Τετάρτη 26 Μαΐου 2010

Αρχιεπισκοπική τρομοκρατία στην Κύπρο

ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΥΣΘΕ ΔΙΑ ΝΑ ΟΜΙΛΕΙΤΕ!!! από τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρο προς τους διαφωνούντες. Δεν δικαιούσθε ούτε καν να ορθοτομείτε. Μόνον ο αιρετικός πάπας έχει θέση στην Κύπρο.



ΕΚΡΗΚΤΙΚΕΣ διαστάσεις προσλαμβάνει η άρνηση Συνοδικών να υποδεχθούν τον Πάπα Βενέδικτο, με τον Αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο να ετοιμάζεται να δείξει την πόρτα εξόδου σε όσους αρχιερείς γυρίσουν την πλάτη στον Ποντίφικα. 

Ο Μακαριότατος απαντώντας σε σχετική ερώτηση του «Φ», ανέφερε ότι «θα θέσει θέμα στη Σύνοδο να αποβληθούν για ένα χρόνο από το Σώμα όσοι δεν παρευρεθούν στην υποδοχή του Πάπα». «Θα θέσω θέμα να εξέλθουν της Συνόδου αν αρνούνται να αποτελούν τμήμα της», πρόσθεσε ο Αρχιεπίσκοπος. «Όσοι δεν παρευρεθούν στην υποδοχή δεν έχουν θέση μετ' εμού», ξεκαθάρισε ο προκαθήμενος της Εκκλησίας της Κύπρου.

Σημειώνεται ότι μετά την εκλογή του Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου είναι η πρώτη φορά που η Εκκλησία της Κύπρου διχάζεται σε ένα θέμα και μάλιστα από έναν εξωγενή παράγοντα, ο οποίος δοκιμάζει τη συνοχή της Συνόδου. 

Τρίτη 25 Μαΐου 2010

Φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης!

Στην ... αντεπίθεση πέρασε ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ. Χρυσόστομος μετά την προχθεσινή συνέντευξη του Μητροπολίτη Λεμεσού κ. Αθανασίου σχετικά με την επικείμενη επίσκεψη του Πάπα στην Κύπρο, αλλά και γενικά για τα όσα είπε για την αίρεση του παπισμού.
Φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης! λέει ο λαός μας. Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου, μετά και την είδηση πως και άλλοι Αρχιερείς θα ακολουθήσουν τον Άγιο Λεμεσού, δηλώνει πως "κακώς, χείριστα, έπραξε ο Αγιος Λεμεσού που έκαμε δηλώσεις", και προσθέτει: “o ίδιος να πιστεύει ό,τι θέλει δικαιούται, αλλά δεν δικαιούται να βγαίνει στα ΜΜΕ και να σκανδαλίζει το λαό μας. Αυτή τη στιγμή εκείνος έκαμε σκανδαλισμό και όχι ο Πάπας” (!!!)
Ο Αρχιεπίσκοπος απειλεί, επίσης, με φιμώσεις, με απομόνωση και με "αναμέτρηση με την αστυνομία" όσους αντιτίθενται στην επίσκεψη του Πάπα στην Κύπρο και απαιτεί "πειθαρχία" στις συνοδικές αποφάσεις. Το μόνο το οποίο δεν σχολιάζει από την συνέντευξη του κ. Αθανασίου είναι τα όσα πατερικότατα και με σαφήνεια διατυπώνει για την αίρεση του παπισμού.
Αν ο Πάπας πηγαίνει στην Κύπρο μόνον ως προσκυνητής και ως προσκεκλημένης της Κυπριακής Κυβέρνησης τότε τι νόημα έχουν οι εκκλησιαστικές τιμές που θα του αποδοθούν; Θα τον προσφωνήσει και θα τον αποδεχθεί ως κανονικό Επίσκοπο και ως επικεφαλής κανονικής Εκκλησίας ο κ. Χρυσόστομος; Τότε όμως θα αναγνωρίσει ταυτόχρονα ως "κανονική" και την αίρεση του παπισμού.
Και για την αναγνώριση αυτή καμία συνοδική απόφαση δεν υπάρχει.

Δευτέρα 24 Μαΐου 2010

ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΣΙΩΠΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ

Θα τον προτιμούσε "σιωπηλό" τον Μητροπολίτη Λεμεσού ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ. Χρυσόστομος, καθώς δεν αρέσκεται στο να ακούει αντίθετες απόψεις. 
«Θα ήταν καλύτερα να παραμείνει σιωπηλός» σχολίασε. Είναι σωστό κάποιος, ανέφερε ο προκαθήμενος της Κυπριακής Εκκλησίας, να παραμένει πιστός σ’ αυτό που πιστεύει, ταυτόχρονα όμως διερωτήθηκε γιατί ο Μητροπολίτης Λεμεσού συμμετείχε στην έκδοση της εγκυκλίου από την Ιερά Σύνοδο.
Απέρριψε, επίσης, τα περί σκανδαλισμού των πιστών, στα οποία αναφέρθηκε ο Μητροπολίτης Λεμεσού στη συνέντευξη του, υποδεικνύοντας ότι ο λαός έχει ορθή πίστη. «Όταν όλη η Ορθοδοξία διεξάγει θεολογικό διάλογο με την Καθολική Εκκλησία», υπογράμμισε ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος, «δεν μπορεί ένας πιστός να είναι πάνω από όλη την Ορθοδοξία», και επεσήμανε ότι Πάπας Βενέδικτος επισκέπτεται την Κύπρο ως προσκυνητής και όχι για συνομιλίες. Σημείωσε, επίσης, ότι ο Πάπας μπορεί να συμβάλει στη λύση του Κυπριακού αν το επιθυμεί, καθότι πολλοί ξένοι ηγέτες είναι καθολικοί. 


Σε ό,τι αφορά στην εγκύκλιο ο Μητροπολίτης Λεμεσού ανέφερε ότι, «όλοι μας αποφασίσαμε να εκδοθεί μια εγκύκλιος προς το λαό για να μείνει ενωμένος με την Εκκλησία του, να μην ακούει τους παλιοημερολογίτες, οι οποίοι θέλουν να τον αποσπάσουν από την κανονική Εκκλησία. Εκείνο το οποίο δεν διασαφηνίστηκε στην εγκύκλιο είναι το ότι δεν είμαστε όλοι ενήμεροι και σύμφωνοι με την πρόσκληση προς τον Πάπα». 


Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Μητροπολίτης Πάφου κ. Γεώργιος "δικαιολογεί" μόνος όσους συμφωνούν με τις απόψεις του θεωρώντας ότι "οποιαδήποτε αντίδραση στην επίσκεψη του Πάπα Βενέδικτου είναι αδικαιολόγητη". Παρέπεμψε ακολούθως σε απόφαση της Ιεράς Συνόδου, στην οποία είχε επισημανθεί ότι ο Πάπας δεν έρχεται στο νησί για να μας δώσει τις κακοδοξίες του, ούτε για να υπογράψει οποιαδήποτε συνθήκη με την Εκκλησία της Κύπρου και διερωτήθηκε για ποιο λόγο αυτοί που τώρα διαμαρτύρονται δεν αντιδρούν και όταν επισκέπτονται την Κύπρο άθεοι και ειδωλολάτρες, όπως είπε.

Κυριακή 23 Μαΐου 2010

Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος: «Ο Πάπας είναι αιρετικός, να μην έρθει στην Κύπρο»

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΦΩΝΗ!

Με ομολογιακό θάρρος, ευπρέπεια και ήθος ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Λεμεσού κ. Αθανάσιος τοποθετείται  στο θέμα της επικείμενης επισκέψεως του Πάπα στην Κύπρο. Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι τοποθετείται ξεκάθαρα και κατηγορηματικά απέναντι στην αίρεση του παπισμού θέτοντας ταυτόχρονα τις προϋποθέσεις για έναν ουσιαστικό διάλογο με τους ετεροδόξους

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΕ! 


Ο Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος διαχωρίζει τη θέση του: Τάσσεται εναντίον της επίσκεψης του Πάπα, δηλώνει ότι ο Παπισμός είναι αίρεση και ότι ο ίδιος δεν πρόκειται να παραστεί στις εκδηλώσεις για την επίσκεψη. Η εδώ επίσκεψή του, λέει, θα σκανδαλίσει τις ψυχές αθώων ευσεβών χριστιανών, αλλά τονίζει πως καμία ασχημία δεν πρέπει να γίνει, καμία αγένεια, καμία κακή διαγωγή.

>>Για μας τους ορθοδόξους είναι αιρετικός, αποκομμένος από την Εκκλησία και άρα ούτε Επίσκοπος» >>

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ: Αρνήθηκα να παραστώ στις εκδηλώσεις υποδοχής του

Ο Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος διαχωρίζει τη θέση του από την επίσημη θέση της Κυπριακής Εκκλησίας για την επίσκεψη του Πάπα Βενέδικτου στην Κύπρο. Δηλώνει ευθαρσώς ότι είναι εναντίον, με επιχείρημα ότι ο Παπισμός είναι αίρεση και ότι η εδώ επίσκεψη του Προκαθημένου της Καθολικής Εκκλησίας θα σκανδαλίσει τις ψυχές αθώων ευσεβών χριστιανών. Την ίδια ώρα τονίζει πως καμία ασχημία δεν πρέπει να γίνει, καμία αγένεια, καμία κακή διαγωγή. Ο ίδιος πάντως δηλώνει ότι δεν θα παραστεί στις εκδηλώσεις υποδοχής.

