Πρόκειται γιά ένα πραγματικά ομολογιακό, μαχητικό και βαθειάθεολογικό κείμενο, που περιγράφει τον ρόλο των Οικουμενικών Συνόδων στην Εκκλησία και αναδεικνύει την προσωπικότητα και την σωτηριώδη θεολογία του θεόπτη Αγίου Γρηγορίου, ο οποίος οριοθετεί την ορθόδοξη διδασκαλία από την παπική πλάνη. Ένα κείμενο καυστικό για τα τεκταινόμενα στον χώρο της Εκκλησίας μας, που σχολιάζει και καταγγέλει την σύγχρονη εκκλησιαστική μας επικαιρότητα.
Αναφέρει χαρακτηριστικά ο συγγραφέας σχολιάζοντας τον διάλογο με τους παπικούς:
"Κάποτε ένας καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης, το 1981 σε ένα συνέδριο (αιωνία του η μνήμη) μου λέει: «Μα είναι δυνατόν να ερίζουμε, να φιλονικούμε με τους Δυτικούς χριστιανούς για μία λεξούλα; (για το Filioque). Και τότε ο παπα-Γιώργης –ο Θεός φώτισε– του είπα ένα επιχείρημα, που το κηρύσσω μέχρι σήμερα. Λέω, πως υπάρχει μία φρασούλα που λέγεται βλασφημία. Βλασφημούμε τον Θεόν, τον Χριστόν μας, την Παναγία και πολλά άλλα πρόσωπα της εκκλησιαστικής μας πίστεως. Ο αιρετικός, έστω και με μία φράση, εκτοξεύει συνεχώς βλασφημία κατά του Θεού. Πώς είναι δυνατόν, λοιπόν, έστω και σε ατελείς Θ. Λειτουργίες να μετέχουμε με τους αιρετικούς, όταν αυτό που λέγουν, αυτό που διδάσκουν, ο παπισμός, το πρωτείον, το αλάθητον, είναι εκτόξευση «κατά ριπάς» βλασφημιών εναντίον του Θεού;
Εμείς με τους λόγους των Αγίων μας, χωρίς να ισχυρίζομαι ότι εμείς είμαστε καλύτεροι ως άνθρωποι, αλλά με τους λόγους των Αγίων μας υμνούμε θεαρέστως τον Θεόν. Εκείνοι με τα λόγια των Παπών και των ψευδοσυνόδων τους βλασφημούν συνεχώς τον Θεό. Πώς είναι δυνατόν, λοιπόν, να υπάρξει κοινωνία; Καταλαβαίνετε τη σημασία και μιας μικρής λέξεως ακόμη. Αν το σκεφθείτε έτσι, ότι κάθε αιρετική παρέκκλιση είναι βλασφημία κατά του Θεού, θα καταλάβετε, γιατί οι Άγιοι Πατέρες τρέμουν κυριολεκτικά, όταν ακούνε τα λόγια των αιρετικών. Εμείς έχουμε φθάσει, μιλώ για τον εαυτό μου, σε τέτοια αναισθησία, ώστε ακούμε συνεχώς να βλασφημείται ο Θεός και δε μας ενδιαφέρει καθόλου. Είναι θάνατος πνευματικός, νάρκωση πνευματική!"
Ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Μεγάλου Μετεώρου Αρχιμ. Αθανάσιος Αναστασίου τονίζει στον πρόλογό του:
"Ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Μεταλληνός, Ομότιμος Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, είναι από αυτούς που δεν χρειάζονται συστάσεις. Το εγνωσμένο ήθος του, το ομολογιακό ορθόδοξο φρόνημά του, η εμπνευσμένη αγιοπατερική θεολογία του, η θαρραλέα τοποθέτησή του σε φλέγοντα εκκλησιαστικά, εθνικά και κοινωνικά ζητήματα τον έχουν καταξιώσει και τον έχουν καταστήσει σημείο αναφοράς στην συνείδηση του λαού μας.
Αποτελεί, λοιπόν, ιδιαίτερη τιμή και ευλογία για την Ιερά Μονή μας η έκδοση ενός ακόμη ομολογιακού κειμένου του πατρός Γεωργίου. Πρόκειται για την ομιλία που πραγματοποίησε στην Λάρισα, κατόπιν προσκλήσεως του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαρίσης κ. Ιγνατίου, την Β΄ Κυριακή των Νηστειών, ημέρα που η Εκκλησία μας τιμά την μνήμη του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά. Ένα κείμενο ιδιαίτερα επίκαιρο στις μέρες μας, που η Εκκλησία μας βάλλεται από την αίρεση του Οικουμενισμού.
Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς συνοψίζει την διδασκαλία των προγενεστέρων Πατέρων και είναι προσωπικά γνώστης του θαβωρείου φωτός, οπότε μιλά για τη δόξα και τη Χάρη του Τριαδικού Θεού αυθεντικώς και εξ ιδίας βιωματικής εμπειρίας. Η αντιμετώπιση από τον Άγιο Γρηγόριο της παπικής αιρέσεως του Βαρλαάμ περί κτιστών ενεργειών του Θεού και κτιστής θείας χάριτος (που αποτελεί μέχρι σήμερα κύριο παπικό δόγμα και αγεφύρωτο εμπόδιο στην προοπτική της «ενώσεως») αποτελεί το ασφαλές πρότυπο της ορθοδόξου στάσεως έναντι των παπικών. Για τον λόγο αυτό και είναι ο οδοδείκτης, που χαράσσει διαχρονικά την πορεία και οριοθετεί την ορθόδοξη στάση έναντι των ετεροδόξων και των οικουμενικών διαλόγων συνολικά.
Πώς είναι δυνατόν, λοιπόν, έστω και σε ατελείς Θ. Λειτουργίες να μετέχουμε με τους αιρετικούς, όταν αυτό που λέγουν, αυτό που διδάσκουν, ο παπισμός, το πρωτείον, το αλάθητον, είναι εκτόξευση «κατά ριπάς» βλασφημιών εναντίον του Θεού;
Η ορθόδοξη πατερική διδασκαλία για τις άκτιστες ενέργειες του Θεού, που εκφράστηκε από τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, κατοχυρώθηκε συνοδικά με την ενάτη Οικουμενική Σύνοδο (1341-1343) στην Κωνσταντινούπολη. Στην ομιλία του ο π. Γεώργιος παρουσιάζει εμπεριστατωμένα την μεγάλη δογματική και θεολογική σημασία και τον οικουμενικό χαρακτήρα της ογδόης (επί Αγίου Φωτίου, 879) και της ενάτης Οικουμενικής Συνόδου ανασκευάζοντας την δυτικής προελεύσεως θεολογική αντίληψη, που έχει επικρατήσει και που αναγνωρίζει μόνον τις πρώτες επτά Οικουμενικές Συνόδους.
Θα θέλαμε και από την θέση αυτή να ευχαριστήσουμε για μία ακόμη φορά τον π. Γεώργιο Μεταλληνό για την ευγενική προσφορά του κειμένου του και για την ανεκτίμητη προσφορά του στο χώρο της ομολογιακής θεολογίας και όχι μόνο. Τον ευχαριστούμε θερμά για τις τεκμηριωμένες θεολογικές μελέτες του, την πληθώρα των άρθρων, των δημοσιευμάτων, των ομιλιών και των εισηγήσεών του, για την σταθερή, διακριτική, αγωνιστική και πνευματική παρουσία και μαρτυρία του, που επί σειρά ετών συντηρούν και ενισχύουν την ορθόδοξη δογματική συνείδηση του λαού μας. Είναι αυτά που μας στηρίζουν, μας παρηγορούν, μας ενδυναμώνουν και μας καθοδηγούν.
Ευχόμεθα ο Θεός να του ανταποδίδει με ουράνια χαρίσματα τους κόπους και τους αγώνες του για την διαφύλαξη της Ορθοδόξου Πίστεώς μας".