Ο κ. Κογκούλης "αποκαθηλώνει" Κωνσταντίνου και Σκαλτσή

Ο κ. Κωνσταντίνου Κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής

του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ)

και το προσκυνητάριο με την εικόνα του Χριστού

Κάποιοι απόφοιτοι της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ, με αφορμή την απομάκρυνση του προσκυνηταρίου με την εικόνα του Χριστού από την είσοδο της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, απευθυνθήκαμε στον Ομότιμο Καθηγητή και Προκοσμήτορα της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ κ. Ιωάννη Β. Κογκούλη έργο του οποίου, εκτός των άλλων, ήταν και το εν λόγω προσκυνητάριο, και ζητήσαμε να μας σχολιάσει το γεγονός.

Ο Καθηγητής, εξέφρασε τη θλίψη του για τη συμπεριφορά του κ. Κωνσταντίνου  και για την κατάσταση γενικότερα, η οποία ξεκίνησε αμέσως μετά την αφυπηρέτησή του (1/9/2015). Ένα χρόνο που ήταν Κοσμήτορας και ο Καθηγητής εν ενεργεία, ο κ. Κωνσταντίνου  απέφυγε να προβεί σε ενέργειες που θα προκαλούσαν και θα συναντούσαν την αντίδραση του κ. Καθηγητή.

Συγκεκριμένα ο κ. Καθηγητής αναφέρθηκε στο γεγονός της καταψήφισης της ομοτιμοποίησής του  από τον κ. Κωνσταντίνου, νυν κοσμήτορα της Θεολογικής Σχολής, και του φερόμενου συνθήματος/ στόχου, της "Αποκογκουλοποίησης" της Σχολής. Ο κ. Ιωάννης Β. Κογκούλης  μας προέτρεψε να επιβεβαιώσουμε όσα μας κατέθεσε στη συνέχεια, διαβάζοντας  τα σχετικά κείμενα από το βιβλίο του «Διακονώντας ως Κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Πεπραγμένα Κοσμητείας 2006-2010».

Συγκεκριμένα, ο κ. Ιωάννης Β. Κογκούλης ανέλαβε ο ίδιος την Κοσμητεία της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ το 2006. Στη διετία 2005-2007, Πρόεδρος του Τμήματος Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ, ήταν ο κ. Κωνσταντίνου. Η τοποθέτηση του εικονοστασίου έγινε το 2007 και ήταν συνδεδεμένη με την πρώτη φάση της ανακατασκευής της αίθουσας συνεδριάσεων και του γραφείου του Κοσμήτορα. Φυσικά, αποτελεί μέγιστη έκπληξη το γεγονός ότι ο κ. Κωνσταντίνου, ως Πρόεδρος του Τμήματος Θεολογίας και επομένως μέλος της Κοσμητείας, της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ, δεν εξέφρασε αντίρρηση για την κατασκευή και την τοποθέτηση του προσκυνηταρίου (!), όπως και για το όλο έργο της ανακαίνισης του κτιρίου της Θεολογικής Σχολής που τότε πραγματοποιείτο. Αν είχε τότε κάποιο πρόβλημα, ιδιαίτερα για το προσκυνητάριο, ως Πρόεδρος Τμήματος και μέλος της Κοσμητείας, όφειλε  να εγκαλέσει τον Κοσμήτορα ότι αυθαιρετεί! Αντίθετα, τότε φαινόταν να θαυμάζει το γεγονός,  ότι η Θεολογική Σχολή ανακαινίστηκε στο μεγαλύτερο μέρος της.