Γιατί σκανδαλίζει την Εκκλησία και το ποίμνιό της η επικείμενη επίσκεψη στο νησί του Πάπα Βενέδικτου 16ου;
Νομίζω ότι η επίσκεψη του Πάπα στην Κύπρο θα προκαλέσει αρκετά προβλήματα στις συνειδήσεις πολλών ευσεβών χριστιανών. Θα ήταν καλύτερα να μην ερχόταν διότι πιστεύω ότι δεν θα μας ωφελήσει σε τίποτα, μια που δεν είδα μέχρι τώρα κάποια θετική παρέμβαση του Βατικανού όσον αφορά τα εθνικά μας θέματα. Ήδη έχει προκληθεί μεγάλη ανησυχία που δεν μας χρειαζόταν σ' αυτές τις ώρες.

Κινδυνεύουμε από κάτι;
Δεν λέω ότι κινδυνεύουμε με την έλευση του Πάπα, δεν θα προδώσουμε την πίστη μας ή θα αλωθεί η ορθόδοξη Εκκλησία. Απλώς έδωσε αφορμή σε διάφορους κύκλους παλαιοημερολογιτών να μας κατηγορούν ότι είμαστε ενδοτικοί, ότι έχουμε υποχωρήσει από τις αρχές της ορθοδόξου πίστεως και έχουν δημιουργηθεί αρκετά ερωτηματικά σε αρκετό κόσμο. Βέβαια ο Πάπας προσκλήθηκε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και ο Αρχιεπίσκοπος έδωσε τη συγκατάθεσή του.

Το συζητήσατε στην Ιερά Σύνοδο;
Στην τελευταία Ιερά Σύνοδο τέθηκε το θέμα της παρουσίας μας ή μη στις εκδηλώσεις με τον Πάπα. Εγώ αρνήθηκα να παραστώ και είπα ότι δεν γνωρίζαμε τίποτε. Μάθαμε για την έλευση του Πάπα από τις εφημερίδες.

Συνήθως μαθαίνετε τα νέα από τις εφημερίδες;
Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου έχει αυξημένα προνόμια και σίγουρα δεν θέλουμε να μπει στα δικά μας δεδομένα. Διατηρούμε, όμως, το προσωπικό μας δικαίωμα να λέμε ότι δεν γνωρίζαμε ότι θα ερχόταν ο Πάπας και ότι αν μας ρωτούσε, εγώ προσωπικά θα δήλωνα όχι, διότι θα δημιουργείτο σκάνδαλο στις ψυχές αθώων ευσεβών χριστιανών ορθοδόξων, όπως και βλέπουμε να γίνεται.

Δεν πρέπει να υπάρχει μια επικοινωνία μεταξύ των Εκκλησιών, ζούμε στον 21ον αιώνα, είμαστε την Ευρωπαϊκή Ένωση;
Διαλόγους μπορούμε να κάνουμε με οποιονδήποτε άνθρωπο πολύ δε περισσότερο με τους ετεροδόξους και αλλοθρήσκους. Άλλο είναι να γίνεται διάλογος και άλλο να υποδέχεσαι τον Πάπα ως κανονικό Επίσκοπο, ο οποίος για μας τους ορθοδόξους είναι αιρετικός, αποκομμένος από την Εκκλησία και άρα ούτε Επίσκοπος.

Λόγω του σχίσματος;
Έχει αποκοπεί εδώ και δέκα αιώνες από την Εκκλησία, δεν είναι κανονικός Επίσκοπος, δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας του Χριστού. Άλλο να τον υποδέχεσαι ως κανονικό Επίσκοπο και άλλο να διαλέγεσαι μαζί του ως ετερόδοξον προκειμένου να του αποκαλύψεις την αλήθεια της ορθοδόξου πίστεως και παραδόσεως.

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης συναντήθηκε με τον Πάπα και ξεκίνησε ένας διάλογος μεταξύ των Εκκλησιών.
Όπως είπα, ο διάλογος δεν είναι κακό πράγμα όταν γίνεται με τις σωστές προϋποθέσεις, αλλά είναι λάθος να λέμε σε αυτούς τους ανθρώπους ότι τους αναγνωρίζουμε ως Εκκλησία, ότι αναγνωρίζουμε τον Πάπα ως Επίσκοπο, ως εν Χριστώ αδελφό μας στην ιεροσύνη και στην πίστη. Αυτό δεν μπορώ να το δεχτώ διότι λέμε ψέματα, αφού όλοι οι Άγιοι Πατέρες διδάσκουν ακριβώς το αντίθετο. Ο Παπισμός είναι αίρεση και πηγή πολλών άλλων αιρέσεων που σήμερα ταλαιπωρούν την οικουμένη. Ένας σύγχρονος Άγιος, ο Άγιος Ιουστίνος ο Πόποβιτς είπε ότι στην ιστορία του ανθρωπίνου γένους υπήρξαν τρεις τραγικές πτώσεις: του πρωτοπλάστου Αδάμ, του μαθητή του Χριστού του Ιούδα και του Πάπα, ο οποίος ως πρώτος Επίσκοπος της Εκκλησίας όπως ήταν, εξέπεσε από την αποστολική πίστη, αποκόπηκε από την κανονική Εκκλησία και συμπαρέσυρε μαζί του πλήθη ανθρώπων μέχρι σήμερα.

Ο Πάπας τι λέει για τους Ορθοδόξους;
Ο Πάπας είπε για μας τους ορθοδόξους ότι είμαστε ελλιπής Εκκλησία.

Ο Θεός ένας είναι.
Ναι, ο Θεός είναι ένας και η Εκκλησία του Θεού είναι μια, γι' αυτό λέμε στο σύμβολο της πίστεως «εις Μίαν Αγίαν Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν». Αυτή η μια είναι η ορθόδοξη Εκκλησία, δεν υπάρχουν πολλές Εκκλησίες.

Δεν είναι εγωιστικό να θεωρούμε ότι μόνο εμείς είμαστε;
Δεν είναι εγωιστικό. Όταν για παράδειγμα λες ότι οι Ιταλοί δεν είναι Έλληνες που είναι η αλήθεια, δεν προσβάλεις τον άλλο. Με το να λέω του άλλου ότι δεν πειράζει που είσαι καθολικός και ότι ανήκουμε όλοι στην ίδια Εκκλησία, τον εμπαίζω από τη στιγμή που όλοι οι Άγιοι Πατέρες μας διδάσκουν ότι μία είναι η Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία του Χριστού.

Γιατί είναι η δική μας αυτή η Εκκλησία και όχι η Παπική;
Διότι η ορθόδοξη Εκκλησία διατηρεί την πίστη των Αποστόλων και την εμπειρία των προφητών απαρασάλευτη μέχρι σήμερα. Οι Παπικοί, δυστυχώς, μετά που αποκόπηκαν από την Εκκλησία έβαλαν πολλά αιρετικά δόγματα μέσα στην πίστη τους, άλλαξαν το σύμβολο της πίστεως και πάνω από όλα ανύψωσαν τον Πάπα σε κατ' εξοχήν και μοναδικό αντιπρόσωπο του Θεού επί της γης. Ο Πάπας λένε ότι είναι αλάθητος, όποιος δεν έχει κοινωνία με τον Πάπα δεν έχει κοινωνία με τον Θεό. Επισήμως τα διδάσκουν αυτά, μέσα από τις Συνόδους τους.
Όταν προσθέτεις στο σύμβολο της Πίστεως πράγματα που οι Άγιοι Πατέρες δεν τα έγραψαν και πολλές άλλες κακοδοξίες, είναι αίρεση. Αυτή είναι η πραγματικότητα.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία πώς αντιμετωπίζει τους αιρετικούς;
Με πολλή αγάπη. Αγαπούμε τον Πάπα, αγαπούμε τους παπικούς όπως αγαπούμε κάθε άνθρωπο, δεν τους περιφρονούμε, δεν τους απορρίπτουμε ως πρόσωπα, αλλά δεν δεχόμαστε την αίρεση, δεν δεχόμαστε την κακοδοξία, δεν δεχόμαστε τις πλάνες. Επειδή τους αγαπούμε πρέπει να τους λέμε την αλήθεια.

Βέβαια ο καθένας έχει τη δική του αλήθεια.
Γι' αυτό γίνεται ο διάλογος για να αποδειχτεί βάσει των πηγών της ιστορίας ποια Εκκλησία έχει διαφυλάξει την αποστολική πίστη και την αποστολική εμπειρία των Αγίων.

Πιστεύετε ότι μπορεί να φέρει αποτέλεσμα ο διάλογος;
Μπορεί, αν γίνει σωστά και με σωστές προϋποθέσεις. Όμως δυστυχώς, όπως γίνεται σήμερα, δεν αποδίδει, γι' αυτό διαλέγονται τόσα χρόνια και δεν έχουμε καταλήξει σε τίποτα.

Ο καθένας ακούει τον εαυτό του;
Πρέπει να διαλέγονταν κατοχυρωμένοι από την Αγία Γραφή με ταπείνωση και με αγάπη και με σκοπό να αποδειχθεί η αλήθεια του Χριστού. Τότε όλα μπορούν να γίνουν εύκολα.

Δεν γίνεται με ταπείνωση και αγάπη ο διάλογος;
Δεν ξέρω, δεν συμμετέχω στους διαλόγους αλλά από τις αποφάσεις που βγαίνουν, δεν έχω δει σημαντικά αποτελέσματα.
Επειδή διαφωνώ δεν σημαίνει ότι ατακτώ και είμαι εκτός Εκκλησίας
Υπάρχει μια κίνηση που κυκλοφορεί βιβλία εναντίον του Πάπα και ετοιμάζουν εκδηλώσεις διαμαρτυρίας. Όλα αυτά δεν με βρίσκουν σύμφωνο. Καμία ασχημία δεν πρέπει να γίνει, καμία αγένεια, καμία κακή διαγωγή. Αλλά το να πούμε τη γνώμη μας, αλίμονο, ζούμε σε δημοκρατικό πολίτευμα και άλλο να κάνω άσχημες ενέργειες. Ευθαρσώς και ενώπιον πάντων εγώ διαφωνώ με την έλευση του Πάπα στην Κύπρο και λέω με όλη μου την ψυχή ότι ο Πάπας είναι αιρετικός, δεν είναι Επίσκοπος, δεν είναι ορθόδοξος χριστιανός και αυτά τα λένε οι Άγιοι Πατέρες. Αν έχω λάθος είμαι έτοιμος να δεχτώ έλεγχο αλλά βάσει των Αγίων Πατέρων, όχι βάσει της νοοτροπίας της παγκοσμιοποίησης. Δεν σημαίνει ότι επειδή διαφωνώ κάνω αταξία και είμαι εκτός Εκκλησίας.

