέ­νη µορ­φή τοῦ Χρι­στι­α­νι­σµοῦ, δη­λα­δή ἕ­νας βλά­χι­κος χρι­στι­α­νι­σµός, καί ν᾿ ἀρ­χί­σουν τόν «δι­ά­λο­γον», πού νά τό ν πά­ρει ἡ εὐ­χή αὐ­τόν τόν «δι­ά­λο­γον». Καί τί κά­να­νε; Τί­πο­τα! Λό­γι­α πολ­λά καί χα­µέ­να, πού νά ντρέ­πε­ται κι ὁ τε­λευ­ταῖ­ος ῞Ελ­λη­νας ᾿Ορ­θό­δο­ξος.
Προ­χθές πά­λι µά­θα­µε πώς ὁ Πά­πας ἐ­γκαι­νί­α­σε ἕ­να νέ­ο πα­ρεκ­κ­λή­σι­ο στό Βα­τι­κα­νό καί ἔ­βα­λε γι­ά εἰ­κό­νες (µή χει­ρό­τε­ρα!) τίς φω­το­γρα­φί­ες τοῦ Πά­πα καί τοῦ ᾿Α­θη­να­γό­ρα, «ὁ ὁ­ποῖ­ος ἵ­στα­ται ὄ­πι­σθεν τοῦ Πο­ντί­φη­κος»! Φα­ντα­σθεῖ­τε πα­ρεκ­κ­λή­σι­ο µέ φω­το­γρα­φί­ες (τί ἀ­κα­λαί­σθη­τα πρά­γµα­τα!). ῾Ο Πά­πας λοι­πόν θά προ­σεύ­χε­ται µπρο­στά στίς δι­κές του φω­το­γρα­φί­ες! Δη­λα­δή τρελ­λά­θη­καν οἱ ἄν­θρω­ποι! Αὐ­τά δέν τά κά­να­νε µή­τε οἱ ἀ­ρα­πά­δες τῆς ᾿Α­φρι­κῆς. Συλ­λο­γί­ζο­µαι πό­ση σο­βα­ρό­τη­τα ἔ­χουν οἱ Μου­σουλ­µᾶ­νοι στή θρη­σκεί­α τους, καί ποῦ κα­τα­ντή­σα­νε τή θρη­σκεί­α τοῦ Χρι­στοῦ αὐ­τοί οἱ ἀ­θε­ό­φο­βοι ᾿Ι­τα­λι­ά­νοι, πού προ­σκυ­νᾶ­νε ἀ­γάλ­µα­τα τῆς Πα­να­γι­ᾶς µέ κοκ­κι­νά­δι­α, µέ σκου­λα­ρί­κι­α καί µέ δα­χτυ­λί­δι­α. Κι ἐ­µεῖς οἱ ᾿Ορ­θό­δο­ξοι, πού φυ­λά­ξα­µε τό βα­θύ µυ­στή­ρι­ο τῆς εὐ­σέ­βει­ας, τώ­ρα, στά κα­λά κα­θού­µε­να, πᾶ­µε νά γί­νου­µε ἕ­να µ᾿ αὐ­τούς πού γε­λοι­ο­ποι­ή­σα­νε τόν Χρι­στό ὅ­σο κα­νέ­νας ἄ­θε­ος.