Σε ό,τι αφορά στο προσκυνητάριο με την εικόνα του Χριστού, ο κ. Καθηγητής είπε τα ακόλουθα. Επί Κοσμητείας του Καθηγητή κ. Μιχαήλ Τρίτου, ο Πρόεδρος του Τμήματος Θεολογίας, πιθανόν ακολουθώντας τις ιδέες όσων αγωνίζονται  με απολυταρχικό τρόπο να κατεβάσουν από τα δημόσια κτίρια (σχολεία, δικαστήρια, κ.λπ), τις εικόνες του Χριστού, ζήτησε να μεταφερθεί το εικονοστάσι του Χριστού στον "φυσικό του χώρο", στο παρεκκλήσι της Σχολής. Τότε η Κοσμητεία,  μετά από συνεδρίαση και με ψήφους έναν (1) υπέρ και τέσσερις (4) κατά, αποφάσισε να παραμείνει το προσκυνητάριο εκεί όπου είχε τοποθετηθεί από τον Καθηγητή κ. Ιωάννη Β. Κογκούλη. Για το γεγονός ο Καθηγητής, κ. Ιωάννης Β. Κογκούλης, αναφέρει στις σελίδες 56-57 του βιβλίου του «Διακονώντας ως Κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Πεπραγμένα Κοσμητείας 2006-2010» τα ακόλουθα: «Στα πλαίσια του γενικότερου ευπρεπισμού της Θεολογικής μας Σχολής και του καλλωπισμού των αιθουσών και των τοίχων, έξω από το Γραφείο της Κοσμητείας και την αίθουσα Συνεδριάσεων τοποθετήθηκε καλαίσθητο προσκυνητάριο με την εικόνα του ένθρονου Χριστού. Έτσι, ο αύλειος χώρος του πρώτου ορόφου ανεδείχθη περισσότερο και όποιος εισέρχεται από τη βόρεια είσοδο του κτιρίου αντιλαμβάνεται αμέσως την ιερότητα του Ανώτατου αυτού Εκπαιδευτικού Ιδρύματος. Ότι δηλαδή εκτός από χώρος διδασκαλίας και έρευνας στο επιστητόν της θεολογίας, είναι και κέντρο άσκησης στην εν Χριστώ ελευθερία και αγάπη. Ο Χριστός είναι το φως των ανθρώπων, η οδός, η αλήθεια και η ζωή. Γι' αυτό και η κατάρτιση ενός θεολόγου ολοκληρώνεται όταν διαπνέεται από τις αξίες του Ευαγγελίου τις προϋποθέσεις της εν Χριστώ ζωής. Είναι πάντως πολύ ευχάριστο το γεγονός ότι οι φοιτητές μας δέχθηκαν με χαρά αυτή την προσθήκη. Πολλοί μάλιστα ευρισκόμενοι στο σημείο αυτό κάνουν με ευλάβεια το σταυρό τους, ασπάζονται το Χριστό και αρχίζουν τα μαθήματά τους μ' αυτή την ευλογία και δύναμη».

Σε ό,τι αφορά στο επιχείρημα του κ. Κωνσταντίνου ότι δηλαδή η τοποθέτηση της εικόνας του Χριστού έξω από το παρεκκλήσιο, το οποίο βρίσκεται στον 4^ο όροφο του κτιρίου,  έγινε για να γίνει αυτό πιο "ευδιάκριτο", ο Καθηγητής κ. Ιωάννης Β. Κογκούλης παραπέμπει και πάλι στο ως άνω βιβλίο του, όπου στη σελίδα 201, είναι καταχωρισμένη φωτογραφία, στην οποία εμφανίζεται η είσοδος του παρεκκλησίου, με σχετική επιγραφή και με σήμαντρο, όπως τα είχε διαρρυθμίσει ο κ. Καθηγητής, οπότε το επιχείρημα του κ. Κωνσταντίνου είναι σαθρό.

Κάτι που θα έπρεπε να είχε λάβει υπόψη του ο κ. Κωνσταντίνου είναι η συγκυρία της  απομάκρυνσης του προσκυνηταρίου με την εικόνα του Χριστού και της ταυτόχρονης προσπάθειας εισαγωγής του Προγράμματος Μουσουλμανικών Σπουδών στη Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ. Ίσως ο κ. Κωνσταντίνου έπρεπε να είχε προβληματιστεί για τους δικαιολογημένους συνειρμούς μιας τέτοιας σύμπτωσης, αν βέβαια δεν είχε τέτοιες βαθύτερες προθέσεις, δηλαδή να μην προκαλεί τους μουσουλμάνους που θα φοιτούν στη Θεολογική Σχολή.

