Σύνοδος της Κρήτης. Ούτε αγία, ούτε μεγάλη…

του Γεωργίου Μηλιώτη, εκπαιδευτικού

 

Πολλά ελέχθησαν και πολλά γράφτηκαν για την λεγόμενη αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Κρήτης η οποία ολοκληρώθηκε προ ημερών. Παρά τις τυμπανοκρουσίες και τα μεγάλα λόγια των  διοργανωτών και υποστηρικτών αυτής της ιδιότυπης συνάντησης, η αλήθεια είναι ότι δεν  μπορούμε να είμαστε και πολύ ευτυχείς ή αισιόδοξοι για όσα συζητήθηκαν και αποφασίσθηκαν εκεί. Η διαπίστωσή μας αυτή βασίζεται σε γεγονότα που συνέβησαν κατά τη διάρκεια των εργασιών της Συνόδου και από το αποτέλεσμα, την ψήφιση δηλαδή, των συνοδικών κειμένων από τις αντιπροσωπείες των Ορθοδόξων Εκκλησιών. 
Οφείλουμε, λοιπόν, όλοι μας, το πλήρωμα της Εκκλησίας, να φροντίσουμε να ενημερωθούμε για το τι ακριβώς συνέβη, τι αποφασίσθηκε και με ποιον τρόπο στην Κρήτη. Κι αυτό γιατί, δυστυχώς, παρατηρείται πλήρης άγνοια των αποφάσεων της Συνόδου, της θεματολογίας της και του περιεχομένου των εψηφισμένων κειμένων.

Πρέπει να γνωρίζουμε ότι το κείμενο για τις σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας με τον λοιπό χριστιανικό κόσμο, το οποίο προσδίδει – για πρώτη φορά με συνοδική απόφαση Ορθοδόξων – εκκλησιαστικότητα σε αιρετικούς, ΔΕΝ ψηφίσθηκε ομοφώνως από όλους τους Επισκόπους, αλά μόνο από τούς Προκαθημένους (όπως ηθελημένα έδινε την δυνατότητα ο Κανονισμός). Στηρίχτηκε, δηλαδή σε μια τεχνητή, εκβιαστική και κατασκευασμένη ομοφωνία.
Τουλάχιστον 7 Ιεράρχες, συνεπείς στην Ορθόδοξη Παράδοση και διδασκαλία (δυστυχώς μόλις ένας από την Εκκλησία της Ελλάδος), μειοψήφισαν και δημοσιοποίησαν αυτή τους τη διαφωνία. Εντούτοις, στην επίσημη ιστοσελίδα της Συνόδου το κείμενο αυτό φαίνεται ψευδώς ότι έχει υπογραφεί από όλους!

Πρέπει ακόμη να γνωρίζουμε ότι κατά δημόσια ομολογία συμμετέχοντος Αρχιερέως, ασκήθηκαν σοβαρές πιέσεις προς την Εκκλησία της Ελλάδος για να αποσύρει τροπολογία που ενέκρινε το Σώμα των εν Ελλάδι Ιεραρχών. Μάλιστα, ο ίδιος Ιεράρχης έγινε δέκτης προσβλητικότατης συμπεριφοράς από άλλους «αγίους» αδελφούς, επειδή αρνήθηκε να συμμετάσχει στην παρεκτροπή. 
Και αναρωτιόμαστε, πώς αναπαύθηκε το Άγιο Πνεύμα σε μια τέτοιου τύπου συνοδική διαδικασία όπου βασίλεψε η βία, η νοθεία, η παραπληροφόρηση και οι «άγιες» προσβλητικές εκφράσεις.

Επιπλέον, πρέπει να γνωρίζουμε ότι πριν τη Σύνοδο, η Εκκλησία της Ελλάδος κατέθεσε τροπολογία επί συγκεκριμένου κειμένου, η οποία αποφασίσθηκε με μεγάλη πλειοψηφία από την Ιερά Σύνοδο. Μετά από πιέσεις, κατά τη διάρκεια συζητήσεως του κειμένου, η αντιπροσωπεία της Εκκλησίας της Ελλάδος τροποποίησε την τροπολογία που η ίδια κατέθεσε, προκειμένου αυτή να γίνει δεκτή – όπως και έγινε – από τους διαφωνούντες. Το ερώτημα είναι βάσει ποιας νομιμότητας η αντιπροσωπεία της Εκκλησίας της Ελλάδος και ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών καταστρατήγησαν και παρέκαμψαν την απόφαση της Ιεραρχίας, υιοθετώντας αντιπαραδοσιακές, αντορθόδοξες και καινοφανείς θέσεις.

Πόσο μεγάλη, εν τέλει, μπορεί να είναι η Σύνοδος αυτή όταν απείχαν 4 συνολικά τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες που εκπροσωπούν το μεγαλύτερο πληθυσμιακά ποσοστό Ορθοδόξων παγκοσμίως; Ή πόσο αγία μπορεί να είναι η Σύνοδος αυτή όταν ονομάζει Εκκλησίες τις αιρετικές ομάδες των χριστιανών της Δύσης και επαινεί και εγκωμιάζει τη δράση του αντορθόδοξου Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών; Πόσο αγία είναι όταν παραθεωρεί την πανθολογούμενη αποτυχία των θεολογικών διαλόγων των ορθοδόξων με τους αιρετικούς παπικούς, μονοφυσίτες και προτεστάντες; Και πόσο «Σύνοδος» είναι, όταν αποκλείει τη συμμετοχή των Ορθοδόξων Ιεραρχών και το δικαίωμά τους να εκπροσωπούν το πλήρωμα της Εκκλησίας;

Ελπίζουμε ότι, συν Θεώ, τα αποφασισθέντα από αυτή την ψευδοσύνοδο του Κολυμπαρίου θα απορριφθούν στη συνείδηση του πληρώματος της Εκκλησίας. Και τότε, όλοι οι παραβάτες, όλοι οι καινοτόμοι θα κριθούν καταλλήλως. Συνοδικώς και Ορθοδόξως.