Σύλλογος Μετεώρων Λιθόπολις: Ναι στο Προεδρικό Διάταγμα για την προστασία της ταυτότητας των Μετεώρων

Ναι στο Προεδρικό Διάταγμα για την προστασία της ταυτότητας των Μετεώρων

Όπως γνωρίζετε, τα ΜΕΤΕΩΡΑ είναι η ταυτότητα της πίστεώς μας, η παρακαταθήκη που μας κληροδότησαν οι  Όσιοι Μετεωρίτες  πατέρες μέσα από τον προσωπικό τους αγώνα και την θυσιαστική προσφορά τους. Είναι  τα μείλια της περιοχής, της Ορθοδοξίας και του έθνους μας που πρέπει να μείνουν άγια και αναλλοίωτα στο επέκεινα και να παραδοθούν στις  επόμενες γενιές, ώστε να συνεχίσουν να αποτελούν το φάρο της ορθής πίστης προσφέροντας στην Ορθοδοξία και στο έθνος.

Τα Μετέωρα, για να  παραμείνουν  Άγια, πρέπει να προστατευθούν και να θωρακιστούν νομικά από κάθε  δράση και πράξη που αλλοιώνει και παραχαράσσει την ταυτότητά  τους ως ζωντανό Ορθόδοξο μοναστικό κέντρο. Το τελευταίο διάστημα γίνονται συντονισμένες προσπάθειες, ώστε ο ιερός χώρος να παραδοθεί προς χρήση σε μια σειρά δράσεις που  όχι μόνο δεν συνάδουν  με τον χώρο, αλλά και τον προσβάλλουν βάναυσα.

Αύριο, 25 Απριλίου και ώρα 5 μ.μ στην αίθουσα του Περιφερειακού Συμβουλίου, θα συζητηθεί η πρόταση του Υπουργείου Πολιτισμού για την προστασία των ΜΕΤΕΩΡΩΝ. Επειδή το θέμα κρίνεται σοβαρό και καθοριστικό για τα ΜΕΤΕΩΡΑ, θα σας παρακαλούσαμε να παρευρεθείτε και να στείλετε, σήμερα και αύριο, ένα mail που να τονίζει την σύμφωνη γνώμη σας στην ανάγκη νομικής θωράκισης και προστασίας των ΜΕΤΕΩΡΩΝ.

Επίσης, θα ήταν χρήσιμο να αποσταλούν σήμερα μηνύματα στον περιφερειάρχη, τον αντιπεριφερειάρχη και στα μέλη του περιφερειακού συμβουλίου με ανάλογο περιεχόμενο:

Παρακαλούμε όπως γνωμοδοτήσετε θετικά για το σχέδιο του Προεδρικού Διατάγματος για τον ιερό χώρο των Αγίων Μετεώρων.

Προστατέψτε τους ιερούς αυτούς βράχους, τους αγιασμένους από τη βιωτή και τους αγώνες των Αγίων μας. Προστατέψτε τους βράχους των Μετεώρων οι οποίοι αποτελούν ένα από τα σημαντικότερα μνημεία της πατρίδας μας, βαριά πολιτιστική κληρονομιά που καλούμαστε να διαφυλάξουμε αλώβητη. Μην τους παραδίδετε βορά σε μικροσυμφέροντα και ιδιοτέλειες. Κατοχυρώστε τους νομικά, φυλάξτε τους, γνωμοδοτήστε θετικά για το Προεδρικό Διάταγμα.

Ευχαριστούμε

Σύλλογος «Μετεώρων Λιθόπολις»

Σημείωση: Παρακάτω αναφέρονται τα email των αιρετών στα οποία μπορείτε να στείλετε τα κείμενα σας ή ακόμα και να τηλεφωνήσετε για θετική γνωμοδότηση για το Προεδρικό Διάταγμα.



Ακολουθεί το Ψήφισμα του Συλλόγου

Αρχ. Γέωργιος Καψάνης, μήνυμα ἐπί τῇ ἑορτῇ τοῦ Πάσχα

Μήνυμα ἐπί τῇ ἑορτῇ τοῦ Πάσχα

Ἀρχιμανδρίτου Γεωργίου Καθηγουμένου Ἱ. Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου

1984

Ἀνάστασιν Χριστοῦ
Θεασάμενοι

Τήν ἁγία καί λαμπρά νύκτα τῆς Ἀναστάσεως, στόν ὄρθρο και στήν Θεία Λειτουργία ὅλα ἀστράπτουν καί λάμπουν στό φῶς τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου μας.

Τό φῶς αὐτό φωτίζει καί χαροποιεῖ τούς Χριστιανούς καί ὅλη τήν κτίσι, ὁρατή καί ἀόρατο, «οὐρνόν τε καί γῆν καί τά καταχθόνια» (Ἀναστάσιμος Κανών).

Ὁ Ἀναστάς Κύριος ἔρχεται ἐν μέσῳ τοῦ λαοῦ Του καί ἐκπληρώνει τήν ὑπόσχεσί Του: «ἡ λύπη ὑμῶν εἰς χαράν γενήσεται...καί την χαράν ὑμῶν οὐδείς αἴρει ἀφ’ ὑμῶν» (Ἰωάν. ιστ΄, 20,22).  Ἡ χαρά τῆς Ἀναστάσεως εἶναι ἀναφαίρετος.  Εἶναι ἡ μόνη ἀληθινή χαρά.

Ὁ μεγάλος θεολόγος τῆς Ἐκκλησίας μας ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς μᾶς ἐξηγεῖ ὅτι ὁ Κύριος ἔγινε ἄνθρωπος «ἵνα γένηται τῆς ἀναστάσεως καί τῆς αἰωνίου ζωῆς ἀρχηγός καί πίστωσις, λύσας τήν ἀπόγνωσιν ΄ἵνα υἱός ἀνθρώπου γενόμενος καί τῆς θνητότητος μεταβαλών υἱούς Θεοῦ τούς ἀνθρώπους ἀπεργάσηται, κοινωνούς ποιήσας τῆς θείας ἀθανασίας» (Περί τῆς κατά σάρκα τοῦ Κυρίου ἡμῶν οἰκονομίας).

Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός εἶναι λοιπόν ὁ ἀρχηγός καί ἡ βεβαίωσις τῆς ἀναστάσεως καί τῆς αἰωνιοτητός μας. Ἔγινε ἄνθρωπος καί συμμερίστηκε τήν θνητότητά μας, ὥστε νά μᾶς κάνῃ υἱούς Θεοῦ, κοινωνούς τῆς θείας ἀθανασίας. Ἕτσι ἔλυσε τήν ἀπόγνωσι.

Πράγματι, ὅ,τι καί νά κάνῃ ὁ ἀλύτρωτος ἀπό τόν θάνατο ἄνθρωπος, στό τέλος τόν περιμένει ἡ ἀπόγνωσις, γιατί ὅλα «θάνατος διαδέχεται. Ὅλα ἐκμηδενίζονται καί ἀφανίζονται.

Ὁ ἑνωμένος ὅμως μέ τόν Ἀναστάντα Ἰησοῦ ἄνθρωπος, ὅσα βάσαννα, δοκιμασίες, ἀρρώστιες, κατατρεγμούς, θανάτους καί ἐάν περάσῃ, στό βάθος ἔχει χαρά, γιατί γνωρίζει ὅτι συμμετέχει στόν Σταυρό τοῦ Κυρίου του συμμετέχει στήν Ἀνάστασι καί τήν αἰώνιο ζωή Του.

Ἐν ἀρεταῖς ἐκλάμποντες καί πίστει ὀρθῇ

‘’ Ἐν ἀρεταῖς ἐκλάμποντες καί πίστει ὀρθῇ’’

(Ὄρθρος τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τρίτης)

Γράφει ὁ Φώτης Μιχαήλ, ἰατρός

‘’Τόν Νυμφίον ἀδελφοί ἀγαπήσωμεν, τάς λαμπάδας ἑαυτῶν εὐτρεπίσωμεν, ἐν ἀρεταῖς ἐκλάμποντες καί πίστει όρθῇ, ἵνα ὡς αἱ φρὀνιμοι, τοῦ Κυρίου παρθένοι, ἕτοιμοι εἰσέλθωμεν, σύν αὐτῷ εἰς τούς γάμους’’.

Τό ἀναλόγιο εἶναι τό μέγα διδασκαλεῖο τῆς Πίστεώς μας. Οἱ ὑμνογράφοι -ὅσων τά ἔργα δοκιμάστηκαν στόν χρόνο καί καταξιώθηκαν στήν ἐκκλησιολογική καί δογματική συνείδηση τοῦ Ὀρθοδόξου πληρώματος- ἦσαν ἄνθρωποι θεοφώτιστοι, ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ.

Ἐμεῖς οἱ ἀπαίδευτοι καί ἐντελῶς ἀρχάριοι στήν ζωή τήν πνευματική, βρίσκουμε μεγάλη παρηγοριά καί ἀνάπαυση στά νοήματα τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας ὑμνολογίας.

Ὅποια ἀπορία καί νά ἔχει κανείς πάνω σέ θέματα βίου καί Πίστεως, εἶναι βέβαιον, ὅτι θά βρεῖ ἀπαντήσεις ἀσφαλεῖς και ὑπεύθυνες μέσα στήν θεολογία τῶν λατρευτικῶν μας ὕμνων.

Στό ἀναλόγιο συναντῶνται διαχρονικῶς οἱ δάσκαλοι τῆς Ρωμαίϊκης ἐκκλησιαστικῆς μουσικῆς, μέ τούς ἐραστές τῆς ὀκτωήχου κάθε ἐποχῆς. Συναντῶνται καί οἱ φωτισμένοι ὑμνογράφοι ὅλων τῶν ἐποχῶν, δάσκαλοι ἁγιοπνευματικοί, μέ κάθε ψυχή ζῶσα καλῆς ἀνησυχίας, σέ μιά συνάντηση μετάγγισης Θείας Σοφίας. Σέ μιά συνάντηση θεοδίδακτης γνωμοδότησης προϋποθέσεων σωτηρίας.

Πρωτοπρ. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος : Ἡ ψευδοσύνοδος τῆς Κρήτης νομιμοποίησε τόν Οἰκουμενισμό

Ἐν Πειραιεῖ 6-4-2017

Η ΨΕΥΔΟΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΕ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ[1]

πρωτοπρεσβ. π. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος,  ἐφημ. Ἱ. Ν. Ἁγίας Παρασκευῆς Νέας Καλλιπόλεως Πειραιῶς

Ἡ ληστρική καί αἱρετική ψευδοσύνοδος τῆς Κρήτης κατέστη σύμμαχος καὶ προαγωγὸς τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Διότι, οἱ λέξεις «αἵρεση» καί «αἱρετικός» δὲν ὑπάρχουν οὔτε μία φορὰ μέσα στὰ κείμενά της, ἀμνηστεύοντάς τες οὐσιαστικῶς, καί διότι, ἀντιθέτως πρὸς ὅλες τὶς προηγούμενες ὄντως Συνόδους τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖες κατεδίκασαν καὶ ἀνεθεμάτισαν τίς αἱρέσεις καί τούς αἱρετικούς, 

αὐτή ἐπέβαλε τήν ἀναγνώριση τῶν αἱρέσεων τοῦ Μονοφυσιτισμοῦ, τοῦ Παπισμοῦ καί τοῦ Προτεσταντισμοῦ ὡς ἐκκλησιῶν ἱσοτίμων, ἱσοκύρων καί ἱσαξίων μέ τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ὅπως ἀποδεικνύεται ἀπό τήν φράση τοῦ τελικοῦ ἐπισήμου κειμένου της μέ τίτλο «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρός τόν λοιπόν χριστιανικόν κόσμον»[2], πού λέει ὅτι «ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἀποδέχεται τήν ἱστορικήν ὀνομασίαν τῶν μή εὑρισκομένων ἐν κοινωνίᾳ μετ’ αὐτῆς ἄλλων ἑτεροδόξων χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν καί Ὁμολογιῶν»[3].

Ἡ ἐν πολλοῖς δυσερμήνευτη καὶ ἀκατανόητη φράση «τῶν ἄλλων ἑτεροδόξων ἐκκλησιῶν καὶ ὁμολογιῶν» εἶναι ἀντιφατική καί ἀπαράδεκτη, διότι, ὅταν ὁμιλοῦμε περί Ἐκκλησίας, αὐτή δέν μπορεῖ νά εἶναι ἑτερόδοξη, δηλ. αἱρετική, καί, ὅταν ὁμιλοῦμε περί ἑτεροδοξίας, δηλ. αἰρέσεως, αὐτή δέν μπορεῖ νά εἶναι Ἐκκλησία, μέ τήν θεολογική ἔννοια τοῦ ὅρου. Ὁ ὁρισμός τῆς Ἐκκλησίας μᾶς δίδεται ἀπό τόν ἴδιο τόν Δομήτορά Της, μέ τό ἀψευδέστατο στόμα Του, τόν οὐρανοβάμονα θεῖο Παῦλο, ὁ ὁποῖος στήν πρός Ἐφεσίους ἐπιστολή του μᾶς ἀποκαλύπτει ὅτι «…αὐτὸν (τόν Χριστόν) ἔδωκε κεφαλὴν ὑπὲρ πάντα τῇ ἐκκλησίᾳ, ἥτις ἐστὶ τὸ σῶμα αὐτοῦ, τὸ πλήρωμα τοῦ τὰ πάντα ἐν πᾶσι πληρουμένου»[4]. Συνεπῶς εἶναι ἀδύνατη ἡ ὕπαρξη ἑτερόδοξης Ἐκκλησίας, ὅπως εἶναι ἀδύνατη ἡ ὕπαρξη ἑτεροδόξου Χριστοῦ. Ὁ παραπάνω ὁρισμός τῆς Ἐκκλησίας ὡς Σώματος τοῦ Χριστοῦ μέ κεφαλή τόν Ἴδιο, τινάζει κυριολεκτικά στόν ἀέρα τόν ἰσχυρισμό τῆς «Δηλώσεως» τοῦ Τορόντο (1950) ὅτι στά πλαίσια τοῦ λεγομένου «Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν», δηλ. αἱρέσεων, «αὐταί αἱ Ἐκκλησίαι ἀπέφυγον νά δώσουν λεπτομερείας καί ἀκριβεῖς ὁρισμούς περί τῆς φύσεως τῆς Ἐκκλησίας»[5], διότι ἡ Ἐκκλησία ὁρίζεται ἀπό τόν Ἀπόστολο Παῦλο ὡς Σῶμα Χριστοῦ.  

Ένα σχόλιο και δυο παρατηρήσεις, με αφορμή την παρουσίαση βιβλίου του Καθηγητού κ. Χρυσ. Σταμούλη.

Του Γ. Μηλιώτη, εκπαιδευτικού.

Για τον συγγραφέα - Καθηγητή κ. Χρυσόστομο Σταμούλη ομολογώ ότι δεν γνώριζα πολλά. Τον “γνώρισα” περισσότερο τον τελευταίο καιρό από τα γραπτά του, κυρίως από άρθρα του που κυκλοφόρησαν στο διαδίκτυο και συνεντεύξεις του σε αρκετές, γνωστού πάντα προσανατολισμού, ιστοσελίδες. Και οι “προσδοκίες” μου από την παρελθούσα εκδήλωση (την παρουσίαση του νέου του βιβλίου), δυστυχώς, δεν διαψεύστηκαν.

Παρά το λόγιο ύφος και την ωραία χρήση της ελληνικής, παρά τις δικαιολογημένες και  ομολογουμένως φιλότιμες προσπάθειες των διοργανωτών να μας αποδείξουν την σημαντική προσφορά του Καθηγητού στο “σύγχρονο, ανατρεπτικό θεολογικό γίγνεσθαι”, η παρουσίαση κυμάνθηκε σε γνωστές και εν πολλοίς αναμενόμενες ατραπούς.