᾿Αλ­λά, ἀ­πό ποῦ νά πι­ά­σει κα­νέ­νας καί ποῦ νά τε­λει­ώ­σει; ῞Ο­σοι ἤ­τα­νε ἕ­ως τώ­ρα ἀ­δι­ά­φο­ροι γι­ά τή θρη­σκεί­α καί γι­ά τήν ᾿Εκ­κ­λη­σί­α, καί πού πολ­λοί ἀπ᾿ αὐ­τούς τίς πε­ρι­παί­ζα­νε µά­λι­στα, ὅ­λοι αὐ­τοί γι­νή­κα­νε ἔ­ξα­φνα πα­πό­φι­λοι, καί µα­σᾶ­νε σάν µα­στί­χι τήν ψεύ­τι­κη λέ­ξη «ἀ­γά­πη». Με­γα­λύ­τε­ρο ρε­ζι­λί­κι δέν ἔ­γι­νε. ᾿Ε­µεῖς οἱ ἄλ­λοι πού εἴ­µα­στε κολ­λη­µέ­νοι ἀ­πό νε­ό­τη­τος στήν ᾿Εκ­κ­λη­σί­α µας, εἴ­µα­στε στε­νο­κέ­φα­λοι, µο­χθη­ροί, γυ­µνοί ἀ­πό ἀ­γά­πη κι ἀ­πό ἀ­λη­θι­νή εὐ­σέ­βει­α. ῾Η µό­δα εἶ­ναι τώ­ρα νά φαί­νε­σαι ἄν­θρω­πος τῆς ἐ­πο­χῆς µας, πού ἔ­νοι­ω­σε τά «αἰ­τή­µα­τά» της. [...]
Πί­στη ἀ­σά­λευ­τη στήν ᾿Ορ­θο­δο­ξί­α, πού ἐ­µεῖς οἱ προ­κοµ­µέ­νοι τήν πή­ρα­µε κλη­ρο­νο­µι­ά καί τήν που­λᾶ­µε «ἀ­ντί πι­να­κί­ου φα­κῆς» καί ἀ­σπα­σµοῦ τῆς πα­ντό­φλας τοῦ Πά­πα! Μά σέ τέ­τοι­ο ση­µεῖ­ο ἐκ­φυ­λι­σθή­κα­µε; Αἰ­τί­α εἶ­ναι ἡ ἔµ­φυ­τη µα­ται­ο­δο­ξί­α µας, πού µᾶς κά­νει νά θέ­λου­µε νά φαι­νό­µα­στε ἔ­ξυ­πνοι συγ­χρο­νι­σµέ­νοι, προ­ο­δευ­τι­κοί, κι ὄ­χι κα­θυ­στε­ρη­µέ­νοι. Μέ τή συ­ναί­σθη­ση τῆς κα­τω­τε­ρό­τη­τας πού ἀ­πο­χτή­σα­µε, φο­βό­µα­στε σάν τόν δι­ά­βο­λο µή­πως µᾶς ποῦ­νε «πα­λι­ά µυ­α­λά, πα­λι­οη­µε­ρο­λο­γί­τες, κα­θυ­στε­ρη­µέ­νους». Καί τρέ­χου­µε νά πᾶ­µε πρῶ­τοι σέ κά­θε κί­νη­ση πού περ­νᾶ γι­ά «µο­ντέρ­να», θέ­λεις µί­µη­ση τῆς «ἀ­φη­ρη­µέ­νης ζω­γρα­φι­κῆς», θέ­λεις ἀ­κα­τα­λα­βί­στι­κες «λο­γο­τε­χνί­ες» (κα­η­µέ­νη λο­γο­τε­χνί­α, ποῦ κα­τά­ντη­σες!), θές φι­λο­πα­πι­σµός, θές ἀ­µε­ρι­κα­νι­σµός, στά πά­ντα, στά ντυ­σί­µα­τά µας (πρό πά­ντων τῆς νε­ο­λαί­ας), στόν τρό­πο πού µι­λᾶ­µε καί σκε­πτό­µα­στε, ἀ­κό­µα καί στίς χει­ρο­νο­µί­ες. Δη­λα­δή, κα­τα­ντή­σα­µε µαϊ­µοῦ­δες τοῦ ἀν­θρω­πί­νου γέ­νους «ἐν ὀ­νό­µα­τι τῆς προ­ό­δου καί τῆς θαυ­µά­σι­ας ἐ­πο­χῆς µας».
(Φώ­τη Κό­ντο­γλου «Μυ­στι­κά ἄν­θη», ἐκ­δ. «Ἀ­- στήρ», σελ. 51-53)