Δυσάρεστους συνειρμούς προκαλεί και το επιχείρημα του κ. Κωνσταντίνου για την απομάκρυνση της εικόνας του Χριστού και την τοποθέτησή της εκεί που είναι ο "φυσικός της χώρος", ο ναός. Ο κ. Κωνσταντίνου χρησιμοποιεί το ίδιο επιχείρημα με τους πολεμίους της Ορθόδοξης Καθολικής Εκκλησίας μας, στην αγκαλιά της οποίας σώθηκε το Γένος μας από τον εκμουσουλμανισμό. Οι σύγχρονοι πολέμιοι της Εκκλησίας μας, αγωνίζονται να απομακρυνθούν τα εκκλησιαστικά σύμβολα από τους δημόσιους χώρους, δηλαδή, οι εικόνες του Χριστού, από τα σχολεία, τα δικαστήρια, τα νοσοκομεία κ.λπ. με το αιτιολογικό ότι αυτές οι εικόνες πρέπει να τοποθετηθούν στο "φυσικό τους χώρο", που είναι οι ναοί. 

Εκτός της απομάκρυνσης του προσκυνηταρίου, ο κ. Κωνσταντίνου προχώρησε και στην απομάκρυνση των μαρμάρινων πλακών με τα ονόματα των Κοσμητόρων και των Προέδρων, με τη δικαιολογία ότι αυτές κινδύνευαν σε περίπτωση σεισμού να καταπλακώσουν τους περαστικούς. Ο Ομότιμος Καθηγητής και Προκοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ, κ. Ιωάννης Β. Κογκούλης, παρατήρησε ότι είχε δοθεί ιδιαίτερη σημασία και πρόβλεψη για κάτι τέτοιο. Μάλιστα, σημείωσε ότι παρόμοια έργα έχουν γίνει  με δική του επιμέλεια και στο χωριό του, στη Λάϊστα Ιωαννίνων(βλ. ιστοσελίδα: laista1.wordpress.com). Σε όλες τις περιπτώσεις γίνεται πάντα ο απαιτούμενος έλεγχος, ώστε να μην υπάρξει κανείς κίνδυνος.

Ως προς την ενόχληση που προξενεί στον κ. Κωνσταντίνου το πορφυρό χρώμα, ο κ. Ιωάννης Β. Κογκούλης μας είπε ότι το πορφυρούν είναι το χρώμα της Εκκλησίας μας, εικονίζει το αίμα του Χριστού που θυσιάστηκε υπέρ της του κόσμου ζωής και σωτηρίας, το προσκυνητάρι του οποίου αποκαθήλωσε, εικονίζει επίσης, «των εν όλω τω κόσμω Μαρτύρων»  με το οποίο σύμφωνα με το Απολυτίκιον των Αγίων Πάντων, είναι στολισμένη η Εκκλησία μας.

Εκτός των παραπάνω, ο κ. Κωνσταντίνου προχώρησε και σε άλλες ενέργειες, τι οποίες ο Ομότιμος Καθηγητής κ. Ιωάννης Β. Κογκούλης ανέφερε διεξοδικά σε γραπτή του επιστολή προς το Τμήμα Θεολογίας, η οποία θα δημοσιευτεί στο περιοδικό Κοινωνία της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων. Επίσης, σύμφωνα με όσα ανέφερε ο Καθηγητής, ο κ. Κωνσταντίνου έβγαλε από το γραφείο της Κοσμητείας τη φωτογραφία του Οικουμενικού Πατριάρχη, κ.κ. Βαρθολομαίου, παρά το γεγονός ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης τον είχε τιμήσει με ανώτατο οφίκιο. Την ίδια τύχη είχε και η φωτογραφία του επιχωρίου Μητροπολίτη και η ελληνική και ρωμαίικη σημαία(βυζαντινή). Είναι οι συγκυρίες τέτοιες που, για άλλη μια φορά, δημιουργούν υπόνοιες για  σκόπιμες ενέργειες που προσπαθούν να προλάβουν τυχόν δυσαρέσκεια των αραβόφωνων χορηγών του Προγράμματος Μουσουλμανικών Σπουδών. Έτσι, ένα γραφείο με σύμβολα που έδειχναν μέχρι σήμερα την ταυτότητα του χώρου, απογυμνώνεται και μετατρέπεται σε εντευκτήριο για προσκλήσεις  χορηγών που ζητούν να μετατρέψουν τη Θεολογική Σχολή σε πολυθρησκειακή συνεύρεση με ποικίλα συμφέροντα.