Με τις δηλώσεις σας δεν ανάβετε φωτιά σε αυτούς που ήδη σκανδαλίζονται με την έλευση του Πάπα;
Εμείς ό,τι έχουμε να πούμε το λέμε με πάσαν ευθύνη και ειλικρίνεια, δεν ανάβουμε φωτιές, διότι δεν θέλω και να με παρουσιάζουν ότι συμφωνώ και με ελαφριά συνείδηση αποδέχομαι την παπική παρουσία στην Κύπρο. Ο Αρχιεπίσκοπος στη Σύνοδο με πολύ δημοκρατικό τρόπο αντιμετώπισε τις διαφωνίες μας.

Συμφωνήσατε με την επίσκεψη του Αρχιεπισκόπου στο Βατικανό;
Δεν ρωτηθήκαμε αλλά δεν είναι υποχρεωμένος να μας ρωτήσει. Το πληροφορηθήκαμε από τις εφημερίδες. Τι απέφερε η επίσκεψή του στο Βατικανό;

Δεν ξέρω. Δεν σας ενημέρωσε;
Μας ενημέρωσε, αλλά εγώ προσωπικά δεν έδειξα ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ο Πάπας πάντοτε λέει τυπικά και εθιμοτυπικά λόγια, όπως θα πει και τώρα που θα έλθει στην Κύπρο, αλλά τίποτα ουσιαστικό δεν θα κάνει , διότι δεν είναι ηγέτης Εκκλησίας, αλλά ένα πολιτικό πρόσωπο που δεν μπορεί να έρχεται σε αντίθεση με πολιτικά καθεστώτα και κατεστημένα. Πότε ο Πάπας υπεράσπισε την Ορθόδοξο Εκκλησία; Είχαμε τόσους κατακτητές πότε μας υπεράσπισε; Για να μην πω ότι στη φραγκοκρατία υποφέραμε από τους Πάπες και από τις παπικές βούλες, οι οποίες ήθελαν να μας αφανίσουν. Απόψε γιορτάσαμε τους δεκατρείς οσιομάρτυρες της Καντάρας, οι οποίοι σκοτώθηκαν με διαταγή του Βατικανού. Περάσαμε 400 χρόνια στυγνής δουλείας στη φραγκοκρατία. Ήταν χειρότερη από την τουρκοκρατία. Αλλά δεν επιστρέφω πίσω, οι λόγοι που αντιδρώ σήμερα είναι καθαρά θεολογικοί. Όταν χειροτονηθήκαμε Επίσκοποι ορκιστήκαμε να διαφυλάξουμε την ορθόδοξη πίστη.

Οι ιερείς που θα υποδεχτούν τον Πάπα δεν διαφυλάσσουν την ορθόδοξη πίστη;
Ο Απόστολος Παύλος είπε αυτός που τρώει ειδωλόθυτα να μην κατακρίνει εκείνο που δεν τρώει. Και εγώ δεν κατακρίνω αυτούς που θα παραστούν αλλά ούτε και θέλω να κατακρίνομαι επειδή δεν θα παραστώ.
Το Βατικανό δεν κάνει τυχαίες ενέργειες

Την περασμένη Κυριακή διαβάστηκε στις εκκλησίες μια εγκύκλιος από την Ιερά Σύνοδο και έκανε εντύπωση στον κόσμο ότι διάβαζαν ένα - ένα τα ονόματα των Συνοδικών.
Όλοι μας αποφασίσαμε να εκδοθεί μια εγκύκλιος προς τον λαό για να μείνει ενωμένος με την Εκκλησία του, να μην ακούει τους παλαιοημερολογίτες οι οποίοι θέλουν να τον αποσπάσουν από την κανονική Εκκλησία. Εκείνο το οποίο δεν διασαφηνίστηκε στην εγκύκλιο είναι το ότι δεν είμαστε όλοι ενήμεροι και σύμφωνοι με την πρόσκληση προς τον Πάπα.

Γιατί νομίζετε ότι έρχεται ο Πάπας στην Κύπρο;
Όπως καταλαβαίνετε, οι Παπικοί περνούν μια μεγάλη κρίση με όλα αυτά τα σκάνδαλα που βλέπουν το φως της δημοσιότητας.

Παιδεραστίας ...; δεν θέλω να τα ονομάσω, αλλά κάθε μέρα ο Τύπος δημοσιεύει θλιβερά πράγματα. Δεν κατακρίνω, αλλά ο Πάπας έχει την εντύπωση ότι είναι ο πρώτος και ο μοναδικός Βικάριος του Χριστού στη γη γι' αυτό κάνει τέτοιες αποστολές.

Είπε ότι θέλει να κάνει ένα οδοιπορικό ακολουθώντας τα βήματα του Αγίου Παύλου.
Μόνο που ο Απόστολος Παύλος δεν περπατούσε με αλεξίσφαιρο αυτοκίνητο των 500 χιλιάδων ευρώ, όπως διαβάσαμε ότι θα αγοραστεί από την κυπριακή Κυβέρνηση για να κυκλοφορήσει ο Πάπας δύο μέρες στην Κύπρο. Εγώ προσωπικά σκανδαλίστηκα με αυτή την είδηση και είπα ότι το αλεξίσφαιρο αυτοκίνητο δεν αρμόζει σε Βικάριο του Χριστού. Μέσα στην οικονομική κρίση να επωμιστεί ο λαός αυτό το κόστος.

Η ανακοίνωση των εκπροσώπων του Πάπα λέει ότι έρχεται στην Κύπρο για προώθηση των ανθρώπινων και χριστιανικών αρχών και αξιών, κι ότι θέλει να περπατήσει στα βήματα του Αποστόλου Παύλου και σε ένα πνεύμα αδελφικότητας να συναντήσει την Ορθόδοξη Εκκλησία με καλή πρόθεση.
Δεν αμφισβητούμε την καλή του πρόθεση, μακάρι να είναι έτσι, μακάρι να μοιάσει του Αποστόλου Παύλου και να συναντήσει τον πλούτο της ορθόδοξης Εκκλησίας. Ευχόμαστε να επιστρέψει στην ορθόδοξη Εκκλησία και να ξαναγίνει ορθόδοξος Επίσκοπος όπως ήταν πριν από το σχίσμα. Αυτός και μόνο είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος ένωσης.

Τι νομίζετε ότι κρύβεται από πίσω;
Το Βατικανό δεν κάνει τυχαίες ενέργειες ούτε αφελείς κινήσεις. Όλοι οι έξοδοι του εκάστοτε Πάπα σκοπό έχουν να τον παρουσιάσουν ως παγκόσμιο ηγέτη του χριστιανισμού. Αυτή τη στιγμή ούτε κανονικός Επίσκοπος είναι, ούτε ορθόδοξος, άρα δεν έχει καμία θέση να θέλει να εμφανίζεται ότι έχει την πρώτη θέση ως Επίσκοπος.

Μπορεί να κρύβονται πολιτικά συμφέροντα;
Δεν ξέρω, πιστεύω ότι δεν θα έχουμε κανένα πολιτικό όφελος από την επίσκεψη του Πάπα, αλλά μόνο αρκετά έξοδα και μεγάλη αναταραχή στις συνειδήσεις των πιστών.

Ο Αρχιεπίσκοπος είπε ότι όσοι διαφωνήσουν θα θέσουν εαυτόν εκτός Εκκλησίας.
Δεν έχω υπόψη μου τις δηλώσεις του Μακαριότατου αλλά δεν νομίζω ότι όποιος διαφωνεί με την έλευση του Πάπα θέτει εαυτόν εκτός Εκκλησίας. Εγώ διαφωνώ και το λέω ευθαρσώς και δεν είμαι εκτός Εκκλησίας.

Περιμένετε!
Η Εκκλησία, όπως ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος τονίζει, έχει δημοκρατικό πολίτευμα, άλλο να διαφωνούμε ευπρεπώς και άλλο να κάνουμε ασχημίες.
Ο Αρχιεπίσκοπος ξέρει πολύ καλά τα όριά του.

Η Ιερά Σύνοδος αποδέχεται την άλλη άποψη;
Ο Αρχιεπίσκοπος είναι δημοκρατικός άνθρωπος και σέβεται τις απόψεις μας, με πολλή αγάπη μας αντιμετωπίζει όλους.

Μα πώς μπορεί να είναι δημοκρατικός ένας άνθρωπος που έχει εκλεγεί Αρχιεπίσκοπος με τον τρόπο που όλοι ζήσαμε;
Τυπικά έχει εκλεγεί με πλειοψηφία κανονικά.

Ουσιαστικά δεν ήταν δημοκρατικός ο τρόπος εκλογής του.
Δεν θα επιστρέψω εκεί, η προσωπική μου θέση είναι λεπτή και δεν θα σχολιάσω το θέμα. Μπορώ όμως να πω ότι μέσα στη Σύνοδο ο Αρχιεπίσκοπος μάς συμπεριφέρεται δημοκρατικά, δεν αισθάνομαι ότι δεν σέβεται τις απόψεις μας. Μας ακούει ...;

Και στο τέλος κάνει αυτό που θέλει;
Όχι, πολλές φορές υποχωρεί στην άποψη της Συνόδου έστω κι αν ο ίδιος είχε άλλη άποψη.

Ο νέος Καταστατικός Χάρτης της Εκκλησίας έγινε με δημοκρατικό τρόπο;
Δεν τον έκανε ο Αρχιεπίσκοπος αλλά μια επιτροπή Συνοδικών και τέθηκε σε επανειλημμένες συνεδριάσεις της Ιεράς Συνόδου. Οι αποφάσεις λαμβάνονται κατά πλειοψηφία.

Η αίσθηση που δίνεται είναι ότι έγινε με στόχο να σας αποκλείσει από μια ενδεχόμενη διεκδίκηση του αρχιεπισκοπικού θρόνου.
Εύχομαι ο Θεός να δώσει πολλά χρόνια στον Αρχιεπίσκοπο και να μη γίνουν σύντομα αρχιεπισκοπικές εκλογές.

Ο ίδιος είπε ότι θα μείνει στον αρχιεπισκοπικό θρόνο για πέντε χρόνια, δηλαδή μέχρι τέλος Νοεμβρίου του '11.
Η Αγία Γραφή λέει ότι χίλια χρόνια είναι ως ημέρα μια! Για το τι θα κάνει, πρέπει να το απαντήσει ο ίδιος. Εγώ εύχομαι να μην μπούμε σύντομα στην περιπέτεια των αρχιεπισκοπικών εκλογών. Ο κάθε Αρχιεπίσκοπος εκλέγεται μέσα από την πρόνοια του Θεού και όχι μέσα από ανθρώπινες προοπτικές. Αν ο Θεός θέλει να γίνει ο Α ή ο Β Αρχιεπίσκοπος, αύριο θα γίνει έστω και αν εμείς οι άνθρωποι θελήσουμε να τον εμποδίσουμε. Ο σκοπός της ζωής μας δεν είναι να γίνουμε Αρχιεπίσκοποι.

Ποιος είναι ο σκοπός της ζωής σας;
Να σωθούμε, να είμαστε κοντά στον Θεό, να αγαπούμε τον Θεό και τους αδελφούς μας.

Νιώθετε να προσπαθεί ο Αρχιεπίσκοπος να κάνει εθναρχικό τον ρόλο της Εκκλησίας;
Δεν νομίζω να έχει αυτή την τάση, εξάλλου ο ίδιος προσωπικά απάλειψε από τον τίτλο του τον ρόλο του εθνάρχη. Ξέρει πολύ καλά τα όριά του, αλλά νοιάζεται και αγαπά την πατρίδα του.
Ο ίδιος πρόσφατα δήλωσε ότι οργανωμένα καταβάλλεται προσπάθεια να πληγεί το κύρος και η αξιοπιστία της Εκκλησίας με πρόσχημα τις πεπαλαιωμένες οφειλές προς το κράτος και αποδίδει πολιτικά κίνητρα.
Αν έχει μιλήσει με αυτό τον τρόπο, είναι μια πολύ σοβαρή δήλωση που χρήζει μελέτης και πρέπει να ληφθεί υπόψη από όλους.

Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με το ότι πρέπει να πληρώσει η Εκκλησία τις πεπαλαιωμένες οφειλές της προς το κράτος, τα 163 εκατομμύρια;
Δεν ήμουν στην επιτροπή που ασχολήθηκε με το θέμα αυτό. Αν πράγματι, βάσει του νόμου, η Εκκλησία οφείλει στο κράτος, τότε πρέπει να πληρώσει. Αν όμως δεν οφείλει βάσει του νόμου, τότε μπορεί να χειριστεί το θέμα διακριτικά, όπως η ίδια κρίνει ιδιαίτερα σε αυτή την κρίσιμη περίοδο που διανύει ο λαός μας με την οικονομική κρίση. Η Εκκλησία οφείλει να είναι πάρα πολύ προσεκτική σε δηλώσεις και ενέργειες που τυχόν να προκαλούν το κοινό αίσθημα.
Αλλά και από την άλλη πλευρά, οφείλει και η Πολιτεία να είναι ξεκάθαρη και να μην παραπλανεί τον λαό λέγοντας ότι η Εκκλησία δεν πληρώνει τους φόρους.

Παραπλανεί τον λαό;
Όταν λέει ότι η Εκκλησία δεν πληρώνει είναι λάθος, διότι η Εκκλησία πληρώνει.

Η Μητρόπολη Λεμεσού αρνείται ή όχι τη φορολόγηση κεφαλαιουχικών κερδών;
Εγώ δεν γνωρίζω αυτούς τους οικονομικούς όρους. Όταν πωλήσουμε κάποια κτηματική περιουσία, πληρώνουμε κανονικά όλους τους φόρους μας. Εμείς δεν έχουμε επιχειρήσεις που μας αποφέρουν κέρδη, δεν έχουμε ξενοδοχεία και εργοστάσια, δεν έχουμε επενδύσεις, γι' αυτό τα οικονομικά μας είναι χάλια.

Από πού προέρχονται τα έσοδά σας;
Έχουμε ένα ακίνητο από το οποίο παίρνουμε κάποια ενοίκια, από δωρεές ανθρώπων που αγαπούν την Εκκλησία και από πώληση κάποιων τεμαχίων γης.
«Φιλελεύθερος»23/05/2010- Αντιγόνη Σολομωνίδου Δρουσιώτου



Σάββατο 8 Μαΐου 2010

ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΤΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ΛΑΤΡΕΙΑΣ

του Αρχιμανδρίτη Χρίστου Κυριαζόπουλου

Πρίν κἄν ἀρ­χί­σου­με νά συ­νει­δη­το­ποι­οῦ­με τί ση­μαί­νει γιά τόν κα­θέ­να μας καί γιά τήν πα­τρί­δα μας ἡ οἰ­κο­νο­μι­κή κρί­ση στήν ὁ­ποί­α ἀρ­χί­ζου­με νά δι­ο­λι­σθαί­νου­με καί ποι­ές οἱ πι­θα­νές μελ­λον­τι­κές πα­ρε­νέρ­γει­ές της στίς ποι­κί­λες πτυ­χές τοῦ ἐ­θνι­κοῦ ἀλ­λά καί τοῦ ἐκ­κλη­σι­α­στι­κοῦ μας βί­ου, βρε­θή­κα­με αἴφ­νης ἐ­νώ­πιον ἑ­νός ἄλ­λου μεί­ζο­νος προ­βλή­μα­τος. Κά­ποι­ες φω­νές, μέ­σα ἀ­πό τήν Ἐκ­κλη­σί­α, ζη­τοῦν ἐ­πι­μό­νως καί ἐ­πει­γόν­τως τή με­τά­φρα­ση τῶν ἐκ­κλη­σι­α­στι­κῶν κει­μέ­νων. Πι­στεύ­ουν μᾶλ­λον πώς, ἄν αὐ­τό συμ­βεῖ,  θά γε­μί­σουν οἱ να­οί ἀ­πό κό­σμο, καί ἰ­δι­αί­τε­ρα ἀ­πό νέ­ους ἀν­θρώ­πους. Σέ ὧ­ρες πού ἡ ἐ­θνι­κή σύμ­πνοι­α εἶ­ναι ἀ­ναγ­καί­α ὅ­σο πο­τέ, ἀ­νοί­γουν ἕ­να ἐ­σω­τε­ρι­κό μέ­τω­πο ἐν­τά­σε­ων καί συγ­κρού­σε­ων. Μή­πως ἄ­ρα­γε προ­τί­θεν­ται νά θέ­σουν ὁ­σο­νού­πω ἐ­πί τά­πη­τος καί ἄλ­λα θέ­μα­τα ἐ­νώ­πιον τῶν ὁ­ποί­ων τά ζη­τή­μα­τα τά σχε­τι­κά μέ τή γλώσ­σα θά  ὠ­χριοῦν; Γιά τό θέ­μα τῶν με­τα­φρά­σε­ων θά ἐκ­θέ­σου­με τα­πει­νά ἐ­λά­χι­στες σκέ­ψεις.
Εἶ­ναι εὔ­λο­γο τέ­τοι­ες προ­τά­σεις, ­ταν μά­λι­στα ἐν­τέ­χνως συ­νο­δεύ­ον­ται ­πό φλύ­α­ρα καί ­περ­φί­α­λα φρα­στι­κά κα­ρυ­κεύ­μα­τα καί ­βρεις σέ βά­ρος ­κεί­νων πού τολ­μοῦν να δι­α­φω­νή­σουν μα­ζί τους, - ­πό ποῦ ­ρα­γε οἱ ἄν­θρω­ποι αὐ­τοί ἀν­τλοῦν ­λη αὐ­τή τήν ­πε­ρο­ψί­α; - νά βρί­σκουν ­πή­χη­ση σέ πολ­λούς κα­λο­προ­αί­ρε­τους πι­στούς. Ποι­ός δέν θά ἤ­θε­λε νά κα­τα­νο­εῖ ὅ­λα ὅ­σα ἀ­κού­ει στήν ἐκ­κλη­σί­α! Ὅ­μως εἶ­ναι τοῖς πᾶ­σι γνω­στό ὅ­τι ἡ με­τά­φρα­ση δέν ὁ­δη­γεῖ αὐ­το­μά­τως στήν κα­τα­νό­η­ση κα­νε­νός κει­μέ­νου, πολ­λῷ μᾶλ­λον κει­μέ­νων λει­τουρ­γι­κῶν, μέ βα­θύ­τη­τα θε­ο­λο­γι­κή καί λε­πτές δογ­μα­τι­κές δι­α­τυ­πώ­σεις. Οἱ πα­λαι­ό­τε­ροι θά θυ­μοῦν­ται τις πο­λύ­ω­ρες ἀ­να­λύ­σεις τῶν λο­γο­τε­χνι­κῶν κει­μέ­νων στο σχο­λεῖ­ο καί οἱ νε­ώ­τε­ροι γνω­ρί­ζουν ὅ­τι στό μά­θη­μα τῆς λο­γο­τε­χνί­ας γυ­μνα­σί­ου καί λυ­κεί­ου οἱ πε­ρισ­σό­τε­ρες ἐ­ρω­τή­σεις τῶν ἐ­ξε­τά­σε­ων, προ­φο­ρι­κῶν καί γρα­πτῶν, ἐ­λέγ­χουν τήν κα­τα­νό­η­ση τῶν κει­μέ­νων. Κει­μέ­νων, φυ­σι­κά, γραμ­μέ­νων στή δη­μο­τι­κή γλώσ­σα. Οἱ φι­λό­λο­γοι μπο­ροῦν νά μᾶς βε­βαι­ώ­σουν πό­σο δυ­σκο­λεύ­ον­ται σή­με­ρα οἱ πε­ρισ­σό­τε­ροι μα­θη­τές τῆς Γ΄ Λυ­κεί­ου στήν κα­τα­νό­η­ση ἑ­νός κά­πως δύ­σκο­λου δο­κι­μί­ου, κι ἄς εἶ­ναι γραμ­μέ­νο σέ ἁ­πλού­στα­τη δη­μο­τι­κή.  Ἡ ἑρ­μη­νεί­α και ἡ κα­τα­νό­η­ση τῶν ἁ­γι­ο­γρα­φι­κῶν καί λει­τουρ­γι­κῶν κει­μέ­νων εἶ­ναι, κα­τά μεί­ζο­να λό­γο,  πάν­το­τε ἀ­ναγ­καί­α. Σ’ αὐ­τήν στο­χεύ­ουν τά ἑρ­μη­νευ­τι­κά βι­βλί­α πού, δό­ξα τῷ Θε­ῷ, ὑ­πάρ­χουν ἐν ἀ­φθο­νί­ᾳ καί ὁ­λο­έ­να κυ­κλο­φο­ροῦν και­νούρ­για. Ἀρ­κεῖ νά τά με­λε­τοῦ­με. Σ’ αὐ­τήν ἀ­πο­βλέ­πει καί τό κή­ρυγ­μα καί ὁ ἐν γέ­νει ποι­κι­λό­τρο­πος δι­δα­κτι­κός λό­γος τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας.
Τά Εὐ­αγ­γέ­λια εἶ­ναι γραμ­μέ­να σέ πο­λύ ἁ­πλά ἀρ­χαῖ­α ἑλ­λη­νι­κά. Ὅ­ταν στη θεί­α λει­τουρ­γί­α δι­α­βά­ζον­ται χω­ρίς κα­νέ­να λά­θος καί εὐ­κρι­νῶς, πι­στεύ­ου­με πώς εἶ­ναι ἀ­πο­λύ­τως κα­τα­νο­η­τά ἀ­πό ὅ­λους. Ἡ ἑλ­λη­νι­στι­κή κοι­νή, τῆς ὁ­ποί­ας, ὡς γνω­στόν, ἡ Και­νή Δι­α­θή­κη ἀ­πο­τε­λεῖ τήν ἁ­πλού­στε­ρη μορ­φή, ἀ­γα­πή­θη­κε καί μι­λή­θη­κε μέ­σα σέ λι­γό­τε­ρα ἀ­πό σα­ράν­τα χρό­νια ἀ­πό τόν θά­να­το τοῦ Μ. Ἀ­λε­ξάν­δρου - ἔρ­γο βέ­βαι­α τῆς Θεί­ας Προ­νοί­ας - ἀ­πό μύ­ριους ἀλ­λό­γλωσ­σους λα­ούς τῆς Ἀ­να­το­λῆς καί τῆς Με­σο­γεί­ου ὡς κα­θη­με­ρι­νή τους γλώσ­σα.  Ὡ­ρι­σμέ­νοι φρο­νοῦν πώς οἱ Νε­ο­έλ­λη­νες οὔ­τε τήν ἀ­γα­ποῦ­με οὔ­τε εἶ­ναι γλώσ­σα μας. Κά­νουν τρα­γι­κό λά­θος!
Στήν ἴ­δια ἁ­πλή, σχε­τι­κά, γλώσ­σα εἶ­ναι δι­α­τυ­πω­μέ­να τά εἰ­ρη­νι­κά, οἱ συ­να­πτές, ἡ ἐ­κτε­νής, τά πλη­ρω­τι­κά. Ἡ ἐ­πα­νά­λη­ψη τά κα­θι­στᾶ πιό προ­σι­τά. Οἱ εὐ­χές, πλου­σι­ώ­τα­τες σέ νο­ή­μα­τα, θά ἄ­ξι­ζε νά ἀ­να­λύ­ον­ται ἀ­πό τούς ἁρ­μο­δί­ους. Ἡ ὑ­πο­βο­λή καί ἡ ποι­η­τι­κή χροι­ά εἶ­ναι σ’­αὐ­τές ἰ­δι­αί­τε­ρα ἔν­το­νη, γε­γο­νός πού δυ­σκο­λεύ­ει τή με­τά­φρα­σή τους.
Τά ἀ­πο­στο­λι­κά ἀ­να­γνώ­σμα­τα εἶ­ναι ἐ­πί­σης εὐ­κο­λο­νό­η­τα κεί­με­να τῆς Και­νῆς Δι­α­θή­κης. Ἀ­παγ­γέλ­λον­ται βέ­βαι­α ἐμ­με­λῶς, ἴ­σως κά­πως πε­ρισ­σό­τε­ρο ἀ­πό τά Εὐ­αγ­γέ­λια, ἀλ­λά δέν παύ­ουν νά εἶ­ναι ἀ­να­γνώ­σμα­τα. Αὐ­τό δέν πρέ­πει νά τό ξε­χνοῦν οἱ ἱ­ε­ρο­ψάλ­τες μας. Καί βέ­βαι­α πρίν τά δι­α­βά­σουν νά εἶ­ναι ἄ­ρι­στα προ­ε­τοι­μα­σμέ­νοι.
Θε­ω­ροῦ­με ἐν­τε­λῶς πε­ριτ­τή τήν ἀ­να­φο­ρά σέ μιά πι­θα­νή με­τά­φρα­ση τῶν ὑ­μνο­γρα­φι­κῶν κει­μέ­νων. Αὐ­τά εἶ­ναι ποι­ή­μα­τα, μέ­σα στά ὁ­ποῖ­α συμ­πλέ­κον­ται μέ­λος, δύ­σκο­λη με­τρι­κή καί ὑ­ψη­λή δογ­μα­τι­κή θε­ο­λο­γί­α τῆς ὁ­ποί­ας ἡ ἀ­κρί­βεια θά κιν­δυ­νεύ­σει μέ τή με­τά­φρα­ση νά δι­α­κυ­βευ­θεῖ. Ἐ­δῶ δέν νο­μί­ζου­με πώς μπο­ρεῖ κἄν νά τε­θεῖ θέ­μα συ­ζη­τή­σε­ως.
Δέν ἀ­πο­τε­λεῖ, ἐ­ξάλ­λου, ἀ­ξι­ό­πι­στο ἐ­πι­χεί­ρη­μα τό γε­γο­νός ὅ­τι οἱ ἴ­διοι οἱ Ἕλ­λη­νες με­τέ­φρα­σαν κά­πο­τε στή σλα­βι­κή τά ἐκ­κλη­σι­α­στι­κά κεί­με­να καί τά με­τα­φρά­ζουν καί σή­με­ρα στίς γλῶσ­σες τῶν λα­ῶν με­τα­ξύ τῶν ὁ­ποί­ων δρα­στη­ρι­ο­ποι­οῦν­ται ἱ­ε­ρα­πο­στο­λι­κά. Γιά τούς λα­ούς αὐ­τούς ἡ ἑλ­λη­νι­κή ἦ­ταν καί εἶ­ναι μιά  ξέ­νη γλώσ­σα. Γιά μᾶς προ­φα­νῶς καί δέν εἶ­ναι!
Ὁ ἅ­γιος Γρη­γό­ριος ὁ Πα­λα­μᾶς, ὁ ἅ­γιος Νι­κό­δη­μος ὁ Ἁ­γι­ο­ρεί­της καί ὅ­λοι οἱ ἄλ­λοι ἅ­γιοι Πα­τέ­ρες τῶν ὑ­στε­ρο­βυ­ζαν­τι­νῶν χρό­νων κα­θώς καί τῶν ὕ­στε­ρων χρό­νων τῆς τουρ­κο­κρα­τί­ας δέν με­τέ­φρα­σαν τά ἱ­ε­ρά κεί­με­να γιά λα­τρευ­τι­κή χρή­ση - ἄν καί θά τούς ἦ­ταν εὔ­κο­λο - κι ἄς ἦ­ταν καί τό­τε δυσ­νό­η­τα γιά τούς πολ­λούς. Μό­νον τά ἑρ­μή­νευ­σαν. Καί οἱ ἑρ­μη­νεῖ­ες τους εἶ­ναι πο­λύ­τι­μες καί αὐ­θεν­τι­κές.
