Κυριακή 30 Ιουνίου 2013

Η αντιπροσωπεία, ο ασπασμός (!) και η εορτή των Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου...


Βατικανό - Ο Πάπας Φραγκίσκος συναντήθηκε σήμερα, Παρασκευή 28 Ιουνίου 2013  με την Αντιπροσωπεία του Οικουμενικού Πατριαρχείου που βρίσκεται στη Ρώμη για να  συμμετάσχει στις εορταστικές εκδηλώσεις των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου.
Επικεφαλής της Αντιπροσωπείας  είναι ο Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης Ζηζιούλας , συν-πρόεδρος της Μικτής Επιτροπής του Θεολογικού Διαλόγου μεταξύ Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών,  ο Επίσκοπος Σινώπης   Αθηναγόρας, βοηθός Επίσκοπος της Ι.Μ. Βελγίου και ο Αρχιμανδρίτης Πρόδρομος Ξενάκης της Εκκλησίας της Κρήτης.



Σάββατο 8 Ιουνίου 2013

Μία ἀπάντησι στὴν Θεολογικὴ Ἀκαδημία τοῦ Βόλου...




          






 ἀπὸ τὸν μακαριστὸ π. Ἀθανάσιο Μυτιληναῖο 
          περὶ μεταπατερικῆς - συναφειακῆς θεολογίας








Ἀνάμεσα στὰ πολὺ σημαντικὰ καὶ ἐνδιαφέροντα, ποὺ λέει ὁ μακαριστὸς Γέροντας, ὑπάρχει καὶ μία ἀναφορά του στὰ ὅσα συμβαίνουν στὶς ἔσχατες καὶ ἀποκαλυπτικὲς ἡμέρες μας, ἰδίως μὲ τὶς βλάσφημες καὶ αἱρετικὲς θέσεις τῆς «Θεολογικῆς Ἀκαδημίας» τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Δημητριάδος περὶ μεταπατερικῆς, νεοπατερικῆς καὶ συναφειακῆς θεολογίας, καὶ ἡ ὁποία ἀναφορὰ ἀποτελεῖ, νομίζουμε, ἀπάντησι στὶς καινοφανεῖς καὶ φλήναφες θέσεις τῆς Ἀκαδημίας. 
Ἡ ὁμιλία αὐτὴ ἐξεφωνήθη τὴν Κυριακὴ 21 Νοεμβρίου 1982 στὴν Ἱ. Μονὴ Ἁγίου Δημητρίου Κομνηνείου Στομίου, μὲ τίτλο «Σκιαγράφησις τοῦ προσώπου καὶ τῶν ἡμερῶν τοῦ Ἀντιχρίστου καὶ τέλος τοῦ 13ου κεφ. τῆς Ἀποκαλύψεως». Στὸ σημεῖο αὐτό, ἂν μᾶς ἐπιτρέπεται, μποροῦμε, κατὰ τὴν ταπεινή μας γνώμη, νὰ κάνουμε λόγο γιὰ τὸ προφητικὸ - προορατικὸ χάρισμα, ποὺ διέκρινε τὸν μακαριστὸ γέροντα, ἔφ᾽ ὅσον πρὶν ἀπὸ τόσα χρόνια (1982) προεῖδε τί θὰ γινόταν στὶς ἡμέρες μας (2013).
Παραθέτουμε παρακάτω τὸ συγκεκριμένο ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν ὁμιλία τοῦ Γέροντος, τὸ ὁποῖο ἔχει ὡς ἑξῆς:
Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ θὰ κηρύξη, ἀγαπητοί, τὴν ἔναρξι τῆς νέας ἐποχῆς εἰς τὴν γῆν, ἡ ὁποία θὰ διαδεχθῆ τὴν χριστιανικὴ ἐποχή, δημιουργώντας ἴσως μία τρίτη διαθήκη. Ἔχομε τὴν Παλαιὰ Διαθήκη, ἔχομε τὴν Καινὴ Διαθήκη, καὶ θὰ δημιουργήση μία τρίτη διαθήκη. 
Αὐτὸ τὸ κακόδοξο δόγμα περὶ τρίτης διαθήκης εἶναι παλαιὸ καὶ τὸ ἀναφέρει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος. Ὅμως μὴ σᾶς κάνει ἐντύπωσι αὐτό. Δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο παρὰ αὐτὸ ποὺ ἤδη ζοῦμε. Ἀκοῦστε περὶ τίνος πρόκειται.

Ποιά εἶναι αὐτὴ ἡ τρίτη διαθήκη• εἶναι ἡ καλλιεργουμένη κατὰ κόρον στὶς ἡμέρες μαςἀντίληψι περὶ ἀπαρχαιώσεως τοῦ Χριστιανισμοῦ, ποὺ ὑποστηρίζουν κοσμικοὶ κύκλοι, κοσμικοὶ ἄνθρωποι καὶ οἰκουμενιστικοὶ κύκλοι. Ὅταν σᾶς λέγουν, ὅτι ὁ Χριστιανισμὸς παλαίωσε, ἐχρεωκόπησε, ὅτι πλέον δὲν ἔχει σὲ τίποτα νὰ μᾶς προσφέρη καὶ νὰ μᾶς μιλήση, ὅτι ὁ Χριστιανισμὸς δὲν ἔχει πλέον ἰσχύ, εἶναι ἀπηρχαιωμένος• μία καινούργια κατάστασι πρέπει νὰ δημιουργήσουμε, αὐτὸ στὴν πραγματικότητα εἶναι ἡ τρίτη διαθήκη. Ὑπάρχει, λοιπόν, αὐτὴ ἡ κατάστασις.

Ἐξ ἄλλου τί εἶναι αὐτὸ ποὺ λέει ὁ Δανιὴλ ὁ προφήτης «Καὶ ὑπονοήσει τοῦ ἀλλοιῶσαι καιροὺς καὶ νόμον» (Δαν. 7,25); «Ἀλλοιῶσαι νόμον», νὰ ἀλλοιώση τὸν νόμον. 

Εἶναι ἡ τρίτη διαθήκη. Οἱ Πατέρες καὶ οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας θὰ θεωροῦνται ξεπερασμένοι. Σᾶς εἶπα, μὲ μελαγχολικὸ τρόπο, μήπως ὁ Ἀντίχριστος κάθεται καὶ σὲ χριστιανικοὺς λαούς; Τὸ ἀναφέρει, ἀγαπητοί μου, ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος αὐτό. Ἀλλὰ μὲ ποιά ἔννοια; Ὄχι μὲ τὴν ἔννοια ὅτι θὰ καθίση τότε ὁ Ἀντίχριστος. Ἀφοῦ λέγει ὁ ἅγιος Κύριλλος «μὴ γένοιτο» τέτοιο πρᾶγμα. Ὄχι. Ἀλλά, μὲ τὴν ἔννοια τῶν ὑπηρετῶν τοῦ Ἀντιχρίστου. 



Ὅταν ὑπάρχουν ὀρθόδοξοι κληρικοί, ποὺ εἶναι κρυφοὶ οἰκουμενισταὶ ἢ μασόνοι ἢ μασονίζοντες ἢ αἱρετικοί –δὲν φαίνονται μὰ εἶναι–, εἴτε πατριάρχαι εἶναι αὐτοὶ εἴτε ἐπίσκοποι εἶναι –δὲν ξέρω τί εἶναι– εἴτε ἀρχιμανδρῖται - πρεσβύτεροι –δὲν ξέρω τί εἶναι, διάφοροι, ὅ,τι εἶναι–, καὶ οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ λέγουν πράγματα αἱρετικὰ (ὅπως ἐπὶ παραδείγματι «οἱ ἱεροὶ κανόνες εἶναι ξεπερασμένοι», «τὸ Πηδάλιο δὲν ἔχει καμμιά σημασία καὶ ἀξία», «οἱ νηστεῖες νὰ καταργηθοῦν», «ἡ ἐγκράτεια θεωρεῖται παρῳχημένο πρᾶγμα», «σήμερα ζοῦμε σὲ μία Νέα Ἐποχή• πρέπει τοὺς νέους νὰ τοὺς δοῦμε μὲ ἄλλο μάτι• μποροῦν νὰ ζοῦν τὴν γενετήσια ζωὴ» κ.λπ. κ.λπ.), πέστε μου, μήπως καὶ στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία κάθονται ὄργανα τοῦ Ἀντιχρίστου;

Κάνει ἐντύπωσι ὅτι ὁ Θεὸς σὲ κάθε ἐποχὴ ἔχει τοὺς ἁγίους του; Γιατί λέτε; Γιὰ νὰ δίδη τὴν ἀπάντησι εἰς τοὺς πιστούς, ὅτι δὲν μποροῦμε νὰ λέμε ὅτι οἱ ἅγιοι εἶναι ξεπερασμένοι. 

Σὲ κάθε αἰῶνα θὰ δώση πολλοὺς ἀγίους. Στὸν 20ὸν αἰῶνα ἔδωσε τὸν ἅγιο Νεκτάριο. Πολὺ ὀρθὰ καὶ χαρακτηριστικὰ χαρακτηρίσθηκε «ὁ ἅγιος τοῦ αἰώνα μας». Προσέξτε! Εἶναι τυχαῖο αὐτὴ ἡ ταλαίπωρη Μαγδαληνὴ ἡ ἡγουμένη, ποὺ ὑβρίζει τὸν ἅγιο Νεκτάριο; Εἶναι τυχαῖο αὐτό; Δὲν εἶναι τυχαῖο. Εἶναι αὐτὴ ἡ ἀντίδρασι τοῦ σατανᾶ. Δαιμονοκρατούμενη γυναίκα εἶναι• τὸ λέγω ἐλεύθερα, γιατὶ τὴν ἔχει καταδικάσει ἡ Ἐκκλησία μας καὶ τὴν ἔχει ἀφορίσει. Διότι δὲν θὰ ἀνέχεται ὁ Ἀντίχριστος νὰ ὑπάρχη ἅγιος, ἐπειδὴ θὰ ὑποστηρίζη ὅτι ἡ ἁγιότης εἶναι ἀπηρχαιωμένο πρᾶγμα• εἶναι ἀπηρχαιωμένο, γιατὶ ἀπηρχαιωμένο εἶναι τὸ Εὐαγγέλιο• δὲν μπορεῖ τὸ Εὐαγγέλιο νὰ κάνη ἁγίους… Ἀλλὰ ὁ Θεὸς θὰ δίνη ἁγίους σὲ κάθε ἐποχή, γιὰ νὰ δίδη τὴν ἀπάντησι, ὅτι τὸ Εὐαγγέλιο δὲν εἶναι ἀπηρχαιωμένο.
«Ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω».
ἐπιλογή 
 πρεσβύτερος ΑΓΓΕΛΟΣ ΑΓΓΕΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Πειραιῶς

Χριστιανική Σπίθα, Μάιος 2013


αναδημοσίευση από ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ

Πέμπτη 25 Απριλίου 2013

Ανακοινωθέν Μητροπολίτη Πειραιώς για τη Χρυσή Αυγή (2)


᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 23ῃ Ἀπριλίου 2013


Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Ἡ ἀπαράδεκτη καί ἐξυβριστική ἀπάντησις στά κρίσιμα ἐρωτήματα πού θέσαμε στόν κομματικό σχηματισμό Λαϊκός Σύνδεσμος «Χρυσή Αὐγή» δηλ. ἄν ἐξακολουθεῖ νά στηρίζει τόν νεοπαγανισμό τῆς «Νέας Ἐποχῆς» καί ἄν καλύπτει τούς Βουλευτάς του κ. Ἠλία Κασιδιάρη καί κ. Ἀρτέμη Ματθαιόπουλο πού ὁ πρῶτος μέ τούς νεολαίους τιμοῦν τό χειμερινό ἡλιοστάσιο καί τήν ἄλογη καί ἀσυνείδητη μάζα ἐνέργειας πού εἶναι τό ἄστρο τοῦ πλανητικοῦ μας συστήματος, ὁ δέ δεύτερος δημοσίᾳ δήλωσε ὅτι τιμᾶ τήν ἀρχαία εἰλωλολατρική θρησκεία, γεγονότα αὐταπόδεικτα καί πασίδηλα ἀποδεικνύει πλεόν ὅτι ὁ κομματικός αὐτός σχηματισμός χρησιμοποιεῖ τό πρόταγμα τοῦ ἐθνικισμοῦ γιά νά καλύψη τό νεοπαγανιστικό του ἰδεολόγημα. Τό προσωπεῖο ἔπεσε καί μέ τίς ὕβρεις καί τίς συκοφαντίες δέν μπορεῖ νά συσκοτίση τήν πραγματικότητα.
Οἱ συκοφαντίες τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς ὅτι δῆθεν εἴμαστε ἐντολοδόχοι τοῦ παγκόσμιου κέντρου τοῦ Σιωνισμοῦ καί ὅτι δῆθεν στοχεύουμε στόν ἀρχιεπισκοπικό θῶκο καί ὅτι δῆθεν κατηγοροῦμε τήν Χρυσή Αὐγή ἀπροϋποθέτως καί χωρίς δικαιολογία μέ τό νά ὑποβάλωμε κρίσιμα ἐρωτήματα πού προέκυψαν ἀπό δημόσιες ἐνέργειες καί δηλώσεις βουλευτῶν της, γιά νά ἔχωμε δῆθεν τήν εὔνοια τῶν ἰσχυρῶν τοῦ κατεστημένου, ἀποδεικνύουν δυστυχῶς ὅτι ὁ συγκεκριμένος χῶρος εἶναι ἐπικίνδυνος γιά τό Ἑλληνορθόδοξο Γένος.

Ανακοινωθέν Μητροπολίτη Πειραιώς για τη Χρυσή Αυγή (1)


᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 22ᾳ Ἀπριλίου 2013


Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΚΡΙΣΙΜΑ ΣΤΟ ΚΟΜΜΑ ΤΟΥ ΛΑΪΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ»

Τό φαινόμενο τοῦ νεοπαγανισμοῦ εἶναι γνωστό ὅτι κατασκευάστηκε ἀπό τούς σκοτεινούς ἡγήτορες τῆς «νέας ἐποχῆς» καί τῆς «νέας τάξεως πραγμάτων» γιά νά ἀποτελέση ἐκ παραλλήλου μέ τό Ἰσλάμ τούς προωθητικούς κριούς γιά τήν ἐκπόρθηση τοῦ Χριστιανισμοῦ. Δέν εἶναι τίποτε ἄλλο ἀπό τήν ἀναβίωση ἑνός ἰδιότυπου θρησκευτικοῦ ἐθνικισμοῦ νά κτυπήση τόν οἰκουμενικό καί παγκόσμιο Χριστιανισμό πού τιμᾶ καί ἁγιάζει καί θεώνει τό ἀνθρώπινο πρόσωπο χωρίς διακρίσεις φυλῆς, καταγωγῆς, χρώματος καί φύλου. Μέ τήν ἀναβίωση τῶν ἀρχαίων ξεχασμένων, πρωτόγονων εἰδωλολατρικῶν θρησκευμάτων ἐπιχειρεῖ νά ξυπνήση μνῆμεν δῆθεν εὐκλεῶν χρόνων, ὑποτιθέμενων πολιτισμῶν τούς ὁποίους δῆθεν «στραγγάλισε ὁ Χριστιανισμός κατέλυσε τήν γνήσια δημοκρατία, βύθισε τήν ἀνθρωπότητα στήν ἀπολυταρχία καί τήν ἀνελευθερία, διέλυσε τούς ὑγιεῖς κοινωνικούς θεσμούς τῶν πολυθεϊστικῶν κοινωνιῶν καί εἰσήγαγε τήν ἀνθρωπότητα σέ ἀπίστευτο κοινωνικό σκοτάδι. Ἔφερε τήν ἀδικία, τούς πολέμους, τό μῖσος στούς ἀνθρώπους, δίωξε φιλοσόφους, ἔκλεισε φιλοσοφικές σχολές, ἔκαψε βιβλιοθῆκες, κατάργησε τήν ἐπιστήμη καί εἰσήγαγε τήν δεισιδαιμονία». Αὐτά καί ἄλλα πολλά γράφουν καί λένε οἱ νεοπαγανιστές κατά τῆς ἀποκεκαλυμένης ἀληθείας τοῦ αἰωνίου Θεοῦ.

Εἶναι περιττό νά ποῦμε πώς ὅλα αὐτά εἶναι μυθώδεις συλλήψεις τῶν ἐγκεφάλων τοῦ νεοπαγανισμοῦ συγκεκριμένων κέντρων τοῦ ἐξωτερικοῦ πού χρηματοδοτοῦνται ἀπό τούς γνωστούς τραπεζίτες. Ἀπόδειξη ὅτι τά ἐπιχειρήματα καί ὅλη ἡ ἀντιχριστιανική πολεμική εἶναι φορμαρισμένη καί κοινή σέ ὅλες τίς ὁμάδες τόσο στήν Ἑλλάδα ὅσο καί στό ἐξωτερικό. Εἶναι ἐπίσης χαρακτηριστικό ὅτι οἱ πηγές καί ἡ βιβλιογραφία εἶναι ἴδια καί ἀπαράλλακτη σέ ὅλους. Παραπλανητικά μπορεῖ νά στρέφονται κατά τοῦ διεθνοῦς Σιωνισμοῦ λεκτικά ἀλλά στήν πραγματικότητα ὑπηρετοῦν μέ ὅλη τους τήν δύναμη τόν δόλιο ἀντιχριστιανικό σχεδιασμό του γιά τήν ἐπιβολή τῆς δικτατορίας τῆς παγκόσμιας ἑωσφορικῆς θρησκείας.

Μητροπολίτης Πειραιώς για π. Τσέτση και το άρθρο του στο ΠΣΕ




                                                             
                       







᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 18ῃ Ἀπριλίου 2013


Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Θεολογικὸ σχόλιο στὸ ἄρθρο τοῦ Μεγ. Πρωτοπρ. τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου κ. Γεωργίου Τσέτση μὲ τίτλο «Ἡ ἄγνωστη στὴν Ἑλλάδα πλευρὰ τῆς Οἰκουμενικῆς κίνησης».

Μὲ μεγάλη ἔκπληξη εἴδαμε δημοσιευμένη στὸ διαδίκτυο ἄρθρο τοῦ Μεγ. Πρωτοπρ. π. Γεωργίου Τσέτση, στὸ ὁποῖο σχολιάζει, στὴν οὐσία λογοκρίνει, τὴν ἐγκύκλιο τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιῶς κ. Σεραφεὶμ ἐπὶ τῇ εὐκαιρία τῆς Κυριακῆς της Ὀρθοδοξίας. Ἐπειδὴ τὸ ἄρθρο τοῦ ὡς ἄνω κληρικοῦ ἀδικεῖ τὴν ἀλήθεια τῶν πραγμάτων ὡς πρὸς τὸ περιεχόμενο τῆς ἐγκυκλίου τοῦ Σεβασμιωτάτου, θεωρήσαμε ἀναγκαῖο, νὰ προχωρήσουμε στὸν σχολιασμό, ποὺ ἐπακολουθεῖ, ὄχι γιατί ἐλπίζουμε νὰ πείσουμε τὸν συγγραφέα σὲ κάποιες ἀλήθειες, ἀλλὰ κυρίως γιὰ νὰ διαφωτίσουμε τοὺς ἀναγνῶστες ἐκείνους, ποὺ ἔτυχε νὰ διαβάσουν τὸ ἄρθρο του καὶ προβληματίστηκαν πάνω στοὺς ἰσχυρισμούς του.
Κατ’ ἀρχὴν ὁ π. Γεώργιος ἀμφισβητεῖ ὁποιαδήποτε σχέση συνεργασίας καὶ συμπορεύσεως μεταξύ του Σιωνισμοῦ (καὶ τοῦ ἐκτελεστικοῦ βραχίονός του, τῆς Μασωνίας) μὲ τὸν Οἰκουμενισμό. Ὁ ἰσχυρισμὸς τοῦ Σεβασμιωτάτου ὅτι «ὑπάρχει ἕνα προκαθορισμένο σχέδιο ἑνώσεως», τὸ ὁποῖο προωθεῖ ἡ Μασωνία καὶ ὁ Διεθνὴς Σιωνισμὸς καὶ τὸ ὁποῖο ἀποσκοπεῖ στὴν ἕνωση ὅλων των ἁπανταχοῦ της γῆς ὁμολογιῶν καὶ θρησκειῶν σὲ μιὰ «πανθρησκεία μὲ ἀρχηγὸ τὸν αἱρεσιάρχη Πάπα τῆς Ρώμης ὁ ὁποῖος θὰ παραδώσει τὴν παγκόσμια ἐξουσία στὸν Ἀντίχριστο» εἶναι κατὰ τὸν συγγραφέα «τραβηγμένος ἀπὸ τὰ μαλλιά». Τὸ ὡς ἄνω σχέδιο ἑνώσεως εἶναι ἕνα «παράδοξο καὶ ξενίζον μακιαβελικὸ σχέδιο», ἀποτελεῖ δὲ «σενάριο», μὴ ἔχον ἐρείσματα ἀπὸ ἔγκυρες πηγές. Παρὰ κάτω προσθέτει, ὅτι ὁ ἰσχυρισμὸς «ὅτι πίσω ἀπὸ κάθε οἰκουμενιστικὴ ἐνέργεια βρίσκεται ὁ δάκτυλος τοῦ Σιωνισμοῦ» εἶναι «ἕωλος». Ἀπόδειξις οἱ μύδροι «ποὺ ἐκτοξεύουν, ἀπὸ τὶς ἀρχὲς τῆς δεκαετίας τοῦ 1950 ἤδη, διάφορα Σιωνιστικὰ κέντρα κατὰ τοῦ ΠΣΕ…». Κατ’ ἀρχὴν διαφεύγει τῆς προσοχῆς τοῦ π. Γεωργίου τὸ γεγονός, ὅτι ἡ ὡς ἄνω ἐγκύκλιος δὲν ἀποτελεῖ ἐπιστημονικὴ διατριβή, ὥστε νὰ ὑπάρχη ἡ ἀναγκαιότης παραπομπῶν σὲ πηγές, ἀλλὰ ἔχει σκοπὸ καθαρὰ ποιμαντικό, ἀποβλέπει δηλαδὴ στὴν ἐνημέρωση καὶ πνευματικὴ οἰκοδομὴ τοῦ πιστοῦ λαοῦ τῆς ἐπαρχίας του. Αὐτὸ καθόλου δὲν σημαίνει, ὅτι δὲν ὑπάρχουν οἱ πηγὲς καὶ ὅτι  οἱ ἰσχυρισμοὶ αὐτοὶ ἀποτελοῦν  «σενάριο», ἀποκύημα  φαντασίας. Μεταξὺ Σιωνισμοῦ καὶ Οἰκουμενισμοῦ ὑπάρχει στενώτατη σχέσις καὶ παράλληλη πορεία. Καὶ τοῦτο διότι, ὅπως θὰ ἀποδειχθῆ στὴ συνέχεια, οἱ ἐπιδιώξεις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, (Διαχριστανικοῦ καὶ Διαθρησκειακοῦ) ἐξυπηρετοῦν ἄριστα τα σχέδια τοῦ Διεθνοῦς Σιωνισμοῦ. Ὅπως ἀποκαλύπτουν οἱ ἴδιοι οἱ Σιωνιστὲς στὰ «Πρωτόκολλα τῶν Σοφῶν τῆς Σιών»: «Δὲν θὰ ἀναγνωρίσωμεν», γράφουν, «τὴν ὕπαρξιν ἄλλης θρησκείας πλὴν τοῦ ἑνὸς θεοῦ ἠμῶν, μὲ τὸν ὁποῖον ἡ εἱμαρμένη μας εἶναι συνδεδεμένη…Διὰ τοῦτο ἀκριβῶς ὀφείλομεν νὰ καταστρέψωμεν πᾶσαν πίστιν» (Πρωτόκολλα κεφ. ΙΔ΄). Σὲ ἄλλο σημεῖο γράφουν: «Ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων θὰ εἶναι ὁ ἀληθὴς πάπας τῆς οἰκουμένης, ὁ πατριάρχης τῆς Διεθνοῦς Ἐκκλησίας» (Πρωτόκολλα κεφ. ΙΖ΄). Πολὺ εὔστοχα παρατηρεῖ ὁ ἀείμνηστος π. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος: «Ἀλλὰ δι’ αὐτὴν τὴν ‘Διεθνῆ Ἐκκλησίαν’, ὡς γνωστὸν ἀγωνίζεται καὶ ὁ Οἰκουμενισμός. Διότι μὲ τὸ ἑνωτικὸ πρόβλημα, ποὺ ἔχει δημιουργήσει, προχωρεῖ ἀκάθεκτα στὴν καταστροφὴ τῆς πίστεως, στὴν ἐκθεμελίωση τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τὴν δημιουργίαν μιᾶς ‘παγκοσμίου Ἐκκλησίας’ καὶ μιᾶς παγκοσμίου θρησκείας».[1] Πιὸ συγκεκριμένα ὁ Οἰκουμενισμὸς ἐπιδιώκει τὴν σύγκλιση ὅλων των χριστιανικῶν ὁμολογιῶν καὶ τῶν μονοθεϊστικῶν θρησκειῶν, σὲ πρῶτο στάδιο σὲ διαχριστιανικὸ ἐπίπεδο καὶ κατόπιν σὲ διαθρησκειακό, μὲ ἀπώτερο σκοπὸ τὴν δημιουργία μιᾶς πανθρησκείας.

Τετάρτη 20 Μαρτίου 2013

Τετ α τετ Πάπα Φραγκίσκου-Πατριάρχη Βαρθολομαίου



Ολοκληρώθηκε πριν από λίγο η συνάντηση του Πάπα Φραγκίσκου με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο. Σε συνάντηση του ποντίφικα με τους αρχηγούς των άλλων χριστιανικών δογμάτων και των υπολοίπων θρησκειών, ο Προκαθήμενος του Θρόνου του Αποστόλου Ανδρέα ανέγνωσε την προσφώνησή του προς τον Πάπα Βεργκόλιο, εξ ονόματος όλων των άλλων ορθόδοξων προκαθημένων που ήταν παρόντες στο Βατικανό.
Σύμφωνα με πληροφορίες, σε κατ’ ιδίαν συνάντηση, ο Οικουμενικός Πατριάρχης προσκάλεσε τον Αργεντινό ποντίφικα να επισκεφθεί το Φανάρι (η επίσημη πρόσκληση θα αποσταλεί στο Βατικανό δια της προβλεπόμενης διπλωματικής οδού) ενώ του πρότεινε να μεταβούν από κοινού στα Ιεροσόλυμα, για τα πενήντα χρόνια από την συνάντηση του Οικουμενικού Πατριάρχη Αθηναγόρα με τον Πάπα Πίο τον Έκτο, που είχε λάβει χώρα τον Ιανουάριο του 1964. Ο ποντίφικας δέχθηκε άμεσα, με ιδιαίτερη χαρά, και τις δυο προσκλήσεις.


Παράλληλα, οι δυο Άγιοι Πατέρες πρόκειται να αναπτύξουν κοινές δράσεις για την προστασία του περιβάλλοντος, ενώ συμφώνησαν, μετά από πρόταση του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου, να εγκαινιάσουν μαζί το 2015 την έκθεση αφιερωμένη στο Άγιο Όρος, η οποία θα φιλοξενηθεί στο προεδρικό μέγαρο Κυρηνάλιο της Ρώμης.
Πηγή κειμένου ΑΜΠΕ - skai.gr 20/03/2013


Βαρθολομαίος και Αγγελόπουλος στην ενθρόνιση του Πάπα

Στην προσφώνησή του προς τον πάπα Φραγκίσκο, μεταξύ άλλων, ο Οικουμενικός Πατριάρχης ανέφερε: «η ενότης των Χριστιανικών Εκκλησιών τυγχάνει το πρώτιστον μέλημα ημών και είναι, ασφαλώς, μια εκ των βασικών προϋποθέσεων δια την ενώπιον των ομμάτων των εγγύς και των μακράν αξιοπιστίαν της χριστιανικής μαρτυρίας μας. Προς επίτευξιν αυτής χρειάζεται να συνεχισθεί ο αρξάμενος Θεολογικός διάλογος, δια να κατανοηθεί από κοινού και να προσεγγισθή η αλήθεια της πίστεως και η εμπειρία των Αγίων και η κοινή, δι' Ανατολήν και Δύσιν, παράδοσις της πρώτης χριστιανικής χιλιετίας».
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης αναφέρθηκε επίσης στην παγκόσμια οικονομική κρίση και στην ανάγκη να οργανωθεί ανθρωπιστική δράση, ώστε «οι έχοντες να προσφέρουν στους μη έχοντες, οικειοθελώς και με ιλαρότητα» και υπογραμμίζει την σημαντική, κύρια αναφορά του πάπα Φραγκίσκου, σε ό,τι είναι «ουσιώδες».O Προκαθήμενος του Θρόνου του Αγίου Ανδρέα εύχεται να υπάρξει στενή συνεργασία «για την διόρθωση των εκκοσμικευμένων τάσεων, ώστε να επανέλθει ο άνθρωπος στο αρχαίο κάλλος της αγάπης».
ageliaforos.gr

Πρόσκληση του Πάπα στο Φανάρι από τον Πατριάρχη (!)





Ύστερα από το εγκάρδιο δείπνο που είχαν ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος με τον Πάπα Φραγκίσκο Α' στο Βατικανό, ο Πατριάρχης δεν άργησε να προσκαλέσει τον Πάπα στο Φανάρι...  Αξίζει να αναφέρουμε σχόλιο γνωστού οικουμενιστικού site , σχόλιο το οποίο μάλλον, καθρεφτίζει και  τη στάση του Οικουμενικού μας Πατριάρχη :
«...Το 2014 συμπληρώνονται 50 χρόνια από την πρώτη εκείνη συνάντηση του Παύλου Στ με τον Αθηναγόρα η οποία εγκαινίασε μια νέα περίοδο στις σχέσεις και την επικοινωνία της Ρώμης με την Κωνσταντινούπολη. Ενδεχομένως ο Θεός να κατευθύνει τα βήματα των διαδόχων τους, Φραγκίσκου και Βαρθολομαίου, και πάλι στην Αγία Γη των Ιεροσολύμων για μια νέα συνάντηση του Πάπα με τον Οικουμενικό Πατριάρχη, η οποία θα δώσει περαιτέρω ώθηση στον θεολογικό διάλογο που ίσως μιαν ημέρα οδηγήσει στην επανένωση του διαιρεμένου άραφου χιτώνα του Κυρίου.»





