Μήνυση Μητροπολίτου Πειραιῶς κ. Σεραφείμ κατά τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

                                 ᾿Εν Πει­ραι­εῖ τῇ 21ῃ Δε­κεμ­βρί­ου 2011

 Γνω­στο­ποι­οῦ­με τήν ἡ­με­τέ­ρα ποι­νι­κή ἔγ­κλη­σι πού ὑ­πε­βλή­θη εἰς τόν Εἰ­σαγ­γε­λέ­α Πλημ­με­λει­ο­δι­κῶν Πει­ραι­ῶς κα­τά τῆς Ρω­μαι­ο­κα­θο­λι­κῆς πα­ρα­συ­να­γω­γῆς καί τῆς ἀ­νι­έ­ρου δρά­σε­ώς της. Ἀ­φι­ε­ρώ­νου­με τήν ἐν λό­γῳ ἔγ­κλη­σιν εἰς τούς τρα­γι­κούς οἰ­κου­με­νι­στάς συ­νο­δοι­πό­ρους τοῦ ἐκ­πε­σόν­τος Ρω­μαι­ο­κα­θο­λι­κι­σμοῦ πού δέν ὀ­ρω­δοῦν νά συμ­φύ­ρων­ται καί νά συ­να­γε­λά­ζων­ται καί νά συ­νευ­δο­κοῦν με­τά τῶν θε­η­λά­των ἀ­πο­μει­ω­τῶν τῆς εἰς Χρι­στόν πί­στε­ως καί ἀ­λη­θεί­ας.

Ο  ΜΗ­ΤΡΟ­ΠΟ­ΛΙ­ΤΗΣ

+ ὁ Πει­ραι­ῶς ΣΕ­ΡΑ­ΦΕΙΜ

ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΕΝΤΙΜΟΤΑΤΟΥ

ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΩΣ ΠΛΗΜΜΕΛΙΟΔΙΚΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

 ΜΗΝΥΣΙΣ

Μητροπολίτου Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

κατοίκου Πειραιῶς, ὁδός Ἀκτή Θεμιστοκλέους 198

τηλ. 210 4514833 (ἐσωτ. 19)

κατόχου τοῦ ὑπ’ ἀριθμ. ΑΔΤ: ΜΟ12069/Ζ΄ Παρ. Ἀσφ. Ἀθηνῶν

ΚΑΤΑ

Τοῦ κ. Νικολάου Φωσκόλου,

Ἀρχιεπισκόπου τῶν ἐν Ἀθήναις Ρωμαιοκαθολικῶν

 κατοίκου Ἀθηνῶν, Ὁμήρου 9,

Τοῦ κ. Ἰωάννου Πάτση,

Ρωμαιοκαθολικοῦ Ἱερέως, κατοίκου Πειραιῶς, Φίλωνος 23,

Τῆς ἀδ. Ἀλβέρτας Στεφάνου,

Ἡγουμένης τῆς ἐν Πειραιεῖ Ρωμαιοκαθολικῆς Μοναστικῆς Ἀδελφότητος Ἁγ. Ἰωσήφ τῆς Ἐμφανίσεως, Διευθυντρίας τῆς ἐν Πειραιεῖ λειτουργούσης Σχολῆς Jeanne d’ Arc, Ἐλ. Βενιζέλου 12^Α

 Ἐ­ξο­χώ­τα­τε Κύ­ρι­ε Εἰ­σαγ­γε­λεῦ, με­τά πολ­λῆς θλί­ψε­ως καί βα­θυ­τά­του ἄλ­γους εὑ­ρί­σκο­μαι στήν δυ­σχε­ρε­στά­τη θέ­ση νά ὑ­πο­βά­λω ἔγ­κλη­σιν γιά ποι­νι­κή κα­τα­δί­ω­ξη γιά πα­ρά­βα­ση τοῦ ἄρ­θρου 13 τοῦ Συν­τάγ­μα­τος καί τῶν Α.Ν. 1363/38 ἄρ­θρα 4 καί 5 ὡς ἀν­τι­κα­τε­στά­θη­σαν ἀ­πό τό ἄρ­θρο 2 τοῦ Α.Ν. 1672/1939 κα­τά τῶν ὡς ἄ­νω προ­σώ­πων, τοῦ μέν πρώ­του ὡς ἠ­θι­κοῦ αὐ­τουρ­γοῦ καί τῶν ἑ­τέ­ρων δύ­ο ὡς φυ­σι­κῶν αὐ­τουρ­γῶν καί εἰ­δι­κώ­τε­ρον εἰς τό ὑ­πό τοῦ Ρω­μαι­ο­κα­θο­λι­κοῦ Μο­να­χι­κοῦ Τάγ­μα­τος Ἁ­γί­ου Ἰ­ω­σήφ τῆς ἐμ­φα­νί­σε­ως καί ὑ­πό τήν ἐ­πω­νυ­μί­αν «J­e­a­n­ne d’ A­rc» λει­τουρ­γοῦν ἐκ­παι­δευ­τή­ριον ὑ­πό τήν δι­εύ­θυν­σιν τῆς ἡ­γου­μέ­νης ἀδ. Ἀλ­βέρ­τας φοι­τοῦν τέ­κνα ὀρ­θο­δό­ξων καί ρω­μαι­ο­κα­θο­λι­κῶν γο­νέ­ων καί κα­τ’­ἔ­τος κα­τά τήν ἔ­ναρ­ξιν τοῦ εἰ­ρη­μέ­νου σχο­λεί­ου τῆς Πρω­το­βαθ­μί­ου ἐκ­παι­δεύ­σε­ως, τε­λεῖ­ται ὁ κα­θι­ε­ρω­μέ­νος ἁ­για­σμός τῆς νέ­ας σχο­λι­κῆς πε­ρι­ό­δου ὑ­πό τοῦ Ρω­μαι­ο­κα­θο­λι­κοῦ Ἐ­φη­με­ρί­ου Πει­ραι­ῶς κ. Ἰ­ω­άν­νου Πά­τση, καί διά τούς ὀρ­θο­δό­ξους μα­θη­τάς, γε­γο­νός πού ἀ­πά­δει εἰς τήν ἐκ­κλη­σι­ο­λο­γί­αν καί ποι­μαν­τι­κήν τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας δι­ό­τι ἀμ­βλύ­νει τήν ὀρ­θό­δο­ξον αὐ­το­συ­νει­δη­σί­αν τῶν μι­κρῶν εὐ­πλά­στων μα­θη­τῶν, ἐ­πι­φέ­ρει μί­αν συγ­κρη­τι­στι­κήν οἰ­κου­με­νι­στι­κήν ἀν­τί­λη­ψιν καί ἐμ­πί­πτει εἰς τάς πε­ρί προ­ση­λυ­τι­σμοῦ δι­α­τά­ξεις τοῦ δι­και­ϊ­κοῦ ἐν Ἑλ­λά­δι συ­στή­μα­τος. Τό γε­γο­νός αὐ­τό συ­νέ­βη καί ἐ­φέ­τος στίς 11/9/2011 καί ὡς προ­κύ­πτει ἀ­πό τήν συ­νημ­μέ­νη το­πι­κή Ἐ­φη­με­ρί­δα «Ὁ φά­ρος τῆς Τή­νου» ἀρ. φύλ­λου 83 σελ. 3 ἀ­πο­τε­λεῖ συ­νή­θη πρα­κτι­κή.  Διά τό γε­γο­νός δι­ε­μαρ­τυ­ρή­θην ἐγ­γρά­φως δυ­νά­μει τοῦ ὑ­π’ ἀ­ριθμ. ἡμ. Πρωτ. 910/27.9.2011 ἐγ­γρά­φου μου πρός τόν πρῶ­τον τῶν μη­νυ­ο­μέ­νων ὡς ἑ­ξῆς: «Ἐ­κλαμ­πρό­τα­τε, Με­τά πολ­λῆς συ­νο­χῆς καρ­δί­ας εὑ­ρι­σκό­με­θα εἰς τήν ἀ­νάγ­κην νά ὀ­χλή­σω­μεν Ὑ­μᾶς, διά θέ­μα ἁ­πτό­με­νον τῆς ποι­μαν­τι­κῆς ἡ­μῶν εὐ­θύ­νης καί τῆς ἐ­νώ­πιον τοῦ πα­να­κη­ρά­του καί αἰ­ω­νί­ου Θε­οῦ δο­θεί­σης φρι­κτῆς ὁρ­κο­δο­σί­ας ἡ­μῶν διά τήν ἐ­πα­κρι­βῆ τή­ρη­σιν τῶν ὑ­πό τοῦ Πα­να­γί­ου καί Ζω­αρ­χι­κοῦ Πνεύ­μα­τος τε­θε­σπει­σμέ­νων Θεί­ων καί Ἱ­ε­ρῶν Κα­νό­νων τῆς ἀ­δι­αι­ρέ­του καί ἀ­και­νο­το­μή­του Ὀρ­θο­δό­ξου Κα­θο­λι­κῆς τοῦ Χρι­στοῦ Ἐκ­κλη­σί­ας. Ἀ­να­φε­ρό­με­θα διά τοῦ πα­ρόν­τος εἰς τό ἐν­τός τῆς ἡ­με­τέ­ρας Κα­νο­νι­κῆς δι­και­ο­δο­σί­ας λει­τουρ­γοῦν ἐκ­παι­δευ­τή­ριον τοῦ Ὑ­με­τέ­ρου μο­να­χι­κοῦ τάγ­μα­τος τοῦ Ἁ­γί­ου Ἰ­ω­σήφ τῆς ἐμ­φα­νί­σε­ως ὑ­πό τήν ἐ­πω­νυ­μί­αν «J­e­a­n­ne d’ A­rc» εἰς τό ὁ­ποῖ­ον φοι­τοῦν τέ­κνα Ὀρ­θο­δό­ξων καί Ρω­μαι­ο­κα­θο­λι­κῶν γο­νέ­ων καί ὑ­πο­βάλ­λο­μεν Ὑ­μῖν τήν ἔν­το­νον ἡ­με­τέ­ραν δι­α­μαρ­τυ­ρί­αν δι­ό­τι κα­τά τήν ἔ­ναρ­ξιν τοῦ εἰ­ρη­μέ­νου σχο­λεί­ου τῆς πρω­το­βαθ­μί­ου ἐκ­παι­δεύ­σε­ως τε­λεῖ­ται ὁ κα­θι­ε­ρω­μέ­νος ἁ­για­σμός διά τήν εὐ­λο­γί­αν τῆς νέ­ας σχο­λι­κῆς πε­ρι­ό­δου ὑ­πό τοῦ Ρω­μαι­ο­κα­θο­λι­κοῦ Ἐ­φη­με­ρί­ου Πει­ραι­ῶς κ. Ἰ­ω­άν­νου Πά­τση, καί διά τούς ὀρ­θο­δό­ξους μα­θη­τάς, γε­γο­νός πού ἀ­πά­δει εἰς τήν ἐκ­κλη­σι­ο­λο­γί­αν καί ποι­μαν­τι­κήν τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας δι­ό­τι ἀμ­βλύ­νει τήν ὀρ­θό­δο­ξον αὐ­το­συ­νει­δη­σί­αν τῶν μι­κρῶν εὐ­πλά­στων μα­θη­τῶν, ἐ­πι­φέ­ρει μί­αν συγ­κρη­τι­στι­κήν οἰ­κου­με­νι­στι­κήν ἀν­τί­λη­ψιν καί ἐμ­πί­πτει εἰς τάς πε­ρί προ­ση­λυ­τι­σμοῦ δι­α­τά­ξεις τοῦ δι­και­ϊ­κοῦ ἐν Ἑλ­λά­δι συ­στή­μα­τος. Δι­ε­μαρ­τυ­ρή­θην κα­θη­κόν­τως, διά τό γε­γο­νός εἰς τήν Ἡ­γου­μέ­νην τοῦ Ὑ­με­τέ­ρου Μο­να­χι­κοῦ Τάγ­μα­τος ἀδ. Ἀλ­βέρ­ταν, ἥ­τις καί μοῦ ἐ­πε­βε­βαί­ω­σεν τό γε­γο­νός καί ἐ­δή­λω­σεν ὅ­τι θά θέ­σῃ τήν ἡ­με­τέ­ραν Κα­νο­νι­κήν δι­α­μαρ­τυ­ρί­αν ὑ­π’ ὄ­ψιν τῆς Ὑ­με­τέ­ρας Ἐ­κλαμ­πρό­τη­τος. Ἐ­πει­δή εἰ­λι­κρι­νῶς δέν ἐ­πι­θυ­μῶ νά κα­τα­φύ­γω εἰς τήν ποι­νι­κήν δι­α­δι­κα­σί­αν διά τήν ἀν­τι­με­τώ­πι­σιν τοῦ ἐ­ξό­χως σο­βα­ροῦ αὐ­τοῦ θέ­μα­τος, πού θά ἠ­δύ­να­το νά ἀν­τι­με­τω­πι­σθῇ εὐ­χε­ρῶς μέ τήν τέ­λε­σιν κε­χω­ρι­σμέ­νως διά τούς ὀρ­θο­δό­ξους καί ρω­μαι­ο­κα­θο­λι­κούς μα­θη­τάς τῆς τε­λε­τῆς τοῦ ἁ­για­σμοῦ ἐν τῷ αὐ­τῷ τό­πῳ, ἐ­κτι­μῶν τήν Ὑ­με­τέ­ραν Ἐ­κλαμ­πρό­τη­τα καί τήν Ὑ­με­τέ­ραν θρη­σκευ­τι­κήν κοι­νω­νί­αν ὡς Ἕλ­λη­νας συμ­πο­λί­τας, πα­ρα­κα­λῶ ὅ­πως ἐγ­γρά­φως δι­α­βε­βαι­ώ­ση­τε ὅ­τι δέν θά ἐ­πα­να­λη­φθῇ εἰς τό μέλ­λον, τη­ρου­μέ­νης ἐ­π’ ἀ­κρι­βῶς τῆς ὀρ­θο­δό­ξου κα­νο­νι­κῆς τά­ξε­ως, τῶν ὑ­πό τοῦ Συν­τάγ­μα­τος καί τοῦ Νό­μου προ­βλε­πο­μέ­νων καί τῶν ἰ­σχυ­όν­των πα­ρ’ ἡ­μῖν θεί­ων καί ἱ­ε­ρῶν Κα­νό­νων, οἵ­τι­νες σα­φῶς καί πλή­ρως ἀ­πα­γο­ρεύ­ουν τήν ὑ­πό με­λῶν τῆς Ἀ­δι­αι­ρέ­του Ὀρ­θο­δό­ξου Κα­θο­λι­κῆς τοῦ Χρι­στοῦ Ἐκ­κλη­σί­ας ἀ­πο­δο­χήν ἀ­κοι­νω­νή­του προ­σώ­που ὡς Κλη­ρι­κοῦ, ὡς καί τήν συμ­με­το­χήν εἰς συμ­προ­σευ­χάς με­τά προ­σώ­πων με­θ’ ὧν δέν ὑ­φί­στα­ται ἐκ­κλη­σι­α­στι­κή κοι­νω­νί­α, οὔ­τε ταυ­τό­της ἐν τῇ πί­στει. Τυγ­χά­νει ἀ­σφα­λῶς ἐ­γνω­σμέ­νη εἰς Ὑ­μᾶς ἡ ἡ­με­τέ­ρα πί­στις διά τήν Ὑ­με­τέ­ραν θρη­σκευ­τι­κήν κοι­νω­νί­αν, ἐ­ρει­δο­μέ­νη ἐ­πί τῆς κοι­νῆς με­θ’ Ὑ­μῶν χι­λι­ε­τοῦς πο­ρεί­ας, καί τῶν ὑ­πό τῶν Ἁ­γί­ων ἑ­πτά Οἰ­κου­με­νι­κῶν Συ­νό­δων τῆς Ἀ­δι­αι­ρέ­του Ἐκ­κλη­σί­ας, ἥ­στι­νος ἱ­στο­ρι­κή καί ἀ­και­νο­τό­μη­τος συ­νέ­χεια ἀ­πο­τε­λεῖ ἡ κα­θ’ ἡ­μᾶς ἁ­γι­ω­τά­τη Ἐκ­κλη­σί­α καί τῶν θε­ο­κη­ρύ­κων Ἀ­πο­στό­λων καί τῶν Ἁ­γί­ων Πα­τέ­ρων Αὑ­τῆς, δι­α­κε­λευ­ο­μέ­νων καί ἑ­πο­μέ­νως αἱ τυ­χόν προ­σω­πι­καί πτώ­σεις πρω­τι­στευ­όν­των δι­α­κό­νων τοῦ εὐ­χα­ρι­στια­κοῦ σώ­μα­τος τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, δι’ ἅς θά ἀ­πο­δώ­σουν φρι­κτόν λό­γον ἐ­νώ­πιον τοῦ Δο­μή­το­ρος Αὐ­τῆς Κυ­ρί­ου Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ, ἐν­τός τοῦ δαι­μο­νι­κοῦ κλί­μα­τος τοῦ συγ­κρη­τι­στι­κοῦ Οἰ­κου­με­νι­σμοῦ, οὐ­δό­λως δε­σμεύ­ουν τήν Ἐκ­κλη­σί­αν τοῦ Θε­οῦ οὔ­τε δύ­ναν­ται νά ἀ­πο­τε­λέ­σουν πρό­σχη­μα διά τήν ἀ­πο­μεί­ω­σιν τῆς ἐν Χρι­στῷ ἀ­λη­θεί­ας. Ἀ­να­μέ­νων τήν Ὑ­με­τέ­ραν δι­α­βε­βαί­ω­σιν δι­α­τε­λῶ με­τά πλεί­στης τι­μῆς». Πα­ρῆλ­θεν ἄ­πρα­κτος τρί­μη­νος πε­ρί­ο­δος καί οὐ­δε­μιᾶς ἀ­παν­τή­σε­ως ἔ­τυ­χον καί ἑ­πο­μέ­νως κα­θη­κόν­τως προ­βαί­νω εἰς τήν ποι­νι­κήν ἔγ­κλη­σιν κα­τά τῶν ἀ­νω­τέ­ρω δι­ό­τι ἡ τέ­λε­σις «ἁ­γι­α­στι­κῆς» πρά­ξε­ως ὑ­πό τοῦ δευ­τέ­ρου ἐκ τῶν κα­τη­γο­ρου­μέ­νων μέ τήν ἐν­το­λή τῆς τρί­της τῶν κα­τη­γο­ρου­μέ­νων καί τήν ἠ­θι­κή πα­ρό­τρυν­ση καί ἄ­δεια τοῦ πρώ­του ἐξ αὐ­τῶν σα­φῶς ἀ­πο­τε­λεῖ ἔμ­με­ση προ­σπά­θεια πρός δι­είσ­δυ­ση στήν θρη­σκευ­τι­κή συ­νεί­δη­ση ἑ­τε­ρο­δό­ξων καί συγ­κε­κρι­μέ­νως τῶν ὀρ­θο­δό­ξων μα­θη­τῶν τῆς εἰ­ρη­μέ­νης σχο­λῆς ἐ­πί σκο­πῷ με­τα­βο­λῆς τοῦ πε­ρι­ε­χο­μέ­νου αὐ­τῆς καί συγ­κε­κρι­μέ­νως ὅ­τι ὁ Ρω­μαι­ο­κα­θο­λι­κι­σμός ἀ­πο­τε­λεῖ Ἐκ­κλη­σί­αν ἔ­χου­σαν μυ­στη­ρια­κήν καί ἁ­γι­α­στι­κήν χά­ριν καί ὄ­χι αἱ­ρε­τι­κήν πα­ρα­συ­να­γω­γήν ὡς ἡ Ὀρ­θό­δο­ξος Κα­θο­λι­κή τοῦ Χρι­στοῦ Ἐκ­κλη­σί­α δι­α­χρο­νι­κά καί δι­ϊ­στο­ρι­κά δι­α­κη­ρύσ­σει καί ὡς ἐν τῷ συ­νημ­μέ­νῳ πο­νή­μα­τί μου «Αἱ Αἱ­ρέ­σεις τοῦ Πα­πι­σμοῦ» ἐκ­δό­σε­ως 2009, ἀ­ναν­τιρ­ρή­τως ἀ­πο­δει­κνύ­ω. Ἡ πρᾶ­ξις τῶν ἀ­νω­τέ­ρω ἐ­λέγ­χε­ται καί διά τήν ἐ­πι­βα­ρυν­τι­κήν αἰ­τί­αν τοῦ ὅ­τι δι­ε­πρά­χθη ἐν­τός σχο­λι­κῆς μο­νά­δος.­   Ὁ ὁ­ρι­σμὸς τοῦ ποι­νι­κοῦ ἀ­δι­κή­μα­τος τοῦ προ­ση­λυ­τι­σμοῦ δί­δε­ται, κα­τ’ ἀρ­χήν, στήν (ἀ­κό­μη καὶ σή­με­ρον ἰ­σχύ­ου­σα) δι­α­τά­ξι τῶν ἄρ­θρων 4 καὶ 5 τοῦ ΑΝ 1363/1938 ὅ­πως ἀν­τι­κα­τα­στά­θη­κε ἀ­πὸ τὸ ἄρ­θρο 2 τοῦ Α­Ν1­6­72/1939 ὅ­που ἡ ἀ­πα­ριθ­μή­σῃ τῶν ἀ­θε­μί­των μέ­σων εἶ­ναι ἐν­δει­κτι­κὴ. Πολ­λοὶ συγ­γρα­φεῖς καὶ δι­κα­στὲς ἀμ­φι­σβή­τη­σαν (κα­κῶς) ἂν ἀ­κό­μη ἰ­σχύ­ουν οἱ ὡς ἄ­νω δι­α­τά­ξεις καὶ ἂν αὐ­τὲς εἶ­ναι ἀν­τι­συν­ταγ­μα­τι­κὲς ἢ ὄ­χι καὶ ἂν εἶ­ναι ἀν­τι­θε­τες ἢ ὄ­χι στην Εὐ­ρω­πα­ϊ­κὴ Συμ­βά­σῃ Δι­και­ω­μά­των τοῦ Ἀν­θρώ­που, ἄρ­θρο 9. Ἦλ­θε, ὅ­μως, ἡ κρα­τοῦ­σα Νο­μο­λο­γί­α τοῦ Ε.Δ.Δ.Α. (βλ. προ­σφυ­γές Κοκ­κι­νά­κης καὶ Λα­ρί­σης κα­τὰ Ἑλ­λά­δος) καὶ τοῦ Ἀ­ρεί­ου Πά­γου καὶ τοῦ ΣΤΕ καὶ ἔ­θε­σαν τέρ­μα σ’ αὐ­τές τις ἀμ­φι­σβη­τή­σεις. Ἔ­τσι ἔ­λη­ξε καὶ αὐ­τὴ ἡ σύγ­χυ­ση-δι­χο­γνω­μί­α καὶ ὅ­λοι πλέ­ον συμ­φω­νοῦν ὅ­τι οἱ ὡς ἄ­νω Εἰ­δι­κοὶ Ποι­νι­κοὶ Νό­μοι (ΑΝ. 1363/38, ΑΝ 1672/39) ἰ­σχύ­ουν μέ­χρι σή­με­ρον. Καὶ ἀ­πει­λοῦν φυ­λά­κι­ση μέ­χρι 5 ἔ­τη, χρη­μα­τι­κὴ ποι­νή, ἀ­στυ­νο­μι­κὴ ἐ­πι­τη­ρή­σῃ ἢ καί  σὲ συν­δυα­σμὸ μὲ ἄλ­λες δι­α­τά­ξεις γιά τοὺς ἀλ­λο­δα­ποὺς- ἀ­πε­λά­σι ,ἀ­κό­μη δὲ καὶ ἀρ­νή­σι χο­ρη­γή­σῃς ἀ­δεί­ας λει­τουρ­γί­ας τό­που λα­τρεί­ας, σὲ ὅ­σους δι­ε­νήρ­γη­σαν προ­ση­λυ­τι­σμό. Ἰ­δι­αί­τε­ρα ἐ­πι­βα­ρυν­τι­κὴ αἰ­τί­α εἶ­ναι ἡ δι­ε­νέρ­γεια προ­ση­λυ­τι­σμοῦ σὲ σχο­λεῖ­ο καὶ σὲ μορ­φω­τι­κὸ ἢ φι­λαν­θρω­πι­κὸ ἵ­δρυ­μα. Ὁ προ­ση­λυ­τι­σμὸς εἶ­ναι ἔγ­κλη­μα τυ­πι­κό, δεν ἔ­χει ση­μα­σί­α ἂν ἐ­πι­τευ­χθεῖ ὁ ἐ­πι­δι­ω­κό­με­νος σκο­πὸς ἢ ἂν ἦ­ταν πρό­σφο­ρα τὰ χρη­σι­μο­ποι­ού­με­να μέ­σα, ἐ­πί­σης καὶ ἡ ἰ­δι­ό­τη­τα τῶν προ­σώ­πων -με­τα­ξὺ τῶν ὁ­ποί­ων τε­λοῦν­ται προ­ση­λυ­τι­στι­κὲς ἐ­νέρ­γει­ες- κα­θὼς καὶ ἡ σχέ­ση που τυ­χὸν τὰ συν­δέ­ει. Ὁ Ρω­μαι­ο­κα­θο­λι­κι­σμός ἀ­πο­τε­λεῖ δει­νή ἐ­κτρο­πή ἐκ τοῦ Χρι­στι­α­νι­σμοῦ ὁ ὁ­ποῖ­ος ἀ­πο­μεί­ω­σε πλή­ρως τό Εὐ­αγ­γε­λι­κό μή­νυ­μα ἠ­μαύ­ρω­σε εἰς τήν Δύ­σιν τήν Χρι­στι­α­νι­κή ἀ­πο­κά­λυ­ψη καί κα­τα­ξί­ω­σε στυ­γνούς ἐγ­κλη­μα­τί­ας κα­τε­γνω­σμέ­νους ὑ­πό τῆς δι­ε­θνοῦς κοι­νό­τη­τος ὡς δῆ­θεν «ἁ­γί­ους» ὡς ἐ­πι­συ­νέ­βη προ­σφά­τως μέ τόν εἰ­δε­χθῆ καί δι’ ἐγ­κλή­μα­τα γε­νο­κτο­νί­ας κα­τα­δι­κα­σμέ­νον Ἀ­λου­ΐ­σιον Στέ­πι­νατς, Ρω­μαι­ο­κα­θο­λι­κόν Ἀρ­χι­ε­πί­σκο­πον τοῦ Ζάγ­κρεμπ τῆς Κρο­α­τί­ας ὁ ὁ­ποῖ­ος ὑ­πῆρ­ξε ἠ­θι­κός αὐ­τουρ­γός γιά τήν φρι­κώ­δη δο­λο­φο­νί­α 800.000 Σέρ­βων ὀρ­θο­δό­ξων κα­τά τόν Β΄ παγ­κό­σμιον πό­λε­μον ὑ­πό τῶν Κρο­α­τῶν Οὐ­στά­σι καί τοῦ ἡ­γέ­του των Ἄν­τε Πά­βε­λιτς, τόν ὁ­ποῖ­ον δι­ε­πόρ­θμευ­σε μέ­σῳ Βα­τι­κα­νοῦ εἰς τήν Λα­τι­νι­κήν Ἀ­με­ρι­κήν διά νά μεί­νη ἀ­τι­μώ­ρη­τος διά τά ἐγ­κλή­μα­τά του. Προ­σφά­τως δέ βο­ᾶ ἡ οἰ­κου­μέ­νη διά τά χι­λιά­δες θύ­μα­τα παι­δε­ρα­στί­ας ἀ­νά τόν κό­σμο πού κα­κο­ποι­ή­θη­σαν ἀ­πό τούς Ρω­μαι­ο­κα­θο­λι­κούς ἱ­ε­ρεῖς μέ τήν ἀ­πο­σι­ώ­πη­σι καί τήν συγ­κά­λη­ψι τοῦ ἐκ­πε­σόν­τος Βα­τι­κα­νοῦ καί τῶν ἀ­νυ­πο­στά­των κα­νο­νι­κῶς ἡ­γε­τῶν του ἐν οἷς καί ὁ πρό­τρι­τα «ἁ­γι­ο­ποι­η­θείς» Ἰ­ω­άν­νης Παύ­λος ὁ Β΄. Μό­νον εἰς τήν Ὀλ­λαν­δί­αν ἀ­νε­ξάρ­τη­τος ἐ­πι­τρο­πή τῆς Ὀλ­λαν­δι­κῆς Βου­λῆς ἀ­πε­κά­λυ­ψε ὅ­τι 34.000 ἀ­γό­ρια καί κο­ρί­τσια κα­κο­ποι­ή­θη­σαν ἀ­πό Ρω­μαι­ο­κα­θο­λι­κούς ἱ­ε­ρεῖς τίς τε­λευ­ταῖ­ες ἕξ δε­κα­ε­τί­ες. Πα­ρέλ­κει νά ἀ­να­φέ­ρω­μεν τήν δι­α­κομ­μα­τι­κή κα­τα­δί­κη γιά τό θέ­μα αὐ­τό τῆς Ρω­μαι­ο­κα­θο­λι­κῆς ἡ­γε­σί­ας ἀ­πό τό Κοι­νο­βού­λιο τῆς Ἰρ­λαν­δί­ας. Προ­σά­γω δη­μο­σι­εύ­μα­τα ἀ­πο­δει­κνύ­ον­τα τήν ἀ­νί­ε­ρον καί φρι­κώ­δη δρᾶ­σιν τῆς Ρω­μαι­ο­κα­θο­λι­κῆς πα­ρα­συ­να­γω­γῆς εἰς τόν κό­σμον. Μάρ­τυ­ρας δέ ἐ­πι­κα­λοῦ­μαι τόν Πα­νο­σιολ. Ἀρ­χι­μαν­δρί­την κ. Δα­νι­ήλ Ψω­ΐ­νον, Ἐ­φη­μέ­ριον Ἱ. Να­οῦ Ἁγ. Τριά­δος Πει­ραι­ῶς καί τόν Αἰ­δε­σιμ. Πρω­το­πρ. κ. Ἰ­ω­άν­νην Θε­ο­δω­ρό­που­λον, Ἐ­φη­μέ­ριον τοῦ ἰ­δί­ου Ἱ. Να­οῦ.

Ἐν Πει­ραι­εῖ τῇ 21ῃ Δε­κεμ­βρί­ου 2011

Ο  ΜΗ­ΝΥ­ΩΝ

+ ὁ Μη­τρο­πο­λί­της Πει­ραι­ῶς

ΣΕΡΑΦΕΙΜ