Επίσης, ο κ. Κωνσταντίνου, στο πλαίσιο της υλοποίησης του σχεδίου του, της «Αποκογκουλοποίησης», δηλαδή, της Θεολογικής Σχολής, αποκαθήλωσε από τους διαδρόμους των γραφείων των Καθηγητών τα κάδρα με φωτογραφίες μοναστηριών του Αγίου Όρους και των Μετεώρων.  Φαντάζεται κανείς να περνούν από τα γραφεία των Καθηγητών της Θεολογικής Σχολής οι μουσουλμάνοι Καθηγητές και να βλέπουν κάδρα με φωτογραφίες μοναστηριών; Εξάλλου, μπορεί σε κάποια από αυτά τα γραφεία να εγκατασταθούν και οι ίδιοι οι Μουσουλμάνοι Καθηγητές.

Τέλος, ο κ. Ιωάννης Β. Κογκούλης αναφέρθηκε στον Πρόεδρο του Τμήματος Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ, Καθηγητή κ. Παναγιώτη Σκαλτσή. Μνημόνευσε τη συνεργασία που είχε μαζί του από το 1989. Τότε ο κ. Σκαλτσής, ως Επιστημονικός Συνεργάτης  ξεκίνησε μαζί του και με τον Καθηγητή κ. Χ. Οικονόμου, την έκδοση της σειράς «Θεία Λατρεία και Παιδεία». Από τότε, όπως καταθέτει ο κ. Ιωάννης Β. Κογκούλης, ήταν συνέχεια δίπλα του και συμπαραστάτης του σε όλη την ακαδημαϊκή του πορεία. Μάλιστα, ήταν και ο πρόεδρος του εκλεκτορικού σώματος που εξέλεξε τον κ. Σκαλτσή στη βαθμίδα του πρωτοβάθμιου Καθηγητή. Όμως δυστυχώς, ο κ. Σκαλτσής, τόσον τον ίδιο τον Καθηγητή, όσο και κάποιους άλλους που όλα αυτά τα χρόνια ήταν δίπλα του, όπως λχ η περίπτωση Καθηγήτριας η οποία τον πήρε από το χέρι και τον υποχρέωσε να υποβάλλει αίτηση για να εξελιχθεί σε πρωτοβάθμιο Καθηγητή, ως Πρόεδρος του Τμήματος Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ, τους έβαλε στο περιθώριο.

Σε αυτό το σημείο ο κ. Ιωάννης Β. Κογκούλης εξέφρασε τη  θλίψη και τη δυσαρέσκειά του για την αθέτηση της υπόσχεσης του κ. Σκαλτσή σχετικά με την παραμονή του προσκυνηταρίου με την εικόνα του Χριστού στην είσοδο της Σχολής.

Ο κ. Ιωάννης Β. Κογκούλης θεωρεί ότι το επιχείρημα του κ. Σκαλτσή πως ενεργεί στο πλαίσιο του πνεύματος της καταλλαγής δεν πείθουν κανέναν.

Τελειώνοντας ο κ. Καθηγητής μας είπε ότι κάποια στιγμή η ιστορία θα μας κρίνει όλους μας.

Απόφοιτοι της Θεολογικής Σχολής

του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης