Παρατηρώντας τίς σύγχρονες θρησκευτικές, κοινωνικές, πολιτικές καί οἰκονομικές ἐξελίξεις καί ὅλα ὅσα διαδραματίζονται τόσο σέ ἐθνικό ὅσο καί σέ παγκόσμιο ἐπίπεδο, διαπιστώνουμε ὅτι διαμορφώνεται καί ἰσχυροποιεῖται μία παγκόσμια πραγματικότητα, ἡ ὁποία δέν εἶναι κατά Θεόν, ἀλλά ἀντίθετα ἐπιδιώκει νά ἀλλοιώσει καί νά ἐξοβελίσει κάθε τι χριστιανικό καί ἀληθινό ἀπό τήν ζωή τῶν ἀνθρώπων.
Αὐτή ἡ ὁλοένα καί περισσότερο καί ἐμφανέστερα
διαμορφούμενη ἀντίθεη παγκόσμια κυριαρχία, καθώς καί τό μέγεθος τῆς ἀποστασίας τῆς ἐποχῆς μας, παίρνει ἔντονες ἀποκαλυπτικές καί ἐσχατολογικές διαστάσεις καί μᾶς ἀνάγει
ἄμεσα στά γεγονότα τῆς Ἀποκαλύψεως.
Γιά τό λόγο αὐτό κρίναμε σκόπιμο νά ἀναδημοσιεύσουμε
τμηματικά σχετικά ἀποσπάσματα τοῦ περιοδικοῦ «Ἡ ἄρνηση τῆς Κάρτας τοῦ Πολίτη
ὡς Ὁμολογία Πίστεως» τοῦ ἀρχιμ. Ἀθανασίου Ἀναστασίου, ἐκδ. Σύναξη Ρωμηῶν «ΦΩΤΗΣ
ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ», Ἰανουάριος 2016.
Τό περιεχόμενο καί οἱ συμβολισμοί τῆς Ἀποκαλύψεως
(Α΄ΜΕΡΟΣ)
✓ Εἰσαγωγικά
Τό ἱερό Βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως εἶναι τό τελευταῖο βιβλίο τῆς Καινῆς Διαθήκης. Γράφηκε στό νησί τῆς Πάτμου, ἀπό τόν Εὐαγγελιστή Ἰωάννη πρίν ἀπό 1900 χρόνια. Ἀποτελεῖ τήν κατακλείδα τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί ἔχει ἀντιστοιχία μέ τό πρῶτο Βιβλίο, τήν Γένεση.
Μεταξύ Γενέσεως καί Ἱερᾶς Ἀποκαλύψεως δημιουργεῖται ὁ ἄξονας Πτώση-Σωτηρία. Ἡ Γένεση ἀναφέρεται στήν Δημιουργία τοῦ κόσμου, τοῦ Ἀνθρώπου καί τήν πτώση του. Ἡ Ἀποκάλυψη περιγράφει μέ προφητικό τρόπο τήν πορεία τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς Δημιουργίας μέσα στήν ἱστορία, τήν ἀναγέννηση τοῦ ἀνθρώπου, τήν ἀναδημιουργία τοῦ κτιστοῦ κόσμου καί τήν αἰώνια δόξα τους.
Ἡ ἱστορία τῆς Ἀποκαλύψεως περιέχει, σέ συντομία, τό Μυστήριο τῆς Θείας Οἰκονομίας, ἀπό τήν Ἐνανθρώπηση τοῦ Θεοῦ Λόγου μέχρι τήν ἔνδοξη Δευτέρα τοῦ Χριστοῦ Παρουσία. Ἡ ἀναφορά αὐτή ἀποτελεῖ καί τήν κεντρική ἰδέα τοῦ Ἱεροῦ Βιβλίου.
Ἡ Ἀποκάλυψη δέν εἶναι ἕνα ἁπλό προφητικό βιβλίο μέ τήν στενή ἔννοια τοῦ ὅρου. Ἀντίθετα, τά ὅσα ἀναφέρονται σ’ αὐτή ἔχουν σκοπό τήν ἐνίσχυση τοῦ θρησκευτικοῦ φρονήματος τῶν πιστῶν καί μάλιστα σέ μιά ἐποχή ὑποβάθμισης καί διάβρωσής του, ὅπως ἡ σημερινή. Δέν εἶναι, ἐπίσης, ἕνα βιβλίο πού περιγράφει τήν ἔλευση τοῦ Ἀντιχρίστου, ὅπως λανθασμένα πιστεύουν οἱ περισσότεροι. Κεντρικό σημεῖο ἀναφορᾶς της ἀποτελεῖ ἡ πορεία τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ μέσα στήν ἱστορία καί ἡ ἔνδοξη Δευτέρα ἔλευσή Του. Γι’ αὐτό καί κυριαρχεῖται ἀπό ἕνα καθαρό χριστοκεντρικό καί ἐλπιδοφόρο πνεῦμα.
Ἡ ὅλη ἀναφορά στίς δοκιμασίες καί τά δεινά πού θά πλήξουν τούς πιστούς τῆς Ἐκκλησίας καί τήν παγκόσμια κυριαρχία τοῦ Ἀντιχρίστου, δέν ἔχει σκοπό τόν πανικό καί τήν τρομοκράτηση τῶν πιστῶν. Ἀντίθετα, ἐπιθυμεῖ νά τούς προειδοποιήσει γιά τούς ἐπερχόμενους πειρασμούς, ὥστε νά ἀποφευχθεῖ ὁ πιθανός σκανδαλισμός τους καί ἡ ἀδυναμία τους στίς κρίσιμες ὧρες τῆς θλίψης καί τοῦ διωγμοῦ τῆς Ἐκκλησίας, καθώς, ἐπίσης καί νά τούς διαβεβαιώσει γιά τήν τελική νίκη τοῦ Χριστοῦ καί τήν συντριβή τοῦ Ἀντιχρίστου.
Τό γενικότερο νόημα πού προβάλλεται ἀπό τήν ἀνάγνωση τοῦ ἱεροῦ κειμένου εἶναι ἡ ἀνάγκη γιά πνευματική ἐγρήγορση καί ἑτοιμότητα τῶν πιστῶν, ἡ ἐνδυνάμωση τῆς σχέσης τους μέ τόν Θεό καί ἡ καλλιέργεια ὁμολογιακοῦ καί μαρτυρικοῦ φρονήματος. Εἶναι τό πνεῦμα ἐγρηγόρσεως, νήψεως καί ἀφυπνίσεως πού πρέπει νά ἔχουμε ὡς χριστιανοί καί ἡ ἀντίθεσή μας στίς δυνάμεις τῆς ἀποστασίας καί ἡ ἄρνηση συσχηματισμοῦ μας μέ αὐτές.
Ἡ μάχη αὐτή τῶν πιστῶν μέ τίς ἀντίθεες δυνάμεις δέν ἀφορᾶ ἀποκλειστικά καί μόνον τόν ἴδιο τόν Ἀντίχριστο ὡς ἱστορικό πρόσωπο, ὅταν αὐτός θά ἔρθει καί θά ζήσει μέσα στήν ἱστορία. Εἶναι ἡ μάχη ἐνάντια καί σέ ὅλες τίς ἀντίχριστες δυνάμεις, τίς προδρομικές τοῦ Ἀντιχρίστου.
Κύριο θέμα τῆς Ἀποκαλύψεως ἀποτελεῖ ὁ ἀγώνας τῆς Ἐκκλησίας καί ἡ τελική νίκη Της κατά τῶν ἀντιθέων δυνάμεων, τῶν δυνάμεων δηλαδή τοῦ Ἀντιχρίστου, ἐνῶ σκοπός της εἶναι ἡ προπαρασκευή τῶν πιστῶν γιά τίς θλίψεις πού θά ἀκολουθήσουν καί ἡ παρηγορία τους γιά τήν θετική ἔκβαση τοῦ ἀγώνα.
Κύρια χαρακτηριστικά τοῦ Βιβλικοῦ κειμένου εἶναι ὁ προφητικός λόγος, ὁ συμβολικός χαρακτήρας καί ὁ ἀποκαλυπτικός τρόπος μέ τόν ὁποῖο γίνονται γνωστά αὐτά τά ὁποῖα θά συμβοῦν. Τά ἐξιστορούμενα γεγονότα περιγράφονται μέσα ἀπό ὁράματα, παραστάσεις καί εἰκόνες.
✓ Ἡ πορεία τῶν γεγονότων πρός τά ἔσχατα
Ἡ περιγραφή τῶν γεγονότων τῆς Ἀποκαλύψεως γίνεται μέσα ἀπό τρεῖς κύκλους ὀπτασιακῶν εἰκόνων, τίς ἀπεικονίσεις τῶν ἑπτά σφραγίδων, τῶν ἑπτά σαλπισμάτων καί τῶν ἑπτά φιαλῶν.
Ἔχουν διατυπωθεῖ διάφορες θεωρίες γιά τήν ἑρμηνεία τῆς χρονικῆς σχέσης τῶν γεγονότων αὐτῶν. Ἡ πρώτη, ἡ κυκλική θεωρία, ὑποστηρίζει τήν παράλληλη ἐπανάληψη τῶν ἴδιων γεγονότων μέσα στόν ἱστορικό χρόνο. Ἡ δεύτερη, ἡ χρονολογική, ὑποστηρίζει τήν εὐθύγραμμη ἤ περιοδική ἐξέλιξη τῶν γεγονότων, δηλαδή τό κάθε γεγονός προϋποθέτει τήν ὁλοκλήρωση τοῦ προηγουμένου.
Σύμφωνα μέ τόν Καθ. Π. Μπρατσιώτη «Ἡ πιθανωτέρα ... γνώμη εἶναι ἡ συνδυάζουσα ἀμφοτέρας τάς μνημονευθείσας θεωρίας καί παραδεχομένη τήν ἐν διαφόροις παραλλήλοις κύκλοις ἐπανάληψιν τῶν αὐτῶν γεγονότων, ἀλλά μετά προϊούσης εὐρύτητος καί σαφηνείας» (Π. Μπρατσιώτου, Ἡ Ἀποκάλυψις τοῦ Ἀποστόλου Ἰωάννου, Ἀθήνα 1950, σελ. 9-10).
Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Καθηγητής τῆς Εἰσαγωγῆς καί Ἑρμηνείας τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης στή Θεολογική Σχολή τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, κ. Ἰερεμίας, παρατηρεῖ σχετικά: «Σέ μία ἐποχή συμβαίνουν τά γεγονότα τῆς Ἀποκάλυψης κατά ἕνα μικρό κύκλο, κατά κάποια ἔνταση. Ἀλλά καί σὲ ἄλλη ἐποχὴ θὰ συμβοῦν τὰ ἴδια γεγονότα κατὰ μεγαλύτερο κύκλο, κατὰ μεγαλύτερη ἔνταση. Καὶ τελικά, σὲ μία ἄλλη ἐποχὴ θὰ συμβοῦν τὰ γεγονότα αὐτά, τὰ σημεῖα αὐτὰ τῆς Ἀποκάλυψης, κατὰ πολὺ ἰσχυρὴ ἔνταση, σὲ πολὺ-πολὺ εὐρύτερο κύκλο, ὁπότε εἴμαστε στὶς παραμονὲς τῆς δεύτερης παρουσίας τοῦ Χριστοῦ» (http://www.agiazoni.gr/).
