Παρακώλυση του Θεολογικού Διαλόγου με τους Ορθοδόξους η απόφαση των Αγγλικανών...

 Σύμφωνα με πρόσφατη δήλωση του τμήματος Εξωτερικών και Εκκλησιαστικών υποθέσεων του Πατριαρχείου της Μόσχας, η απόφαση της Γενικής Συνόδου της Εκκλησίας της Αγγλίας για την χειροτονία των γυναικών ως Επισκόπων, έχει προκαλέσει μεγάλη απογοήτευση στη Ρωσική Εκκλησία.




Στην εν λόγω δήλωση επισημαίνεται ότι οι σχέσεις των δυο Εκκλησιών από τον 19ο αιώνα μέχρι σήμερα ήταν σε πολύ καλό επίπεδο.

Η απόφαση όμως να χειροτονούν γυναίκες στην Εκκλησία της Αγγλίας ήδη από το 1992, έχει παγώσει τις σχέσεις μεταξύ των δύο Εκκλησιών και η αποδοχή της ψηφοφορίας για χειροτονία των γυναικών ως Επισκόπους «εξαλείφει μια ακόμη θεωρητική δυνατότητα από πλευράς των Ορθοδόξων για να αναγνωρίσει την ύπαρξη της αποστολικής διαδοχής στην Αγγλικανική Ιεραρχία. 

Η απόφαση αυτή επίσης, αναφέρει η Δήλωση:
1. Έρχεται σε αντίθεση με την μακραίωνη εκκλησιαστική παράδοση, όπου οι επίσκοποι ήταν από ανέκαθεν άμεσοι πνευματικοί διάδοχοι των αποστόλων, από τους οποίους έλαβαν και την ειδική χάρη,
2. Έρχεται σε αντίθεση με τον τρόπο ζωής του Χριστού και των Αποστόλων και της πράξεως της πρώτης Εκκλησίας.

Επιπλέον υπογραμμίζεται ότι η απόφαση δεν αποτελεί μια θεολογική αναγκαιότητα ή ζητημάτων της λειτουργικής πράξεως της Εκκλησίας για να αποφασίσει η Γενική Σύνοδος, αλλά μια προσπάθεια συμμόρφωσης στα κοσμικά δεδομένα περί της ισότητας των δυο φύλων, σε όλους τους τομείς της ζωής και ενός αυξανόμενου ενεργού ρόλου που έχουν πλέον οι γυναίκες στην βρετανική κοινωνία.

Τέλος, εκφράζεται η βαθύτατη λύπη της Ρωσικής Εκκλησίας που παρακωλύει τον θεολογικό διάλογο μεταξύ Ορθοδόξων και Αγγλικανών σε σημαντικό βαθμό, που συμβάλλει ταυτόχρονα στην περαιτέρω εμβάθυνση των διαιρέσεων του Χριστιανικού κόσμου εν συνόλω.

Πηγή: Δόγμα 

Η Αγγλικανική Εκκλησία ενέκρινε τη χειροτονία γυναικών επισκόπων (!)

Η Γενική Σύνοδος που συγκλήθηκε στο Γιορκ, στη βόρεια Αγγλία, τάχθηκε υπέρ μιας μεταρρύθμισης που δίχαζε εδώ και δεκαετίες την Αγγλικανική Εκκλησία. Την πρόταση αυτή προωθούσε ο αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρι Τζάστιν Ουέλμπι, ο πνευματικός ηγέτης των 80 εκατομμυρίων Αγγλικανών σε όλο τον κόσμο.

Η Αγγλικανική Εκκλησία ενέκρινε την πρόταση με βάση την οποία θα επιτρέπεται στο εξής να χειροτονούνται και γυναίκες επίσκοποι, μια μεταρρύθμιση που θεωρείται ιστορικής σημασίας.

Η Γενική Σύνοδος που συγκλήθηκε στο Γιορκ, στη βόρεια Αγγλία, τάχθηκε υπέρ μιας μεταρρύθμισης που δίχαζε εδώ και δεκαετίες την Αγγλικανική Εκκλησία. Την πρόταση αυτή προωθούσε ο αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρι Τζάστιν Ουέλμπι, ο πνευματικός ηγέτης των 80 εκατομμυρίων Αγγλικανών σε όλο τον κόσμο.

Για την έγκριση της πρότασης απαιτείτο πλειοψηφία των δύο τρίτων και στα τρία σώματα —Επισκόπους, Κληρικούς και Λαϊκούς— της Γενικής Συνόδου που αριθμεί συνολικά 467 μέλη. Τον Νοέμβριο του 2012 η ίδια πρόταση είχε απορριφθεί μόλις για 6 ψήφους από το σώμα των Λαϊκών. Σήμερα όμως 152 μέλη του σώματος αυτού ψήφισαν υπέρ, 45 την καταψήφισαν και 5 απείχαν, γεγονός που σημαίνει ότι οι πρώτες γυναίκες επίσκοποι μπορεί να χειροτονηθούν εντός του 2015.

Η ανακοίνωση του αποτελέσματος της ψηφοφορίας έγινε δεκτή με επιφωνήματα επιδοκιμασίας.

Η Αγγλικανική Εκκλησία επέτρεπε τη χειροτονία γυναικών ιερέων, όχι όμως και επισκόπων, από το 1992.

Η μεταρρύθμιση αυτή θα πρέπει να εγκριθεί επίσης από το βρετανικό κοινοβούλιο ενώ απαιτείται και η συναίνεση της βασίλισσας Ελισάβετ η οποία είναι η επικεφαλής της Αγγλικανικής Εκκλησίας. Κατόπιν η πρόταση θα ξανασυζητηθεί στη Γενική Σύνοδο του Νοεμβρίου για να επικυρωθεί οριστικά.

Στην Ιρλανδία, την Ουαλία και τη Σκωτία επιτρέπεται ήδη να χειροτονούνται γυναίκες επίσκοποι. Μάλιστα πέρσι η Πατ Στόρεϊ έγινε η πρώτη γυναίκα επίσκοπος στη Βρετανία και την Ιρλανδία, όταν η Αγγλικανική Εκκλησία της Ιρλανδίας την διόρισε επίσκοπο του Μιθ και Κιλντέιρ. Η Εκκλησία της Ιρλανδίας περιλαμβάνει τόσο την Ιρλανδία όσο και τη Βόρεια Ιρλανδία, η οποία ανήκει στο Ηνωμένο Βασίλειο. Στην Ουαλία και τη Σκωτία δεν υπάρχουν ακόμη γυναίκες επίσκοποι.

ΑΓΙΑ ΜΕΤΕΩΡΑ: Χώρος της προσωπικής μας συνάντησης με τον Θεό και τον συνάνθρωπο

της Δήμητρας Πάλλα

Εσωτερική άποψη του Καθολικού της Ιεράς Μονής Αγίου Στεφάνου

Πριν από λίγες μέρες διάβασα το εξαιρετικό κείμενο του αγαπητού φίλου και αδελφού Δημήτρη Λάσκου στο οποίο εκθέτει με ενάργεια τους λόγους συμμετοχής του στο νεοσυσταθέντα σύλλογο "Μετεώρων Λιθόπολις", δηλώνοντας "ειλικρινά" και "αβίαστα" τι είναι γι΄ αυτόν τα Μετέωρα κι εκφράζοντας απόλυτα κι όλους εμάς που επίσης μετέχουμε σ΄ αυτόν.

Έτσι, "αβίαστα" κι απλά θα ήθελα κι εγώ να καταθέσω για τα Μετέωρα αυτό που αυθόρμητα ξεπήδησε μέσα μου, ως ένα από τα "τόσα άλλα που δεν επισημαίνονται εδώ".

Τα Μετέωρα λοιπόν πέρα απ' όλα αυτά που έχουν αναφερθεί είναι κι ο χώρος όπου ο καθένας μας βίωσε και βιώνει την προσωπική του συνάντηση με τον Θεό‧ είναι ο χώρος στον οποίο εναποθέτουμε τις χαρές και τις λύπες μας, τα καθημερινά προβλήματα και τις αγωνίες μας, με τη βεβαιότητα ότι οι αποδέκτες όλων αυτών, ψυχές αφιερωμένες ολοκληρωτικά στον Θεό που ξέρουν να συμπάσχουν με τον πάσχοντα και να συγχαίρουν με τον χαίροντα, είναι οι πιο θερμοί ευχέτες στον Θεό.

Τα Μετέωρα είναι ο χώρος απ' όπου αντλούμε τα πρότυπα της θυσιαστικής αγάπης προς το Θεό και τον συνάνθρωπο, της αγωνιστικότητας και της πνευματικής επαγρύπνισης, πρότυπα που τόσο λείπουν στις μέρες μας και είναι πολύτιμος οδηγός στην προσωπική αλλά και εθνική μας πορεία.

Η διαφύλαξη λοιπόν της ιερότητας και της ιδιαίτερης φυσιογνωμίας αυτού του χώρου προβάλει επιτακτική, όχι μόνο γιατί αποτελεί αξία αυτή καθαυτή, αλλά γιατί είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για τη διατήρηση και την απρόσκοπτη λειτουργία και προσφορά της υπάρχουσας μοναστικής πολιτείας καθώς και η εγγύηση για την επαύξηση και συνέχισή της με την προσέλευση νέων ψυχών εραστών της ισάγγελης πολιτείας.

Γιατί ο αγιομετεωρίτικος μοναχισμός ήκμασε, ακμάζει και πρέπει να συνεχίσει να ακμάζει έως της συντελείας για να προσφέρει στις επόμενες γενιές τα απαραίτητα ηθικά και πνευματικά ερείσματα για την διάσωση και διάδοση των ιερών και αξιών του έθνους μας.

ΒΑ­ΣΙ­ΚΕΣ ΑΡΧΕΣ, ΣΚΟΠΟΙ ΚΑΙ ΣΤΟΧΟΙ του Συλλόγου διαφύλαξης και ανάδειξης αγιομετεωρίτικης κληρονομιάς «ΜΕΤΕΩΡΩΝ ΛΙΘΟΠΟΛΙΣ»

ΒΑ­ΣΙ­ΚΕΣ ΑΡΧΕΣ, ΣΚΟΠΟΙ ΚΑΙ ΣΤΟΧΟΙ

του Συλλόγου διαφύλαξης και ανάδειξης αγιομετεωρίτικης κληρονομιάς

«ΜΕΤΕΩΡΩΝ ΛΙΘΟΠΟΛΙΣ»

Τα Ά­για Με­τέ­ω­ρα, ως γνω­στό, εί­ναι έ­να μο­να­δι­κής ο­μορ­φιάς και αρ­μο­νί­ας γε­ω­φυ­σι­κό φαι­νό­με­νο, έ­νας χώ­ρος ζώ­σας προ­σευ­χής και λα­τρεί­ας και ταυ­τό­χρο­να έ­νας ι­στο­ρι­κός, πο­λι­τι­σμι­κός, καλ­λι­τε­χνι­κός, αρ­χι­τε­κτο­νι­κός και πνευ­μα­τι­κός πλού­τος α­νε­κτί­μη­της α­ξί­ας, που συ­νυ­φαί­νει μα­ζί με ό­λα τα άλ­λα, τα μείλια και τα τι­μαλ­φή του Έ­θνους μας.

Η ι­δι­αι­τε­ρό­τη­τα και η μο­να­δι­κό­τη­τα των Α­γί­ων Με­τε­ώ­ρων έγ­κει­ται στην α­πα­ρά­μιλ­λη σύ­ζευ­ξη του μο­να­δι­κού φυ­σι­κού το­πί­ου με την υ­ψη­λή αν­θρώ­πι­νη καλ­λι­τε­χνι­κή αι­σθη­τι­κή και την η­συ­χα­στι­κή πα­ρά­δο­ση του ορ­θό­δο­ξου μο­να­χι­σμού, η ο­ποί­α συν­τε­λεί­ται α­δι­α­λεί­πτως ε­πί αι­ώ­νες στις κορ­φές, στα κοι­λώ­μα­τα και στα α­πό­σκια των βρά­χων. Αυ­τή η άρ­ρη­κτη φυ­σι­κή, καλ­λι­τε­χνι­κή, θρη­σκευ­τι­κή και πο­λι­τι­σμι­κή ε­νό­τη­τα α­πο­τε­λεί το αν­τι­κεί­με­νο του παγ­κό­σμιου εν­δι­α­φέ­ρον­τος και θαυ­μα­σμού.

Ως έ­να μο­να­δι­κό ζων­τα­νό μνη­μεί­ο παγ­κό­σμιας κλη­ρο­νο­μιάς με δι­ε­θνή α­κτι­νο­βο­λί­α και τε­ρά­στια πλα­νη­τι­κή α­να­γνω­ρι­σι­μό­τη­τα τα Ά­για Με­τέ­ω­ρα α­πο­τε­λούν για την πε­ρι­ο­χή της Κα­λαμ­πά­κας, την Ελ­λά­δα και ο­λό­κλη­ρο τον κό­σμο μια υ­περ­πο­λύ­τι­μη πα­ρα­κα­τα­θή­κη, την ο­ποί­α ο­φεί­λου­με να προ­στα­τεύ­σου­με, να με­λε­τή­σου­με και να α­να­δεί­ξου­με.

Και εί­ναι αυ­τή α­κρι­βώς η πα­ρα­κα­τα­θή­κη, που γί­νε­ται αν­τι­κεί­με­νο ε­κτί­μη­σης και σε­βα­σμού α­πό αν­θρώ­πους σε ό­λα τα μή­κη και τα πλά­τη της γης. Για  τού­το και τα Με­τέ­ω­ρα α­πο­τε­λούν έ­να παγ­κό­σμιο πο­λι­τι­στι­κό α­γα­θό, ή­δη α­πό ε­τών α­να­γνω­ρι­σμέ­νο και εγ­γε­γραμ­μέ­νο στον κα­τά­λο­γο της Παγ­κό­σμιας Πο­λι­τι­στι­κής και Φυ­σι­κής Κλη­ρο­νο­μιάς της U­N­E­S­CO.

Στο πρώ­το κρι­τή­ριο έν­τα­ξης των Με­τε­ώ­ρων στον κα­τά­λο­γο της U­N­E­S­CO α­να­φέ­ρε­ται χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά: «“Αι­ω­ρού­με­να στον α­έ­ρα” (ό­πως εί­ναι και η ση­μα­σί­α της λέ­ξης στα Ελ­λη­νι­κά) τα μο­να­στή­ρια των Με­τε­ώ­ρων α­πο­τε­λούν έ­να μο­να­δι­κό αρ­χι­τε­κτο­νι­κό ε­πί­τευγ­μα και έ­να α­πό τα πιο δυ­να­μι­κά πα­ρα­δείγ­μα­τα της αρ­χι­τε­κτο­νι­κής με­τα­τρο­πής του χώ­ρου σε θέ­ση εγ­κα­τά­στα­σης, πε­ρι­συλ­λο­γής και προ­σευ­χής των μο­να­χών. Ει­δι­κά, αν σκε­φτού­με τις δύ­σκο­λες συν­θή­κες κα­τα­σκευ­ής τους, αν­τι­λαμ­βα­νό­μα­στε ό­τι α­ναμ­φι­σβή­τη­τα πρό­κει­ται για έ­να α­ρι­στούρ­γη­μα της αν­θρώ­πι­νης δι­ά­νοι­ας και μια “θε­ϊ­κή κα­τα­σκευ­ή”» (Κρι­τή­ριο i).

Η Ελ­λη­νι­κή Πο­λι­τεί­α α­να­γνω­ρί­ζον­τας τη σπου­δαι­ό­τη­τα των Με­τε­ώ­ρων ως πο­λι­τι­στι­κού μνη­μεί­ου τα α­να­κή­ρυ­ξε αρ­χαι­ο­λο­γι­κό χώ­ρο και προσ­δι­ό­ρι­σε τα ό­ρια των ζω­νών προ­στα­σί­ας του. Ε­πί­σης, α­να­γνω­ρί­ζον­τας τον ι­δι­αί­τε­ρο θρη­σκευ­τι­κό χα­ρα­κτή­ρα τους ως μο­να­στι­κής πο­λι­τεί­ας, α­να­κή­ρυ­ξε την πε­ρι­ο­χή με το ν. 2351/1995 ως Ι­ε­ρό Χώ­ρο, ε­πι­βάλ­λον­τας συγ­χρό­νως πε­ρι­ο­ρι­σμούς εν­τός αυ­τού για την προ­στα­σί­α του θρη­σκευ­τι­κού χα­ρα­κτή­ρα του.

Τις τε­λευ­ταί­ες δε­κα­ε­τί­ες η Μο­να­στι­κή Πο­λι­τεί­α των Α­γί­ων Με­τε­ώ­ρων γνω­ρί­ζει μί­α α­να­δη­μι­ουρ­γί­α σε ό­λα τα ε­πί­πε­δα, τό­σο στην εγ­κα­τα­βί­ω­ση νέ­ων μο­να­χών και στην κοι­νο­βια­κή ζω­ή και ορ­γά­νω­ση των Ι­ε­ρών Μο­νών ό­σο και στην κτι­ρια­κή τους α­να­συγ­κρό­τη­ση.

Η Α­γι­ο­με­τε­ω­ρί­τι­κη Μο­να­στι­κή Κοι­νό­τη­τα και γε­νι­κό­τε­ρα το πε­ρι­ε­χό­με­νο της Α­γι­ο­με­τε­ω­ρίτι­κης κλη­ρο­νο­μιάς γί­νον­ται πρε­σβευ­τές ορ­θο­δο­ξί­ας, ελ­λη­νι­σμού, παι­δεί­ας, ι­δα­νι­κών και πο­λι­τι­σμού σε ό­λο τον κό­σμο. Εί­ναι αυ­τός ο μι­κρό­κο­σμος που ο κά­θε ε­πι­σκέ­πτης θα πά­ρει μα­ζί του σαν μια ζων­τα­νή γεύ­ση και α­νε­ξί­τη­λη εν­θύ­μη­ση α­πό την χώ­ρα μας, αλ­λά πα­ράλ­λη­λα και σαν έ­να νό­η­μα ζω­ής, που ως έ­θνος και ως λα­ός βι­ώ­νου­με και αν­τι­προ­σω­πεύ­ου­με.

Η ση­μαν­τι­κή αυ­τή μαρ­τυ­ρί­α της Μο­να­στι­κής Πο­λι­τεί­ας τι­μά­ται και προ­στα­τεύ­ε­ται και α­πό την U­N­E­S­CO η ο­ποί­α α­να­γνω­ρί­ζει ό­τι «τα Με­τέ­ω­ρα α­πο­τε­λούν ση­μαν­τι­κό πα­ρά­δειγ­μα αν­ταλ­λα­γής αν­θρώ­πι­νων α­ξι­ών, γε­γο­νός το ο­ποί­ο ο­φεί­λε­ται στις χι­λιά­δες των αν­θρώ­πων που ε­πι­σκέ­πτον­ται α­πό ό­λον τον κό­σμο και θαυ­μά­ζουν τη μο­να­δι­κή μο­να­στη­ρια­κή αρ­χι­τε­κτο­νι­κή, ει­κο­νο­γρα­φί­α και κει­μή­λια, αλ­λά και τον α­ξι­ό­λο­γο μνη­μεια­κό χα­ρα­κτή­ρα του αρ­χαι­ο­λο­γι­κού χώ­ρου και του φυ­σι­κού το­πί­ου» (Κρι­τή­ριο ii).

Εί­ναι προ­φα­νές ό­τι τα κυ­ρί­αρ­χα συ­στα­τι­κά του χώ­ρου, η μο­να­χι­κή πα­ρά­δο­ση, ο πο­λι­τι­σμός, η αρ­χι­τε­κτο­νι­κή, η φυ­σι­κή ο­μορ­φιά και πολ­λά άλ­λα α­κό­μη εί­ναι αυ­τά που α­να­βι­βά­ζουν την του­ρι­στι­κή α­ξί­α της πε­ρι­ο­χής και την κα­θι­στούν έ­ναν α­πό τους ση­μαν­τι­κό­τε­ρους προ­ο­ρι­σμούς της πα­τρί­δας μας με τε­ρά­στια συμ­βο­λή στην α­νά­πτυ­ξη του δή­μου μας, του νο­μού μας και ό­λης της χώ­ρας.

Α­πα­ραί­τη­τος ό­ρος για την δι­α­τή­ρη­ση αυ­τού του ευ­ερ­γε­τή­μα­τος εί­ναι η προ­στα­σί­α του με­τε­ω­ρί­τι­κου χώ­ρου και η δι­α­φύ­λα­ξη του ι­δι­αί­τε­ρου χα­ρα­κτή­ρα του και της υ­ψη­λής αι­σθη­τι­κής του.

 Η α­πο­φυ­γή της υ­πο­βάθ­μι­σης του με­τε­ω­ρί­τι­κου χώ­ρου λει­τουρ­γεί α­πο­τρε­πτι­κά και για την υ­πο­βάθ­μι­ση της ευ­ρύ­τε­ρης πε­ρι­ο­χής μας. Ο υ­πο­βι­βα­σμός και ευ­τε­λι­σμός ε­νός τό­σο υ­ψη­λού και ποι­ο­τι­κού θρη­σκευ­τι­κού, πο­λι­τι­σμι­κού και του­ρι­στι­κού α­γα­θού, η αλ­λοί­ω­ση του χα­ρα­κτή­ρα του και η με­τα­τρο­πή του σε έ­να εκ­κο­σμι­κευ­μέ­νο κέν­τρο πολ­λα­πλών χρή­σε­ων και δρα­στη­ρι­ο­τή­των πι­στεύ­ου­με ό­τι θα πλή­ξει καί­ρια την ει­κό­να και την δι­ε­θνή α­κτι­νο­βο­λί­α και των Με­τε­ώ­ρων αλ­λά και της πε­ρι­ο­χής μας γε­νι­κό­τε­ρα, κα­θώς θα χά­σει αυ­τή την μο­να­δι­κό­τη­τά του. Θα α­πο­τε­λέ­σει δε πλή­ρη α­να­σταλ­τι­κό πα­ρά­γον­τα στην α­νά­πτυ­ξη του θρη­σκευ­τι­κού και πο­λι­τι­στι­κού του­ρι­σμού, που κα­τε­ξο­χήν α­να­πτύσ­σε­ται στην πε­ρι­ο­χή μας.

Εί­ναι σα­φές ό­τι τα Ά­για Με­τέ­ω­ρα α­πο­τε­λούν το α­νε­κτί­μη­το συγ­κρι­τι­κό πλε­ο­νέ­κτη­μα και την πο­λύ­τι­μη πα­ρα­κα­τα­θή­κη για την πε­ρι­ο­χή μας, την ο­ποί­α δεν έ­χου­με δι­καί­ω­μα να α­πεμ­πο­λού­με, να κα­τα­σπα­τα­λού­με ή, πο­λύ πε­ρισ­σό­τε­ρο, να εκ­ποι­ού­με. Α­λί­μο­νο αν πε­τά­ξου­με τα ά­για τοις  κυ­σί («μη δό­τε τα ά­για τοις κυ­σί μη­δέ βά­λη­τε τους μαρ­γα­ρί­τας υ­μών έμ­προ­σθεν των χοί­ρων»­).

Για τους λό­γους αυ­τούς δεν αρ­κεί μό­νο να γνω­ρί­ζου­με τι εί­ναι τα Με­τέ­ω­ρα, αλ­λά κυ­ρί­ως να με­λε­τή­σου­με το πλού­σιο πε­ρι­ε­χό­με­νό τους, το ο­ποί­ο πέ­ραν ό­λων των άλ­λων, κυ­ρί­ως μπο­ρεί να μας κα­θο­δη­γή­σει στο α­λη­θι­νό νό­η­μα της ζω­ής στο ε­πέ­κει­να, να μας δώ­σει α­παν­τή­σεις στις αμ­φι­βο­λί­ες μας, στις α­να­ζη­τή­σεις μας, στις α­γω­νί­ες μας, στα α­δι­έ­ξο­δά μας. Να συμ­βάλλει στην πρό­ο­δο και την ευ­η­με­ρί­α του τό­που μας, χω­ρίς να θυ­σι­ά­ζε­ται στον βω­μό του ό­ποι­ου ευ­και­ρια­κού κέρ­δους.

Για να με­λε­τή­σου­με ό­μως ό­λο αυ­τό το α­πό­θε­μα πρέ­πει να το προ­σεγ­γί­σου­με κι’ αυ­τό πρέ­πει να εί­ναι η κα­θη­με­ρι­νή μας έν­νοι­α. Να με­λε­τή­σου­με τον πνευ­μα­τι­κό πλού­το, τα κει­μή­λια, τα α­ρι­στουρ­γη­μα­τι­κά καλ­λι­τε­χνή­μα­τα, τα έρ­γα τέ­χνης, τα αρ­χι­τε­κτο­νή­μα­τα, για­τί μέ­σα α­πό αυ­τά θα γνω­ρί­σου­με με­γά­λες στιγ­μές του πνεύ­μα­τος, των χει­ρών, του μό­χθου και του ι­δρώ­τα των οι­κι­στών του με­τε­ω­ρί­τι­κου χώ­ρου, που α­γω­νί­στη­καν να οι­κο­δο­μή­σουν στις α­πό­κρη­μνες κορ­φές των βρά­χων και στα σκι­ε­ρά κοι­λώ­μα­τά τους. Να με­λε­τή­σου­με την πα­ρά­δο­ση που μας δι­έ­σω­σαν, τα πι­στεύ­μα­τά τους, τις αρ­χές και τις α­ξί­ες του βί­ου τους, τους στό­χους, τις ε­πι­λο­γές και τις προ­τε­ραι­ό­τη­τές τους και πώς ό­λα αυ­τά με­τα­φρά­ζον­ται ως νό­η­μα και ως πνευ­μα­τι­κή πα­ρα­κα­τα­θή­κη στην σύγ­χρο­νη κοι­νω­νί­α μας.

Εί­ναι σα­φές πως προ­σεγ­γί­ζον­τας με έ­να τέ­τοι­ο τρό­πο τα Με­τέ­ω­ρα θα α­να­δει­χθεί και θα κα­τα­νο­η­θεί ο α­νε­κτί­μη­τος πλού­τος που αυ­τά πε­ρι­κλεί­ουν και θα α­πο­δο­θεί η δέ­ου­σα προ­σο­χή α­πέ­ναν­τι σε ό­λα ε­κεί­να που τεί­νουν να αλ­λοι­ώ­σουν τα χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά τους, τα ο­ποί­α η φύ­ση και η μο­να­χι­κή πα­ρά­δο­ση τούς προ­σέ­δω­σαν. Αυ­τά τα χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά θα πρέ­πει να προ­στα­τευ­θούν ως κό­ρη ο­φθαλ­μού για να κλη­ρο­δο­τη­θούν α­λώ­βη­τα και α­ναλ­λοί­ω­τα στις ε­πό­με­νες γε­νι­ές.

Στό­χος της πρω­το­βου­λί­ας μας εί­ναι να συμ­βά­λου­με στη δι­α­φύ­λα­ξη και προ­βο­λή της ταυ­τό­τη­τας των Α­γί­ων Με­τε­ώ­ρων, του πνευ­μα­τι­κού χα­ρα­κτή­ρα τους, κα­θώς και γε­νι­κό­τε­ρα της ε­θνι­κής και πο­λι­τι­στι­κής μας κλη­ρο­νο­μιάς. Τα Με­τέ­ω­ρα, άλ­λω­στε, ό­πως και ό­λα τα ορ­θό­δο­ξα μο­να­στή­ρια, α­πο­τε­λούν δι­α­χρο­νι­κά τους θε­μα­το­φύ­λα­κες των πλέ­ον ου­σι­ω­δών συ­στα­τι­κών της ι­στο­ρί­ας μας και του λα­ού μας. Εί­ναι οι θε­μα­το­φύ­λα­κες της ορ­θο­δο­ξί­ας μας, της ε­λευ­θε­ρί­ας μας, της πα­ρά­δο­σής μας, της γλώσ­σας μας, της παι­δεί­ας μας, των κοι­νω­νι­κών α­ξι­ών μας και ό­λων αυ­τών, που τό­σο βάλ­λον­ται και αμ­φι­σβη­τούν­ται στην σύγ­χρο­νη ε­πο­χή της παγ­κο­σμι­ο­ποί­η­σης, αλ­λά εί­ναι αυ­τά στα ο­ποί­α πρέ­πει να στη­ρι­χθού­με για να ε­ξέλ­θου­με α­πό την τρα­γι­κή κα­τά­στα­ση και την δει­νή κρί­ση που βι­ώ­νου­με.

Η α­φύ­πνι­σή μας, η ε­πι­στρο­φή μας στι­ς α­γνές και α­λη­θι­νές ε­θνι­κές μας πα­ρα­κα­τα­θή­κες και α­ξί­ες, στην ξε­χα­σμέ­νη μας πα­ρά­δο­ση, στην Ορ­θο­δο­ξί­α μας, στα μο­να­στή­ρια μας, στην γλώσ­σα και την ι­στο­ρί­α μας, εί­ναι ου­σι­α­στι­κά η μό­νη ορ­γα­νω­μέ­νη αν­τί­στα­σή μας στην α­πό­πει­ρα της νέ­ας ά­λω­σης του Ελ­λη­νι­σμού και στην ορ­γα­νω­μέ­νη προ­σπά­θεια αλ­λοί­ω­σης ό­λω­ν ό­σων συν­δι­α­μορ­φώ­νουν την ε­θνι­κή, θρη­σκευ­τι­κή και πο­λι­τι­σμι­κή μας ταυ­τό­τη­τα.

Οι και­ροί ου με­νε­τοί!

Μέ­σα σε ό­σα προ­ε­τοι­μά­ζει και υ­φαί­νει για το μέλ­λον του κό­σμου το σύ­στη­μα της παγ­κο­σμι­ο­ποί­η­σης, ό­λοι ό­σοι με­τέ­χου­με στην πρω­το­βου­λί­α αυ­τή ξε­κα­θα­ρί­ζου­με ό­τι δεν ε­ξαρ­τώ­μα­στε και δεν με­τέ­χου­με σε κα­νέ­ναν πο­λι­τι­κό μη­χα­νι­σμό, πα­ρά­τα­ξη ή ορ­γά­νω­ση. Φι­λο­δο­ξού­με να γί­νου­με μια ζων­τα­νή κυ­ψέ­λη δη­μι­ουρ­γι­κό­τη­τας και προ­σφο­ράς, που θέ­λει να μοι­ρα­στεί την α­γά­πη, το εν­δι­α­φέ­ρον και την φρον­τί­δα για την με­τε­ω­ρί­τι­κη και την εν γέ­νει ε­θνι­κή, θρη­σκευ­τι­κή και πο­λι­τι­σμι­κή κλη­ρο­νο­μιά της πα­τρί­δας μας.

Για την εκ­πλή­ρω­ση αυ­τών των αρ­χών και των στό­χων προ­χω­ρή­σα­με στην σύ­στα­ση ε­νός πα­νελ­λή­νιου φο­ρέ­α με την ε­πω­νυ­μί­α «ΣΥΛ­ΛΟ­ΓΟΣ ΔΙ­Α­ΦΥ­ΛΑ­ΞΗΣ ΚΑΙ Α­ΝΑ­ΔΕΙ­ΞΗΣ ΑΓΙΟΜΕ­ΤΕ­Ω­ΡΙ­ΤΙ­ΚΗΣ ΚΛΗ­ΡΟ­ΝΟ­ΜΙΑΣ» με τον δι­α­κρι­τι­κό τί­τλο «ΜΕ­ΤΕ­Ω­ΡΩΝ ΛΙ­ΘΟ­ΠΟ­ΛΙΣ» και  έ­δρα την Κα­λαμ­πά­κα. Γι’ αυ­τό, η Ε­πι­τρο­πή Πρω­το­βου­λί­ας για την ί­δρυ­ση αυ­τού του «Συλ­λό­γου» σας προ­σκα­λεί, αν συμ­φω­νεί­τε με τις πα­ρα­πά­νω το­πο­θε­τή­σεις και δι­α­πι­στώ­σεις, να προ­σέλ­θε­τε, α­πευ­θυ­νό­με­νοι σε κά­ποι­ον α­πό την Ε­πι­τρο­πή, και να γί­νε­τε μέ­λη του.

Επικοινωνία: info@meteoronlithopolis.gr

τηλ. 6944145784, 6972556950 και 6978881058

Τα μέλη της Επιτροπής

Καλύβας Γρηγόριος

Μπουλογεώργος Ευάγγελος

Λάσκος Δημήτριος

Καρανίκας Απόστολος

Δημητρούλης Βασίλειος

Αθανασούλα Βασιλική-Μαρία

Αδάμος Κων/νος