Επιστολή Μητροπολίτη Μεσογαίας κ. Νικολάου προς την Υπουργό Παιδείας κ. Κεραμέως

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ

    Πρωτ. 452
Ἀριθμ.                                                                                                               Σπάτα, 30 Μαρτίου 2020
    Διεκπ. 205

Αξιότιμη

κα Νίκη Κεραμέως

Υπουργό Παιδείας & Θρησκευμάτων

Αξιότιμη κα Υπουργέ,

Αφορμή για την επιστολή αυτήν, την οποία αποστέλλω και στον κ. Υπουργό Υγείας, αποτελεί η νέα Κοινή Υπουργική Απόφαση που υπογρά­ψατε στις 28.3.2020 (Δ1α/ΓΠ.οικ. 21285 ΚΥΑ).

Ευθύς εξ αρχής, θα ήθελα να σας καταστήσω σαφές ότι δεν εκ­προσω­πώ κανέναν άλλον παρά τον εαυτό μου και μόνον, νομίζω όμως ότι οι σκέ­ψεις που ακολουθούν εκφράζουν την κοινή λογική και φυσικά τα αισθήματα πολλών συμπολιτών μας, μάλιστα και κατοίκων της Νότιας Αττικής και μεγάλου τμήματος της Ανατολικής, την εκκλησια­στική ευθύνη της οποίας έχω ως Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής.

Δεν αποτελεί κολακεία ούτε υποκρύπτει σκοπιμότητα το να εκφρά­σω τις ευχαριστίες μου και προς εσάς προσωπικά και προς την Κυβέρνηση για όσα πολλά και με περισσή σύνεση και τόλμη κάνετε για την προστασία και την ευημερία του λαού μας, κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες.

Παρά ταύτα, επιτρέψτε μου με όλον  το σεβασμό στο πρόσωπο και στη θέση ευθύνης που κατέχετε να μοιραστώ κάποιες σκέψεις και ερωτή­ματά μου, όχι με διάθεση να σας ελέγξω, αλλά να συμβάλω κι εγώ στην καλύτερη ρύθμιση των θεμάτων που αφορούν τη λειτουργία της Εκκλησίας μας, μάλι­στα ύστερα και από την χθεσινή σας Απόφαση (ΚΥΑ) και κάτω από τα δεδομένα των ημερών.

Σύμφωνα με αυτήν, συνεχίζεται η απαγόρευση όχι μόνο των θρησκευ­τικών συναθροίσεων, αλλά αυστηρώς και της τέλεσης ακολουθιών και της θείας λειτουργίας εντός των ιερών ναών.

1. Θεωρώ ότι η Απόφαση αυτή της Κυβέρνησης, η οποία όμως φέρει τη δική σας υπογραφή, παραβιάζει τα όσα διακηρύττονται περί των διακρι­τών ρόλων μεταξύ Εκκλησίας και Πολιτείας. Ρόλος της πολιτείας ασφαλώς και είναι, στα μέτρα ευθύνης της για την προστασία του αγαθού της δημό­σιας υγείας, εφόσον έτσι κρίνει, να απαγορεύσει μεταξύ άλλων και τις θρη­σκευ­τικές συναθροίσεις. Η τέλεση όμως της θείας λατρείας για μας τους Ορθο­δόξους είναι αποκλειστικά «ρόλος», εμείς το ονομάζουμε αποστολή, και ευθύνη της Εκκλησίας. Συνε­πώς, μια απόφαση περιορισμού της θείας λα­τρείας δεν μπορεί να λαμβά­νεται μονομερώς από την πολιτεία, ή τουλά­χιστον χωρίς την σύμφωνη γνώ­μη της επίσημης Εκκλησίας ή πολύ περισσό­τερο με παράκαμψη ή και περιφρόνηση της Ιεράς Συνόδου. Βγήκαν δύο Αποφάσεις αγνοώντας παντε­λώς επίσημες Συνο­δικές Θέσεις και Αιτήματα χωρίς τη στοιχει­ώδη εκ προτέρων ενημέρωση ή συνεννόηση. Δεν είναι η Εκκλησία ένα άτακτο κοριτσάκι που του τραβάμε τα μαλλιά ή το χαστου­κίζουμε για να συμμορφωθεί. Ο θεσμικός σεβασμός τραυματίστηκε καίρια. Η Εκκλησία είχε και έχει πολύ λογικές λύσεις και προτάσεις στα πλαίσια της αποκλει­στικής αρμοδιότητάς της για να βοηθήσει την πολιτεία στον αγώνα της.

2. Απαγόρευση της θείας λατρείας δεν έχει γίνει ποτέ, ακόμη και από τα επισήμως ταυτιζόμενα με τον αθεϊσμό καθεστώτα, πλην του Εμβέρ Χότζα στην Αλβανία. Το σοβιετικό καθεστώς πολέμησε τη θρησκευτικό­τητα, εδίωξε την Εκκλησία, γκρέμισε ναούς, εξόντωσε κληρικούς, δεν απα­γό­ρευσε όμως τη λατρεία κεκλεισμένων των θυρών. Η Κυβέρνησή μας το έκανε!

3. Στις μέρες μας, κάτω από το καθεστώς της απειλής εξάπλωσης του κορωνοϊού, σε καμία άλλη χώρα πλην της Ελλάδας δεν έχει απαγο­ρευθεί η τέλεση της θείας λατρείας, ούτε στην Κύπρο, ούτε στις σλαβικές χώρες, ούτε στην Κορέα, ούτε στις εκκλησίες του Οικουμενικού Θρόνου. Εκεί το θέμα το ρύθμισαν οι αρμόδιες εκκλησίες μόνες τους, σεβόμενες ασφαλώς τις αποφά­σεις των κυβερνήσεων τους. Οι συναθροίσεις πάσης φύσεως, και οι θρησκευ­τικές, απαγορεύτηκαν, την λατρεία όμως κανείς δεν την ακούμπησε.  

4. Με τη νέα Απόφαση (ΚΥΑ), ενώ επιτρέπεται η τέλεση θείων λειτουρ­γιών σε ναούς από όπου γίνεται αναμετάδοση μέσω τηλεοπτικού ή ραδιο­φωνικού σταθμού, ρητά απαγορεύεται η τέλεση σε ναούς με αναμετάδοση μέσω διαδικτύου. Γιατί αυτό; Το internet δημιουργεί μικρόβια και ιούς και η τηλεόραση όχι; Πού παραβιάζονται οι όροι υγιεινής προστασίας; Κάποιοι ναοί είναι ασφαλείς και οι υπόλοιποι όχι; Η διαδικτυακή αναμετάδοση δεν θα βοηθούσε να ελεγχθεί και η παρουσία κόσμου στους ναούς;

5. Το όλο πλαίσιο ως έχει προκαλεί για παράνομες υπεκφυγές με τέλεση λειτουργιών «κρυφά» ή εκεί που δεν περιλαμβάνει η ΚΥΑ, με συνέπειες που δύσκολα θα ελεγχθούν και τότε θα δημιουργηθεί πρόβλημα με τη δημόσια υγεία. Αν οι ιερείς τελούν λειτουργίες στα σπίτια τους, σε αποθήκες, σε σαλόνια, σε ουδέτερους χώρους, σε ξωκλήσια που η πολιτεία τα μετέτρεψε σε μουσεία και δεν είναι πλέον χώροι θρησκευτικών συνα­θροίσεων, με πολύ περισσότερα άτομα, αυτό δεν προκαλεί ανησυχία στην Κυβέρ­νηση; Θα ήταν πιο ασφαλές σε λίγα τετραγωνικά να συγκεντρώνονται κρυφά άτομα ανεξέλεγκτα σε αριθμό (μέλη οικογένειας, συχνά πολύτεκνης κ.λπ.) από το να τελεσθεί η λειτουργία παρουσία 3 ή 5 ή 10 ατόμων σε ένα χώρο 200 ή 400 ή και περισσότερων τετραγωνικών; Αυτές τις παρεκκλίσεις θα μπορούσε να τις απαγορεύσει η Εκκλησία, πώς όμως θα τις ελέγξει η πολι­τεία, αν δεν συνεργαστεί μαζί της;

6. Τα μέτρα αυτά πληγώνουν βαθιά τους εχέφρονες πιστούς και θα εξαγριώσουν αυτούς από τους οποίους θέλουμε να προστατευθούμε και τους οποίους δύσκολα ελέγχουμε. Πώς θα ελεγχθεί ο φανατισμός, η παρα­νοϊκή εμπάθεια, ο εξαγριωμένος παραλογισμός; Επιπλέον, διχάζεται και  ο λαός και προκαλείται σύγχυση, όταν δεν υπάρχουν αιτιολογημένες απα­ντή­σεις και λογικά επιχειρήματα και εξηγήσεις. Ποιος να καταλάβει ότι 5 άτομα σε ένα χώρο 300 τετραγωνικών, όταν λειτουργούνται, απειλείται η δημόσια υγεία;

7. Από τα μέτρα δεν εξαιρούνται τα μοναστήρια. Εκεί γιατί επιτρέ­πεται η κοινή ζωή, η κοινή τράπεζα και ρητά απαγορεύεται η θεία λατρεία, τη στιγμή που οι συνήθως λίγες μοναχές ή μοναχοί θα μπορούσαν να δια­σκορπιστούν μέσα στον ναό; Τους αναγνωρίζονται όλα πλην της λατρείας που είναι το κέντρο της ζωής τους. Γιατί να μη γίνονται οι ακολουθίες κεκλει­σμένων των θυρών αποκλειστικά για τα μέλη της μοναστικής αδελφότητος;

8. Σας προτείνουμε να ερωτηθεί ο κ. Τσιόδρας και να αποφανθεί για το αν η τέλεση της θείας λατρείας από τους ιερείς με πέντε ή δέκα ανθρώ­πους στις μεγάλες γιορτές, υπό την προϋπόθεση της αυστηρής τήρησης των όρων της Κυβέρνησης, ενέχει κίνδυνο μετάδοσης του ιού ή κάπως παραβιάζει το πνεύμα των μέτρων. Ας απαντήσει ο ίδιος και η ομάδα του με καθαρά επιστημονικά κριτήρια, όχι με βάση την ιδεολογία τους (τι πιστεύουν), αλλά αυστηρά στη βάση της επιστημονικής ειδικότητας τους (τι γνωρίζουν).

9. Έχει δημιουργηθεί το αίσθημα μιας εχθρικότητας και παράλογης πολε­μικής από την πλευρά της Κυβέρνησης προς την Εκκλησία ή ακόμη ότι έτσι υποθάλπεται η ύβρις, που κατά κόρον εκφράστηκε για το ιερότερο στοιχείο της πίστης των Ορθοδόξων, που είναι η Θεία Ευχαριστία. Πώς αυτό θα εξαλειφθεί;

10. Την Εκκλησία φαίνεται πως δεν την έχει καταλάβει η Κυβέρνηση. Ίσως να φταίμε κι εμείς. Η πίστη είναι πολύ βαθύ στοιχείο υπαρξιακής δύναμης στην ψυχή μας. Χωρίς αυτήν δεν μπορούμε να ζήσουμε, πολύ δε περισσότερο δεν υπάρχουμε. Αυτό έχει καίρια χτυπηθεί. Μας πνίγηκε η ζωή, μας κόπηκε η αναπνοή, μας απειλείται η ταυτότητα. Αυτό είναι η λειτουργία.

11. Αναγνωρίζουμε ότι τα μέτρα είναι προσωρινά, η κατάσταση εξαιρετικά δύσκολη, ότι στην ουσία το πρόβλημα είναι σε μία Κυριακή (5/4), στον Ακάθιστο Ύμνο (Παρασκευή 3/4) και στο Σάββατο του Λαζάρου (11/4). Ακολουθεί όμως η Μεγάλη Εβδομάδα και το Πάσχα. Και καταλαβαίνετε αυτό τι σημαίνει. Χωρίς τη συνεργασία της Εκκλησίας, με τραυματισμένη την εμπιστοσύνη και τον αμοιβαίο σεβασμό, πώς είναι δυνατόν να ρυθμι­σθεί το όλο θέμα;

Κα Υπουργέ, σας ζητώ συγγνώμη αλλά ο σκοπός της επιστολής μου δεν είναι να σας ελέγξει, αλλά να βοηθήσει στην εξεύρεση μιας πιο ορθο­λογικής Απόφασης, πολιτικά συνετότερης και εκκλησιαστικά δικαιότερης. Η συνεννόηση με την Εκκλησία, η συνεργασία μαζί της και ο αμοιβαίος σεβα­σμός και εμπιστοσύνη είναι μονόδρομος. 

Επίσης η επιστολή μου θα δημοσιευθεί όχι για να ασκήσει μικρο­νοϊκά κάποια πίεση ή να εκβιάσει με κοσμική αντίληψη, αλλά για να κριθεί δημό­σια ως προς τη λογική της και το φρόνημά της, γιατί τα μέτρα που πήρε η Κυβέρνηση αφορούν τον δημόσιο βίο.

Η ισχύς της ΚΥΑ λήγει στις 11/4. Τί θα γίνει μετά; Είναι δυνατόν την Μεγάλη Πέμπτη που τιμούμε τον Μυστικό Δείπνο να μην τελέσουμε τη θεία Ευχαριστία; Είναι δυνατόν την Κυριακή των Βαΐων να μην ακουστεί το Ωσαννά στους ναούς μας, όπως έχουμε μάθει; Είναι δυνατόν τη Μεγάλη Παρασκευή να μη γίνει περιφορά του Επιταφίου μέσα στους ναούς; την Κυριακή του Πάσχα να απαγορεύσουμε το «Χριστός Ανέστη»; Είναι σαν να βάζουμε τον Χριστό μέσα στον τάφο πασχαλιάτικα και να Τον εμποδίζουμε να βγει. Εμείς πάντως πιστεύουμε με όλη τη δύναμη της ψυχής μας ότι ο Κύριος εξέρχεται και «ἐσφραγισμένου τοῦ μνήματος» και «εἰσέρχεται τῶν θυρῶν κεκλεισμένων». Και το κάνει πάντοτε. Και φέτος.

Το «Χριστός Ανέστη» πρέπει να ακουστεί, όχι μόνο στις καρδιές μας αλλά και σε όλους τους ναούς μας.

Περιμένουμε την κατανόηση σας και πριν πάρετε τις όποιες αποφά­σεις να συνεργαστείτε με τη Σύνοδό μας. Τα λάθη που έγιναν πρέπει να διορ­θωθούν, για να μην ακολουθήσουν τα μεγαλύτερα που δεν θεραπεύονται.

Με τιμή και σεβασμό

† Ο Μεσογαίας & Λαυρεωτικής Νικόλαος

Ἀνοιχτή ἐπιστολή ἱερέως πρός τόν Πρωθυπουργό

Ἀνοιχτή ἐπιστολή π. Σαράντη πρός τόν κ. Πρωθυπουργό 

γιά τό θέμα τῆς ἀπαγόρευσης τοῦ Ἐκκλησιασμοῦ λόγω τοῦ κορωνοϊοῦ

Ἀμαρούσιον 23 Μαρτίου 2020 

    Ἐξοχώτατε κ. Πρωθυπουργέ τῆς Ἑλλάδος 

    κ. Μητσοτάκη 

   Ἀπευθυνόμαστε στήν ἐξοχότητά Σας, γιατί εἶσθε Ἐσεῖς πού ἀπαγορεύσατε τήν τέλεση τῆς Θείας καί Ἱερᾶς ὀρθοδόξου Λειτουργίας στούς ναούς τῆς φιλτάτης πατρίδος μας. 

Δέν ἀπευθυνθήκαμε πρός τό Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπό μας καί τούς κατά τόπους Μητροπολῖτες μας διότι καί αὐτοί ἔκαναν ἀπόλυτη ὑπακοή στό δικαιολογημένο κέλευσμά Σας. Ἔχετε ὡς ὑπεύθυνος ἀρχηγός τοῦ κράτους μας τήν πρώτη εὐθύνη γιά τήν ὑγεία ὅλων τῶν Ἑλλήνων καί λοιπῶν ἐν Ἑλλάδι πολιτῶν. Ἤδη μετά ἀπό τά ἐπιβληθέντα μέτρα Σας, τά ὁποῖα ὅλοι οἱ ἱερωμένοι καί οἱ πιστοί ἀγογγύστως συμμεριστήκαμε, ἡ πατρίδα μας ἔχει τούς λιγότερους νοσούντας καί ἐλάχιστους νεκρούς μέ τή βοήθεια τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τίς πρεσβεῖες τῆς Κυρίας Θεοτόκου Παναγίας Μητέρας Του. 

   Ταπεινά ἐπιθυμῶ νά Σᾶς συστηθῶ καί εἰλικρινά νά σᾶς πῶ, ὅτι δέν εἶμαι οὔτε ὁ καλύτερος, οὔτε ὁ εὐλαβέστερος τῶν κληρικῶν τῆς ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Θρηνῶ καί ὀδύρομαι γιά τίς ἀδιακρισίες μου, τά λάθη μου, τήν ἀμετανοησία μου, τίς ἁμαρτίες μου. Τόσο οἱ δικές μου ἁμαρτίες, ὅσο καί τῶν συνανθρώπων μου, πού ἐξομολογοῦνται σέ μένα, ἤ δέν ἐξομολογοῦνται, ἔχουν διαποτίσει τά στρώματα τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας, γιαυτό καί ἐπιτρέπει ὁ Πανάγαθος Θεός τόσο οἱ ἀρχιερεῖς μας, ὅσο καί μεῖς νά φυλακιζόμαστε μέσα στά σπίτια μας και νά κλειδώνονται οἱ ἱεροί Ναοί μας. Ὅλοι μας ἀναγκαστήκαμε μέ πόνο ψυχῆς νά μήν ἀναπέμψουμε τίς ἀπαραίτητες ἱερές Ἀκολουθίες τῶν Χαιρετισμῶν τῆς Παναγίας, τῆς μεγάλης ἐπίσης ἑορτῆς τῆς Σταυροπροσκυνήσεως, τῆς τρίτης Κυριακῆς τῶν Νηστειῶν. Ἡ δέ ἐθνική καί ἄκρως ἐκκλησιαστική ἑορτή τῆς 25ης Μαρτίου γιά πρώτη φορά στά χρονικά τῆς πατρίδος μας χάνεται κάτω ἀπό τόν πανικό τῆς ἐπιδημίας. 

 Ὑπηρετῶ πενήντα χρόνια στόν ἱερό ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἀμαρουσίου καί συνδέομαι πνευματικῶς μέ ἑκατοντάδες ἱερέων ἀνά τήν πατρίδα μας ὡς «δάσκαλός» τους στή Ριζάρειο ἐκκλησιαστική Σχολή. Ταπεινῶς φρονῶ, ὅτι ἐκφράζω τή μυστική φωνή πού βγαίνει ἀπό τίς ψυχές πάντων τῶν ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, οἱ ὁποῖοι χάρηκαν πού σᾶς εἶδαν νά ὁρκίζεσθε μπροστά στό ἱερό Εὐαγγέλιο καί νά κάνετε ὀρθόδοξα τό Σταυρό Σας. Τόσο οἱ ὡς ἄνω λειτουργοί, καθώς καί τά ὀκτώ τέκνα μου καί τά δέκα ἐννέα ἐγγόνια μου καί οἱ πολυπληθεῖς ἐνορῖτες μας, πού ἅπαντες σεβάστηκαν καί τήρησαν τίς δίκαιες ἐντολές σας, ἐναγωνίως ἐρωτοῦν: Εἶναι δυνατόν νά μήν τιμήσουμε λατρευτικά στούς ἁγιασμένους ὀρθοδόξους ἱερούς ναούς μας τή Μεγάλη Ἑβδομάδα καί τήν ἀνώτατη Ἑορτή τῶν ἑορτῶν καί Πανήγυρη τῶν πανηγύρεων, τήν Ἀνάσταση τοῦ Σωτῆρος μας; 

  Ἀκόμα καί ὁ Σουλτάνος ἀμέσως μετά τήν ἅλωση τῆς Βασιλευούσης, ἔδωσε τήν ἐλευθερία τελέσεως ὅλων τῶν ἱερῶν ἀκολουθιῶν στόν Πατριάρχη πρόγονό μας, καταλαβαίνοντας, ἔστω καί γνωσιολογικά, ὅτι γιά τούς ὀρθοδόξους χριστιανούς ἡ λατρεία τους, ἡ θεόπνευστη λατρεία μας, μέ κορυφαία τή θεία Κοινωνία εἶναι ἀδιαπραγμάτευτη. Πῶς θά συγκρατήσουμε τούς πιστούς μας, πῶς θά τούς πείσουμε νά συνεχίσουν τήν ὑπακοή πρός τόν ἀνώτατο ἄρχοντα, τόν πρωθυπουργό μας, ἄν δέν ἄρετε τήν ἀπαγόρευση γι’ αὐτές τίς μεγάλες ἡμέρες τῶν Ἑορτῶν; Ἄν συνεχισθεῖ ἡ ἀπαγόρευση τῆς Θείας Λειτουργίας καί τῶν μοναδικῶν σέ κάλλος καί σέ θεραπευτική δύναμη ἱερῶν ἀκολουθιῶν τῆς Μ. Ἑβδομάδος, ὁ λαός μας θά καταρρακωθεῖ. Πῶς θά μπορέστε καί σεῖς ἀλλά καί ὅλοι ἐμεῖς, κλῆρος καί λαός, νά ψάλουμε θριαμβευτικά τό Χριστός Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν… 

  Οἱ πιστοί μας μικροί καί μεγάλοι ξέρουν καί ψάλλουν μελωδικότατα καί ἐκ καρδίας τό Χριστός Ἀνέστη. Γνωρίζουν ὅτι ὁ Χριστός μας, τό δεύτερο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, ἔκλινεν οὐρανούς καί κατέβη γιά τή δική μας σωτηρία, ὑπέστη τά φρικτά μαρτύρια, ὁ ἀναμάρτητος, γιά χάρη μας, διά τοῦ θεϊκοῦ θανάτου Του ἐπάτησε τό θάνατο καί τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωήν ἐχαρίσατο. Ὁ Χριστός Ἀνέστη φωνάζουν ὅλες οἱ γενεές τῶν ἀνθρώπων. Στά σύγχρονα ἀθεϊστικά καθεστῶτα, ἐκεῖ πού γινόταν ἡ πλύση ἐγκεφάλου ἀπό τούς πληρωμένους δασκάλους τῆς μισοθεΐας καί μισανθρωπίας, ἕνας ἄν φώναζε τό Χριστός Ἀνέστη μέσα στίς αἴθουσες ἀθεϊστικῆς διδασκαλίας, ὅλοι ἀπαντοῦσαν Ἀληθῶς Ἀνέστη. Στό Ἅγιον Ὄρος οἱ κάρες τῶν κεκοιμημένων μοναχῶν κινοῦνται καταφατικά καί ἑορταστικά ὅταν ἀκοῦνε τό Χριστός Ἀνέστη. Ὁ γέροντας τῶν Δανιηλαίων ἔδωσε ἐντολή σέ ἕνα ἐκ τῶν ὑποτακτικῶν του τήν ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως νά ἐπισκεφθεῖ τό ὀστεοφυλάκιο τῆς μονῆς τους καί νά ἀναφωνήσει τό Χριστός Ἀνέστη. Ὅλες οἱ εὐωδιάζουσες κάρες μαζί ἀνεφώνησαν τό Ἀληθῶς Ἀνέστη! 

   Ἐξοχώτατε κ. Πρωθυπουργέ, 

  Σέ ὁλόκληρη τήν ἱστορία τοῦ ἔθνους μας θεομηνίες, ἐπιδημίες, φυσικές καταστροφές καί ἄπειρες ἄλλες ἀτομικές καί πάνδημες δοκιμασίες ἀντιμετωπίζονταν μέ καταφυγή τοῦ λαοῦ καί τῶν ἐπωνύμων ἀρχόντων στήν ἐκκλησία, στίς παρακλήσεις, στίς λιτανεῖες καί στά ἱερά Μυστήρια. Ἡ κραταιά προστασία καί θεραπεία τοῦ λαοῦ ἦταν ἀποτέλεσμα τῆς εἰς Χριστόν πίστεως καί ὄχι μόνο τοῦ ἀναγκαστικοῦ ἀτομικοῦ ἐγκλεισμοῦ στό σπίτι.

   Θερμότατα, Σᾶς παρακαλοῦμε, κάνετε ἄλλο ἕνα Σταυρό, πέστε δύο λόγια στόν Πατέρα, τόν Υἱό καί τό Ἅγιο Πνεῦμα καί στήν Ὑπεραγία Θεοτόκο Μητέρα μας. 

  Ταπεινῶς πιστεύουμε, ὅτι θά μᾶς ἐλευθερώσετε ἀπό τήν ἀπαγόρευση τελέσεως τῆς θείας Λειτουργίας. Μή στιγματίσετε τήν πρωθυπουργία Σας μέ μιά ἀσέβεια διαστάσεων. Διά τῆς εἰς Χριστόν πίστεως θά γραφθεῖτε στήν Ἱστορία ὡς φιλόστοργος, φιλάνθρωπος, φιλόθεος πρωθυπουργός τῆς Ἑλλάδος, ἀρεστός δηλαδή καί στόν ἐν Τριάδι Θεό καί σέ ὅλους τούς Ἕλληνες. 

Ἐλάχιστος ἐν πρεσβυτέροις, ἀρχιμ. Σαράντης Σαράντος 

ἐφημέριος Ἱ.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἀμαρουσίου. 

Κοινοποίηση: 
1. Μακαριώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ. Ἰερώνυμον.
2. Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καί Ὠρωποῦ κ. Κύριλλον.
3. Ὑπουργόν Παιδείας καί Θρησκευμάτων κ. Νίκην Κεραμέως
4. Ὑπουργόν Ὑγείας κ. Βασίλειον Κικίλια.

ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ;

Του Ανδρέα Χριστοφόρου

Ώρα για Προσευχή

Πράγματι!

Η κατάσταση του κορονοϊού, μας οδηγεί στον Χριστό!

Τι θα γίνει τώρα που δεν θα μπορούμε ούτε στο Ναό να πάμε ούτε να Κοινωνάμε, όσο θα κρατούν οι απαγορεύσεις που μας συνιστά η Εκκλησία της Ελλάδος;

Τι θα κάνουμε χωρίς Ακολουθίες, χωρίς τα Μυστήρια της Εκκλησίας μας;

Όλα μας προτρέπουν να μείνουμε σπίτι!

Τι θα κάνουμε χωρίς Θεία Κοινωνία;

Εκεί στο δωμάτιο μας θα μείνουμε να προσευχηθούμε, αυτό μας έμεινε.

Οι Άγιοι μας στα Μοναστήρια που όλη μέρα στο Ναό είναι διδάσκουν τους Μοναχούς και όλους μας: ΚΛΕΙΣΟΥ ΣΤΟ ΚΕΛΛΙ ΣΟΥ και εκεί θα μάθεις τα πάντα!

Στο Ευαγγέλιο ο Χριστός μας διδάσκει πως να προσευχόμαστε, στο ταμείο μας δηλαδή με την καρδιά μας, μυστικά, και ο Θεός θα μας αποδώσει φανερά.

Μας διδάσκει στο Πάτερ Ημών ακριβώς ποιό πρέπει να είναι το περιεχόμενο της Προσευχής , που αρχίζει με την καρδιακή αίσθηση της Αγιότητός Του, τον πόθο της Βασιλείας του και την υποταγή μας στο Θέλημά Του.

Συνεχίζει με την απόθεση όλης της Βιοτικής μας Ζωής στην Πατρική Αγάπη Του.

Φτάνει στο επίκεντρο της Προσευχής που είναι η καρδιακή αίσθηση Μετανοίας μας προς τoν Θεό και τους ανθρώπους που βλάψαμε και βλάπτουμε με τον εγωκεντρισμό μας.

«Άφες ημίν τα οφειλήματα (αμαρτήματα) ημών....

Αφού βγάλουμε με συντριβή καρδίας το δοκάρι μας δηλαδή τις αμαρτίες μας, θα νιώσουμε καρδιακά ξαλαφρωμένοι από το βάρος της αμαρτίας μας, το Μυστήριο της Άφεση αμαρτιών από τον Χριστό.

Αυτό ένιωθε ο Τελώνης. Χωρίς αυτό, μέσα μας ζει ο Φαρισαίος. Ας μην αποκάμουμε, ας Μετανοούμε για τον Φαρισαίο που ζει μέσα μας. Θα νικηθεί από τον Χριστό.

Με την Άφεση το δοκάρι της Αμαρτίας βγαίνει διότι ο Χριστός μπαίνει στην καρδιά μας.

Εάν πράγματι μπαίνει ο Χριστός στην καρδιά μας ποθούμε όπως εμείς ελευθερωθήκαμε από την αμαρτία , να ελευθερώσουμε αυτούς που μας έβλαψαν και μας βλάπτουν.

Μόνο αφού μετανοήσαμε μπορούμε να συγχωρούμε διότι μπαίνει μέσα μας ο Χριστός και μόνο με τον Χριστό μέσα μας μπορούμε να συγχωρούμε.

«Ως και ημείς αφίεμεν τοίς οφειλέταις ημών!»

Η Άφεση Αμαρτιών που προσφέρουμε με τον Χριστό μέσα μας στους άλλους ολοκληρώνει την δική μας Άφεση από τον Χριστό.

Τότε γεμίζουμε με την Χάρη του Θεού , τότε ζούμε τη Δόξα του Θεού γι αυτό καρδιακά και αβίαστα λέμε αυτό που ζούμε στον Θεό:

“Ότι Σου εστίν η Βασιλεία και η δύναμις και η Δόξα, του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος !»

Αυτή η Πορεία της Μετανοίας μας στο Πάτερ Ημών, είναι ο προσωπικός μας Όρθρος διότι ο Όρθρος είναι η Ακολουθία της Μετάνοιας στο Ναό.

Αυτή η Δοξολογία που ζούμε στο τέλος της Προσευχής είναι η προσωπική μας είσοδος στη Βασιλεία των Ουρανών που στο Ναό γίνεται από τον Ιερέα όταν λέει:

«Ευλογημένη η Βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος!»

Αυτό που συμβαίνει στο Ναό, Όρθρος Μετανοίας και Ευλογημένη Βασιλεία, συμβαίνει και στην Προσευχή μας όπως μας διδάσκει ο Χριστός στο Πάτερ Ημών.

Εκεί ο Ναός του Θεού σαν κτίσμα, εδώ ο Ναός του Θεού σαν καρδία!

Δεν είδατε ότι είστε Ναός του Αγίου Πνεύματος; Λέει ο Χριστός.

Αυτό είναι το βίωμα των Αγίων: αυτό που ζούν στον Ναό, Μετάνοια και Ευλογημένη Βασιλεία, ζουν και μέσα στην καρδιά τους, Μετάνοια και Βασιλεία του Θεού!

Είναι οι δύο Ναοί αλληλένδετοι, χωρίς βίωση στην Καρδία δεν βιώνουμε στο Ναό και χωρίς βίωση στο Ναό δεν βιώνουμε στην καρδιά.

Η παρουσία μας στο Ναό τώρα λείπει.....

Αυτό εξ άλλου δεν το παραλείπαμε.

Αυτό που ίσως παραλείπαμε είναι η Βίωση στην Καρδιά μας με την Μετάνοια, τον Όρθρο και με την Δοξολογία, την ευλογημένη Βασιλεία της Θείας Λειτουργίας.

Ο Θεός ζητά πρώτα την Μετάνοια και Συγχώρεση και μετά την παρουσία μας στο Ναό, γι αυτό το Τριώδιο ανοίγει με την παραβολή του Τελώνη δηλαδή του Μετανοούντος.

Ζητά πρώτα να συγχωρεθούμε με τον αδελφό μας και μετά να μπούμε στην Θεία Λειτουργία;

Μήπως αυτά τα περιφρονήσαμε και μείναμε στην χωρίς Μετάνοια και Συγχωρητικότητα συμμετοχή μας στη Θεία Λειτουργία και Θεία Κοινωνία;

Μήπως προσερχόμαστε στην εξομολόγηση χωρίς η Ζωή μας να είναι μια διαρκής Μετάνοια;

Εάν αυτά δεν κάναμε πριν τον μικρό ιό, τον κορονοϊό, καιρός είναι τώρα, αμέριμνοι, αφού τίποτε δεν μπορούμε να κάνουμε, αισθανόμενοι την αδυναμία μας, να βλέπουμε την αμαρτωλότητά μας όπως ο Τελώνης και να Μετανοούμε.

Να γευόμαστε την Άφεση αμαρτιών και να Συγχωρούμε.

Καιρός Κορονοϊού, καιρός Μετανοίας και Συγχώρεσης!

ΠΗΓΗ

ΣΤΩΜΕΝ ΚΑΛΩΣ, ΣΤΩΜΕΝ ΜΕΤΑ ΦΟΒΟΥ, ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΣ

Κείμενο του Καθηγητή Δημητρίου Τσελεγγίδη, που αναδεικνύει την μετάνοια ως την μόνη και αναγκαία λύση για την υπέρβαση και αντιμετώπιση των σύγχρονων δεινών.

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΣΕΛΕΓΓΙΔΗΣ τ. ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΤΟΥ ΑΠΘ

 Θεσσαλονίκη 19-3-2020

ΣΤΩΜΕΝ ΚΑΛΩΣ, ΣΤΩΜΕΝ ΜΕΤΑ ΦΟΒΟΥ, ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΣ

Βρισκόμαστε μπροστά σέ γεγονότα μέ «ἀποκαλυπτική» σημασία γιά ὅλους μας. Γι’ αὐτό καί τά μέτρα, πού ἀνακοινώθηκαν, θά πρέπει νά γίνουν ἀποδεκτά ὡς κοινό «ἐπιτίμιο τῆς δυσσεβείας» ὅλων μας, ὡς κάποιο δηλαδή φιλάνθρωπο παιδαγωγικό μέσο, πού παραχώρησε ὁ μακρόθυμος καί πολυεύσπλαγχνος Θεός μας, μέ τήν ἀγαπητική πρόνοιά Του, προκειμένου νά ὁδηγηθοῦμε ὅλοι μας, κλῆρος καί λαός, στήν σωτήρια μετάνοια, πού νοεῖται ὡς στροφή τοῦ νοῦ μας στό Θεό.

            Νά προσλάβουμε τό «ἐπιτίμιο» αὐτό ταπεινά, μέ εὐχαριστία καί νά τό ὑπομείνουμε μέ πνεῦμα βαθιᾶς μετανοίας, ὡς πικρό ἀλλά καθαρτικό φάρμακο γιά τήν θεραπεία μας. Ἔτσι, ἡ μετάνοιά μας θά γίνει ἡ ἀποτρεπτική ἀσπίδα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἐντός μας. Θά γίνει ἡ ἀόρατη καί ἀλεξίκακη ὀμπρέλα γιά τήν ἀσφαλῆ προστασία μας.

            Ἡ θλίψη, πού διερχόμαστε, ἐλέγχει ἀλαθήτως τήν κλίση τῆς προαιρέσεώς μας. Διαπιστώνουμε δηλαδή ποῦ κλίνει τό θέλημά μας, στόν Θεό ἤ στόν κόσμο.

            Ἄς ἀποδεχθοῦμε μέ πνεῦμα συνέσεως τό πικρό καί σωτήριο φάρμακο τῆς σωτηρίας μας. «Νῦν καιρός εὐπρόσδεκτος, νῦν ἡμέρα (τῆς ἐν μετανοίᾳ) σωτηρίας» μας. Ὅλες οἱ «ἐπιφορές» καί τά «ἐπιτίμια» τοῦ Θεοῦ ἀναιροῦνται μέ τήν εἰλικρινῆ μετάνοια, ὅταν μάλιστα αὐτή ἀκολουθεῖται ἀπό τό κατά Θεόν πένθος καί τήν νηστεία.

            Ἡ μετάνοια ἀποτελεῖ τό πνευματικό «κλειδί» γιά τήν ἐπανασύνδεση τῆς ἀγαπητικῆς σχέσεως τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό. Αὐτό πιστοποιεῖται ἀπό τό γράμμα καί τό πνεῦμα τόσο τῆς Παλαιᾶς καί τῆς Καινῆς Διαθήκης ὅσο καί ἀπό τήν κατατεθειμένη ἁγιοπνευματική ἐμπειρία, διαχρονικῶς, μέχρι καί τῶν προσφάτως ἁγιοκαταταχθέντων Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας.

            Ἡ βαθιά βιωμένη μετάνοιά μας, σέ συνδυασμό μέ τήν εὐσπλαγχνία μας πρός τόν πάσχοντα πλησίον, θά λειτουργήσουν καταλυτικά γιά τήν ἀπελευθέρωσή μας ἀπό τό πικρό «ἐπιτίμιό» μας. Κανείς ἄς μή νομίσει πώς ἐξαιρεῖται ἀπό τά παραπάνω ἐκτεθέντα.

Ἄν ζούσαμε μέ τό φρόνημα τοῦ Τελώνη καί τοῦ μετανοημένου ἀσώτου τῆς Παραβολῆς τοῦ Εὐαγγελίου ἤ ἔστω τοῦ εὐγνώμονα ληστῆ ἐπί τοῦ Σταυροῦ, δέν θά στερούμασταν τώρα τήν Θεία Εὐχαριστία.

            Ἄν λάβουμε ὑπόψη ὅτι γιά πρώτη φορά στήν Ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας μας διακόπτεται ἡ τέλεση τῆς Θείας Λειτουργίας, τοῦτο σημαίνει πώς δέν εἴμαστε πλέον ἄξιοι νά μετέχουμε σ’ αὐτήν. Καί οὐσιαστικά, ὁ Χριστός παραχώρησε τήν ὀδυνηρή αὐτή δοκιμασία, ὡς «ἐπιτίμιο», ἐπειδή ἀναξίως κοινωνοῦμε ὅλοι μας.

            Γιά τούς παραπάνω λόγους, περιμένουμε ἀπό τούς Ἀρχιερεῖς καί τούς Ἱερεῖς μας νά ὁμολογήσουν δημόσια καί ταπεινά -πρῶτα ἀπ’ ὅλους μας αὐτοί- τήν ἀποξένωσή τους ἀπό τό πνεῦμα καί τή ζωή τοῦ Χριστοῦ -πρᾶγμα πού ἔκαναν ἤδη κάποιοι- καί νά ζητήσουν τόσο γιά τόν ἑαυτό τους ὅσο καί γιά τόν λαό τοῦ Θεοῦ ἔλεος γιά τό δικαίως ἐπιβληθέν «ἐπιτίμιο». Ἄλλωστε, καί βιβλικῶς ὁμολογοῦμε πρός τόν Κύριο, ὅτι «δίκαιος εἶ ἐπί πᾶσι, οἷς ἐποίησας ἡμῖν» (Δανιήλ, 3). Ἀλλά καί κατά τήν τέλεση τῆς Θείας Εὐχαριστίας οἱ λειτουργοί (Ἀρχιερεῖς ἤ Ἱερεῖς) ζητοῦν ἀπό τόν Χριστό τήν ἄφεση τῶν δικῶν τους ἁμαρτημάτων καί τῶν ἀγνοημάτων τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ («προσπεσεῖν τοῖς οἰκτιρμοῖς σου ὑπέρ τῶν ἡμετέρων ἁμαρτημάτων καί τῶν τοῦ λαοῦ ἀγνοημάτων», Α΄ Εὐχή τῶν Πιστῶν, Λειτουργία  Ἰωάννου Χρυσοστόμου, Ἱερατικόν, σελ. 116, Ἔκδοσις Ἀποστολικῆς Διακονίας, Ἀθήνα 1995⁵).

Μόνο μέ τήν θερμή προσευχή μας, τήν ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι αὐτοεπίσκεψή μας, τήν ἀποκαλυπτική (ἄνωθεν) αὐτοδιάγνωση καί τήν γνήσια αὐτογνωσία μας, πού ἀκολουθεῖ, θά δοῦμε τό προσωπικό «δοκάρι» στόν πνευματικό ὀφθαλμό μας, ὡς τήν πρωτογενῆ καί κύρια αἰτία τοῦ κοινοῦ «ἐπιτιμίου» μας.

Μόνο μέ τήν βαθιά βιωμένη -ὑπαρξιακῶς- μετάνοιά μας καί τήν ἄφεση ἁμαρτιῶν πού θά βιώσουμε ἀπό τόν παρόντα κατ’ αὐτήν Χριστό, θά ζήσουμε χαρισματικῶς τήν γνήσια κοινωνία μας μέ τόν Θεό, στήν καρδιά μας. Καί μετά τήν ἄρση τοῦ «ἐπιτιμίου», θά τήν ζήσουμε καί μυστηριακῶς μέ πληρότητα στόν Ναό τοῦ Θεοῦ -ἐν συνάξει καί ἐν ἀγαλλιάσει- καί μέ τά ἄλλα μέλη τοῦ μυστηριακοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ.

Μέχρι τότε, θά τηροῦμε ἐπιμελέστερα τίς θεῖες ἐντολές, γιά νά ἐκφράζουμε μέ τόν τρόπο αὐτό ἐμπράκτως τήν μετάνοια καί τήν ἀγάπη μας πρός τόν Χριστό, ὥστε νά ἐπανενεργοποιηθεῖ ἡ ἐν ἡμῖν βασιλεία τοῦ Θεοῦ στήν καρδιά μας.

Ἡ ἔμπονη συντριβή τῆς καρδιᾶς μας θά ἐνεργοποιήσει τήν ἐντός μας ἀπενεργοποιημένη παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί θά μᾶς κάνει χωρητικούς τῆς ἐνεργοῦ παρουσίας Του. Θά μᾶς παρηγορήσει, ὡς Παράκλητος, παρέχοντάς μας τόν πολυβιταμινοῦχο «καρπό» τῆς ἐνεργοῦ πλέον παρουσίας Του, δηλαδή τήν «ἀγάπη, τήν χαρά, τήν εἰρήνη…», πού θά βιώνεται ἐντός μας «ἐν πάσῃ αἰσθήσει». Αὐτή ἡ γεύση ἀποτελεῖ καί τό ἀδιάψευστο κριτήριο γιά τήν γνησιότητα τῆς μετανοίας μας. Ἀντίθετα, ἄν δέν διαπιστώνονται βιωματικῶς τά παραπάνω ἐντός μας, σημαίνει ὅτι ἡ ἁμαρτία καί κυρίως ἡ αἰτία της -δηλαδή ἡ κακή ἐπιθυμία τῆς προαιρέσεώς μας- παραμένει ἀγαπητικῶς καί ἐνηδόνως ἐντός μας, ἀμετανόητη καί ἀνεξομολόγητη.

Ἄς ἠχήσουν ἀνησυχητικῶς στά αὐτιά μας τά λόγια τοῦ Θεοῦ, ἀπό τό στόμα τοῦ Προφήτη καί Βασιλιᾶ Δαϋίδ: «Ὁ Θεός ἐκ τοῦ οὐρανοῦ διέκυψεν ἐπί τούς υἱούς τῶν ἀνθρώπων τοῦ ἰδεῖν εἰ ἔστι συνιών ἤ ἐκζητῶν τόν Θεόν. Πάντες ἐξέκλιναν, ἅμα ἠχρειώθησαν, οὐκ ἔστι ποιῶν ἀγαθόν, οὐκ ἔστιν ἕως ἑνός» (Ψαλμ. 52, 3-4).

Κλείνουμε, τέλος, ρεαλιστικῶς αἰσιόδοξα, ἐνθυμούμενοι τήν σωτηρία τῆς Νινευΐ, μετά τήν ὁλοπρόθυμη ἀνταπόκριση ὅλων τῶν κατοίκων της (ἀπό τόν Βασιλέα καί τούς μεγιστάνες μέχρι καί τά ζῶα) στό κήρυγμα μετανοίας τοῦ Προφήτη Ἰωνᾶ. Ὅπως χαρακτηριστικά σημειώνεται: «Καὶ εἶδεν ὁ Θεὸς τὰ ἔργα αὐτῶν, ὅτι ἀπέστρεψαν ἀπὸ τῶν ὁδῶν αὐτῶν τῶν πονηρῶν, καὶ μετενόησεν (!) ὁ Θεὸς ἐπὶ τῇ κακίᾳ, ᾗ ἐλάλησε τοῦ ποιῆσαι αὐτοῖς, καὶ οὐκ ἐποίησε» (Ἰωνᾶ, 3,10).

Ὁ δέ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, θαυμάζοντας τήν μετάνοια τῶν Νινευϊτῶν, ἀναφωνεῖ: «Ἴδωμεν τόν Θεόν διά φιλανθρωπίαν ψευδόμενον... Μετενόησαν Νινευΐται καί μετενόησεν ὁ Θεός. Ἔσχισεν ἡ μετάνοια τῆς ἀπωλείας τό πρόσταγμα... Ὤ πάντα δυναμένης μετανοίας! Ἐπί γῆς τελεῖται καί τά ἐν οὐρανοῖς ἀναστρέφει» (PG 64, 424-433 καί ΕΠΕ 8Α, 510-520).

Τσελεγγίδης_Μετάνοια by EpomeniToisAgPatrasi on Scribd

Συγχώρεσέ μας Κύριε…(Για 10 τουλάχιστον λόγους)

ΣΥΓΧΩΡΕΣΕ ΜΑΣ ΚΥΡΙΕ 

1.Γιατί ἐνῶ εἴμαστε Κύριε, μία χώρα σκανδαλωδῶς εὐνοημένη στήν διάρκεια τῆς Ἱστορίας, ἀπό Ἐσένα, τήν Παναγία Μητέρα Σου καί ὅλους τούς Ἁγίους μας καί εἶναι ἀμέτρητες οἱ στιγμές στήν Ἐθνική καί προσωπική μας ἱστορία, πού μᾶς πῆρες στήν ἀγκαλιά Σου καί μᾶς ἔσωσες, ἐμεῖς μέ ἕνα Tweet(!) τοῦ πρωθυπουργοῦ μας, Σοῦ δηλώσαμε ἐπίσημα ὅτι δέν Σέ χρειαζόμαστε πλέον ! 

2.Γιατί αὐτήν τήν ὥρα πού κυριαρχεῖ ὁ φόβος τοῦ θανάτου, τά super market, τά Pet shops! καί οἱ τράπεζες, (οἱ ναοί τοῦ χρήματος) μᾶς εἶναι ἀπαραίτητα γιά νά λειτουργοῦν, (κι ἄς κινδυνεύουμε νά κολλήσουμε καί ἐκεῖ), ἀλλά ΟΧΙ οἱ ναοί σου Χριστέ μας! 

3.Γιατί τά delivery τοῦ φαγητοῦ μᾶς εἶναι ἀναγκαῖα, ἀλλά ΟΧΙ οἱ «delivery» (ἱερεῖς) τοῦ δικοῦ Σου Σώματος και Αἴματος, Χριστέ μας ! 

4.Γιατί ΕΜΕΙΣ οἱ πιστοί Σου, οἱ βαπτισμένοι καί μυρωμένοι ντρεπόμαστε καί φοβόμαστε νά πιάσουμε τό μάκτρο τοῦ Ἁγίου Ποτηρίου, νά φιλήσουμε τίς Ἱερές Εἰκόνες καί νά πάρουμε τήν εὐχή τῶν ἱερέων μας. Φοβόμαστε μάλιστα (ὤ τῆς βλασφημίας! ) νά πλησιάσουμε καί στό Ποτήριο τῆς Ζωῆς! Βάζουμε ὅμως δεξιό λογισμό Χριστέ μας καί ἰσχυριζόμαστε ὅτι τό κάνουμε ἀπό ἀγάπη γιά νά προστατέψουμε τούς ἀδελφούς μας. Στό super market ἐξακολουθοῦμε ὅμως νά πηγαίνουμε Χριστέ μας καί ἄς κινδυνεύουμε καί ἐκεῖ! Μή μᾶς παρεξηγεῖς Χριστέ μας, πού ἐκεῖ ἡ ἀγάπη μας ἀτονεῖ λίγο! 

5. Συγχώρεσέ μας Κύριε γιατί ἀντί νά γίνουν οἱ ναοί τῶν πολιούχων μας, τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, τοῦ Ἁγίου Διονυσίου, τοῦ Ἁγίου Ἀχιλλίου, τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέα κ.α., καθημερινά φυλάκια τελέσεως τῆς Θείας Λειτουργίας, γιά νά μεσιτεύσουμε γιά τούς ἀσθενεῖς καί τούς ἤρωες ἰατρούς καί νοσηλευτές, ΕΜΕΙΣ τήν ἀπαγορεύουμε ἀκόμη καί στά μοναστήρια! Γιά νά εἴμαστε «προστατευμένοι» Χριστέ μου, ἀπό σένα, γιατί τελικά φαίνεται ὅτι εἶσαι λίγο «Κίνδυνος» καί ὄχι Πηγή τῆς Ζωῆς ὅπως μᾶς ἔλεγες! 

6. Συγχώρεσέ μας Κύριε γιατί ΟΥΤΕ μέ 5 ἄτομα μέσα στόν ἱερό Ναό, δέν θέλουμε νά τελέσουμε τήν Θεία Λατρεία Σου,( ἐνῶ ὅλοι μας ἀνεχόμαστε 30 ἄτομα σέ ἕνα super market)! 

7. Συγχώρα μας Κύριε, γιατί στήν Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα μας, ἐργοδότες ἀπειλοῦν ἐργαζομένους μέ ἀπόλυση, νέα παιδιά ἀπειλοῦν τούς ἠλικιωμένους γονεῖς μέ ἀπομόνωση καί σύζυγοι ἀπειλοῦν τίς συζύγους τους μέ διώξιμο ἀπό τό σπίτι, ὡς ἐπικίνδυνους, ἐπειδή θέλουν νά ἐκκλησιάζονται καί νά κοινωνοῦν τοῦ Ἁγίου Σώματος καί Αἵματός Σου! 

8. Συγχώρεσέ μας Κύριε γιατί θά καθόμαστε μέ τίς πιτζάμες μας στό σπίτι καί θά βλέπουμε live(ζωντανά) ἀπό τηλεοράσεως τήν Προσκύνηση τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σου Σταυροῦ ἀλλά καί τόν Εὐαγγελισμό τῆς Ὑπεραγίας μας Θεοτόκου, πού ἐπειδή εἴμαστε καί πιστός λαός, τόν συνδέσαμε μέ τήν Ἐθνική μας Ἐπανάσταση τοῦ 1821. Μπορεῖ μάλιστα, ὅπως μᾶς λένε οἱ ἀρμόδιοι, νά δοῦμε live καί τά Ἅγια Πάθη ἀλλά καί τήν Ἀνάστασή Σου! Συγχώρα μας Κύριε, ἀλλά τοῦ χρόνου στά 200 χρόνια ἀπό τό 1821, πού ἔγινε πρῶτα γιά τοῦ Χριστοῦ τήν Πίστη τήν Ἁγία, ἐμεῖς θά Σέ τιμήσουμε διπλά καί τρίδιπλα! Ἄς φύγει ὅμως αὐτό τό κακό πρῶτα Χριστέ μας! Τώρα δυσκολευόμαστε! 

9. Συγχώρεσέ μας Κύριε, γιατί ὅλοι μας ἀπό τούς ποιμένες μας μέχρι τόν τελευταῖο πιστό (μέ ἐλάχιστες ἐξαιρέσεις) ἀκόμη καί τώρα δέν μιλᾶμε γιά τό πρῶτο πρᾶγμα πού θα ἔπρεπε ὡς Χριστιανοί νά διαλαλήσουμε. Τήν ἀνάγκη γιά ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ἀλλά καί ΕΘΝΙΚΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑ καί ἀλλαγή πορείας ἀπό τίς δεκάδες ἀντικείμενες στό Νόμο τοῦ Θεοῦ πράξεις καί ἀποφάσεις μας, πού ἀποδεδειγμένα κατά τούς Ἁγίους Πατέρες, ἀπομακρύνουν τήν χάρη καί τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Συγχώρεσέ μας πού ΝΤΡΕΠΟΜΑΣΤΕ νά μιλήσουμε στήν τεχνοκρατική κοινωνία μας, γιά τό ἔσχατο καί πλέον ἀποτελεσματικό ὄπλο πού εἴχαν οἱ πρόγονοί μας σέ τέτοιες περιπτώσεις, τίς ΛΙΤΑΝΕΙΕΣ τῶν θαυματουργῶν λειψάνων τῶν Ἁγίων Σου, Κύριε! Τίς θυμόμαστε βεβαίως καί τίς τιμᾶμε ποῦ καί ποῦ, ἀλλά ΔΕΝ τίς πιστεύουμε Κύριε! 

10. Συγχώρεσέ μας Κύριε τελικά, γιατί ὡς Χριστιανοί Βαπτισμένοι και Μυρωμένοι, θά ἔπρεπε νά εἴμαστε πιό συμφιλιωμένοι μέ τήν ἰδέα τοῦ θανάτου, ἄν ἐπιτρέψεις Ἐσύ νά ἔλθει, καθώς Ἐσύ Εἶσαι ὁ Νικητής τοῦ θανάτου, ὁ ἕνας και μοναδικός Ζωοδότης! Συγχώρεσέ μας Κύριε ὅμως, γιατί αὐτή εἶναι μία εἰδική περίπτωση, πού ἡ Ἐκκλησία πού Ἐσύ ὁ Ἴδιος ἲδρυσες μέ τό Αἴμα Σου, πρέπει νά κάνει λίγο στήν ἄκρη! Τά Ἱερά Σου Μυστήρια, δέν μᾶς εἶναι τόσο ἀπαραίτητα τώρα Χριστέ μου! Μήν μᾶς παρεξηγεῖς Κύριε, ἀργότερα, βεβαίως καί θά σέ λατρέψουμε, πιό τιμητικά, μέ ὡραίους πανηγυρικούς καί μέ μεγάλες λαμπάδες καί θά ξανακοινωνήσουμε βεβαίως, Σοῦ τό ὑποσχόμαστε… ἀλλά ὄχι τώρα Χριστέ μας… ! 

Συγχώρεσέ μας Κύριε…! 

Μία ὁμάδα ὁλιγόπιστων Χριστιανῶν 

Μόνο γιά τήν ἀντιγραφή, Φ.Κεμεντζετζίδης

“Η Πνευματική αντιμετώπιση της πανδημίας του Κορωνοϊού”

Δέν σταματοῦν οἱ Ἀκολουθίες στήν Ἱ. Μ. ΛΕΜΕΣΟΥ

Μητροπολίτης Λεμεσοῦ κ.κ. Ἀθανάσιος

Σέ ὁμιλία του στόν Β΄ κατανυκτικό ἑσπερινό τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς στίς 15-3-2020, ὁ Πανιερώτατος Μητροπολίτης Λεμεσοῦ κ.κ. Ἀθανάσιος, μίλησε γιά τήν πνευματική ἀντιμετώπιση τῆς πανδημίας τοῦ κορωνοϊοῦ. Τόνισε τήν ἀνάγκη γιά προσευχή καί μετάνοια καί ἔθεσε τό ἐπίκαιρο φλέγον θέμα στήν ὀρθόδοξη ἁγιοπνευματική βάση του.

Ἀκολουθεῖ ἀπομαγνητοφωνημένη ἡ ὁμιλία του:

Όπως θα έχετε πληροφορηθεί, λόγω των εκτάκτων μέτρων ανθρωπίνης προστασίας τα οποία εξήγγειλε η Πολιτεία, και η Εκκλησία μας μη θέλοντας να φανεί ανυπάκουη στις εντολές αυτές ανέστειλε τις κατηχητικές ομιλίες και τις άλλες συνάξεις τις οποίες είχε προγραμματίσει κάθε ενορία και η Μητρόπολίς μας.

...Βεβαίως ό,τι είναι δυνατόν ανθρωπίνως να πράξουμε, πρέπει να το κάνουμε και ευχαριστούμε τους υπευθύνους και επιστήμονας και πολιτικούς και κυβερνώντες, οι οποίοι μας διδάσκουν και μας δείχνουν πώς πρέπει να αντιμετωπίσουμε την δυσκολία αυτή στην οποία βρισκόμαστε. Δεν παραγνωρίζουμε την πραγματικότητα της δυσκολίας. Αλλά σίγουρα ως άνθρωποι της Εκκλησίας έχουμε κι έναν δικό μας τρόπο με τον οποίο κρίνουμε και αξιολογούμε και αξιοποιούμε τις περιστάσεις οι οποίες συναντούν κάθε φορά την ζωή μας.

Έτσι, λοιπόν, κι αυτήν την περίσταση κι αυτήν την δυσκολία θα την αντιμετωπίσουμε με όλα τα προβλεπόμενα ανθρώπινα μέσα, επιστημονικά και άλλα, αλλά σίγουρα πάνω απ’ όλα με την πίστη μας στον Χριστό, στην Παναγία μας, στούς αγίους της Εκκλησίας μας. Και η Εκκλησία πάντοτε στις δύσκολες ώρες μας διδάσκει και μας προτρέπει να προσευχόμαστε. Αυτή η κρίσις θα αντιμετωπιστεί και μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με προσευχή. Χρειαζόμαστε προσευχή, πάρα πολλή προσευχή. Χρειαζόμαστε ανθρώπους οι οποίοι να έχουν δύναμη προσευχής τέτοια που να μπορεί να ανατρέψει τα δεδομένα του κόσμου όλου. Γιατί τελικά μόνο η προσευχή μπορεί να ανατρέψει την πορεία των γεγονότων. Τα υπόλοιπα είναι ανθρώπινα. Καλά είναι και αυτά και ωφέλιμα, αλλά η προσευχή μπορεί πραγματικά σε στιγμή χρόνου να τα ανατρέψει όλα και να εξαφανίσει όλην αυτήν την δυσκολία, η οποία όμως έχει και την καλή της πλευρά, γιατί μας διδάσκει πολλά πράγματα. Μας διδάσκει την αδυναμία μας, μας διδάσκει την ματαιότητα των ανθρωπίνων πραγμάτων. Μας διδάσκει ότι όλα αυτά που ζούμε γύρω μας είναι παρερχόμενα. Και πρέπει να καταλάβουμε ότι το πρώτο ζήτημα και το πρώτο αίτημα που πρέπει να έχουμε είναι η Βασιλεία του Θεού. Όπως ο Κύριος μάς λέγει στο άγιο Ευαγγέλιο: «Ζητεῖτε πρῶτον τήν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ» και όλα τα υπόλοιπα θα σας τα δώσει ο Χριστός, ο Κύριος της Δόξης. Πρέπει να ζητούμε την Βασιλεία του Θεού. Αυτό είναι η πραγματική μας ανάγκη. Αυτό είναι που χρειαζόμαστε όλοι. Τα υπόλοιπα, και αυτά χρειάζονται, αλλά ο Θεός ξέρει τις ανάγκες μας.

Έτσι, λοιπόν, μας καλεί η Εκκλησία σε αγώνα προσευχής. Προσευχή, η οποία να βγαίνει μέσα από μετάνοια και από ταπείνωση. Να μετανοήσουμε εμείς. Για τις δικές μας προσωπικές αμαρτίες. Για τις αμαρτίες των αδελφών μας. Για την αμαρτία του κόσμου όλου. Και να προσφέρουμε στον Θεό δύναμη προσευχής βγαλμένη μέσα από ταπεινή και μετανοούσα καρδία. Για να γίνει ίλεως ο Θεός και να ανατρέψει τον ρουν των γεγονότων. Εάν προσευχόμαστε, τότε όλα θα ανατραπούν. Εάν δεν προσευχόμαστε, τότε θα ακολουθήσουν τήν ανθρώπινη πορεία, που δεν ξέρουμε ποια θα είναι και πως θα εξελιχθεί.

Οι Εκκλησίες πάντως θα παραμείνουν ανοιχτές. Η λατρεία του Θεού δεν θα σταματήσει ουδέποτε. Οι ιερείς μας και όλοι μας θα είμαστε στην θέση αυτή, στην οποία μας έταξε ο Θεός, ως ποιμένες της Εκκλησίας. Και θα προσφέρουμε τις προσευχές μας και τις ακολουθίες μας καί την λατρεία του Θεού και την Θεία Ευχαριστία υπέρ ολου του κόσμου, υπέρ ολου του Αδάμ. Όποιος θέλει μπορεί να έρχεται. Όποιος αισθάνεται δυσκολία ή αδυναμία ή ο,τιδήποτε άλλο, μπορεί να πράξει κατά την συνείδησή του. Εμείς δεν μπορούμε να κρίνουμε κανέναν άνθρωπο. Προσευχόμαστε υπέρ όλου του κόσμου, υπέρ όλου του Αδάμ, υπέρ όλου του ανθρωπίνου γένους.

Θα διερωτηθεί κάποιος : «Εμείς που ερχόμαστε στην Εκκλησία δεν θα αρρωστήσουμε;»

«Θα αρρωστήσω και θα πεθάνω». Ποιος είπε ότι θα μείνει αθάνατος σ’ αυτόν τον κόσμο;

Φέραμε τον κορωνοϊό να μας πει ότι μια μέρα θα πεθάνουμε; Φέραμε τον κορωνοϊό να μας πει ότι μια μέρα θα αρρωστήσουμε;

Οι άγιοι 40 μάρτυρες τι είπαν; «Ποιήσωμεν τήν ανάγκην φιλοτιμίαν». Αφού μια μέρα θα πεθάνουμε που θα πεθάνουμε, ας πεθάνουμε τουλάχιστον τίμιοι με τον εαυτό μας και ενώπιον του Θεού ευάρεστοι. Και ας έχουμε μνήμη θανάτου.

Ο άγιος Νεόφυτος ο συμπατριώτης μας έλεγε ότι «ἀγαθόν ὑπέρτερον παντός ἀγαθοῦ, Θεοῦ φόβος καί μνήμη θανάτου». Να μας ενθυμίζει την έξοδό μας από αυτόν τον μάταιο κόσμο και την παράστασή μας ενώπιον του Θεού.

Τι μας προσφέρει η Εκκλησία; Την αφοβία. Τη νίκη κατά του φόβου του θανάτου. Τον βιολογικό θάνατο θα τον περάσουμε όλοι ανεξαιρέτως. Τον πνευματικό θάνατο όμως δεν θα τον περάσει ο άνθρωπος που πιστεύει στον Θεό. « Ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ θάνατον οὐ μή θεωρήσει εἰς τόν αἰῶνα», λέει ο Κύριος. Αυτός που πιστεύει σε Μένα δεν θα δει θάνατο ποτέ. Βιολογικό σίγουρα, αλλά πνευματικό όχι. Και αυτός ο θάνατος μάς φοβίζει. Ο πνευματικός θάνατος, ο αιώνιος χωρισμός μας από τον Δε-σπότη Χριστό. Αυτό μας τρομάζει, δεν το θέλουμε, δεν το επιδιώκουμε. Το απευχώμεθα , γιατί είναι αιώνιος χωρισμός, αιώνιος θάνατος. Ο βιολογικός είναι άχρι καιρού, είτε είμαστε άγιοι είτε είμαστε αμαρτωλοί θα διέλθουμε την πύλη του βιολογικού θανάτου.

Αλλά πορευόμαστε προς το Πάσχα, στην Ανάσταση του Χριστού που επάτησε το θάνατο, που κατήργησε το φόβο του θανάτου, που θα ακούσουμε τη νύχτα της Αναστάσεως «Μηδείς φοβείσθω θάνατον, ἠλευθέρωσεν γάρ ἡμᾶς ὁ τοῦ Σωτῆρος θάνατος». Κανένας να μην φοβάται τον θά-νατο, γιατί μας ελευθέρωσε από το φόβο του βιολογικού θανάτου ο θάνατος του Σωτηρος. Ο θάνατος απέθανε. Δεν υπάρχει θάνατος, υπάρχει ζωή αιώνιος, υπάρχει Χριστός που είναι η Βασιλεία του Θεού στους αιώνες των αιώνων.

Με αυτή την πίστη θα πορευθούμε μέσα σ’ αυτή την δυσκολία που έ-χουμε μπροστά μας. Χωρίς πανικούς, χωρίς φοβίες, χωρίς ανθρώπινους λογισμούς, θα βαδίσουμε επικαλούμενοι την αγάπη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.

Ξέρουμε ότι η ζωή μας σ’ αυτόν τον κόσμο έχει ημερομηνία λήξεως, αλλά ξέρουμε ότι είναι και ένα πέρασμα από τα μάταια πράγματα στα αιώνια, στην αιώνια Βασιλεία του Θεού. Εξάλλου αυτές οι κρίσεις, κρίνουν την πίστη μας, κρίνουν τη ζωή μας, κρίνουν τους λογισμούς μας, κρίνουν την ποιότητα σχέσης μας με τον Θεό Πατέρα μας. Κρίνουν τη ζωή μας και τη δύναμή μας και τον χρόνο μας σε έργα μετανοίας, σε έργα προσευχής και λατρείας του Θεού.

Η εκκλησία θα παραμείνει προσευχομένη και λατρεύουσα τον ζώντα Θεό, χωρίς να υπολογίσει οποιαδήποτε ανθρώπινη παρόρμιση ή ανθρώπινη ιδιοτέλεια.

Με αυτόν τον λόγο θα μας δώσει την ελπίδα ότι ο Θεός είναι πάνω απ’ όλα. Όχι για να περιφρονήσουμε τα ανθρώπινα δεδομένα, αλλά για να νικήσουμε τον φόβο, τον φόβο του θανάτου, που έξω βάλλει την αγάπη και η τελεία αγάπη έξω βάλλει τον φόβο. Ο αγαπών τον Θεό δεν φο-βάται τίποτε. Δεν τον σκιάζει καμιά δυσκολία του κόσμου τούτου, γιατί η αγάπη του Θεού νικά τον φόβο και μας δίνει την αίσθηση της αιώνιας ζωής.

Στην Ιερά Μητρόπολή μας, στον μητροπολιτικό Ναό και σε άλλους Ιερούς Ναούς που θα διευθετήσει η Ιερά Μητρόπολις, κάθε Πέμπτη από-γευμα πριν ή μετά το Μεγάλο Απόδειπνο, ανάλογα με το πρόγραμμα, θα τελείται το μυστήριο του Ιερού Ευχελαίου «εἰς ἴασιν ψυχῆς καί σώματος». Θα μας προσφέρει η Εκκλησία φάρμακο ζωής αιωνίου που θα θεραπεύει και την ψυχή μας και το σώμα μας. Μαζί με τα βιολογικά και χημικά και ανθρώπινα φάρμακα, η Εκκλησία θα μας προσφέρει το αγιώτατο μυστήριο του ευχελαίου για να μας δώσει δύναμη ψυχής και σώματος να διέλθουμε εν ειρήνη Θεού ο,τιδήποτε έρθει μπροστά μας και η ζωή και ο θά-νατος. Και τα δύο είναι ενώπιόν μας και εμείς με την πίστη του Θεού και με την παρουσία του Χριστού στην καρδιά μας θα αξιοποιήσουμε την πα-ρούσα ζωή εις κέρδος και ωφέλεια ψυχική, αλλά και τον θάνατο εις ζωήν αιώνιον. «Τεθανάτωται ὁ θάνατος θανάτῳ τοῦ Χριστοῦ», όπως λένε οι άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας.

Ας έχουμε ελπίδα στον Χριστό, ας επικαλούμαστε την Υπεραγία Θεοτόκο τη Μητέρα μας, τους αγίους πατέρες μας και να βαδίσουμε τον δρό-μο μας με πίστη και ειρήνη και να δώσουμε και παρηγοριά στους αδερφούς μας. Σκεφτείτε πόση απελπισία, πόση φοβία, πόση ανασφάλεια, πόση δειλία υπάρχει στις καρδιές των ανθρώπων που δεν έχουν φως Θεού στη ζωή τους. Είναι πραγματικά τραγωδία η ζωή μας χωρίς τον Θεό. Είναι τραγωδία η ζωή μας χωρίς την αγία μας Εκκλησία. Χωρίς Χριστό δεν μπορεί να ζήσει ο άνθρωπος. Χωρίς το φως του Θεού το σκότος είναι αβάστακτο.

Γι΄αυτό καλούμαστε όλοι εμείς που πιστεύουμε στον Χριστό και επικαλούμαστε το Πανάγιο Όνομά Του να γίνουμε φορείς ελπίδος, χαράς, ειρήνης, ηρεμίας, ησυχίας, γενναιότητος στις καρδιές των αδελφών μας επικαλούμενοι εις πάντας την παρουσία και την αγάπη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Αμήν.

Ἀνακοινωθέν Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πειραιῶς

Γιά ψευδῆ καταμήνυση ἐνάγεται τό παρατηρητήριο τοῦ Ἐλσίνκι καί ὁ κ. Παναγιώτης Δημαρᾶς ἀπό τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πειραιῶς κ.κ. Σεραφείμ.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ Ι. Μ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ by EpomeniToisAgPatrasi on Scribd

Προσευχή για την πατρίδα μας

Στὶς δύσκολες ὥρες ποὺ βιώνει ἡ πατρίδα μας, στρέφουμε τὸ βλέμμα στὸν ούρανὸ!

Τώρα ποὺ οἱ ἐχθροὶ μᾶς έπιβουλεύονται, ποὺ προσπαθοῦν ἀδίκως, μὲ κάθε μέσο, μὲ κάθε τρόπο νὰ μᾶς ταπεινώσουν, κλίνουμε τὰ γόνατα καὶ έπικαλούμαστε τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ τῆς δικαιοσύνης. 

Προστρέχουμε στοὺς ἁγίους μας καὶ στὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο. 

Προσευχόμαστε μὲ πόνο, μετάνοια  καὶ θέρμη ἀλλὰ καὶ τὴν βεβαιότητα: Εἰ ὁ Θεὸς μεθ' ἡμῶν, οὐδεὶς καθ' ἡμῶν

Προσευχή Για Την Πατρίδα by EpomeniToisAgPatrasi on Scribd

Ορθόδοξα Χριστιανικά Σωματεία Αθηνών: Δελτίο Τύπου για την αναβολή της προγραμματιζόμενης διαμαρτυρίας της 9 Μαρτίου 2020

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 

Αναβολή της προγραμματιζόμενης διαμαρτυρίας 

της 9 Μαρτίου 2020 

Αθήνα, 3 Μαρτίου 2020 

  Τα Ορθόδοξα Χριστιανικά Σωματεία των Αθηνών, διαπιστώνοντας την απροθυμία του Υπουργείου Παιδείας να συμμορφωθεί άμεσα προς τις δικαστικές αποφάσεις που αφορούν στο μάθημα των Θρησκευτικών, προγραμμάτισαν συγκέντρωση διαμαρτυρίας, τη Δευτέρα 9 Μαρτίου και ώρα 3.00 μ.μ., μπροστά στο Υπουργείο Παιδείας, με αίτημα την άμεση εφαρμογή των συνταγματικών διατάξεων και την τήρηση της νομιμότητας εκ μέρους της Πολιτείας σχετικά με το μάθημα των Θρησκευτικών. 

  Ωστόσο, μετά την ανακοίνωση της προγραμματιζόμενης διαμαρτυρίας, δημοσιεύθηκαν από το ΙΕΠ στις 29/2/2020, τα αναθεωρημένα Προγράμματα Σπουδών, που εκπονήθηκαν από διορισμένη επταμελή επιτροπή για τη διαμόρφωση των Προγραμμάτων Σπουδών, μετά την πολλαπλή ακύρωση των αντισυνταγματικών Προγραμμάτων Φίλη-Γαβρόγλου. 

  Με αυτό το νέο δεδομένο τα Ορθόδοξα Χριστιανικά Σωματεία των Αθηνών εκτιμώντας τις θετικές πρωτοβουλίες του Υπουργείου, έκριναν ότι η προγραμματισμένη συγκέντρωση διαμαρτυρίας είναι ανάγκη να αναβληθεί προσωρινά, προκειμένου: 

 α) Να μελετηθεί προσεκτικά και σε βάθος, κατά πόσον η αναθεώρηση των Προγραμμάτων συμμορφώνεται πλήρως προς τις αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας. 

  β) Να προταθεί στην αξιότιμη κ. Υπουργό Παιδείας να μην προχωρήσει άμεσα σε απόφαση (ΦΕΚ), αλλά να λάβει χώρα ένας εποικοδομητικός διάλογος, με τα Σωματεία μας και κυρίως με την ΠΕΘ, προκειμένου να δοθεί η ευκαιρία να παρουσιαστούν οι όποιες βελτιωτικές προτάσεις, ώστε να δοθεί, επιτέλους, με κοινή αποδοχή «η βέλτιστη δυνατή μεταβατική λύση του ζητήματος», για μια πλήρη συμμόρφωση των Προγραμμάτων του μαθήματος των Θρησκευτικών με τις αποφάσεις του ΣτΕ. 

 Τα χριστιανικά σωματεία, οι γονείς, οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί δηλώνουμε προς πάσα κατεύθυνση ότι παρακολουθούμε, με ανύστακτο ενδιαφέρον την πορεία του μαθήματος και δεν θα υποχωρήσουμε από τα δίκαια αιτήματά μας, μέχρι την πλήρη τήρηση της νομιμότητας από το Υπουργείο Παιδείας. 

  Στο πλαίσιο αυτό, τονίζεται το γεγονός ότι η διαμαρτυρία δεν ματαιώνεται, αλλά αναβάλλεται για να αξιολογηθούν τα νέα δεδομένα. 

Τα Ορθόδοξα Χριστιανικά Σωματεία Αθηνών 

tideon.org