π. Γεώργιος Μεταλληνός: κάθε αιρετική παρέκκλιση είναι βλασφημία κατά του Θεού

Η Ι­ε­ρά Μο­νή Με­γά­λου Με­τε­ώ­ρου προ­έ­βη προ­σφά­τως στην έκ­δο­ση ε­νός νέ­ου ο­μο­λο­για­κού κει­μέ­νου του γνω­στού Πα­νε­πι­στη­μια­κού και μα­χη­τι­κού κλη­ρι­κού π. Γε­ωρ­γί­ου Με­ταλ­λη­νού. Ο τί­τλος της εκ­δό­σε­ως εί­ναι: Ο Ά­γιος Γρη­γό­ριος ο Πα­λα­μάς, Πα­τέ­ρας της Θ΄ Οι­κου­με­νι­κής Συ­νό­δου.

Πρό­κει­ται γιά έ­να πραγ­μα­τι­κά ο­μο­λο­για­κό, μα­χη­τι­κό και βα­θει­ά­θε­ο­λο­γι­κό κεί­με­νο, που πε­ρι­γρά­φει τον ρό­λο των Οι­κου­με­νι­κών Συ­νό­δων στην Εκ­κλη­σί­α και α­να­δει­κνύ­ει την προ­σω­πι­κό­τη­τα και την σω­τη­ρι­ώ­δη θε­ο­λο­γί­α του θε­ό­πτη Α­γί­ου Γρη­γο­ρί­ου, ο ο­ποί­ος ο­ρι­ο­θε­τεί την ορ­θό­δο­ξη δι­δα­σκα­λί­α α­πό την πα­πι­κή πλά­νη. Έ­να κεί­με­νο καυ­στι­κό για τα τε­κται­νό­με­να στον χώ­ρο της Εκ­κλη­σί­ας μας, που σχο­λιά­ζει και κα­ταγ­γέ­λει την σύγ­χρο­νη εκ­κλη­σι­α­στι­κή μας ε­πι­και­ρό­τη­τα.

Α­να­φέ­ρει χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά ο συγ­γρα­φέ­ας σχο­λι­ά­ζον­τας τον δι­ά­λο­γο με τους πα­πι­κούς:

"Κά­πο­τε έ­νας κα­θη­γη­τής στο Πα­νε­πι­στή­μιο της Θεσ­σα­λο­νί­κης, το 1981 σε έ­να συ­νέ­δριο (αι­ω­νί­α του η μνή­μη) μου λέ­ει: «Μα εί­ναι δυ­να­τόν να ε­ρί­ζου­με, να φι­λο­νι­κού­με με τους Δυ­τι­κούς χρι­στια­νούς για μί­α λε­ξού­λα; (για το F­i­l­i­o­q­ue). Και τό­τε ο πα­πα-Γι­ώρ­γης –ο Θε­ός φώ­τι­σε– του εί­πα έ­να ε­πι­χεί­ρη­μα, που το κη­ρύσ­σω μέ­χρι σή­με­ρα. Λέ­ω, πως υ­πάρ­χει μί­α φρα­σού­λα που λέ­γε­ται βλα­σφη­μί­α. Βλα­σφη­μού­με τον Θε­όν, τον Χρι­στόν μας, την Πα­να­γί­α και πολ­λά άλ­λα πρό­σω­πα της εκ­κλη­σι­α­στι­κής μας πί­στε­ως. Ο αι­ρε­τι­κός, έ­στω και με μί­α φρά­ση, ε­κτο­ξεύ­ει συ­νε­χώς βλα­σφη­μί­α κα­τά του Θε­ού. Πώς εί­ναι δυ­να­τόν, λοι­πόν, έ­στω και σε α­τε­λείς Θ. Λει­τουρ­γί­ες να με­τέ­χου­με με τους αι­ρε­τι­κούς, ό­ταν αυ­τό που λέ­γουν, αυ­τό που δι­δά­σκουν, ο πα­πι­σμός, το πρω­τεί­ον, το α­λά­θη­τον, εί­ναι ε­κτό­ξευ­ση «κα­τά ρι­πάς» βλα­σφη­μι­ών ε­ναν­τί­ον του Θε­ού;

Ε­μείς με τους λό­γους των Α­γί­ων μας, χω­ρίς να ι­σχυ­ρί­ζο­μαι ό­τι ε­μείς εί­μα­στε κα­λύ­τε­ροι ως άν­θρω­ποι, αλ­λά με τους λό­γους των Α­γί­ων μας υ­μνού­με θε­α­ρέ­στως τον Θε­όν. Ε­κεί­νοι με τα λό­για των Πα­πών και των ψευ­δο­συ­νό­δων τους βλα­σφη­μούν συ­νε­χώς τον Θε­ό. Πώς εί­ναι δυ­να­τόν, λοιπόν, να υ­πάρ­ξει κοι­νω­νί­α; Κα­τα­λα­βαί­νε­τε τη ση­μα­σί­α και μιας μι­κρής λέ­ξε­ως α­κό­μη. Αν το σκε­φθεί­τε έ­τσι, ό­τι κά­θε αι­ρε­τι­κή πα­ρέκ­κλι­ση εί­ναι βλα­σφη­μί­α κα­τά του Θε­ού, θα κα­τα­λά­βε­τε, για­τί οι Ά­γιοι Πα­τέ­ρες τρέ­μουν κυ­ρι­ο­λε­κτι­κά, ό­ταν α­κού­νε τα λό­για των αι­ρε­τι­κών. Ε­μείς έ­χου­με φθά­σει, μι­λώ για τον ε­αυ­τό μου, σε τέ­τοι­α α­ναι­σθη­σί­α, ώ­στε α­κού­με συ­νε­χώς να βλα­σφη­μεί­ται ο Θε­ός και δε μας εν­δι­α­φέ­ρει κα­θό­λου. Εί­ναι θά­να­τος πνευ­μα­τι­κός, νάρ­κω­ση πνευ­μα­τι­κή!"

Ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Μεγάλου Μετεώρου Αρχιμ. Αθανάσιος Αναστασίου τονίζει στον πρόλογό του:

"Ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Μεταλληνός, Ομότιμος Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, είναι από αυτούς που δεν χρειάζονται συστάσεις. Το εγνωσμένο ήθος του, το ομολογιακό ορθόδοξο φρόνημά του, η εμπνευσμένη αγιοπατερική θεολογία του, η θαρραλέα τοποθέτησή του σε φλέγοντα εκκλησιαστικά, εθνικά και κοινωνικά ζητήματα τον έχουν καταξιώσει και τον έχουν καταστήσει σημείο αναφοράς στην συνείδηση του λαού μας.

Αποτελεί, λοιπόν, ιδιαίτερη τιμή και ευλογία για την Ιερά Μονή μας η έκδοση ενός ακόμη ομολογιακού κειμένου του πατρός Γεωργίου. Πρόκειται για την ομιλία που πραγματοποίησε στην Λάρισα, κατόπιν προσκλήσεως του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαρίσης κ. Ιγνατίου, την Β΄ Κυ­ρια­κή των Νηστειών, ημέρα που η Εκκλησία μας τιμά την μνήμη του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά. Ένα κείμενο ιδιαίτερα επίκαιρο στις μέρες μας, που η Εκκλησία μας βάλλεται από την αίρεση του Οικουμενισμού.

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς συνοψίζει την διδασκαλία των προγενεστέρων Πατέρων και είναι προσωπικά γνώστης του θαβωρείου φωτός, οπότε μιλά για τη δόξα και τη Χάρη του Τριαδικού Θεού αυθεντικώς και εξ ιδίας βιωματικής εμπειρίας. Η αντιμετώπιση από τον Άγιο Γρηγόριο της παπικής αιρέσεως του Βαρλαάμ περί κτιστών ενεργειών του Θεού και κτιστής θείας χάριτος (που αποτελεί μέχρι σήμερα κύριο παπικό δόγμα και αγεφύρωτο εμπόδιο στην προοπτική της «ενώσεως») αποτελεί το ασφαλές πρότυπο της ορθοδόξου στάσεως έναντι των παπικών. Για τον λόγο αυτό και είναι ο οδοδείκτης, που χαράσσει διαχρονικά την πορεία και οριοθετεί την ορθόδοξη στάση έναντι των ετεροδόξων και των οικουμενικών διαλόγων συνολικά.

Πώς είναι δυνατόν, λοιπόν, έστω και σε ατελείς Θ. Λειτουργίες να μετέχουμε με τους αιρετικούς, όταν αυτό που λέγουν, αυτό που διδάσκουν, ο παπισμός, το πρωτείον, το αλάθητον, είναι εκτόξευση «κατά ριπάς» βλασφημιών εναντίον του Θεού;

Η ορθόδοξη πατερική διδασκαλία για τις άκτιστες ενέργειες του Θεού, που εκφράστηκε από τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, κατοχυρώθηκε συνοδικά με την ενάτη Οικουμενική Σύνοδο (1341-1343) στην Κωνσταντινούπολη. Στην ομιλία του ο π. Γεώργιος παρουσιάζει εμπεριστατωμένα την μεγάλη δογματική και θεολογική σημασία και τον οικουμενικό χαρακτήρα της ογδόης (επί Αγίου Φωτίου, 879) και της ενάτης Οικουμενικής Συνόδου ανασκευάζοντας την δυτικής προελεύσεως θεολογική αντίληψη, που έχει επικρατήσει και που αναγνωρίζει μόνον τις πρώτες επτά Οικουμενικές Συνόδους.

Θα θέλαμε και από την θέση αυτή να ευχαριστήσουμε για μία ακόμη φορά τον π. Γεώργιο Μεταλληνό για την ευγενική προσφορά του κειμένου του και για την ανεκτίμητη προσφορά του στο χώρο της ομολογιακής θεολογίας και όχι μόνο. Τον ευχαριστούμε θερμά για τις τεκμηριωμένες θεολογικές μελέτες του, την πληθώρα των άρθρων, των δημοσιευμάτων, των ομιλιών και των εισηγήσεών του, για την σταθερή, διακριτική, αγωνιστική και πνευματική παρουσία και μαρτυρία του, που επί σειρά ετών συντηρούν και ενισχύουν την ορθόδοξη δογματική συνείδηση του λαού μας. Είναι αυτά που μας στηρίζουν, μας παρηγορούν, μας ενδυναμώνουν και μας καθοδηγούν.

Ευχόμεθα ο Θεός να του ανταποδίδει με ουράνια χαρίσματα τους κόπους και τους αγώνες του για την διαφύλαξη της Ορθοδόξου Πίστεώς μας".