Τά λει­τουρ­γι­κά, ἀλ­λά καί ἄλ­λα κεί­με­να πού ἀ­να­γι­νώ­σκον­ται συ­χνά στήν Ἐκ­κλη­σί­α, οἱ τα­κτι­κά ἐκ­κλη­σι­α­ζό­με­νοι ἄν­θρω­ποι, κι ὅ­ταν ἀ­κό­μη εἶ­ναι ὀ­λι­γο­γράμ­μα­τοι, δέν ἀ­δυ­να­τοῦν νά τά κα­τα­νο­ή­σουν. Ἡ ἐ­πα­νά­λη­ψή τους καί  ὁ συν­δυα­σμός τους μέ ἄλ­λα πα­ρεμ­φε­ρῆ ἀ­κού­σμα­τα τούς βο­η­θοῦν νά συλ­λά­βουν τό γε­νι­κό νό­η­μα. (Ἔ­τσι δέν συμ­βαί­νει κι ὅ­ταν κά­ποι­ος γλωσ­σο­μα­θής δι­α­βά­ζει ἕ­να ξε­νό­γλωσ­σο κεί­με­νο δυ­σκο­λώ­τε­ρο ἀ­πό τίς δυ­να­τό­τη­τές του;) Οἱ μο­να­χοί μά­λι­στα καί οἱ φω­τι­σμέ­νοι ἄν­θρω­ποι εἶ­ναι πο­λύ συ­χνά σέ θέ­ση νά ἐμ­βα­θύ­νουν καί  σέ δύ­σκο­λα νο­ή­μα­τά τους, κι ἄς μήν εἶ­ναι ἐγ­γράμ­μα­τοι, κά­τι πού εἶ­ναι δύ­σκο­λο σέ μή ἐκ­κλη­σι­α­ζό­με­νους μορ­φω­μέ­νους.  Ὅ­ποι­ος ἀμ­φι­βάλ­λει πε­ρί αὐ­τοῦ, μπο­ρεῖ νά κά­νει μια μι­κρή σχε­τι­κή ἔ­ρευ­να.
Οἱ ἱ­ε­ρεῖς μπο­ροῦν νά βε­βαι­ώ­σουν ὅ­τι κα­τά τίς ἱ­ε­ρο­πρα­ξί­ες εὐ­σε­βεῖς ἄν­θρω­ποι ὀ­λί­γων γραμ­μά­των δι­α­βά­ζουν τούς ἀ­πο­στό­λους καί κα­τα­νο­οῦν τά ἄλ­λα ἀ­να­γνώ­σμα­τα πο­λύ κα­λύ­τε­ρα ἀ­πό τούς πο­λύ μορ­φω­μέ­νους οἱ ὁ­ποῖ­οι δέν ἐκ­κλη­σι­ά­ζον­ται καί γι­’­αὐ­τό τούς λεί­πει ἡ ἐ­ξοι­κεί­ω­ση καί ἡ σχε­τι­κή ἐν τῇ πρά­ξει παι­δεί­α. Ὅ­λοι ἐ­πί­σης γνω­ρί­ζου­με πώς τά νή­πια καί τά βρέ­φη πού οἱ εὐ­λα­βεῖς γο­νεῖς τους τά παίρ­νουν μα­ζί τους κά­θε Κυ­ρια­κή στήν Ἐκ­κλη­σί­α ἀ­πο­λαμ­βά­νουν φρό­νι­μα καί μέ συ­ναί­σθη­ση τή θεί­α λει­τουρ­γί­α.  
Ἡ θεί­α λει­τουρ­γί­α δέν εἶ­ναι ἁ­πλά καί μό­νο μιά τε­λε­τή στήν ὁ­ποί­α πα­ρι­στά­με­θα καί προ­σπα­θοῦ­με λο­γι­κῶς νά κα­τα­νο­ή­σου­με. Εἶ­ναι πε­ρι­ο­χή μυ­στη­ρί­ου τό ὁ­ποῖ­ο χά­ρι­τι Θε­οῦ βι­ώ­νου­με. Ἔ­χου­με συ­νη­θί­σει οἱ Ἕλ­λη­νες τή γλώσ­σα της καί μᾶς ἀ­ρέ­σει καί μᾶς ἀ­νε­βά­ζει πνευ­μα­τι­κά. Τή θε­ω­ροῦ­με κά­πως καί τήν αἰ­σθα­νό­μα­στε ὡς ἀ­να­πό­σπα­στο μέ­ρος τῆς λα­τρεί­ας τοῦ ζῶν­τος Θε­οῦ. Καί στό κά­τω κά­τω ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μέ τή λα­τρεί­α της  εἶ­ναι ὁ μό­νος θε­σμός πού συ­νε­χί­ζει ἀ­κό­μη νά μᾶς δι­δά­σκει τίς δι­α­χρο­νι­κές μορ­φές τῆς γλώσ­σας μας μέ τρό­πο φυ­σι­κό καί ἀ­βί­α­στο και εὔ­λη­πτο. Θά μπο­ρού­σα­με νά ἐ­πι­χει­ρη­μα­το­λο­γή­σου­με ἐ­π’ αὐ­τοῦ, ἀλ­λά δέν εἶ­ναι τοῦ πα­ρόν­τος.  Ἄς μή τή σχε­τι­κο­ποι­οῦν οἱ δι­α­φω­νοῦν­τες οὔ­τε ὑ­περ­βο­λι­κά νά ὑ­πο­τι­μοῦν τήν ἀ­ξί­α της οὔ­τε νά τήν εὐ­τε­λί­ζουν. Θά εἶ­ναι πάν­το­τε πρω­ταρ­χι­κό στοι­χεῖ­ο ὄ­χι μό­νο τοῦ πο­λι­τι­σμοῦ μας ἀλ­λά καί τοῦ πο­λι­τι­σμοῦ ὅ­λων τῶν χρι­στι­α­νι­κῶν λα­ῶν. Μνη­μεῖ­ο, ἐν τέ­λει, ὅ­λης τῆς ἀν­θρω­πό­τη­τος! Ἄς μᾶς ἀ­φή­σουν, ἐ­πί τέ­λους, νά τή χαι­ρό­μα­στε.
Ἔ­χου­με, γιά νά τό ποῦ­με ἀ­πε­ρί­φρα­στα, τήν αἴ­σθη­ση πώς αὐ­τοί πού μέ πά­θος καί ἔ­παρ­ση ὑ­πο­στη­ρί­ζουν τόν μο­νό­δρο­μο τῆς με­τά­φρα­σης τῶν ἱ­ε­ρῶν κει­μέ­νων ἀ­κο­λου­θοῦν τή λο­γι­κή ἐ­κεί­νων πού κα­τήρ­γη­σαν ἐν μιᾷ νυ­κτί τό πο­λυ­το­νι­κό, ἀ­σκών­τας τό­τε ἕ­να δη­μό­σιο καί βί­αι­ο ἐ­ξα­ναγ­κα­σμό, πού κα­τήρ­γη­σε μιά ἱ­στο­ρι­κή πα­ρά­δο­ση αἰ­ώ­νων, κα­θώς καί ἐ­κεί­νων πού κά­πο­τε κα­μά­ρω­σαν πώς «ἔ­θα­ψαν» τήν κα­θα­ρεύ­ου­σα - ὡς δυ­να­τό­τη­τα δι­δα­σκα­λί­ας - «θά­βον­τας» μα­ζί της κι ἕ­να θη­σαυ­ρο­φυ­λά­κιο λο­γο­τε­χνί­ας καί ἐ­πι­στη­μο­νι­κῆς γνώ­σης. Εἶ­ναι κρί­μα πού στή δι­δα­κτι­κή πρά­ξη ὁ­δεύ­ουν πρός κα­τάρ­γη­ση ὁ Κάλ­βος, ὁ Βι­ζυ­η­νός, ὁ γλυ­κύ­τα­τος Ἀ­λέ­ξαν­δρος Πα­πα­δι­α­μάν­της. Θά ἦ­ταν κρί­μα μας  με­γα­λύ­τε­ρο ἄν ὑ­περ­φί­α­λοι ἐ­ξο­βε­λί­ζα­με ἀ­πό τήν ἐκ­κλη­σι­α­στι­κή καί τήν ἐ­θνι­κή μας ζω­ή τούς ἁ­γί­ους Ἰ­ω­άν­νη τόν Χρυ­σό­στο­μο, Βα­σί­λει­ο τόν Μέ­γα, Ἰ­ω­άν­νη τόν Δα­μα­σκη­νό, Ρω­μα­νό τόν Με­λω­δό, Κο­σμᾶ τόν Με­λω­δό, Ἀν­δρέ­α τόν Κρή­της, Κασ­σια­νή τήν ὁ­σί­α καί τό­σους ἄλ­λους κο­ρυ­φαί­ους δη­μι­ουρ­γούς μας, οἱ ὁ­ποῖ­οι ἀ­πο­τε­λοῦν πνευ­μα­τι­κά ἀ­να­στή­μα­τα τοῦ παγ­κό­σμιου πο­λι­τι­σμοῦ. Θά ἦ­ταν σάν νά ἀ­πεμ­πο­λού­σα­με οἱ Νε­ο­έλ­λη­νες τόν ἑ­αυ­τό μας.
Θε­ω­ροῦ­με πε­ρισ­σό­τε­ρο ἀ­πό βέ­βαι­ο πώς ἄν γί­νει τό λά­θος καί τε­θεῖ ἐ­πι­σή­μως ἕ­να τέ­τοι­ο θέ­μα πρός δι­ά­λο­γο, θά μπεῖ ἡ Ἐκ­κλη­σί­α σ’ ἕ­να φαῦ­λο κύ­κλο ἀ­τέρ­μο­νων συ­ζη­τή­σε­ων, προ­τά­σε­ων, πει­ρα­μα­τι­σμῶν, δι­α­φω­νι­ῶν καί ἀν­τεγ­κλή­σε­ων καί θά προ­κύ­ψουν πολ­λά, ἴ­σως και τε­λεί­ως ἀ­πρό­βλε­πτα προ­βλή­μα­τα, τά ὁ­ποῖ­α δέν θά θέ­λα­με οὔ­τε νά φαν­τα­σθοῦ­με. Θά πρέ­πει νά ἀ­να­λο­γι­σθεῖ ὁ κα­θέ­νας πο­λύ σο­βα­ρά τίς προ­σω­πι­κές του εὐ­θύ­νες γιά τήν ἀ­πώ­λεια τῆς εἰ­ρή­νης τῶν ψυ­χῶν καί τόν σκαν­δα­λι­σμό και τή  δι­αί­ρε­ση τοῦ πλη­ρώ­μα­τος τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας. Πι­στεύ­ου­με ὅ­τι ἡ Ἱ­ε­ρά Σύ­νο­δος, τῆς ὁ­ποί­ας ἡ ἁρ­μο­δι­ό­τη­τα εὐ­θέ­ως τί­θε­ται ὑ­πό ἀμ­φι­σβή­τη­ση ἀ­πό ὡ­ρι­σμέ­νους ὑ­πέρ­μα­χους τῆς ἀλ­λα­γῆς, δέν θά ὑ­πο­κύ­ψει στίς πι­έ­σεις οἱ ὁ­ποῖ­ες τῆς ἀ­σκοῦν­ται.
Ἄς συ­νε­χί­σου­με νά ἐρ­γα­ζό­μα­στε ὅ­λοι μα­ζί, μη­δε­νός ἐ­ξαι­ρου­μέ­νου, γιά τήν κα­λύ­τε­ρη κα­τα­νό­η­ση τῶν κει­μέ­νων τῆς λα­τρεί­ας ἀ­πό ὅ­λους τους πι­στούς. Τό ἐγ­χεί­ρη­μα δέν εἶ­ναι εὔ­κο­λο, ἀλ­λά ἀ­πο­τε­λεῖ χρέ­ος τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας. Ὁ Κύ­ριος θά βο­η­θή­σει πλού­σια. Ὅ­ταν πο­νᾶ­νε τά μά­τια μας, δέν τά βγά­ζου­με. Πα­σχί­ζου­με νά τά θε­ρα­πεύ­σου­με. Ἄς ἀ­γα­πή­σου­με σάν τά μά­τια μας τήν ἐκ­κλη­σι­α­στι­κή μας γλωσ­σι­κή πα­ρά­δο­ση. Ὁ ἀ­σκός τοῦ Αἰ­ό­λου ἀ­νοί­γει εὔ­κο­λα. Τό πρό­βλη­μα εἶ­ναι πώς δύ­σκο­λα κλεί­νει.



Ἀρχιμανδρίτης
Χρίστος Κυριαζόπουλος
Ph. D. Βυζαντινῆς Ἱστορίας
M. Sc. Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς Φιλολογίας
πρ. Σχολικός Σύμβουλος Φιλολόγων
Ἀνατολικῆς Θεσσαλονίκης
                                                                          

Παρασκευή 7 Μαΐου 2010

Ομοφώνως δεκτός από όλους τους Κύπριους Αρχιερείς ο Πάπας!


"Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου συνῆλθε σήμερα, Τρίτη 4 Μαΐου, σὲ ἔκτακτη συνεδρία, ὑπὸ τὴν προεδρία τῆς Α.Μ. τοῦ Ἀρχιεπισκόπου κ.κ. Χρυσοστόμου καὶ ἐργάσθηκε ὡς ἑξῆς:
1) Ἀσχολήθηκε μὲ τὴν ἐπίσημη ἐπίσκεψη στὴν Κύπρο τοῦ Πάπα Ρώμης καὶ ἀποφάσισε ὁμοφώνως ὅπως:
α) Ἀπευθυνθεῖ πρὸς τὸν Ὀρθόδοξο Κυπριακὸ λαό, ἐκθέσει πρὸς αὐτὸν τὶς θέσεις της καὶ τὸν καλέσει ὅπως ἀντικρύσει τὴν ἐπίσκεψη στὰ πλαίσια τῆς εὐγένειας, μακρὰν ἀπὸ φανατισμοὺς καὶ ἀντιεκκλησιαστικὲς ἐκδηλώσεις. Θὰ ἀποστείλει πρὸς τοῦτο σχετικὴ ἐγκύκλιο.
β) Ἀντιπροσωπεία τῆς Ἱερᾶς Συνόδου παρευρευθεῖ στὴν ἄφιξη τοῦ Πάπα στὴν Πάφο καθὼς καὶ στὴν Ἱερὰ Ἀρχιεπισκοπή."
Αυτό ήταν το ανακοινωθέν της Εκκλησίας της Κύπρου, το οποίο κατέστησε φρούδες τις όποιες ελπίδες διατηρούσαν πολλοί ότι κάποιοι εκ των Κυπρίων Ιεραρχών θα μπορούσε τουλάχιστον να μειοψηφήσει!
ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ

Δευτέρα 3 Μαΐου 2010

Τα πορίσματα της ημερίδος «Γλώσσα και Λατρεία - νοησιαρχία ή μέθεξις;»

Τα πορίσματα της ημερίδος «Γλώσσα και Λατρεία - νοησιαρχία ή μέθεξις;»
διοργανωθείσης ὑπὸ τῆς Ἐνορίας Ἁγ. Παρασκευῆς Ἀττικῆς,
τὴν 17η Ἀπριλίου 2010,
ἐπὶ παρουσίᾳ τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν
καὶ πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερωνύμου Β´.