Διαβάστε σχετικό άρθρο από τα Νέα

Σε «πολύ εγκάρδιο, χριστιανικό κλίμα» δείπνησε χθες βράδυ ο Πάπας Φραγκίσκος Α' με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο στο Βατικανό, σύμφωνα με πληροφορίες που επικαλείται το ΑΠΕ.

Το δείπνο διήρκεσε περίπου δυόμισι ώρες. Τόσο ο αργεντινός προκαθήμενος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας όσο και ο Οικουμενικός Πατριάρχης διαμένουν στο εσωτερικό του Βατικανού, στον Οίκο της Αγίας Μάρτας (Domus Santae Marteae) όπου κατέλυσαν οι εκλέκτορες καρδινάλιοι κατά την διάρκεια του κογκλάβιου.

Τρίτη 19 Μαρτίου 2013

Η ενθρόνιση του πάπα Φραγκίσκου, οι ουνίτες διάκονοι και τα Ευαγγελικά αποσπάσματα στα ελληνικά...


Ολοκληρώθηκε στο Βατικανό η κυρίως τελετή της ενθρόνισης του Πάπα Φραγκίσκου. Κατά την επιθυμία και τις οδηγίες του Αργεντινού ποντίφικα, τα αποσπάσματα του Ευαγγελίου που είχαν επιλεγεί, αυτή την φορά, εψάλλησαν μόνον στα ελληνικά, και όχι στα λατινικά.






Στις 9.45 ώρα Ελλάδος ο διακοσιοστός εξηκοστός τέταρτος ποντίφικας πρόκειται να χαιρετήσει από κοντά τους πιστούς, στην πλατεία του Αγίου Πέτρου, από το ειδικό όχημα Papamobile, το παπικό τζιπ. Στη συνέχεια θα μεταβεί στα σπήλαια του Βατικανού, για να τιμήσει και να προσευχηθεί πάνω από τον τάφο του Αποστόλου Πέτρου. Ο Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο θα συνοδεύεται από τέσσερις, τουλάχιστον, ουνίτες επισκόπους της Καθολικής Εκκλησίας.
«Πρόκειται για φόρο τιμής στη χριστιανική παράδοση της Ανατολής», αναφέρουν τα ιταλικά μέσα ενημέρωσης. Ως καθολικός αρχιεπίσκοπος Αργεντινής, ο Μπεργκόλιο, τελούσε, άλλωστε, και χρέη επισκόπου για τους ουνίτες πιστούς.
Η κυρίως τελετή θα ξεκινήσει στις 10.30 ώρα Ελλάδος και αναμένεται να είναι απλή, αλλά και με σεβασμό στην παράδοση. Κατά την επιθυμία και τις οδηγίες του Αργεντινού ποντίφικα, τα αποσπάσματα του Ευαγγελίου που έχουν επιλεγεί, αυτή την φορά θα ψαλούν μόνο στα ελληνικά, και όχι στα λατινικά, κίνηση ευγενείας και ουσιαστικής αδελφοσύνης προς την Ορθοδοξία, δεδομένης και της παρουσίας του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου.





Στα πλαίσια αυτής της "ουσιαστικής αδελφοσύνης" όπως είπε ο κ. Βαρθολομαίος, με τη χειρονομία του αυτή θέλει να δείξει τη σημασία που δίνει στις φιλικές σχέσεις μεταξύ των δύο εκκλησιών, αλλά και να υπογραμμίσει το πόσο έχουν αναπτυχθεί τον τελευταίο καιρό αυτές οι σχέσεις.
"Καθώς επίσης -πρόσθεσε- και ότι ελπίζω στην περαιτέρω ανάπτυξη τους επί των ημερών του νέου Πάπα".










Ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ για την ενθρόνιση του Πάπα Φραγκίσκου




᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 19ῃ Μαρτίου 2013

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν
Ἐπ’ εὐκαιρίᾳ τῆς «ἐνθρονίσεως» τοῦ καταληψίου τοῦ πρεσβυγενοῦς Θρόνου τῆς παλαιᾶς Ρώμης κ. Φραγκίσκου, ἐκλεκτοῦ τοῦ ἀξιοτίμου κ. Ντέϊβιντ Ροκφέλερ, ἱδρυτοῦ τοῦ Μουσείου Ροκφέλερ τοῦ Τέλ-Ἀβίβ πού κατ’ ἔτος «δωρίζει» εἰς ἡμᾶς τά κατασκευασμένα ντοκυμαντέρς μέ τά χαλκευμένα καί ψευδῆ στοιχεῖα περί τοῦ Θεανθρωπίνου προσώπου τοῦ ἀληθοῦς Μεσσίου Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ καί ἱδρυτοῦ τῆς τριμεροῦς ἐπιτροπῆς, εἰς τόν ὁποῖον ἐπεδόθη καί τό «δακτύλιον τοῦ ἁλιέως» ὡς δῆθεν διαδόχου τοῦ δῆθεν «πρίγκηπος» τοῦ κολεγίου τῶν Ἀποστόλων, Ἀποστόλου Πέτρου ταπεινῶς ἐπαγόμεθα τά κάτωθι:

 Ὁ ἀπόστολος Πέτρος οὐδέν «πρωτεῖον» διοικήσεως ἤ ἐξουσίας ἐπί τῶν λοι­πῶν ἀποστόλων καί τῆς ὅλης Ἐκκλησίας ἔλαβε παρά τοῦ Κυ­ρίου (κατά τήν σύμφωνον περί τῆς ἀληθοῦς ἐννοίας τῶν γραφικῶν χωρίων γνώμην τῶν μεγάλων πατέρων τῆς Ἐκκλη­σίας), ὥστε νά δύναται νά μεταδώσῃ τοιαύτην ἐξουσίαν εἰς οἱονδή­πο­τε πνευματικόν διάδοχόν του (καίτοι οἱ ἀπόστολοι δέν εἶ­χον προσωπικούς πνευματικούς διαδόχους, ὡς ἱδρυταί πολ­λῶν Ἐκκλησιῶν). Ἐν τῇ συνοδικῇ διοικήσει τῆς πρώτης Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων, ἥν ἀπε­τέλεσαν ἰσοτίμως οἱ δώδεκα ἀπόστολοι (μετά τήν συνοδικήν καί πάλιν ἐκλογήν τοῦ Ματθίου) εἶχε μέν ὁ ἀπ. Πέτρος τιμη­τικήν τινα διάκρισιν, εἰσηγούμενος τά ὑπό συζήτησιν θέματα ἤ ὁμιλῶν πρῶτος, δέν εἶχεν ὅμως οὔτε τήν ἡγεσίαν τῆς διοι­κήσεως, οὔτε τήν τιμητικήν αὐτῆς ἁπλῶς προεδρίαν, διότι καί ταύτην κατεῖχεν ὁ ἀπὀστολος 'Ιάκωβος. Θά παραθέσωμεν δέ τώρα συνοπτικῶς τάς σαφεῖς ὡσαύτως μαρτυρίας τῆς Γραφῆς, ἀλλά καί τῆς ἱστορίας, ἐξ ὧν πλήρως, καί καθ’ ἡμᾶς, ἀποδεικνύεται ὅτι ὁ ἀπόστολος Πέτρος οὔτε ἱδρυτής ὑπῆρξε τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρώμης, οὔτε ἐν τῇ πόλει ταύτῃ ἐμαρτύ­ρησε· οὔτε κἄν μετέβη εἰς αὐτήν.
Μεταξύ τῶν μαρτυριῶν τούτων, αἱ πλεῖσται τῶν ὁποίων ἐκτε­νέ­στερον ἀναπτύσσονται ἐν τῇ περισπουδάστῳ ἱστορικῇ μελέτῃ τοῦ ἁγίου Νεκταρίου, σελ. 12-40[1], θά προτάξωμεν καί ἡμεῖς τήν Α΄ καθολ. ἐπιστολήν τοῦ ἀποστόλου Πέτρου «πρός τούς ἐκλεκτούς παρεπιδήμους διασπορᾶς Πόντου, Γαλατίας, Καπαδοκίας, Ἀσίας, καί Βιθυνίας...», γραφεῖσαν περί τό 62 μ.Χ.. Ἐν τῇ ἐπιστολῇ ταύτῃ, καίτοι εἶναι καθολική, ἀποσιω­πᾶ­ται τό ὄνομα τῆς Ρώμης, ἤ διότι ἐγράφη αὕτη ἐκ Ρώμης, ἤ διότι μέχρι τῆς γρα­φῆς της δέν ἐδίδαξεν οὗτος ἐν αὐτῇ. Ἡ πρώτη ὅμως ἐκδοχή ἀποκλείεται ἐξ αὐτῆς τῆς ἐπιστολῆς, ἐ­φό­σον ἀναφέρεται ρητῶς ἐν αὐτῇ ὅτι ἐγράφη ἐν Βαβυ­λῶνι, πρόκειται δέ προφανῶς περί τῆς ἐν Αἰγύπτῳ Βαβυλῶνος (ἐ­φό­­σον κατά τάς σαφεῖς μαρτυρίας τῆς Ἱστορίας ἀποκλείεται ἡ ἀρχαία) πρός νότον τῆς 'Ηλιουπόλεως, ἔνθα ὑπῆρχε καί μεγάλη Ἰουδαϊκή κοινότης καί ναός Ἰουδαϊκός, ἐν ᾧ καί ὁ τά­φος τοῦ προ­φήτου Ἱερεμίου σῳζόμενος. Καί τοῦτο ἐνισχύεται καί ἐκ τῆς ἀξιώσεως τῶν ἐν Αἰγύπτῳ Χριστιανῶν ὅτι ἱδρυτής τῆς Ἐκκλησίας Ἀλεξανδρείας εἶναι ὁ ἀπ. Πέτρος, ὅστις ἐνεπιστεύθη τήν Ἐκκλη­σίαν τῷ ἀκολούθῳ του Εὐαγγελιστῇ Μάρκῳ. Συνάγεται ὅθεν ἐκ τούτων ὅτι μέχρι τῆς συγγραφῆς τῆς Α΄ καθολ. ἐπιστο­λῆς του, ἤτοι μέχρι τοῦ 62 περίπου μ.Χ., ὁ ἀπόστολος Πέτρος δέν εἶχε μεταβῇ εἰς Ρώμην[2].

Δευτέρα 18 Μαρτίου 2013

Στα χνάρια του Πατριάρχη Αθηναγόρα... (!) Τότε και Τώρα

Για πρώτη φορά μετά το σχίσμα (1963), ο τότε Πατριάρχης Αθηναγόρας σπεύδει και συναντάται στα Ιεροσόλυμα με τον πάπα Παύλο 6ο.



50 χρόνια μετά...



Για πρώτη φορά μετά το σχίσμα (2013), Οικουμενικός Πατριάρχης θα παραστεί σε ενθρόνιση ενός Πάπα Ρώμης.


Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος θα μεταβεί στην Ιταλική πρωτεύουσα προκειμένου το πρωί της Τρίτης να παραστεί στην πρώτη και ενθρονιστήρια θεία λειτουργία του Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου.Ο Οικουμενικός Πατριάρχης θα συνοδεύεται από τους Μητροπολίτες Περγάμου Ιωάννη, συμπρόεδρο της Μικτής Διεθνούς Επιτροπής για τον Θεολογικό Διάλογο ανάμεσα στην Ρωμαιοκαθολική και την Ορθόδοξη Εκκλησία, τον Ιταλίας Γεννάδιο και από τον Μπουένος Άιρες Ταράσιο.


 







Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2013

"Εγκάρδια" συνάντηση Πάπα Βενέδικτου με τον Μητροπολίτη Ιταλίας Γεννάδιο στα πλαίσια των συμπροσευχών...



 Στην  Παλαιοχριστιανική Βασιλική της Ρώμης πραγματοποιήθηκε συμπροσευχή για τη Χριστιανική Ενότητα. Παρευρέθηκαν εκτός των Παπικών και Μονοφυσιτών και εκπρόσωποι όλων των Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών, ο δε Μητροπολίτης Ιταλίας Γεννάδιος κάθισε στα δεξιά του Πάπα δίπλα στον Καρδινάλιο Kurt Koch.











Δευτέρα 28 Ιανουαρίου 2013

Συμπροσευχές Ορθοδόξων Μητροπολιτών με Παπικούς και όχι μόνο...




Στα πλαίσια της Εβδομάδας Προσευχής για τη Χριστιανική Ενότητα πραγματοποιήθηκε με την συμμετοχή του Μητροπολίτη Γαλλίας Εμμανουήλ (Πρόεδρος Ορθοδόξων Επισκόπων Γαλλίας) συμπροσευχή στο Λουθηρανικό ναό. (Παρίσι - 17 Ιανουαρίου)

Έλαβαν μέρος αντιπροσωπείες Ορθοδόξων, Ρωμαιοκαθολικοί με τον Καρδινάλιο André Vingt-Trois , Μονοφυσίτες και Προτεστάντες.




Παρασκευή 4 Ιανουαρίου 2013

Ἡ ἐκδημία τῆς μακαριστῆς μοναχῆς Ἰουστίνας τῆς Ἱ. Μ. Ἁγίου Στεφάνου

Ἐκοιμήθη τό πρωί τῆς πρωτοχρονιᾶς ἡ μοναχή Ἰουστίνα, διακεκριμένο μέλος τῆς ἀδελφότητος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Στεφάνου, πού τά δύο τελευταῖα χρόνια δοκιμάστηκε ἀπό τήν ἀσθένεια τοῦ καρκίνου, χωρίς γογγυσμό, δοξάζοντας μέχρι καί τήν τελευταία στιγμή τόν Θεό, τόν ποθητό Νυμφίο τῆς ψυχῆς της, Τόν ὁποῖο συνάντησε.



















Ἡ ἐξόδιος ἀκολουθία τελέστηκε στίς 2 Ἰανουαρίου στήν Ἱερά Μονή Ἁγίου Στεφάνου ἀπό τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Σταγῶν καί Μετεώρων κ.κ. Σεραφείμ καί τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Λαρίσης κ.κ. Ἰγνάτιο, μέ τήν συμμετοχή πλήθους ἱερέων, μοναχῶν καί λαϊκῶν.



Τόν ἐπικήδειο ἐκφώνησε ὁ Πνευματικός τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἀγίου Στεφάνου, Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος Ἀναστασίου, Προηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεγάλου Μετεώρου



"Σε­βα­σμι­ώ­τα­τοι Ἅ­γιοι Ἀρ­χι­ε­ρεῖς,
Συ­νη­θί­ζε­ται σέ ἀ­νά­λο­γες πε­ρι­πτώ­σεις, οἱ ἐ­πι­κή­δει­οι λό­γοι νά πλέ­κουν τό ἐγ­κώ­μιο καί νά μι­λοῦν γιά τήν ἀ­ξί­α καί τίς ἀ­ρε­τές τοῦ ἐ­κλι­πόν­τος, ὡ­ραι­ο­ποι­ών­τας κά­ποι­ες φο­ρές κα­τα­στά­σεις καί γε­γο­νό­τα.
Στήν πε­ρί­πτω­ση, ὅ­μως, τῆς προ­σφι­λέ­στα­της ἀ­δελ­φῆς μας μο­να­χῆς Ἰ­ου­στί­νας, δέν μπο­ρεῖ κα­νείς πα­ρά νά μι­λή­σει μέ τήν γλώσ­σα τῆς κα­θα­ρῆς ἀ­λή­θειας, τήν γλώσ­σα τῆς ντομ­προ­σύ­νης καί τῆς ἀ­νε­πι­τή­δευ­της πραγ­μα­τι­κό­τη­τας. Θά πρέ­πει νά χρη­σι­μο­ποι­ή­σει μό­νο στα­ρά­τα λό­για καί εὐ­θεῖ­ες κου­βέν­τες, ὅ­πως στα­ρά­τη, εὐ­θεί­α καί ἀ­λη­θι­νή ὑ­πῆρ­ξε πάν­το­τε ἡ ζω­ή καί ἡ δρα­στη­ρι­ό­τη­τά της.
Μιά ζω­ή, πού ἀ­πό τό ξε­κί­νη­μά της ἀ­κό­μη, τῆς ἐ­πε­φύ­λα­ξε πολ­λές δυ­σκο­λί­ες καί ἀν­τι­ξο­ό­τη­τες, οἱ ὁ­ποῖ­ες τήν ἔ­κα­ναν πάν­το­τε πιό γεν­ναί­α καί πιό ἀ­πο­φα­σι­στι­κή.
Γεν­νη­μέ­νη τό 1956 σέ ἕ­να ἀ­πό τά πλέ­ον δυ­σπρό­σι­τα καί ὀ­ρει­νά χω­ριά τῶν Ἀ­γρά­φων, τήν Στε­φα­νιά­δα Καρ­δί­τσης, κον­τά στήν Πα­να­γί­α τήν Σπη­λι­ώ­τισ­σα, στά ὅ­ρια τῶν νο­μῶν Καρ­δί­τσης, Αἰ­τω­λο­α­καρ­να­νί­ας καί Ἄρ­της, στό σύ­νο­ρο με­τα­ξύ οὐ­ρα­νοῦ καί δυ­σθε­ώ­ρη­των βου­νο­κορ­φῶν, ἔ­φε­ρε ἔν­το­νο τό ἀ­πο­τύ­πω­μα τῆς ὀ­ρε­σί­βιας κα­τα­γω­γῆς της.
Γυ­ναί­κα λε­βέν­τισ­σα, πε­ρή­φα­νη, σκλη­ρο­τρά­χη­λη, ἀ­τρό­μη­τη καί δυ­να­μι­κή, μέ κο­φτε­ρο μυα­λό καί ἀ­ε­τή­σιο μά­τι, πού ἀν­τι­λαμ­βά­νε­ται καί πα­ρα­κο­λου­θεῖ τά πάν­τα. Σκλη­ρα­γω­γη­μέ­νη καί ἐρ­γα­τι­κή ἀ­πό τά παι­δι­κά της ἀ­κό­μη χρό­νια, ὅ­ταν δού­λευ­ε χει­ρω­να­κτι­κά στίς ἀ­γρο­τι­κές καί κτη­νο­τρο­φι­κές ἐρ­γα­σί­ες τοῦ χω­ριοῦ της. Λά­τρης τῆς ὑ­παί­θρου καί τῆς φύ­σε­ως δέν ἔ­παυ­ε νά τήν ἀ­να­κα­λύ­πτει, νά τήν ἀ­πο­λαμ­βά­νει καί νά ταυ­τί­ζε­ται μα­ζί της.
Βγαλ­μέ­νη θαρ­ρεῖς ἀ­πό τό πα­ρελ­θόν, πα­ρό­τι σύγ­χρο­νη καί μέ ἀ­να­ζη­τή­σεις, θύ­μι­ζε τίς ἄλ­λες γεν­ναῖ­ες, ἐ­πί­σης, ὀ­ρε­σί­βι­ες ἑλ­λη­νί­δες γυ­ναῖ­κες τοῦ 40, τίς ἠ­πει­ρώ­τισ­σες, ἔ­τσι ὅ­πως μᾶς τίς πα­ρου­σιά­ζει ἀ­πα­ρά­μιλ­λα ὁ Ἄγ­γε­λος Τερ­ζά­κης πε­ρι­γρά­φον­τας τήν ἡ­ρω­ι­κή ἠ­πει­ρώ­τισ­σα γυ­ναί­κα: «Τό ἀν­θρώ­πι­νο αὐ­τό πλά­σμα, γρά­φει, ἔ­χει πά­ρει ἀ­πά­νω του κά­τι ἀ­πό τήν στέ­γνα τοῦ το­πί­ου, τοῦ κα­τά­γυ­μνου βρά­χου, πού τόν σκουν­τᾶς μέ τό πό­δι σου καί τσακ­μα­κί­ζει. Σοῦ λέ­ει κα­λη­μέ­ρα ἡ Ἠ­πει­ρώ­τισ­σα [καί ἡ Ἀ­γρα­φι­ώ­τισ­σα προ­σθέ­του­με ἐ­μεῖς] καί ἡ κου­βέν­τα της εἶ­ναι κο­φτή, σάν πρό­σταγ­μα. Ἔ­χει μιά παρ­θε­νιά ἀ­προ­σπέ­λα­στη, ὅ­πως ἡ ζω­ή της εἶ­ναι σκλη­ρή κι’ ἀ­μί­λη­τη».
Σέ ἠ­λι­κί­α μό­λις 12 ἐ­τῶν βι­ώ­νει τήν τρα­γι­κή ἀ­πώ­λεια τοῦ πα­τέ­ρα της. Στήν δύ­σκο­λη αὐ­τή φά­ση τῆς ζω­ῆς της τήν βο­η­θᾶ ἀ­πο­φα­σι­στι­κά ὁ δά­σκα­λός της στό χω­ριό Ἀρ­γύ­ρης Πα­παρ­γύ­ρης, ὁ με­τέ­πει­τα π. Μάρ­κελ­λος Κα­ρα­καλ­λι­νός, γνω­στός καί ἐ­νά­ρε­τος μο­να­χός, ἐρ­γά­της τῆς νο­ε­ρᾶς εὐ­χῆς, πού ἐ­κοι­μή­θη πρό ἐ­τῶν, ἐ­πί­σης, ἀ­πό καρ­κί­νο.
Αὐ­τός φρον­τί­ζει γιά τήν με­τά­βα­ση καί τήν πα­ρα­μο­νή της, μα­ζί μέ τήν ἀ­δελ­φή της Θε­ο­δο­σί­α, στήν Θεσ­σα­λο­νί­κη καί στό σπί­τι τῆς εὐ­σε­βοῦς οἰ­κο­γε­νεί­ας τοῦ ἀ­εί­μνη­στου πα­νε­πι­στη­μια­κοῦ κα­θη­γη­τοῦ τῆς ἰ­α­τρι­κῆς Σπυ­ρί­δω­νος Μα­κρῆ, ὁ ὁ­ποῖ­ος στά­θη­κε γι’ αὐ­τήν ἀ­λη­θι­νός πα­τέ­ρας στήν θέ­ση τοῦ τό­σο πρό­ω­ρα ἐ­κλι­πόν­τος. Ἐ­κεῖ ἔ­ζη­σε καί ἐρ­γά­στη­κε γιά δέ­κα καί πλέ­ον ἔ­τη ἀ­σχο­λού­με­νη κυ­ρί­ως μέ τήν ἀ­να­τρο­φή τῶν ἕ­ξι εὐ­λο­γη­μέ­νων παι­δι­ῶν τῆς οἰ­κο­γε­νεί­ας τοῦ Σπυρίδωνος καί τῆς Ἐλευθερίας Μακρῆ, προ­σφέ­ρον­τάς τους πη­γαί­α καί ἀ­νε­ξάν­τλη­τη στορ­γή καί φρον­τί­δα γιά τήν ὁ­ποί­α τῆς ἐκ­δή­λω­ναν τήν εὐ­γνω­μο­σύ­νη τους μέ­χρι καί τίς τε­λευ­ταῖ­ες ἡ­μέ­ρες, πού τήν ἐ­πι­σκέ­πτον­ταν ἤ ἐ­πι­κοι­νω­νοῦ­σαν μα­ζί της στό νο­σο­κο­μεῖ­ο.
Ἕ­να χρό­νο πρίν τήν ἀ­να­χώ­ρη­σή της γιά τό μο­να­στή­ρι βί­ω­σε γιά μί­α ἀ­κό­μη φο­ρά τήν τρα­γι­κή ἀ­πώ­λεια καί τοῦ δεύ­τε­ρου πα­τέ­ρα της μέ τήν ἐκ­δη­μί­α τοῦ ἀ­εί­μνη­στου Σπυ­ρί­δω­νος Μα­κρῆ.
Στήν Ἱ­ε­ρά Μο­νή Ἁ­γί­ου Στε­φά­νου προσῆλ­θε ὡς δό­κι­μη μο­να­χή τό 1979, ἐ­πί μα­κα­ρι­στῆς Γε­ρον­τίσ­σης Ἀ­γα­θο­κλή­της, ἡ ὁ­ποί­α καί τήν εἰ­σή­γα­γε στήν μα­θη­τεί­α τῆς μο­να­χι­κῆς ζω­ῆς. Ἐ­νῶ ἦ­ταν νε­α­ρή δό­κι­μη ἀ­κό­μη, ἡ Ἱ­ε­ρά Μο­νή, ἐ­κτι­μών­τας τά πλού­σια καί πο­λυ­ποί­κι­λα χα­ρί­σμα­τά της, τήν ἀ­γά­πη της γιά τόν Θε­ό, τόν ἁ­γι­α­σμέ­νο με­τε­ω­ρί­τι­κο χῶ­ρο καί τό μο­να­στή­ρι της, τήν ἰ­δι­αί­τε­ρη εὐ­φυί­α της καί τήν ἀ­πα­ρά­μιλ­λη ἐρ­γα­τι­κό­τη­τά της, τῆς ἀ­νέ­θε­σε πολ­λά, δύ­σκο­λα καί ση­μαν­τι­κά δι­α­κο­νή­μα­τα, στά ὁ­ποί­α πάν­το­τε ἀν­τα­πο­κρι­νό­ταν μέ συ­νέ­πεια καί ἐ­πι­τυ­χί­α.
Με­τά τήν ἐκ­δη­μί­α τῆς μα­κα­ρι­στῆς Γε­ρόν­τισ­σας Ἀ­γα­θο­κλή­της καί τήν ἐ­κλο­γή τῆς μα­κα­ρι­στῆς Γε­ρόν­τισ­σας Χρι­στο­νύμ­φης ὡς ἡ­γου­μέ­νης, συν­δέ­θη­κε μα­ζί της μέ ἰ­δι­αί­τε­ρα με­γά­λη ἀ­γά­πη καί προ­σή­λω­ση καί τήν δι­ε­κό­νη­σε μέ πε­ρισ­σή φρον­τί­δα καί ἀ­φο­σί­ω­ση στήν ἑξα­ε­τή ἐ­πώ­δυ­νη ἀ­σθέ­νειά της μέ­χρι τήν ἐκ­δη­μί­α της.
Ἡ ἀ­νά­δει­ξη τῆς μα­κα­ρι­στῆς Γε­ρόν­τισ­σας Ἀ­γά­θης στήν ἡ­γου­με­νί­α τῆς Μο­νῆς βρῆ­κε τήν ἀ­δελ­φή Ἰ­ου­στί­να ὤ­ρι­μη πνευ­μα­τι­κά καί στε­ρι­ω­μέ­νη πιά μέ­σα στό μο­να­στή­ρι, ἕ­τοι­μη νά συ­νε­χί­σει ἀ­κό­μη πιό ἐ­νερ­γη­τι­κά τόν ἀ­πο­φα­σι­στι­κό καί ἐ­ξέ­χον­τα ρό­λο της στήν πο­ρεί­α τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Μο­νῆς.
Πα­ρό­τι οὐ­δείς ἀ­ναν­τι­κα­τά­στα­τος, κα­τά τό κοι­νῶς λε­γό­με­νο, δέν παύ­ουν κά­ποι­οι ἄν­θρω­ποι νά ξε­χω­ρί­ζουν καί νά δι­α­κρί­νον­ται στό βί­ο τους μέ τρό­πο τέ­τοι­ο πού νά ση­μα­δεύ­ουν καί νά σφρα­γί­ζουν μο­να­δι­κά καί ἀ­νε­ξί­τη­λα τήν πο­ρεί­α καί τό ἔρ­γο τους. Εἶ­ναι αὐ­τοί πού λέ­με ὅ­τι χα­ράσ­σουν δρό­μο, δί­νουν βη­μα­τι­σμό, γρά­φουν ἱ­στο­ρί­α, ἀ­νοί­γουν δι­κό τους κε­φά­λαι­ο.
Ἕ­να τέ­τοι­ο σπου­δαῖ­ο κε­φά­λαι­ο ἔ­κλει­σε σή­με­ρα. Ἕ­νας στύ­λος κα­τέρ­ρευ­σε, μί­α δρῦς ἔ­πε­σε, μιά ἱ­στο­ρί­α λαμ­πρή συμ­πλή­ρω­σε τόν κύ­κλο της. Καί εἶ­ναι πραγ­μα­τι­κά ἕ­να ση­μεῖ­ο το­μῆς, γιά τήν σύγ­χρο­νη ἱ­στο­ρί­α τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Μο­νῆς Ἁ­γί­ου Στε­φά­νου, ἡ ἐκ­δη­μί­α τῆς ἀ­δελ­φῆς μας Ἰ­ου­στί­νας, σέ συ­νέ­χεια καί μέ τήν ἐκ­δη­μί­α τῆς μα­κα­ρι­στῆς Γε­ρόν­τισ­σας Ἀ­γά­θης, πού προ­η­γή­θη­κε.
Τέ­μνε­ται σή­με­ρα ἐ­δῶ ἡ ἀ­να­δη­μι­ουρ­γι­κή πο­ρεί­α τρι­ῶν καί πλέ­ον δε­κα­ε­τι­ῶν, πού χά­ρη στήν στε­νή καί ἀ­γα­στή συ­νερ­γα­σί­α τῆς μα­κα­ρι­στῆς Γε­ρόν­τισ­σας Ἀ­γά­θης, ὡς ἡ­γου­μέ­νης, καί τῆς μα­κα­ρι­στῆς ἀ­δελ­φῆς Ἰ­ου­στί­νας, ὡς ἡ­γου­με­νο­συμ­βού­λου, ἀ­πέ­φε­ρε, μέ τήν χά­ρη τοῦ Θε­οῦ, τήν εὐ­λο­γη­μέ­νη ἀ­να­συγ­κρό­τη­ση τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Μο­νῆς σέ ὅ­λους τούς το­μεῖς, πνευ­μα­τι­κό, λει­τουρ­γι­κό, δι­οι­κη­τι­κό, δι­α­χει­ρι­στι­κό καί κτι­ρια­κό.
Στό ἐ­πί­πε­δο αὐ­τό ὑ­πῆρ­ξε συ­νο­δοι­πό­ρος καί συμ­μέ­το­χος καί ἡ νέ­α Κα­θη­γου­μέ­νη τῆς Μο­νῆς, Γε­ρόν­τισ­σα Χρι­στο­νύμ­φη, πού τήν τε­λευ­ταί­α ὁ­κτα­ε­τί­α δι­α­κο­νοῦ­σε ὡς ἡ­γου­με­νο­σύμ­βου­λος στήν Μο­νή ἀ­πό κοι­νοῦ μέ τήν ἀ­δελ­φή Ἰ­ου­στί­να, τήν ὁ­ποί­α ἀ­πό τά νε­α­νι­κά της χρό­νια εἶ­χε ὡς πρό­τυ­πο μο­να­χῆς καί τήν ἀ­κο­λου­θοῦ­σε στήν αὐ­τα­πάρ­νη­ση καί τήν ὁ­λο­κλη­ρω­τι­κή ἀ­φι­έ­ρω­ση στήν δι­α­κο­νί­α τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Μο­νῆς καί τοῦ ἁ­γι­ο­με­τε­ω­ρί­τι­κου χώ­ρου.
Στό ση­μεῖ­ο αὐ­τό ἀ­πο­τυ­πώ­νε­ται ἡ πνευ­μα­τι­κή ἐρ­γα­σί­α πού ἐ­πί τό­σα χρό­νια ἐ­πι­τε­λεῖ­το στήν Ἱ­ε­ρά Μο­νή ἀ­πό τά ὡς ἄ­νω συγ­κε­κρι­μέ­να πρό­σω­πα. Ὅ­τι δη­λα­δή ἡ ἀ­δελ­φό­τη­τα τῆς Μο­νῆς κα­τά­φε­ρε, ὄ­χι μό­νο νά ἀν­τέ­ξει, χω­ρίς κλυ­δω­νι­σμούς, τό με­γά­λο πλήγ­μα τῆς δι­πλῆς ἀ­πώ­λειας σέ πο­λύ μι­κρό χρο­νι­κό δι­ά­στη­μα, τό­σο τῆς ἁ­γι­α­σμέ­νης μα­κα­ρι­στῆς γε­ρόν­τισ­σας Ἀ­γά­θης, ὅ­σο καί τῆς δυ­να­μι­κῆς μα­κα­ρι­στῆς ἀ­δελ­φῆς Ἰ­ου­στί­νας, ἀλ­λά συ­νε­χί­ζει μέ ἀ­κό­μη με­γα­λύ­τε­ρη θέρ­μη τήν ἀ­να­γεν­νη­τι­κή πνευ­μα­τι­κή της πο­ρεί­α, ὑ­πό τήν κα­θο­δή­γη­ση τῆς νέ­ας σε­μνῆς καί δι­α­κρι­τι­κῆς ἡ­γου­μέ­νης Χρι­στο­νύμ­φης δι­α­τη­ρών­τας στό ἀ­κέ­ραι­ο τήν συ­νε­κτι­κό­τη­τα καί τήν ἀ­δι­α­τά­ρα­κτη ἑ­νό­τη­τά της.
Θά θέ­λα­με νά στα­θοῦ­με ἰ­δι­αι­τέ­ρως στόν ρό­λο καί τήν συμ­βο­λή τῆς μα­κα­ρι­στῆς ἀ­δελ­φῆς Ἰ­ου­στί­νας, πού λό­γῳ καί τῆς ἐ­πι­βα­ρυ­μέ­νης ὑ­γεί­ας τῆς Γε­ρόν­τισ­σας Ἀ­γά­θης, ἦ­ταν αὐ­τή πού λει­τουρ­γοῦ­σε ὡς κα­τα­λύ­της, πού συμ­πλή­ρω­νε τό κά­θε κε­νό, πού ἦ­ταν καί ὑ­πο­τα­κτι­κή καί σύμ­βου­λος καί πα­ρα­μά­να, ἦ­ταν ὁ ἀ­τσα­λέ­νιος βρά­χος, ὁ ἀ­κοί­μη­τος φρου­ρός, ὁ ἀ­νύ­στα­κτος φύ­λα­κας.
Ὑ­πῆρ­ξε στήν κυ­ρι­ο­λε­ξί­α ὁ ἄν­θρω­πος γιά ὅ­λες τίς δου­λει­ές. Τά ἐ­ξαι­ρε­τι­κά προ­σόν­τα της, ὁ ζῆ­λος, ἡ ἀν­το­χή της, ἡ ἐκ­πλη­κτι­κή ἐρ­γα­τι­κό­τη­τά της καί ἡ συγ­κι­νη­τι­κή αὐ­το­θυ­σί­α της τήν εἶ­χαν ἀ­να­δεί­ξει σέ ἕ­να πο­λύ­τι­μο πο­λυ­ερ­γα­λεῖ­ο τῆς Μο­νῆς, κα­θώς ἀ­πό τά χέ­ρια της περ­νοῦ­σαν τά πάν­τα.
Ἔ­βα­ζε πλά­τη παν­τοῦ καί κυ­ρί­ως στά δύ­σκο­λα. Δέν τήν φό­βι­ζαν οἱ εὐ­θύ­νες καί δέν ἀρ­νι­ό­ταν πο­τέ νά τίς ἐ­πω­μι­σθεῖ καί νά τίς ἀ­να­λά­βει. Ἦ­ταν ἄν­θρω­πος τῆς ἀ­πό­λυ­της συ­νέ­πειας, τῆς πρω­το­βου­λί­ας καί τῆς πρω­το­πο­ρί­ας. Δι­έ­θε­τε ὀ­ξυ­δέρ­κεια, εὐ­στρο­φί­α καί δι­ο­ρα­τι­κό­τη­τα. Ἔ­βλε­πε μπρο­στά, ὀ­ρα­μα­τι­ζό­ταν καί σχε­δί­α­ζε. Συ­νέ­βα­λε τά μέ­γι­στα στήν ἀ­ξι­ο­ποί­η­ση τοῦ ἔμ­ψυ­χου δυ­να­μι­κοῦ τῆς Μο­νῆς, ἀ­να­δει­κνύ­ον­τας στό ἔ­πα­κρο τά χα­ρί­σμα­τα καί τίς δυ­να­τό­τη­τες ὅ­λων τῶν ἀ­δελ­φῶν. Τήν συ­νεῖ­χε πραγ­μα­τι­κά ἡ φρον­τί­δα καί ἡ ἀ­γω­νί­α της γιά τήν κα­λή λει­τουρ­γί­α τῆς Μο­νῆς καί γιά τήν ἐ­ξυ­πη­ρέ­τη­ση τῶν ἀ­δελ­φῶν καί φρόν­τι­ζε νά προ­λά­βει καί νά ἀν­τι­με­τω­πί­σει τόν κά­θε κίν­δυ­νο καί τήν κά­θε δυ­σκο­λί­α.
Ἦ­ταν ἰ­δι­αί­τε­ρα σκλη­ρή καί αὐ­στη­ρή μέ τόν ἑ­αυ­τό της, πο­λύ ἀν­θε­κτι­κή στόν πό­νο καί τόν σω­μα­τι­κό κό­πο, μέ ἀ­νε­ξάν­τλη­τα ἀ­πο­θέ­μα­τα ψυ­χι­κῆς καί σω­μα­τι­κῆς ἀν­το­χῆς, φτι­αγ­μέ­νη θά 'λε­γε κα­νείς ἀ­πό σί­δε­ρο.
Πα­ρά τήν πλη­θώ­ρα τῶν εὐ­θυ­νῶν καί τῶν δρα­στη­ρι­ο­τή­των της, δέν ἔ­παυ­ε νά δί­νει προ­τε­ραι­ό­τη­τα στήν προ­σευ­χή καί τήν με­λέ­τη καί ἦ­ταν ἄ­κρως φι­λα­κό­λου­θη. Ἀ­κό­μη καί με­τά ἀ­πό ἐ­ξαν­τλη­τι­κές ἤ καί ὁ­λο­νύ­κτι­ες ἐρ­γα­σί­ες ἔ­δι­νε πάν­το­τε ἀ­πό τήν ἀρ­χή τό πα­ρόν στήν πρω­ι­νή ἀ­κο­λου­θί­α ὄν­τας ἰ­δι­αί­τε­ρα αὐ­στη­ρή στό ζή­τη­μα τῆς κα­θυ­στε­ρή­σε­ως στήν προ­σέ­λευ­ση σ’ αὐ­τήν.
Ἐ­πε­δεί­κνυ­ε ἰ­δι­αί­τε­ρο ζῆ­λο καί ἐν­θου­σια­σμό στούς ἀ­γῶ­νες γιά τήν προ­ά­σπι­ση τῆς ὀρ­θο­δό­ξου πί­στε­ώς μας καί τῶν ἐ­θνι­κῶν μας δι­καί­ων καί συμ­με­τεῖ­χε ἐ­νερ­γά καί μέ ὅ­λη της τήν καρ­διά σέ κά­θε ἀ­νά­λο­γη πρω­το­βου­λί­α καί προ­σπά­θεια. Ὑ­πῆρ­ξε μιά αὐθεντική ἑλ­λη­νί­δα ὀρ­θό­δο­ξη μο­να­χή μέ ἀκ­μαῖ­ο ὀρ­θό­δο­ξο ὁ­μο­λο­για­κό καί ἐ­θνι­κό φρό­νη­μα.
Ἡ πο­λυ­σχι­δής καί πο­λυ­ε­τής δρα­στη­ρι­ό­τη­τά της, τήν ὁ­ποί­α πε­ρι­γρά­ψα­με, ὁρ­μώ­με­νη βε­βαί­ως πάν­το­τε ἀ­πό τόν ζῆ­λο καί τήν ἀ­γά­πη της γιά τήν Μο­νή τῆς με­τα­νοί­ας της, δέν ἔ­παυ­ε νά τῆς στε­ρεῖ τό ὁ­λο­κλη­ρω­τι­κό δό­σι­μο τῆς καρ­διᾶς της καί ὅ­λου τοῦ ἑ­αυ­τοῦ της στόν πο­λυ­πό­θη­το Νυμ­φί­ο της.
Λί­γους μό­λις μῆ­νες πρίν τήν δι­ά­γνω­ση τῆς σο­βα­ρό­τα­της ἀ­σθέ­νειάς της αἰ­σθα­νό­ταν πο­λύ ἔν­το­να μέ­σα της τήν κό­πω­ση καί τόν κο­ρε­σμό τῆς πο­λυ­ε­τοῦς προ­σφο­ρᾶς της. Ἐ­πι­θυ­μοῦ­σε δι­α­κα­ῶς νά ἀ­πεγ­κλω­βι­σθεῖ ἀ­πό τίς δι­οι­κη­τι­κές μέ­ρι­μνες καί τίς φρον­τί­δες, ἀ­πό τίς ποι­κί­λες πι­έ­σεις καί τίς δο­κι­μα­σί­ες τίς ὁ­ποῖ­ες ὑ­φί­στα­το.
Καί ὁ καρ­δι­ο­γνώ­στης Κύ­ριος τῆς χά­ρι­σε αὐ­τό πού τό­σο πο­θοῦ­σε προ­σφέ­ρον­τάς της τό με­γά­λο δῶ­ρο τῆς ἀ­σθε­νεί­ας της, τόν ἅ­γιο καρ­κί­νο, ὅ­πως χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά τό­νι­ζε ὁ μα­κα­ρι­στός ἅ­γιος Γέ­ρον­τας Πα­ΐ­σιος.
Τήν εἴ­δη­ση τῆς ἀ­σθε­νεί­ας της, πα­ρά τήν δυ­σμε­νέ­στα­τη πρό­γνω­σή της, τήν ἀν­τι­με­τώ­πι­σε μέ ἀ­πα­ρά­μιλ­λη ψυ­χραι­μί­α, θάρ­ρος, καί ἀ­πό­λυ­τη ἐμ­πι­στο­σύ­νη στόν Θε­ό. Τήν θε­ω­ροῦ­σε δῶ­ρο καί εὐ­έρ­γε­τη­μα ἀ­πό τόν Θε­ό καί πραγ­μα­τι­κά ἔ­τσι λει­τούρ­γη­σε γιά τήν πνευ­μα­τι­κή της πο­ρεί­α.
Ἡ ἀ­σθέ­νειά της στά­θη­κε ἡ ἀ­φορ­μή τῆς πλή­ρους καί ρι­ζι­κῆς καί ἐν­συ­νεί­δη­της με­τα­στρο­φῆς της. Θε­ω­ροῦ­με ἰ­δι­αί­τε­ρα εὐ­τυ­χή καί εὐ­ερ­γε­τη­μέ­νο τόν ἑ­αυ­τό μας, πού εἴ­χα­με τήν εὐ­και­ρί­α νά ζή­σου­με ἀ­πό πο­λύ κον­τά ὅ­λη τήν δι­ε­τή δο­κι­μα­σί­α τῆς ἀ­σθε­νεί­ας της. Γί­να­με ἔ­τσι μάρ­τυ­ρες τῆς γνή­σιας καί συν­τρι­πτι­κῆς με­τά­νοι­άς της, πού συ­νο­δεύ­τη­κε μέ γε­νι­κή καί συ­νε­χή ἐ­ξο­μο­λό­γη­ση, ἀλ­λά καί συ­νει­δη­τή ἀ­πο­κο­πή ἀ­πό κά­θε τί πού τήν ἀ­πο­σποῦ­σε ἀ­πό τήν ὁ­λο­κλη­ρω­τι­κή ἀ­φι­έ­ρω­σή της στόν Νυμ­φί­ο της Χρι­στό.
Σέ μιά σει­ρά πνευ­μα­τι­κῶν συ­ζη­τή­σε­ων μα­ζί της, κα­θώς καί λα­τρευ­τι­κῶν εὐ­και­ρι­ῶν, Θεῖ­ες Λει­τουρ­γί­ες, εὐ­χέ­λαι­α, ἁ­για­σμούς, πα­ρα­κλή­σεις, δι­α­πι­στώ­να­με συ­νε­χῶς τήν ἀ­νο­δι­κή της πο­ρεί­α, τήν δια­ρκή ἐ­πα­φή της μέ τόν οὐ­ρα­νό, μέ τούς Ἁ­γί­ους. Ἡ ζω­ή της ἔ­γι­νε μιά συ­νε­χής προ­σευ­χή, μί­α ἀ­τέ­λει­ω­τη πύ­ρι­νη δο­ξο­λο­γί­α στόν Ἅ­γιο Τρι­α­δι­κό Θε­ό. Εἶ­χε συ­νε­χῶς στό στό­μα της καί στήν καρ­διά της τό «δό­ξα Σοι ὁ Θε­ός», τό «δό­ξα τῶ Πα­τρί καί τῶ Υἱ­ῶ καί τῶ Ἁ­γί­ω Πνεύ­μα­τι». Ἀ­κό­μη καί τήν πα­ρα­μο­νή τῆς ἐκ­δη­μί­ας της, τήν Δευ­τέ­ρα τό πρω­ί, πού τήν ἐ­πι­σκε­φθή­κα­με στό νο­σο­κο­μεῖ­ο καί με­τέ­λα­βε γιά τε­λευ­ταί­α φο­ρά τῶν Ἀ­χράν­των Μυ­στη­ρί­ων, κα­θώς τῆς λέ­γα­με «δό­ξα τῶ Θε­ῶ» ἀν­τα­παν­τοῦ­σε, μέ τήν ἐ­λά­χι­στη φυ­σι­κή δύ­να­μη πού τῆς ἀ­πέ­με­νε, «δό­ξα τῶ Θε­ῶ», χί­λι­ες δό­ξες τῆς λέ­γα­με, χί­λι­ες δό­ξες ἀν­τα­παν­τοῦ­σε!
Σέ ὅ­λα τά νο­σο­κο­μεῖ­α πού νο­ση­λεύ­τη­κε ἄ­φη­σε μέ τήν εὐ­γέ­νεια καί τήν καρ­τε­ρι­κό­τη­τά της, ἄ­ρι­στες ἐν­τυ­πώ­σεις στούς για­τρούς, στίς νο­ση­λεύ­τρι­ες καί τούς συ­να­σθε­νεῖς της. Θά θέ­λα­με στό ση­μεῖ­ο αὐ­τό νά εὐ­χα­ρι­στή­σου­με ἐκ καρ­δί­ας τούς Δι­ευ­θυν­τές τῆς Χει­ρουρ­γι­κῆς καί τῆς Ὀγ­κο­λο­γι­κῆς Κλι­νι­κῆς τοῦ Νο­σο­κο­μεί­ου Metropolitan Πει­ραι­ῶς, τούς κυ­ρί­ους Γρη­γό­ριο Τσι­ῶ­το καί Χρί­στο Χρι­στο­δού­λου, πού ἀ­φι­λο­κερ­δῶς, μέ ἄ­ρι­στη ἐ­πι­στη­μο­νι­κή φρον­τί­δα, ἀλ­λά καί μέ πλού­σια καί πη­γαί­α ἀ­γά­πη καί στορ­γή, στά­θη­καν δί­πλα της καί τῆς προ­σέ­φε­ραν, μέ τήν χά­ρη τοῦ Θε­οῦ, μί­α δι­ε­τή πα­ρά­τα­ση μέ ποι­ό­τη­τα ζω­ῆς καί τήν δυ­να­τό­τη­τα συμ­με­το­χῆς στό πρό­γραμ­μα τῆς Μο­νῆς, ὥ­στε νά δο­ξά­ζει τόν Θε­ό, νά προ­σφέ­ρει καί νά δέ­χε­ται τήν ἀ­γά­πη τῆς Γε­ρόν­τισ­σας καί τῶν ἀ­δελ­φῶν.  
Ἄς εἶ­ναι δο­ξα­σμέ­νο τό ὄ­νο­μα τοῦ Ἁ­γί­ου Τρι­α­δι­κοῦ Θε­οῦ μας, πού γνω­ρί­ζει καί με­τέρ­χε­ται ἀ­πεί­ρους καί θαυ­μα­στούς τρό­πους γιά τήν σω­τη­ρί­α τῶν ψυ­χῶν μας. Λυ­πού­μα­στε μέν γιά τόν ἀ­πο­χω­ρι­σμό μας, ἀλ­λά ταυ­τό­χρο­να χαι­ρό­μα­στε ἰ­δι­αί­τε­ρα καί δο­ξά­ζου­με τόν Θε­ό, πού ἔ­φυ­γε τό­σο κα­λά προ­ε­τοι­μα­σμέ­νη γιά τήν οὐ­ρά­νια πα­τρί­δα μας. Δό­ξα τῶ Πα­τρί καί τῶ Υἱ­ῶ καί τῶ Ἁ­γί­ω Πνεύ­μα­τι!
Εὐ­χό­μα­στε τήν πα­ρά Κυ­ρί­ου πα­ρη­γο­ρί­α, στήν Γε­ρόν­τισ­σα καί τίς ἀ­δελ­φές τῆς Μο­νῆς, κα­θώς καί στούς κα­τά σάρ­κα συγ­γε­νεῖς τῆς μα­κα­ρι­στῆς ἀ­δελ­φῆς Ἰ­ου­στί­νας, τήν κα­λή της μη­τέ­ρα, τήν κυ­ρά Μα­ρί­α, τήν σε­μνή καί πι­στή ἀ­δελ­φή της Θε­ο­δο­σί­α καί τά ἀγαπημένα της ἀ­νή­ψια.
Τέ­λος στήν προ­σφι­λέ­στα­τη μα­κα­ρι­στή ἀ­δελ­φή μας Ἱ­ου­στί­να εὐ­χό­μα­στε ὁ­λό­ψυ­χα ὁ Θε­ός νά ἀ­να­παύ­σει, διά πρε­σβει­ῶν τῶν προ­στα­τῶν τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Μο­νῆς, Ἁ­γί­ου Πρω­το­μάρ­τυ­ρος καί Ἀρ­χι­δι­α­κό­νου Στε­φά­νου καί τοῦ Ἁ­γί­ου Ἱ­ε­ρο­μάρ­τυ­ρος Χα­ρα­λάμ­πους τοῦ θαυ­μα­τουρ­γοῦ, κα­θώς καί τῶν κτι­τό­ρων, ὁ­σί­ων Ἀν­τω­νί­ου καί Φι­λο­θέ­ου τῶν Με­τε­ω­ρι­τῶν, τήν εὐλογημένη ψυ­χή της «ἐν χώ­ρᾳ ζών­των καί ἐν σκη­ναῖς δι­καί­ων».
Αἰ­ω­νί­α της ἡ μνή­μη". 


* -Υπογράψτε την Ομολογία Πίστεως Εδώ - Διαβάστε τα πορίσματα της Ημερίδας « ‘’Πρωτεῖο’’, Συνοδικότης καί Ἑνότης τῆς Ἐκκλησίας» - Δείτε το χαιρετισμό του Αρχ. Αναστασίου Μετεωτίτου

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails