Τό πε­ρι­ε­χό­με­νο καί οἱ συμ­βο­λι­σμοί τῆς Ἀ­πο­κα­λύ­ψε­ως (Β΄ΜΕΡΟΣ)

✓ Οἱ πρό­δρο­μοι τοῦ Ἀν­τι­χρί­στου 

  Ἡ ἔ­λευ­ση τοῦ «Ἀν­τι­χρί­στου», πού πε­ρι­γρά­φε­ται στήν ἱ­ε­ρά Ἀ­πο­κά­λυ­ψη, εἶ­ναι αὐ­τή πού θά ση­μά­νει τό τέ­λος τοῦ πα­ρόν­τος κό­σμου. 

  Πολ­λές φο­ρές μέ­σα στήν ἱ­στο­ρί­α ἔ­χουν πραγ­μα­το­ποι­η­θεῖ γε­γο­νό­τα πού θυ­μί­ζουν τίς ἐ­σχα­το­λο­γι­κές εἰ­κό­νες τῆς Ἀ­πο­κα­λύ­ψε­ως. Με­γά­λα δει­νά γιά τήν ἀν­θρω­πό­τη­τα, δι­ωγ­μοί κα­τά τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τοῦ Χρι­στοῦ, με­γά­λη ἀ­πο­στα­σί­α τῶν ἀν­θρώ­πων. Ἐ­πί­σης πολ­λοί «ἀν­τί­χρι­στοι» ἔ­χουν γεν­νη­θεῖ καί ἔ­χουν βυ­θί­σει τήν ἀν­θρω­πό­τη­τα στόν πό­νο καί τήν ὀ­δύ­νη. Ἔ­τσι νο­εῖ­ται καί τό «παι­δί­α, ἐ­σχά­τη ὥ­ρα ἐ­στί, κα­θώς ἠ­κού­σα­τε ὅ­τι ὁ ἀν­τί­χρι­στος ἔρ­χε­ται, καί νῦν ἀν­τί­χρι­στοι πολ­λοί γε­γό­να­σι» (Α΄ Ἰ­ω. 2,18). 

  Ὁ Ἅγ. Ἰ­ω­άν­νης ὁ Δα­μα­σκη­νός, ἀν­τι­πα­ρα­βάλ­λον­τας τούς προ­δρο­μι­κούς ἀν­τι­χρί­στους μέ τόν Ἀν­τί­χρι­στο ὡς ἱ­στο­ρι­κό πρό­σω­πο στά ἔ­σχα­τα τῆς ἱ­στο­ρί­ας, γρά­φει στό λό­γο του πε­ρί τοῦ Ἀν­τι­χρί­στου: «Χρή γι­νώ­σκειν, ὅ­τι δεῖ τόν ἀν­τί­χρι­στον ἐλ­θεῖν. Πᾶς μέν οὖν ὁ μή ὁ­μο­λο­γῶν τόν Υἱ­όν τοῦ Θε­οῦ ἐν σαρ­κί ἐ­λη­λυ­θέ­ναι καί εἶ­ναι Θε­όν τέ­λει­ον καί γε­νέ­σθαι ἄν­θρω­πον τέ­λει­ον με­τά τοῦ εἶ­ναι Θε­όν ἀν­τί­χρι­στός ἐ­στιν. Ὅ­μως ἰ­δι­ο­τρό­πως καί ἐ­ξαι­ρέ­τως Ἀν­τί­χρι­στος λέ­γε­ται ὁ ἐ­πί τῇ συν­τε­λεί­ᾳ τοῦ αἰ­ῶ­νος ἐρ­χό­με­νος.­.­.­» (Ἰ­ω. Δα­μα­σκη­νοῦ, Πε­ρί Ἀν­τι­χρί­στου, Ε­ΠΕ, τόμ. 1, σελ. 554). 

✓ Τό ἐκ τῆς θα­λάσ­σης θη­ρί­ο πού εἶ­ναι ὁ Ἀν­τί­χρι­στος 

  «Καὶ ἐ­στά­θην ἐ­πὶ τὴν ἄμ­μον τῆς θα­λάσ­σης· καὶ εἶ­δον ἐκ τῆς θα­λάσ­σης θη­ρί­ον ἀ­να­βαῖ­νον» (Ἀ­ποκ. 13, 1-2). Σύμ­φω­να μέ τούς Ἁ­γί­ους Πα­τέ­ρες καί τούς λοι­πούς ἑρ­μη­νευ­τές τῆς Ἀ­πο­κα­λύ­ψε­ως, τό ἐκ τῆς θα­λάσ­σης προ­ερ­χό­με­νο θη­ρί­ο θά εἶ­ναι ὁ Ἀν­τί­χρι­στος. Θά εἶναι ἕνας πραγ­μα­τι­κός ἄν­θρω­πος πού θά δρά­σει «κα­τ’ ἐ­νέρ­γειαν τοῦ σα­τα­νᾶ» (Β΄ Θεσ. 2, 9). «Καὶ ἔ­δω­κεν αὐ­τῷ ὁ δρά­κων τὴν δύ­να­μιν αὐ­τοῦ καὶ τὸν θρό­νον αὐ­τοῦ καὶ ἐ­ξου­σί­αν με­γά­λην» (Ἀ­ποκ. 13, 2). 

  Ὁ Ἀν­τί­χρι­στος θά εἶ­ναι πο­λι­τι­κός ἄρ­χον­τας καί δυ­νά­στης, θά δι­α­θέ­τει ἀ­συ­να­γώ­νι­στη στρα­τι­ω­τι­κή καί πο­λι­τι­κή δύ­να­µ­η καί θά ἱ­δρύ­σει ἕ­να κρά­τος, ὡς πλα­νη­τάρ­χης, πε­ρι­λα­µ­βά­νον­τας στούς κόλ­πους του ὅ­λους τούς λα­ούς τῆς γῆς, ἀ­νε­ξαρ­τή­τως θρη­σκεύ­µ­α­τος καί χρώ­µ­α­τος. Ἐ­πί­σης θά ἐ­πι­δι­ώ­ξει ὄ­χι ἁ­πλά τήν ἰ­σο­θε­ΐ­α, ὅ­πως ἔ­πρα­ξε ὁ Ἑ­ω­σφό­ρος, πρίν τήν δη­µ­ι­ουρ­γί­α τοῦ ἀν­θρώ­που, ἀλ­λά τήν ὑ­περ­θε­ΐ­α, δη­λα­δή θά θε­λή­σει ἀ­λα­ζο­νι­κά νά ὑ­ψω­θεῖ πά­νω ἀ­πό τόν Τρι­α­δι­κό Θε­ό. 

  Θά εἶ­ναι «ὁ ἀν­τι­κεί­με­νος καί ὑ­πε­ραι­ρό­με­νος ἐ­πί πάν­τα λε­γό­με­νον Θε­όν ἤ σέ­βα­σμα, ὥ­στε αὐ­τόν εἰς τόν να­όν τοῦ Θε­οῦ ὡς Θε­όν κα­θί­σαι, ἀ­πο­δει­κνύν­τα ἑ­αυ­τόν ὅ­τι ἐ­στί Θε­ός» (μτφ: «αὐ­τός πού ἐ­πα­να­στα­τεῖ καί ση­κώ­νει τό κε­φά­λι ἐ­ναν­τί­ον κά­θε ὄν­τος πού λέ­γε­ται Θε­ός ἤ λα­τρεύ­ε­ται, ὥ­στε νά κα­θί­σει σάν Θε­ός στό να­ό τοῦ Θε­οῦ μέ τήν ἀ­ξί­ω­ση ὅ­τι εἶ­ναι αὐ­τός Θε­ός») (Β΄ Θεσ. 2, 4). 

  Ὅ­λη ἡ ζω­ή καί ἡ δρα­στη­ρι­ό­τη­τα τοῦ Ἀν­τι­χρί­στου θά εἶ­ναι στούς ἀν­τί­πο­δες τῆς πα­ρου­σί­ας τοῦ Χρι­στοῦ στήν γῆ (ἀν­τί-Χρι­στός), τήν ὁ­ποί­α καί θά μι­μεῖ­ται ψευ­δῶς γιά νά ἐ­ξα­πα­τή­σει τούς πι­στούς. 

  Θά εἶ­ναι ἑ­βραῖ­ος στήν κα­τα­γω­γή, ἀ­πό τήν φυ­λή τοῦ Δάν καί υἱ­ός πόρ­νης, ὅ­πως μᾶς πλη­ρο­φο­ρεῖ ὁ Ἅ­γιος Ἱπ­πό­λυ­τος, «ὥ­σπερ γὰρ ἐκ τῆς Ἰ­ού­δα φυ­λῆς ὁ Χρι­στὸς γε­γέ­νη­ται, οὕ­τως καὶ τῆς τοῦ Δὰν φυ­λῆς ὁ Ἀν­τί­χρι­στος γε­νη­θή­σε­ται» (Ἁγ. Ἱπ­πο­λύ­του, ΒΕ­ΠΕΣ 6, σελ. 201). Στό ἴ­διο συμ­πέ­ρα­σμα κα­τα­λή­γει ὁ Ἅ­γιος Ἀν­δρέ­ας Και­σα­ρεί­ας (ΣΤ’ αι.­): «ὅ­τι ἡ φυ­λὴ τοῦ Δάν, ὡς ἐ­ξ αὐτῆς τι­κτο­μέ­νου τοῦ Ἀν­τί­χρι­στου, ταῖς λοι­παῖς οὐ συν­τέ­τα­κται» (Ἁ­γ. Ἀν­δρέ­ου ἀρ­χι­ε­πί­σκο­που Και­σα­ρεί­ας, Ὑ­πό­μνη­μα στὴν Ἀ­πο­κά­λυ­ψη, M­i­g­ne, PG 106, 281). 

  Ὁ Ἅ­γιος Ἐ­φραίμ ὁ Σύ­ρος ἀ­να­φέ­ρε­ται στή γέν­νη­ση τοῦ Ἀν­τι­χρί­στου ἀ­πό πόρ­νη: «Γεν­νᾶ­ται μέν ἀ­κρι­βῶς ἐκ κό­ρης μια­ρᾶς», (Ἐ­φραίμ Σύ­ρου, Ἀ­σκη­τι­κά, Λό­γος εἰς τήν Δευ­τέ­ραν Πα­ρου­σί­αν τοῦ Κυ­ρί­ου, Ἔκδ. Ρη­γο­πού­λου, σελ. 326), ἐ­νῶ ὁ Ἅ­γιος Ἱπ­πό­λυ­τος ἀ­να­φέ­ρε­ται στήν προ­σπά­θεια νά πλα­νή­σει ὅ­τι γεν­νή­θη­κε ἀ­πό παρ­θέ­νο: «Ἐκ μια­ρᾶς γυ­ναι­κός ἐ­ξε­λεύ­σε­ται ἐ­πί τῆς γῆς, τί­κτε­ται δέ ἐν πλά­νῃ ἐκ παρ­θέ­νου» (μτφ: «Θά προ­έλ­θει ἀ­πό μι­α­σμέ­νη γυ­ναί­κα καί θά προ­σποι­η­θεῖ ὅ­τι γεν­νι­έ­ται ἀ­πό παρ­θέ­νο») (Ἁ­γί­ου Ἱπ­πο­λύ­του, Πε­ρί τῆς συν­τε­λεί­ας τοῦ κό­σμου 22-25, ΒΕ­ΠΕΣ 6, σελ 284). 

Θά ἔ­χει καί ὁ Ἀν­τί­χρι­στος τόν «Πρό­δρο­μό» του, τόν Ψευ­δο­προ­φή­τη (τό ἐκ τῆς γῆς θη­ρί­ον), ὁ ὁ­ποῖ­ος θά προ­ε­τοι­μά­σει τό ἔ­δα­φος γιά νά κα­θί­σει ὁ Ἀν­τί­χρι­στος σάν θε­ός στόν Να­ό τοῦ Θε­οῦ στά Ἱ­ε­ροσ­ό­λυ­μα καί νά πα­ρα­πλα­νή­σει τούς ἀν­θρώ­πους ὅ­τι εἶ­ναι θε­ός - µ­εσ­σί­ας.  

  Ὁ Ἀν­τί­χρι­στος θά φέ­ρει στό σῶ­μα του βα­θειά πλη­γή καί θά προ­σποι­εῖ­ται ὅ­τι πά­σχει γιά τή σω­τη­ρί­α τῆς ἀν­θρω­πό­τη­τος ὅ­πως καί ὁ Χρι­στός ἔ­πα­θε πά­νω στό Σταυ­ρό. Μά­λι­στα θά θε­ρα­πευ­θεῖ φαι­νο­με­νι­κά, κά­τι πού θά κά­νει βα­θειά ἐν­τύ­πω­ση στούς ὑ­πο­τε­ταγ­μέ­νους σ’ αὐ­τόν λα­ούς καί θά ξε­σπά­σουν σέ δαι­μο­νι­κές δο­ξο­λο­γί­ες μέ ἀ­πο­τέ­λε­σμα νά αἰχ­μα­λω­τι­στοῦν οἱ ψυ­χές τους ἀ­πό τά δε­σμά τῆς σα­τα­νι­κῆς δύ­να­μης τοῦ Ἀ­νό­μου. «Καὶ μί­αν ἐκ τῶν κε­φα­λῶν αὐ­τοῦ ὡς ἐ­σφαγ­μέ­νην εἰς θά­να­τον· καὶ ἡ πλη­γὴ τοῦ θα­νά­του αὐ­τοῦ ἐ­θε­ρα­πεύ­θη, καὶ ἐ­θα­ύ­μα­σεν ὅ­λη ἡ γῆ ὀ­πί­σω τοῦ θη­ρί­ου» (Ἀ­ποκ. 13, 3-4). 

  Σύ­µ­φω­να µ­έ τούς λό­γους τοῦ Κυ­ρί­ου: «ὥ­στε πλα­νῆ­σαι, εἰ δυ­να­τόν, καί τούς ἐ­κλε­κτούς» (Ματθ. 24, 24), ὁ Ἀν­τί­χρι­στος θά χρη­σι­μο­ποι­ή­σει κά­θε μέ­σο μέ σκο­πό νά πλα­νή­σει ὄ­χι μό­νο τούς ἀ­πί­στους ἤ τούς ὀ­λι­γο­πί­στους χρι­στια­νούς, ἀλ­λά ἐ­άν εἶ­ναι δυ­να­τόν καί τούς ἐ­κλε­κτούς καί νά τούς πα­ρα­σύ­ρει σέ προ­σκύ­νη­σή του. 

  Ἡ δράση του πά­νω στή γῆ θά ἔ­χει µ­ι­κρή χρο­νι­κή διά­ρκεια: μόνον 42 μῆνες, δηλαδή τριά­μι­σι χρό­νια. «Καὶ ἐ­δό­θη αὐ­τῷ ἐ­ξου­σί­α πό­λε­μον ποι­ῆ­σαι μῆ­νας τεσ­σα­ρά­κον­τα δύ­ο» (Ἀ­ποκ. 13,5)­.   

  Κα­τά τό χρο­νι­κό δι­ά­στη­μα τῶν τρει­σή­μι­σι χρό­νων θά πα­ρου­σια­στοῦν οἱ δύ­ο προ­φῆ­τες, Ἠ­λί­ας (Μαλ. 4,4) καί Ἐ­νώχ (Γέν. 5, 24, βλ. καί Ἁγ. Ἰ­ω. Δα­μα­σκη­νοῦ, Ἔκ­θε­σις Ὀρ­θο­δό­ξου Πί­στε­ως, κεφ. 6), καί θά δρά­σουν προ­φη­τι­κά ἐ­ναν­τί­ον τοῦ Ἀν­τι­χρί­στου στήν Ἱ­ε­ρου­σα­λήμ, κα­ταγ­γέλ­λον­τάς τον ὡς ψευ­δο­µ­εσ­σί­α. Θά εἶ­ναι ἐν­δε­δυ­µ­έ­νοι µ­έ σάκ­κους, γιά νά δη­λώ­σουν τό βα­ρύ πέν­θος καί τήν λύ­πη τους γιά ὅ­λους ἐ­κεί­νους πού θά ἐ­ξα­πα­τῶν­ται ἀ­πό τόν Ἀν­τί­χρι­στο καί θά κη­ρύ­ξουν γιά χί­λι­ες δι­α­κό­σι­ες ἑ­ξήν­τα μέ­ρες, δη­λα­δή τρει­σή­µ­ι­σι χρό­νια (Ἀ­ποκ. 11, 3-11). Με­τά ἀ­πό αὐ­τό τό δι­ά­στη­μα θά βα­σα­νι­σθοῦν φρι­κτά καί θά θα­να­τω­θοῦν ἀ­πό τόν Ἀν­τί­χρι­στο. Τά πτώ­µ­α­τα τους θά πα­ρα­µ­εί­νουν ἄ­τα­φα, κα­τά τήν δι­α­τα­γή του, γιά τρει­σή­µ­ι­σι µ­έ­ρες στήν κεν­τρι­κή πλα­τεῖ­α τῆς Ἱ­ε­ρου­σα­λήµ. Ὅ­σοι θά ζοῦν τό­τε, θά δοῦν αὐ­τό τό φρι­κτό θέ­α­µ­α καί θά τρο­µ­ο­κρα­τη­θοῦν ἀ­κό­µ­η πε­ρισ­σό­τε­ρο γιά τή φαι­νο­με­νι­κή αὐ­τή δύ­να­μη τοῦ Ἀν­τι­χρί­στου: «Καὶ ὅ­ταν τε­λέ­σω­σι τὴν μαρ­τυ­ρί­αν αὐ­τῶν, τὸ θη­ρί­ον τὸ ἀ­να­βαῖ­νον ἐκ τῆς ἀ­βύσ­σου, ποι­ή­σει με­τ’ αὐ­τῶν πό­λε­μον καί νι­κή­σει αὐ­τούς καὶ ἀ­πο­κτε­νεῖ αὐ­τούς. καὶ τό πτῶ­μα αὐ­τῶν ἐ­πί τῆς πλα­τεί­ας τῆς πό­λε­ως τῆς με­γά­λης.­..καὶ βλέ­που­σιν ἐκ τῶν λα­ῶν καὶ φυ­λῶν καὶ γλωσ­σῶν καὶ ἐ­θνῶν τὸ πτῶ­μα αὐ­τῶν ἡμέρας τρεῖς καὶ ἥ­μι­συ, καὶ τὰ πτώ­μα­τα αὐ­τῶν οὐκ ἀ­φή­σου­σι τε­θῆ­ναι εἰς μνῆ­μα» (Ἀ­ποκ. 11, 7-9, Βλ. καί Ἀν­δρέ­ου Και­σα­ρεί­ας, P.G. 106, 313: «Με­τά τό δι­α­μαρ­τύ­ρα­σθαι αὐ­τούς.­..ἀ­νε­λεῖ αὐ­τούς κα­τά θεί­αν συγ­χώ­ρη­σιν, καί ἄ­τα­φα αὐ­τῶν κα­τα­λεί­ψει τά σώ­μα­τα, ἐν αὐ­τῇ τῇ Ἱ­ε­ρου­σα­λήμ»­). 

 ✓ Τό ἐκ τῆς γῆς θη­ρί­ο πού εἶ­ναι ὁ Ψευ­δο­προ­φή­της

  Τό δεύ­τε­ρο θη­ρί­ο πού πα­ρου­σι­ά­ζε­ται στήν Ἀ­πο­κά­λυ­ψη κα­τά τούς Ἁ­γί­ους Πα­τέ­ρες εἶ­ναι ὁ Ψευ­δο­προ­φή­της. 

  «Καὶ εἶ­δον ἄλ­λο θη­ρί­ον ἀ­να­βαῖ­νον ἐκ τῆς γῆς, καὶ εἶ­χε κέ­ρα­τα δύ­ο ὅ­μοι­α ἀρ­νί­ῳ, καὶ ἐ­λά­λει ὡς δρά­κων. καὶ τὴν ἐ­ξου­σί­αν τοῦ πρώ­του θη­ρί­ου πᾶ­σαν ποι­εῖ ἐ­νώ­πιον αὐ­τοῦ» (Ἀ­ποκ. 13, 11-14). 

  Τό ἔρ­γο τοῦ Ψευ­δο­προ­φή­τη, ὅ­πως φαί­νε­ται ἀ­πό τό ἱ­ε­ρό κεί­με­νο, θά εἶ­ναι ἡ µ­έ κά­θε τρό­πο στή­ρι­ξη τῆς ἐ­ξου­σί­ας καί δυ­νά­µ­ε­ως τοῦ Ἀν­τι­χρί­στου: «καί ποι­εῖ τήν γῆν καί τούς ἐν αὐ­τῇ κα­τοι­κοῦν­τας ἵ­να προ­σκυ­νή­σω­σι τό θη­ρί­ον τό πρῶ­τον» (Ἀ­ποκ. 13,12). Ἐ­πί­σης ἀν­τι­πα­ρα­βάλ­λε­ται, ἀ­πό τόν Ἅ­γιο Ἀν­δρέ­α Και­σα­ρεί­ας, μέ τό ἔρ­γο τοῦ Ἁγ. Ἰ­ω­. τοῦ Βα­πτι­στοῦ ( P.G.106, 337 B). 

  Ὁ Καθ. Π. Μπρα­τσι­ώ­της χα­ρα­κτη­ρί­ζει τόν Ψευ­δο­προ­φή­τη ὡς ὑ­πα­σπι­στή τοῦ Ἀν­τι­χρί­στου : «Ἀ­σφα­λῶς δέ πρό­κει­ται ἐν­ταῦ­θα πε­ρί τοῦ ‘‘ψευ­δο­προ­φή­του­’’ ὡς ὀρ­γά­νου ἤ ‘‘ὑ­πα­σπι­στοῦ­’’ τοῦ Ἀν­τι­χρί­στου» (Ἡ Ἀ­πο­κά­λυ­ψις τοῦ Ἀ­πο­στό­λου Ἰ­ω­άν­νου, Χαρ. Π. Συ­νο­δι­νός, Ἀ­θή­να 1950, σελ. 213). 

  Ὁ Ψευ­δο­προ­φή­της θά ἑ­δραι­ώ­σει ἕ­να κλί­μα σύγ­χυ­σης, πλά­νης, χα­λά­ρω­σης τῶν ἠ­θῶν καί ἀ­πο­προ­σα­να­το­λι­σμοῦ τῶν πι­στῶν ἀ­πό τίς πνευ­μα­τι­κές ἀ­ξί­ες. Μέ τήν ἀ­πει­λή δέ τοῦ οἰ­κο­νο­μι­κοῦ ἀ­πο­κλει­σμοῦ θά ἐ­πι­βάλ­λει τό χά­ραγ­μα, μέ τόν ἀ­ριθ­μό 666, σέ ὅ­σους θά ἀ­πο­δε­χθοῦν νά προ­σκυ­νή­σουν τόν Ἀν­τί­χρι­στο (Ἀ­ποκ. 13, 14-18).

(Ἀπόσπασμα ἐκ τοῦ περιοδικοῦ «Ἡ ἄρνηση τῆς Κάρτας τοῦ Πολίτη ὡς Ὁμολογία Πίστεως», ἀρχιμ. Ἀθανασίου Ἀναστασίου, ἐκδ. Σύναξη Ρωμηῶν «ΦΩΤΗΣ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ», Ἰανουάριος 2016, σ. 45-49)

Α΄ΜΕΡΟΣ