Τὰ τελευταῖα χρόνια ἡ γλῶσσα τῆς λατρείας θεωρεῖται ἀπὸ ὡρισμένους ὡς τὸ μεγάλο ἐμπόδιο γιὰ τὴν συμμετοχὴ τῶν ἀνθρώπων στὴν θ. Λατρεία καὶ ζητοῦν ἐπιμόνως ριζικὲς ἀλλαγές.
Ὡς συνειδητὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας καὶ κληρικοὶ μὲ ποιμαντικὴ εὐθύνη συμπάσχουμε καὶ ἀλγοῦμε γιὰ τὴν ἀφύσικα διαμορφωμένη ἐξωτερικὴ κατάσταση τῆς γλωσσικῆς ἀφασίας καὶ ἀπαξίας, ποὺ ἐμπνέει καταναλώσιμους πειραματισμοὺς ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας, ὁπότε χρειάζεται μιὰ γνήσια ἀπάντηση στὸ γλωσσικὸ τῆς Ἐκκλησίας, μετὰ ἀπὸ μιὰ εἰλικρινῆ συζήτηση. Μιὰ ἀπάντηση ἐκκλησιαστική, ρεαλιστική, γερὰ θεμελιωμένη στὰ πατερικὰ κριτήρια.
Ἡ γλῶσσα τῆς Ἐκκλησίας δὲν ἀπολυτοποιεῖται, εἶναι «ὁ φάρος ὁ παμφαής», ὁ ὁποῖος «εἰς τὸν λιμένα ὁδηγεῖ, δὲν εἶναι αὐτὸς ὁ λιμήν» κατὰ τὸν Παπαδιαμάντη.
Ὁ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ὡς κιβωτός, διατήρησε τὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα σ᾽ ὅλη τὴν διαχρονική της ἔκταση καὶ τὴν χρησιμοποίησε κατὰ πρόνοιαν τοῦ Θεοῦ ἐπὶ δύο χιλιετίες γιὰ την διακονία τῆς λατρείας, τῆς θεολογίας καὶ τῆς ποιμαντικῆς της (κήρυγμα). Δὲν ἔχουν ἄραγε τὸ δικαίωμα οἱ νεώτερες γενιὲς νὰ παραλάβουν τοὺς θησαυρούς της, ὡς πατρικὴ κληρονομιά, καὶ ὄχι μόνον ἕνα μέρος της, τὴ Νεοελληνική; Καὶ μήπως μετὰ ἀπὸ λίγα χρόνια, θὰ χρειάζεται καὶ αὐτὴ ἀνανέωση;
Ἡ μεταφραστικὴ προσπάθεια προσεγγίζει τὰ κείμενα, ἀλλὰ ἀδυνατεῖ νὰ ἀποδώσει τὴν πραγματικὴ «οὐσία» καὶ τὸ μεγαλεῖο τους»
Πῶς μποροῦν νὰ μεταφρασθοῦν τὰ ὡραιότατα ὑμνολογικὰ κείμενα ,ὅπου κάθε στίχος εἶναι καὶ μιὰ μουσικὴ φράση», τὰ ὁποῖα «σύγκρισιν οὐκ ἐδέξαντο, οὐδὲ δέξονται μέχρις ἂν ὁ καθ᾽ ἡμᾶς βίος περαιωθῇ» καὶ τα ὁποῖα εἶναι ἀποτέλεσμα τελείας συνθέσεως ἀπὸ τὴν ἐπένδυση τῆς θείας χάριτος, τὴν μελωδικότητα τὼν γραφομένων, τὴν ἀρτιότητα τοῦ λόγου καὶ τὴν ἀκρίβεια τῶν νοημάτων;
Μὲ πόση σαφήνεια θὰ μεταφερθῆ τὸ τριαδολογικὸ δόγμα (ἐνδοτριαδικὲς σχέσεις), τὸ χριστολογικό, ἡ κοινότητα ζωῆς μεταξὺ τῶν πιστῶν καὶ τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὀντολογικὴ μετοχή τους στὸ οἰκουμενικὸ σωτηριῶδες ἔργο τοῦ Χριστοῦ; Μήπως ἐπανέλθουν προβλήματα, τὰ ὁποῖα ταλάνισαν τὴν Ἐκκλησία κατὰ τοὺς πρώτους της αἰῶνες; (Ἀρειανισμός, Μονοφυσιτισμός), ἢ μήπως προκύψουν νέα; Οἱ αἱρέσεις ποτὲ δὲν ἔλειψαν.
Γιὰ νὰ κατανοηθοῦν τὰ λειτουργικὰ κείμενα δὲν χρειάζεται μετάφραση, ἀλλὰ ἑρμηνεία, ἐξήγηση κατήχηση, μὲ περιεχόμενο μυσταγωγικὸ καὶ ὄχι ἠθικολογικὸ ἢ γνωσιολογικὸ μόνον. Αὐτὰ προϋποθέτουν μαθητεία, ἐξοικείωση, προθυμία καὶ ἄσκηση, μέσα στὸν χῶρο τῆς Ἐνορίας, ὅπου μὲ τὴν βοήθεια κληρικῶν, γονέων, κατηχητῶν κ.λπ. οἱ νεώτεροι θὰ λάβουν ἀφορμὲς γιὰ μεγαλύτερη ἐμβάθυνση καὶ θὰ γίνουν πρόσωπα ἐλεύθερα, ὄχι χειραγωγούμενη μᾶζα, ἀκολουθοῦσα εὔκολες λύσεις, ποὺ σκεπάζουν τὴν ἀπροθυμία καὶ τὴν ραθυμία, μέσα σὲ πληθώρα προβλημάτων, ὑπαρξιακῶν καὶ καθημερινῶν.
Τὸ ὅλο θέμα δὲν συνιστᾶ πρόβλημα γλωσσικῆς κατανοήσεως (νοησιαρχία), ἀλλὰ πνευματικοῦ προσανατολισμοῦ καὶ συγκροτήσεως. Ὁ εὐσεβὴς χριστιανός, κι ἂν δὲν διαθέτει παιδεία ἐγκεφαλική, μπορεῖ μὲ τὴν καθαρότητα τῆς ψυχῆς του νὰ προσεγγίση τὶς αἰώνιες ἀλήθειες, ἔχοντας ὡς ὁδηγὸ τὴν καρδιά του καὶ τὸν φωτισμὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Πιὸ ρεαλιστικός, πιὸ ἐπείγων καὶ πιὸ συμβατὸς μὲ τὶς σημερινὲς ἀνάγκες φαίνεται ἕνας χαμηλόφωνος ἑρμηνευτικὸς καὶ (εἰ δυνατὸν) βιωματικὸς λόγος (μέθεξις) γιὰ τὶς ἀλήθειες τῆς Πίστεως καὶ συνολικὴ ἀναθεώρηση τρόπου ζωῆς, μιὰ ζωντανή, θερμή, ἢ καὶ αἱματηρὴ μαρτυρία ἀγάπης Xριστοῦ, παρὰ μιὰ “ἐργολαβία” Λειτουργικῆς Mεταρρυθμίσεως (μεταφράσεως). Μήπως ἂν γίνει μετάφραση τὴν γλῶσσα, ἀνοίγει ὁ δρόμος καὶ γιὰ «μεταφράσεις» (ἀλλαγὲς) σὲ ἄλλες ἐκκλησιαστικὲς «γλῶσσες», ὅπως ἡ εἰκονογραφία, ἡ μουσική, τὸ Τυπικό, ἡ ἀμφίεση τῶν κληρικῶν, τὰ εὐχαριστιακὰ εἴδη, οἱ εἰκόνες ἀπὸ τὴν ἀγροτοποιμενικὴ ζωὴ στὰ Εὐαγγέλια, ἡ ἴδια ἡ ἀναίμακτη Θυσία κ. ἄ.
Τὸ πρόβλημα «μετάφραση» ἐντάσσεται, ἀκόμη καὶ χωρὶς νὰ τὸ συνειδητοποιοῦμε, στὰ γενικότερα πλαίσια τῆς παγκοσμιοποιήσεως, τῆς ἀλλαγῆς τοῦ κόσμου μέσῳ τῆς ἀλλοιώσεως τῆς γλώσσης καὶ τῆς σκέψεως.
Ζοῦμε σ᾽ ἕνα κόσμο πλήρους συγχύσεως ἐννοιῶν, ἀρχῶν, δομῶν καὶ ἀξιῶν, ὅπου οἱ λέξεις κατακερματίζονται, τὰ νοήματα διαμελίζονται, ὁ λόγος ἀποδομεῖται, τὰ νοήματα διαμελίζονται, ὁ λόγος ἀποδομεῖται, ἡ συνείδηση ξεχαρβαλώνεται καὶ ἡ συνεννόηση καθίσταται ὅλο καὶ πιὸ δύσκολη. Ἄραγε εἶναι σκόπιμη ἡ αὐτοεμπλοκὴ τῆς (ἑλληνόφωνης) Ἐκκλησίας σὲ ἕνα φαῦλο κύκλο “νεογλωσσικῶν ἐρίδων” περὶ τὶς λέξεις, τὶς ἔννοιες, τὶς σημασίες, τὶς ἀποχρώσεις, ἐν ῶ ἔχει τὸ πολύτιμο προνόμιο τῆς ἀκριβοῦς ἐκφράσεως-διατυπώσεως;
Ἂς μὴ ἐγκλωβιστοῦμε στὰ σκοτεινὰ μονοπάτια τῆς νοησιαρχίας. Ἂς ἐργασθοῦμε γιὰ νὰ βοηθήσουμε τοὺς ἀνθρώπους νὰ ὁδηγηθοῦν στὴν εὐλογημένη «μέθεξη» μὲ τὴν προοπτικὴ τῆς θεώσεως κατὰ χάριν.
Τέλος, μὲ εὐλάβεια καὶ υἱικὸ σεβασμό, παρακαλοῦμε τὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας μας, ἐπαναλαμβάνουσα ἀνάλογες ἐνέργειές της τοῦ παρελθόντος, νὰ διασφαλίση καὶ σήμερα τὸ ἀμετάφραστον τῶν κειμένων καὶ ἀναγνωσμάτων τῆς λατρείας, μεριμνῶσα ὅμως παραλλήλως γιὰ τὴν προσφορὰ μεταφράσεών τους γιὰ ἰδιωτικὴ χρήση καὶ γιὰ τὴν προετοιμασία τοῦ λαοῦ μας διὰ τὴν συμμετοχή του στὴν λατρεία.

Κυριακή 2 Μαΐου 2010

ΜΗΝΥΤΗΡΙΟΣ ΑΝΑΦΟΡΑ ENΩΠΙΟΝ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου


(Ελάβαμε και ευχαρίστως δημοσιεύουμε την πιο κάτω άριστα νομικά, θεολογικά και ιστορικά κατοχυρωμένη μήνυση των δικηγόρων Ευαγγελίας Πουλλά-Μακαρούνα και Ανδρέα Μιχαήλ Μακαρούνα εναντίον του Μακαριοτάτου Αρχιεπισκόπου Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομου.
Οπως μας πληροφόρησε η κυρία Παπαχρήστου, με τη συνοδευτική ηλεκτρονική επιστολή που μας απέστειλε τη μήνυση, εκλαμβάνει τη σιωπή της Συνόδου ως πρόθεση να μην ασχοληθεί με τη μήνυση και ως εκ τούτου θεώρησε σκόπιμο να τη δώσει στη δημοσιότητα.
Συγχαίρουμε θερμά το ζεύγος των δικηγόρων Ευαγγελίας και Ανδρέα Μακαρούνα για τη συλλογή τόσου ιστορικού, θεολογικού και νομικού υλικού για να στηρίξουν τη μήνυση αν και φυσικά ουδέ επί στιγμή πιστέψαμε ότι η μήνυση θα μπορούσε καθ’ οιοιονδήποτε τρόπο να ευοδωθεί.
Εκείνο που ίσως αγνοεί το ζεύγος των δικηγόρων που υπέβαλε τη μήνυση είναι ότι ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος εγκαλείται δικαίως για πολλά πλην όμως πριν αποδυθεί στους οικουμενιστικούς του σχεδιασμούς εξασφάλισε πλήρως τα νώτα του με την ομόφωνη επιδοκιμασία των σχεδίων του από όλα ανεξαίρετα τα μέλη της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Κύπρου.



Η μήνυση του ζεύγους Μακαρούνα δείχνει ότι κάποιοι άνθρωποι ακόμη πονούν και ενδιαφέρονται για την πίστη μας και αξίζουν τον δίκαιό μας έπαινο πλην όμως η εκδίκαση των μηνύσεων προυποθέτει εξ ορισμού δικαστές που δεν εμπλέκονται στα υπό εκδίκαση αδικήματα.
Αφού, όμως, όλοι οι Ιεράρχες της Εκκλησίας της Κύπρου έδωσαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τη συγκατάθεσή τους για να μιάνει τα αγιασμένα χώματα της Κύπρου ο Πάπας Βενέδικτος εξυπακούεται ότι καμιά μήνυση δεν μπορεί να προχωρήσει όσον καλά κατοχυρωμένη και αν είναι ιστορικά, θεολογικά και νομικά.
Ποιος θα δικάσει ποιον σε αυτή την περίπτωση; Αυτός που πρωτοστάτησε ή αυτοί που συνευδόκησαν προθύμως ή κατόπιν στυγνού και ανίερου υπολογισμού για να πραγματοποιηθούν τα αδικήματα;
Και όχι μόνον αυτό!
Είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ότι ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος, όπως θα αποκαλύψουμε, συν Θεώ, στο εγγύς μέλλον συγκρότησε ιερά (γράφε ανίερη συμμαχία) έναντι βαρύτατου ανταλλάγματος με τον Μητροπολίτη Λεμεσού Αθανάσιο για να φέρει απερίσπαστος εις πέρας τους οικουμενιστικούς του σχεδιασμούς.
Παναγιώτης Τελεβάντος
Παραθέτουμε πιο κάτω αυτούσιο το κείμενο της μήνυσης που μας απεστάλη:

ENΩΠΙΟΝ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ
* -Υπογράψτε την Ομολογία Πίστεως Εδώ - Διαβάστε τα πορίσματα της Ημερίδας « ‘’Πρωτεῖο’’, Συνοδικότης καί Ἑνότης τῆς Ἐκκλησίας» - Δείτε το χαιρετισμό του Αρχ. Αναστασίου Μετεωτίτου

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails