Περιοδικό "Εν Συνειδήσει" κατά του οικουμενισμού

Περιοδικό " Ἐν Συνειδήσει" ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

(τοῦ Καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεγάλου Μετεώρου)

Ἡ πο­ρεί­α τοῦ ἐ­πί­ση­μου Θε­ο­λο­γι­κοῦ Δι­α­λό­γου με­τα­ξύ Ὀρ­θο­δό­ξων καί Ρω­μαι­ο­κα­θο­λι­κῶν κυ­ρι­αρ­χεῖ­ται τήν τε­λευ­ταί­α πε­ρί­ο­δο ἀ­πό ἕ­να πνεῦ­μα εὐ­φο­ρεί­ας καί αἰ­σι­ο­δο­ξί­ας ὅ­τι ἐκ­πλη­ρώ­νει αἰ­σί­ως τήν ἀ­πο­στο­λή του ὁ­δεύ­ον­τας στήν ἐ­πί­τευ­ξη τοῦ τε­λι­κοῦ στό­χου του, τήν «ἕνωση τῶν ἐκκλησιῶν».

Ὁ­λο­έ­να καί πλη­θαί­νουν οἱ ἀ­να­φο­ρές, ἀ­πό τά πλέ­ον ἐ­πί­ση­μα χεί­λη, στήν «κοι­νή ἀ­πο­στο­λι­κή πί­στη» μέ τούς Ρω­μαι­ο­κα­θο­λι­κούς καί τήν ἐ­ξά­λει­ψη τῶν δογ­μα­τι­κῶν μας δι­α­φο­ρῶν.

Ἡ ἀ­μοι­βαι­ό­τη­τα, ἡ συμ­πό­ρευ­ση, ὁ ἀλ­λη­λο­σε­βα­σμός, ὁ ἑ­κα­τέ­ρω­θεν ἐμ­πλου­τι­σμός, ἡ κοι­νή πο­ρεί­α τῶν «ἀ­δελ­φῶν ἐκ­κλη­σι­ῶν» δη­λώ­νε­ται μέ κά­θε ἐ­πι­ση­μό­τη­τα καί πρός πᾶ­σα κα­τεύ­θυν­ση.

Εἰ­δι­κό­τε­ρα μά­λι­στα με­τά τήν συμ­φω­νί­α στό Κεί­με­νο τῆς Ρα­βέν­νας (2007) καί ἐν ὄ­ψει τῆς νέ­ας, ἑν­δέ­κα­της Συ­νό­δου τῆς Μι­κτῆς Ἐ­πι­τρο­πῆς Θε­ο­λο­γι­κοῦ Δι­α­λό­γου στήν Κύ­προ τόν προ­σε­χή Ὀ­κτώ­βρι­ο, κυ­ρι­αρ­χεῖ καί προ­βάλ­λε­ται ἡ ἄ­πο­ψη πώς τό ζή­τη­μα τοῦ πα­πι­κοῦ πρω­τεί­ου εἶ­ναι τό μό­νο ἐκ­κρε­μές ση­μεῖ­ο με­τα­ξύ τῶν δύ­ο «ἐκ­κλη­σι­ῶν» καί γι’ αὐ­τό καί πε­ρί αὐ­τοῦ μό­νον συ­ζη­τοῦ­με.

Ἀ­πο­φά­σεις Οἰ­κου­με­νι­κῶν Συ­νό­δων, Ἱ­ε­ροί Κα­νό­νες, πα­τε­ρι­κή καί δογ­μα­τι­κή δι­δα­σκα­λί­α, ὀρ­θό­δο­ξη ἐκ­κλη­σι­ο­λο­γική καί δογματική συνείδηση, ἐκ­κλη­σι­α­στι­κή ἱ­στο­ρί­α καί πα­ρά­δο­ση πα­ρα­θε­ω­ροῦν­ται, ἀ­πορ­ρί­πτον­ται καί ἐ­κτο­πί­ζον­ται ἑν μι­ᾷ ρι­πῇ. Ἀκόμη καί τά αὐτονόητα καταργοῦνται.

Αὐ­τά τά αὐ­το­νό­η­τα θά ἐ­πι­χει­ρή­σου­με νά ἀ­να­δεί­ξου­με, μέ τό παρόν τεῦχος, «ἑ­πό­με­νοι τοῖς ἁ­γί­οις πα­τρᾶ­σι», κα­θώς θά στη­ρι­χθοῦ­με ἀ­πο­κλει­στι­κά καί μό­νο σ’ αὐ­τούς, χω­ρίς νά ἐκ­φέ­ρου­με αὐ­θαί­ρε­τες προ­σω­πι­κές ἐ­κτι­μή­σεις καί ἀπόψεις. Ἡ ἀν­τι­πα­ρα­βο­λή καί μόνο τῆς δι­δα­σκα­λί­ας τῶν Ἁ­γί­ων Πα­τέ­ρων μέ τίς θέ­σεις τῶν ἑ­τε­ρο­δό­ξων καί τῶν οἰ­κου­με­νι­στῶν ἀρκεῖ, ὥ­στε ἀ­βί­α­στα νά προ­κύ­ψει ἡ ἀ­λή­θει­α.

Θά θέ­λα­με εὐ­θύς ἐξ ἀρ­χῆς νά δι­ευ­κρι­νή­σου­με ὅ­τι ἡ δη­μο­σί­ευ­ση τοῦ πα­ρόν­τος ἐ­νη­με­ρω­τι­κοῦ ἐν­τύ­που δέν γί­νε­ται, σέ καμ­μί­α πε­ρί­πτω­ση, μέ τήν δι­ά­θε­ση νά προσ­δώ­σου­με στόν ἑ­αυ­τό μας τόν ρό­λο τοῦ κρι­τῆ, τοῦ τι­μη­τῆ ἤ τοῦ σω­τή­ρα. Γί­νε­ται, χω­ρίς τήν πα­ρα­μι­κρή κα­τα­κρι­τι­κή δι­ά­θε­ση ἤ ἐμ­πά­θει­α πρός τά πρό­σω­πα τά ὁ­ποῖ­α ἀ­να­φέ­ρον­ται. Ἡ ἀν­τί­θε­ση μας εἶ­ναι μό­νον πρός τίς θε­ω­ρί­ες καί τίς ἐ­νέρ­γει­ες τους, ὅ­ταν αὐ­τές ἀν­τί­κειν­ται στήν ὀρ­θό­δο­ξη δι­δα­σκα­λί­α μας. Γί­νε­ται, ἐ­πί­σης, ἀ­πό εἰ­λι­κρι­νή ἀ­γά­πη καί ἐν­δι­α­φέ­ρον πρός τούς αἱ­ρε­τι­κούς καί γι­ά τήν ἐ­πι­στρο­φή τους στούς κόλ­πους τῆς Ἁ­γί­ας μας Ἐκ­κλη­σί­ας, ἀ­πό τήν ὁ­ποί­α ἐ­ξέ­πε­σαν. Κι αὐ­τό κα­θώς κα­τά τόν μα­κα­ρι­στό π. Ἐ­πι­φά­νει­ο Θε­ο­δω­ρό­που­λο «ποι­ός ἀ­γα­πᾶ εἰ­λι­κρι­νῶς τόν νο­σοῦν­τα; Ὁ λέ­γων πρός αὐ­τόν: ‘εἶ­σαι ὑ­γι­έ­στα­τος, τρῶ­γε ὅ,τι θέ­λει­ς’, καί ἀ­περ­γα­ζό­με­νος οὔ­τω χα­λε­πω­τέ­ραν τήν νό­σον καί τα­χύ­τε­ρον τόν θά­να­τον, ἤ ὁ ἐ­πι­ση­μαί­νων αὐ­τῷ τήν ἀ­σθέ­νει­αν καί ἀ­πα­γο­ρεύ­ων τάς βλα­πτού­σας τρο­φάς; Ἡ­μεῖς, ἐ­πι­ση­μαί­νον­τας τάς πλά­νας τῶν αἱ­ρε­τι­κῶν καί δι­α­κη­ρύσ­σον­τες ὅ­τι ἀ­κο­λου­θοῦ­σιν ὁ­δῷ ἐ­πι­σφα­λε­στά­τῃ, ὑ­πάρ­χει ἐλ­πίς νά δη­μι­ουρ­γή­σω­μεν ἐν αὐ­τοῖς κρί­σιν συ­νει­δή­σε­ως καί ἐ­φε­σιν ἀ­να­ζη­τή­σε­ως τῆς ἀ­λη­θεί­ας. Ὑ­μεῖς [ἀ­πευ­θύ­νε­ται πρός τόν μα­κα­ρι­στό Πα­τρι­άρ­χη Ἀ­θη­να­γό­ρα] καί οἱ με­θ’ Ὑ­μῶν, δι­α­κη­ρύσ­σον­τες ὅ­τι ‘οὐ­δέν μᾶς χω­ρί­ζει’ ἀ­πό τῶν αἱ­ρε­τι­κῶν κ.τ.τ., ναρ­κοῦ­τε καί ἀ­πο­κοι­μί­ζε­τε αὐ­τούς καί ἀ­πο­κλεί­ε­τε ἔμ­προ­σθεν αὐ­τῶν τήν ὁ­δόν τῆς ἀ­λη­θεί­ας...».

Ἡ παροῦσα ἔκδοση ἀ­πο­τε­λεῖ τήν ἁ­πλή καί τα­πει­νή κα­τά­θε­ση τῆς ψυ­χῆς μας, τήν ἔκ­φρα­ση τῆς ἱ­ε­ρα­τι­κῆς καί μο­να­χι­κῆς μας συ­νει­δή­σε­ως καί τήν ἀ­νά­λη­ψη τῆς εὐ­θύ­νης μας ἔ­ναν­τι τῶν πνευ­μα­τι­κῶν μας τέ­κνων, ἔ­ναν­τι πολ­λῶν πι­στῶν, πού μέ ἀ­νη­συ­χί­α μᾶς ἀ­πευ­θύ­νουν ἐ­ρω­τή­μα­τα καί ζη­τοῦν τήν κα­θο­δή­γη­σή μας γύ­ρω ἀ­πό αὐ­τά τά ζη­τή­μα­τα, ἔ­ναν­τι τοῦ ἡ­γι­α­σμέ­νου ἁ­γι­ο­με­τε­ω­ρί­τι­κου χώ­ρου τόν ὁ­ποῖ­ο, μέ τήν χά­ρη τοῦ Θε­οῦ, τα­χθή­κα­με νά δι­α­κο­νοῦ­με.

Ἀποτελεῖ τήν ταπεινή ὑπακοή μας στά αὐτονόητα τῆς πίστεώς μας, στήν παρακαταθήκη τῶν Ἁγίων μας, στό καθῆκον μας πρός τήν Μία Ἁγία Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία μας.

Πρό­κει­ται γι­ά μι­ά ἀ­φι­λό­δο­ξη καί φιλότιμη προ­σπά­θει­α, πού δέν δι­εκ­δι­κεῖ ἀ­πο­κλει­στι­κό­τη­τα καί αὐ­θεν­τί­α, ἀλ­λά σκο­πό της ἔ­χει νά ἀ­να­δεί­ξει πτυ­χές τοῦ σο­βα­ρώ­τα­του, γι­ά τήν ἀ­κρί­βει­α τῆς πί­στε­ώς μας, ζη­τή­μα­τος τοῦ οἰ­κου­με­νι­σμοῦ καί νά δώ­σει τό ἐ­ρέ­θει­σμα καί τήν ἀ­φορ­μή στούς κα­τά τε­κμή­ρι­ο ἁρ­μο­δί­ους καί ἐ­πα­ΐ­ον­τες νά ἐν­σκύ­ψουν στό συγ­κε­κρι­μέ­νο ζή­τη­μα, πού ἔ­χει ὀ­λέ­θρι­ες συ­νέ­πει­ες γι­ά τήν πί­στη μας.

Μέ δε­δο­μέ­νο μά­λι­στα τήν πα­γι­ω­μέ­νη ἀ­που­σί­α κά­θε ἐ­πι­σή­μου ἐ­νη­με­ρώ­σε­ως στόν το­μέ­α αὐ­τό ἀ­πό τήν Ἐκ­κλη­σί­α μας, ἡ ἐ­πώ­νυ­μη, τε­κμη­ρι­ω­μέ­νη, κα­λό­πι­στη καί εἰ­λι­κρι­νής κα­τά­θε­ση ἀ­πό­ψε­ων καί πλη­φο­ρι­α­κοῦ ὑ­λι­κοῦ συμ­βάλ­λει, στό μέ­τρο τῶν δυ­να­το­τή­των της, στήν κά­λυ­ψη αὐ­τοῦ τοῦ κε­νοῦ. Ἀπαντάει, ἐπίσης, στήν παραπληροφόρηση καί τήν παραποιητική πρακτική, πού κατακλύζει τόν χῶρο τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐνημερώσεως, ἰδίαίτερα δέ τῆς διαδικτυακῆς.

Μί­α πλη­θώ­ρα ἐν­τύ­πων καί διαδι­κτυ­α­κῶν τό­πων πα­ρέ­χουν ἀ­να­ξέ­λεγ­κτες πλη­ρο­φο­ρί­ες, ἀ­νο­φο­ρές καί κρι­τι­κές αἱ­ρε­τι­κῆς, σχι­σμα­τι­κῆς καί ἀν­τορ­θο­δό­ξου προ­ε­λεύ­σε­ως γι­ά τά θέ­μα­τα τοῦ Οἰ­κου­με­νι­σμοῦ, τῶν δι­α­χρι­στι­α­νι­κῶν καί δι­α­θρη­σκει­α­κῶν δι­α­λό­γων, πού ἐ­πι­φέ­ρουν σύγ­χυ­ση καί ἀ­πο­προ­σα­να­το­λι­σμό στούς πι­στούς.

Τό γε­γο­νός αὐ­τό κα­θι­στᾶ ἀ­κό­μη πι­ό ἐ­πι­τα­κτι­κή τήν ἀ­νάγ­κη ὑ­πευ­θύ­νου ἐ­νη­με­ρώ­σε­ως ἐκ μέ­ρους τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Συ­νό­δου τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας. Γι’ αὐ­τό καί ἀ­πό τήν θέ­ση αὐ­τή ἐκ­φρά­ζου­με τήν θερ­μή καί υἱ­κή μας πα­ρά­κλη­ση πρός τόν Μα­κα­ρι­ώ­τα­το Ἀρ­χι­ε­πί­σκο­πο Ἀ­θη­νῶν καί Πά­σης Ἑλ­λά­δος κ. Ἱ­ε­ρώ­νυ­μο καί τούς Σε­βασ­μι­ω­τά­τους Ἀρ­χι­ε­ρεῖς μας νά ἐκπληρώσουν τό πολύ σημαντικό αὐτό ἔργο.

Ἕ­να τρέ­χον ζή­τη­μα γι­ά τό ὁ­ποῖ­ο ἀ­να­μέ­νου­με τήν ἐ­νη­μέ­ρω­ση τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Συ­νό­δου εἶ­ναι τό Κεί­με­νο τῆς Ρα­βέν­νας, κα­θώς καί ἡ ἐ­πι­κεί­με­νη Σύ­νο­δος τῆς Μι­κτῆς Ἐ­πι­τρο­πῆς Θε­ο­λο­γι­κοῦ Δι­α­λό­γου τόν προ­σε­χή Ὀ­κτώ­βρι­ο στήν Κύ­προ.

Ἡ πα­ροῦ­σα ἔκ­δο­ση, καρ­πός μα­κρο­χρό­νι­ας καί συ­στη­μα­τι­κῆς ἐ­να­σχο­λή­σε­ως μας μέ τά ζη­τή­μα­τα τοῦ Οἰ­κου­με­νι­σμοῦ, ἀ­πο­τε­λεῖ συλ­λο­γή ὑ­λι­κοῦ ἀ­πό τούς Πα­τέ­ρες τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας καί συγ­χρό­νους ἐγ­κρί­τους ὀρ­θο­δό­ξους θε­ο­λό­γους, τούς ὁ­ποί­ους εὐ­χα­ρι­στοῦ­με γι­ά τήν εὐ­γε­νή πα­ρα­χώ­ρη­ση τῶν κει­μέ­νων τους. Πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε δέ, σύν Θε­ῷ, δι­ά πρε­σβει­ῶν τῆς Κυ­ρί­ας ἡ­μῶν Θε­ο­τό­κου καί τῶν Με­τε­ω­ρι­τῶν Ἁ­γί­ων μας Ἀ­θα­να­σί­ου καί Ἰ­ω­ά­σαφ καί μέ τήν συν­δρο­μή ἀ­γα­πη­τῶν πνευ­μα­τι­κῶν μας τέ­κνων καί φί­λων τῆς Μο­νῆς μας, πού μέ πολ­λή προ­θυ­μί­α ἀ­νέ­λα­βαν καί τήν δα­πά­νη της, τούς ὁ­ποί­ους καί θερ­μά εὐ­χα­ρι­στοῦ­με.

Διαβάστε εδώ και κατεβάστε σε μορφή pdf όλα τα άρθρα του περιοδικού "Εν Συνειδήσει" Οικουμενισμός, ιστορική και κριτική προσέγγιση